یادت باشد... یادم می آید که آخرین کتابی را که در مورد شهدا مدافع حرم خواندم، کتابی بود پیرامون شهیدی سرافراز که در جوانی و قبل از ازدواج به مقام شهادت نائل آمده بود اما‌ این کتاب، زندگی شیرین شهید مدافع حرم، شهید حمید سیاهکالی مرادی را از زبان همسر این شهید بزرگوار روایت می کند و ما را با ابعاد عاطفی و شخصیتی این شهید نام آشنا، آشنا می کند. یادت باشد کتابیست که ما را بیشتر از قبل با ابعاد زندگی شخصی قهرمانان واقعی امروزی کشورمان آشنا می کند. #یادت_باشد #شهدا #مدافع_حرم #شهید_حمید_سیاهکالی_مرادی #حضرت_زینب_سلام_الله_علیه #زندگی_نامه #اهل_کتاب بمانیم

زندگی خوب پیش می رفت. همه چیز بر وفق مراد بود و از کنار هم بودن سرخوش بودیم. اولین روزی بود که بعد از عروسی می خواست سر کار برود. از خواب بیدارش کردم تا نمازش را بخواند و با هم صبحانه بخوریم. معمولا نماز شب و صبحش را به هم متصل می کرد. سفره صبحانه را با سلیقه پهن کرده بودم و منتظر حمید بودم تا با هم صبحانه بخوریم و بعد راهیش کنم. نماز صبح و تعقیباتش خیلی طولانی شد، جوری که وقتی برای خوردن صبحانه نمانده بود. چند باری صدایش کردم و دنبالش رفتم تا زودتر بیاید پای سفره، ولی دست بردار نبود؛ سر سجاده نشسته بود پای تعقیبات. وقتی دیدم خبری نشد، محض شوخی هم که شده آبپاش را برداشتم و لباس هایش را خیس کردم. بعد هم با موبایل شروع کردم به فیلم برداری. کار را به جایی رساندم که حمید در حالی که سعی می کرد خنده اش را پنهان کند من را داخل پذیرایی فرستاد و در اتاق را قفل کرد. بعد از چند دقیقه بالاخره رضایت داد و از سر سجاده بلند شد. سر سفره نشستیم و صبحانه خوردیم. ساعت شیش و بیست و پنج دقیقه لباس هایش را پوشید تا عازم محل کارش بشود. قبل رفتن زیر لب برایش آیت الکرسی خواندم. بعد هم تا در حیاط بدرقه اش کردم و گفتم:«حمید جان! وقتی رسیدی حتما تک بنداز یا پیامک بده تا خیالم راحت بشه که به سلامتی رسیدی.» از لحظه ای که راه افتاد تا رسیدن به محل کارش، یعنی حدود ساعت هفت که تک زنگ زد، صلوات می فرستادم. حوالی ساعت نه صبح زنگ زد. حالم را جویا شد، به شوخی گفت:«خواب بسه. پاشو برای من ناهار بذار!» این جریان روز های بعد هم تکرار شد. #شهدا #مدافع_حرم #شهید_حمید_سیاهکالی_مرادی #حضرت_زینب_سلام_الله_علیه #زندگی_نامه #اهل_کتاب بمانیم