🎧 #پادكست_روز: منجی‌باوری در آراء و مکاتب بشری (۷ دقیقه) ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝

❇️ ویژگی‌های یاران حضرت مهـــدی ارواحنافداه در احادیث (بخش چهارم) 💫امام ‌باقر‌(علیه السلام) فرموده‌اند‌: کٰانَ الرَّجُلُ مِنْ شِیعَتِنٰا اَجْرىٰ مِنْ لَیْثٍ وَ اَمْضىٰ مِنْ سِنٰانٍ: مردی از شیعیان ما شجاع‌تر و جسورتر از شیر و تیز‌تر و سریع‌تر از نیزه‌هاست. همان‌طورکه شیر هرگز میدان را خالی نمی‌کند و همان‌طورکه تیر قلب دشمن را به سرعت می‌شکافد، اصحاب مهدی(علیه السلام) در میدان مبارزه، باجرأت و پیشرو هستند. 💫آن حضرت در حدیثی دیگر می‌فرمایند‌: رُهْبٰانٌ بِاللَّیْلِ اُسُدٌ بِالنَّهٰارِ:در دل شب راهبانند و در روز همانند شیرهای شرزه هستند. اصحاب حضرت مهدی(علیه السلام) مثل راهبان و خداترسان که تارک دنیا شده‌اند و ذرّه‌ای تعلّق خاطر و دلبستگی و اشتغال به دنیا ندارند، در دل شب در خلوت انس و مناجات، با ترس و خشیت و با عشق به خداوند به راز و نیاز می‌پردازند؛ امّا روز با چنان دلیری و شجاعتی در میدان مبارزه حاضر می‌شوند که همه‌ی گرگ‌صفتان از آنها خواهند گریخت. 💫همچنین از آن حضرت نقل شده است‌‌: کَاَنِّی بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِقِ یَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلٰا یُعْطَوْنَهُ ثُمَّ یَطْلُبُونَهُ فَلٰا یُعْطَوْنَهُ فَاِذٰا رَأوْا ذٰلِکَ وَضَعُوا سُیُوفَهُمْ عَلىٰ عَوٰاتِقِهِمْ فَیُعْطَوْنَ مٰا سَأَلُوا فَلٰا یَقْبَلُونَهُ حَتّىٰ یَقُومُوا وَ لٰا یَدْفَعُونَهٰا اِلّٰا اِلىٰ صٰاحِبِکُمْ. قَتْلٰاهُمْ شُهَدٰاءُ. اَمٰا اِنِّی لَوْ اَدْرَکْتُ ذٰلِکَ لَاَبْقَیْتُ نَفْسِی لِصاحِبِ هـٰذَا الْاَمْرِ:گویا هم‌اکنون مردمى را در شرق مى‏‌بینم که براى طلب حق [خلافت] قیام کرده‏‌اند‌؛ ولى این حق را به آنها نمى‌‏دهند. آنها مجدّداً قیام مى‏‌کنند؛ ولى باز به آن نمى‌‌رسند. وقتى وضع را چنین دیدند‌‌، شمشیرهاى خود را حمایل و برهنه مى‏‌کنند؛ (قیام مسلّحانه می‌کنند) آنگاه آنچه را مى‏خواهند به آنها مى‏‌دهند‌؛ ولى آنها نمى‏‌پذیرند تا اینکه حکومت الهی را برپا کنند (به آن حقّ محدود بسنده نمی‌کنند و درپی برپایی عدالت جهانی و فراگیر هستند)‌ و این حق را نمی‌دهند جز به صاحب شما. کشتگان آنها شهیدان راه خدایند‌. آگاه باشید! اگر من آن روز را درک می‌کردم خود را براى صاحب‌الامر ذخیره می‌کردم. ✍️ #جان_جهان ، استاد مهدی طیّب ادامه دارد….. ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝

 بسیار بخوان در بقیّه این ماه این دعا را…. ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝

چند روزِ باقی را مغتنم بدانیم…. ✨ماه شعبان‌المعظّم، ماه رسول‌الله صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم، ماه مناجاتِ شعبانیه و صلوات شعبانیه، ماه خلوت‌های عاشقانه‌ی عارفان، رو به انقضاء است. از نیمه‌ی این ماه عبور کرده‌ایم و به دهه‌ی آخر این ماه وارد شده‌ایم. ✨از این ماه که لحظات بسیار گران‌بهایی داشت، هنوز به لطف خدا چند روزی باقی است. ساعات و آناتِ شب و روزِ این ماه، لطافت فوق‌العاده‌ای دارد و کسانی که اهلِ مراقبه‌های عبادی و خلوت‌های انس و مناجات‌اند، طعمِ شیرینِ این لحظات و آنات را با ذائقه‌ی جانشان ادراک کرده‌اند و می‌کنند. ✨ماهِ شعبان‌المعظّم که ماهِ تحلیه و آراستن وجود خویش است به همه‌ی آنچه جنبه‌ی خدایی و الهی دارد، فرصت مغتنمی برای آماده شدن برای ورود به شهرالله و ضیافةالله ماهِ مبارکِ رمضان است. 📌إن‌شاء‌الله عزیزان از فرصت‌های گران‌بهای ماه رجب برای تخلیه و از فرصت‌های ارزشمند این ماه برای تحلیه، بهره‌ی کافی برده باشند که نزدیک شدنِ ماه رمضانُ‌المبارک برای آنها توأم با وجد و نشاطی حاکی از آمادگی برای ورود به آن باشد. اگر هم خدای ناکرده کم‌توجّهی و کم‌بهره‌بردنی در روزهای گذشته‌ی این ماه بوده است، چند روزِ باقی را مغتنم بدانیم و سعی کنیم خلوت‌های عبادی و معنوی بیشتری داشته باشیم و استعداد و آمادگیِ ورود به شهرالله را در ایّام باقی‌مانده‌ی شعبان‌المعظّم تهیّه و فراهم کنیم تا با شایستگی و نه با شرمندگی، وارد ماه مبارک رمضان شویم. 💠💠💠💠 🎤استاد مهدی طيّب - جلسه ٢٢ تير ٩١ #ماه_شعبان ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝

۲۰. با وجود محبّت معصیت زیانی نمی‏رساند‼️ 🔹 با استناد به احادیثی همچون: حبّ علیّ بن ابی‌طالب حسنة لا تضرّ معها سیّئة:محبّت علی‎بن ابی‌طالب حسنه‎ایست که با وجود آن، هیچ سیئّه‎ای زیان نمی‏بخشد.‌ و حبّ علیّ‎بن ابی‌طالب یحرق الذّنوب کما تحرق النّار الحطب: محبّت علی‎ بن ابی‌طالب گناهان را می‌سوزاند همان گونه که آتش هیزم را می‌سوزاند، برخی دل دادگان به طریقت‌های عرفانی، گناه را برای دوستداران امیرالمؤمنین علیه السّلام بی‌ضرر دانسته و ارتکاب آن را برای ایشان بی‌ایراد تلقّی می‌کنند. در این مورد نیز باید توجّه کرد که: 1⃣   همان طور که قبلاً ذکر شد، اگر محبّت، راستین و تمام عیار باشد، محال است چنین محبّی، مرتکب معصیت، یعنی عملی که مورد نفرت و انزجار و موجب ناراحتی و آزار محبوب خود، یعنی امیرالمؤمنین علیه السّلام است، بشود. ❤️ قلب سلطان و فرمانروای وجود انسان است و تمامی وجود انسان تابع و فرمانبر قلب اوست. هر کس به موضوعی می‎اندیشد که مورد علاقه اوست و کاری انجام می‎دهد که دلخواه اوست. ↩️ بنابراین کسی که امیرالمؤمنین علیه السّلام قلبش را تصرّف کرده باشد، همه وجودش در تصرّف آن حضرت قرار می‎گیرد و جز به آنچه مطلوب و مورد پسند آن حضرت است نمی‎پردازد.* 2⃣  همان گونه که قبلاً نیز اشاره شد کثرت معاصی، سنخیّت وجود شخص را با گوهر پاک و مطهّر محبّت و ایمان به خدا و اولیای الهی از بین می‎برد و سبب می‎شود که محبّت و ایمان از وجود شخص رخت بربندد؛ زیرا بهموجب قاعده ی سنخیّت ظرف و مظروف، هر مظروفی تنها در ظرف همسنخ خودش جای می‎گیرد و استقرار می‎یابد و وجود آلوده ی به لوث گناهان و معاصی، سنخیّتی با محبّت و ایمان به خدا و اولیای خدا ندارد. قرآن کریم در بیان همین حقیقت می‎فرماید: ثمّ کان عاقبة الّذین اسآءوا السُّوای اَن کذّبوا بایات الله و کانوا بها یستهزءون: سرانجام کسانی که کارهای بد را پی ‎در پی انجام دادند این بود که آیات خداوند را تکذیب کردند و به مسخره گرفتند. 3⃣ محبّان ناقص نیز بهتر است به جای بسنده کردن به زیان ندیدن، به سودی که از راه اجتناب از معاصی عاید می‏شود همّت گمارند، و چه سودی بالاتر از این که از حدّ یک محبّ خطاکار به مرتبه یک شیعه تمام عیار نایل شوند. همان طور که در احادیث بسیاری که از پیامبر و ائمّه علیهم السّلام آمده، شیعه کسی است که در زندگی پشت سر آن بزرگواران راه سپرده و گام جای گام آنان می‌گذارد و از اعمال ایشان پیروی می‌کند. همچون سلمان فارسی که از رهگذر چنین عملکردی به مقام سلمان منّا اهل البیت: سلمان از ما اهل بیت است، راه یافت. امیرالمؤمنین علیه السّلام همان طور که به شیعیان خویش دستور می‌دهند که: احبب الاخوان علی قدر التّقوی: برادرانت را به میزانی که از پرهیزگاری و تقوی برخوردارند دوست بدار، خود نیز از بین ارادتمندانشان، آن کس را بیشتر دوست می‌دارند که پرهیزگاری و تقوای بیشتری داشته باشد. 4⃣ مؤمنی که به موجب کلام خداوند که می‌فرماید: قل اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المؤمنون: بگو به عمل بپردازید که خدا و پیامبرش و مؤمنان (ائمّه علیهم السّلام ) شما را می‌بینند، در تمامی لحظات، در خلوت و جلوت، خود را در محضر و منظر پروردگار و پیامبر و امامان علیهم السّلام می‌داند؛ چطور ممکن است از آن بزرگواران حیا نکند و در حضور و در برابر آنان دست به سوی اعمال زشت و معصیت آمیز دراز کند؟ استاد مهدی طیب، #سر_حق، ص ۱۵۵-۱۵۲. 📔 لغزش های نظری و عملی در سلوک (۲۶) ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝

💠 ضیافت و قناعت (قسمت اول) رزّاق همه‌ى مخلوقات خداوند است؛ در نتیجه، همه‌ى خلق میهمان ضیافت الله مى‌باشند و بر سر خوان حضرت حق، از ارزاق مادّى و معنوى بهره‌مند مى‌شوند. سالک، با توجّه به این حقیقت، در زندگى، خود را میهمان خدا مى‌داند و این نگرش، ثمرات نیکوى بسیارى را براى او در پى مى‌آورد، که به برخى از آنها اشاره مى‌کنیم. #محسنات_میهمان_دیدن_خود_در_زندگی 1⃣ در میهمانى مسؤولیّت آماده ساختن و آراستن مکان، تهیّه ی میوه، شیرینى و نوشیدنى و طبخ غذا بر عهده ی صاحبخانه است و کوچکترین مسؤولیّتى در این زمینه ها متوجّه میهمان نیست. لذا در قالب ضرب المثل گفته شده است که: «هزار غم به دل صاحبخانه است که یکى از آنها بر دل میهمان نیست.» میهمان، بی غم و بی خیال در میهمانى حاضر مى شود و نگران هیچ تدارک و تهیّه اى نیست. ✔️ کسى که در زندگى، خود را میهمان ضیافت الله مى‌بیند و صاحب‌خانه ی عالَم را غنىّ، کریم، علیم و حکیم مى‌داند ، در زندگى نگران تأمین نیازهایش نیست. 2⃣ پس از بر پا شدن میهمانى، این صاحبخانه است که باید در تکاپو باشد تا به بهترین نحو از میهمان پذیرایى شود؛ امّا میهمان راحت مى نشیند، پذیرایى مىشود و از میهمانى لذّت مى برد. ✔️ کسى که در زندگى، خود را میهمان ضیافت الله مى‌بیند و مى‌داند صاحبخانه ی عالَم، حکیم است و به مناسب ترين صورت و میزان، رزق او را در اختیارش قرار مىدهد، در اثر حرص و زیاده‌خواهی ، با تقلّاى بیهوده خود را خسته نمىکند و نمىآزارد و به حسرت و حسد و به تزویر، دروغ و ظلم مبتلا نمى‌شود و با دشمنى و عداوت با دیگران بر سر دنیا، خود را آلوده نمى کند؛ بلکه با روحى آرام و پاک، از آنچه خدا در زندگى نصیبش ساخته است، لذّت می برد . 3⃣ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در ادب میهمانى خطاب به امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: اَکرِمِ الضَّیفَ وَ لَو کانَ کافِراً: میهمان را ولو کافر باشد، گرامى بدار و کریمانه از او پذیرایى کن. لذا صاحبخانه ى فهیم و کریم، میهمان را هرچه و هر که باشد، تکریم مى‌کند و او را کریمانه پذیرا مى شود و پذیرایى مى‌کند . ✔️ کسى که در زندگى خود را میهمان ضیافت الله مى‌داند ، هر چند خود را سراپا نقص و کاستى و گناه و آلودگى ببیند، یقین دارد که صاحبخانه ى کریم عالَم، او را پذیرا خواهد شد، تکریم خواهد کرد و کریمانه پذیرایى خواهد نمود. این باور شامل زندگى اخروى او نیز مى‌شود . زیرا کسى که در زندگى خود را میهمان خدا مى‌داند و آداب میهمان بودن را چنانکه ذکر خواهد شد، مراعات مىکند؛ بی شک در آخرت نیز مورد اکرام خداوند قرار خواهد گرفت. ادامه دارد... 📢📀لینک فایل صوتی👇👇👇 http://ahlevela.ir/mp3-sort/mabahese-erfani/sharhe-ketabe-sharabe-tahoor/25%20ziyafat%20va%20ghanaat.mp3 📕 مهدی طیب، شراب طهور، ص 197.

💠 ضیافت و قناعت (قسمت دوم) #محسنات_میهمان_دیدن_خود_در_زندگی 4⃣ کسى که براى صرف غذا به رستورانى رفته است، قبل از خروج، صورت‌حسابی به او می‌دهند که باید هزینه‌هایش را بپردازد؛ امّا هنگامى که در همان رستوران مجلس ضیافتى بر پا مى‌شود، از شخصى که به‌عنوان میهمان در آن مجلس حضور مى‌یابد ، نمی‌پرسند چه خورده است و صورت‌حسابی به او ارائه نمى‌کنند. به بیان دیگر، میهمان حساب پس دادن ندارد. ✔️ کسى که در زندگى، خود را میهمان ضیافت‌الله مى‌بیند و با روحیّه و ادب یک میهمان از خوان رزق الهى متمتّع می‌شود نیز حساب پس دادن ندارد. صاحبخانه‌ی کریم عالَم، از چنین شخصى نه در دنیا حساب مى‌خواهد، چنانکه در قرآن مى‌فرماید : اِنَّ اللهَ یَرزُقُ مَن یَشاءُ بِغَیرِ حِسابٍ: خدا هر که را بخواهد بدون حساب روزى مى‌دهد؛ و نه در قیامت از او حساب مى‌کشد و لذا وى بدون حساب پس دادن وارد بهشت مى‌شود ، چنانکه قرآن مى‌فرماید : یَدخُلونَ الجَنَّةَ یُرزَقونَ فیها بِغَیرِ حِسابٍ: بدون حساب پس دادن، وارد بهشت مى‌شوند و از ارزاق بهشتى بهره‌مند مى‌گردند. 5⃣ در میهمانى، اگر صاحبخانه و پذیرایی کننده، محبوب و معشوق میهمان باشد، لذّت میهمانى براى مهمان مزبور غیرقابل تصوّر و توصیف است و بیشتر این لذّت، ناشى از این است که محبوب و معشوق، خوان ضیافت گسترده و به پذیرایى مشغول است. این لذّت چنان میهمان محبّ و عاشق را غرق خود مى‌کند، که در مقایسه‌ی با آن، این امر که چه طعامى بر سر سفره قرار داده شده و میهمان از آن استفاده مى‌كند، اصلاً قابل توجّه و اعتنا نیست و سهمى در لذّتبخش بودن میهمانى براى مهمان عاشق ندارد. ✔️ کسى که در زندگى، خود را میهمان ضیافت‌الله مى‌داند و محبّ و دلداده‌ی خداوند است، لذّتى غیرقابل تصوّر و توصیف احساس مى‌کند و اینکه خداوند چه چیزى نصیبش ساخته، اساساً براى او قابل توجّه و اعتنا نیست؛ بلکه آنچه براى او مهمّ و لذت آفرین است، این مى‌باشد که آنچه در زندگى در اختیار دارد، روزیى است که محبوب او برایش مقدّر و به او عطا کرده است. به بیان دیگر، هرچه را خدا روزی‌اش کرده است، هدیه‌ى محبوب و معشوق مى‌داند و ارزش هدیه نزد عاشق راستین، نه به قیمت تجارى آن، که ناشى از این امر است که محبوب و معشوق آن را هدیه داده است. محبّ راستین خدا، همه‌ى آنچه را در زندگى در اختیار دارد، هدیه‌ی محبوب مى‌داند و به آنها عشق مى‌ورزد و از چنین زندگى‌ای غرق لذّت و بهجت است. 6⃣ اگر میهمانى استمرار یابد و شخص، مهمان بودن خود را بپذیرد و ادب مهمانى را مراعات کند، پس از مدّتى چنان با اهل خانه خودمانى و یگانه مى‌شود که به‌تدریج مثل یکى از اهل خانه مى‌شود. اهل خانه هم به صاحبخانه ملحق مى‌باشند. ✔️ کسى که در زندگى، خود را میهمان ضیافت‌الله می‌بیند و روحیّه و ادب میهمان بودن را داراست، به‌تدریج مثل یکى از اهل‌بیت علیهم‌السّلام می‌شود. یکى از مصادیق این امر سلمان فارسى است که پیامبر‌اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آلِهِ‌و‌سلّم در مورد او فرمودند: سَلمانُ مِنّا اَهلَ البَیتِ: سلمان از ما اهل‌بیت‌ است. اهل‌بیت علیهم‌السّلام هم به خدا، که ربّ‌البیت است، ملحق می‌باشند. در نتیجه، چنین شخصى به‌تدریج به وصال پروردگار نایل مى‌شود. 📢📀 لینک فایل صوتی 📕 استاد مهدی طیّب، شراب طهور، ص 198. ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝

🌙 #آداب_مهمانی (قسمت اول) 🔹 میهمانى اقتضائاتى دارد و حضور در میهمانى مستلزم مراعات آدابى است که میهمان #ضیافت_الله نیز باید به آنها توجّه داشته باشد و آنها را مراعات کند. اکنون به برخى از ادب‌هایى که مراعات آن بر میهمان لازم است اشاره مى‌کنیم. 1⃣ ادب اقتضا مى‌کند که شخص با پیکر و جامه‌ى تمیز، آراسته و معطّر در میهمانى حاضر شود؛ لذا کسى که قصد رفتن به میهمانى دارد، پیش از عزیمت، در حمّام خود را شستشو مى‌کند، جامه‌ى تمیز و زیبایى بر تن مى‌کند، ظاهرش را مى‌آراید و خود را با عطر خوش‌بو مى‌سازد. ✔️ شخصى هم که مى‌خواهد در ضیافت الله حضور یابد، جا دارد با آب توبه روح و جان خود را از آلایش گناه و بدى پاک کند و با ورع و تقوا از آلوده شدن به زشتى‌ها، پلیدى‌ها و گناهان، وجود خویش را محفوظ دارد و جامه‌ى اعمال صالح و خُلق حسن بپوشد و با عطر معنویّت و عرفان، روح و جان خویش را معطّر سازد. 2⃣ ادب ایجاب مى‌کند که مهمان در بدو ورود، ابتدا با صاحب‌خانه دیدار و سلام و علیکى داشته باشد، سپس به استفاده از آنچه براى پذیرایى آماده است، مشغول شود. بى‌اعتنا به صاحب‌خانه بر سر سفره نشستن و به خوردن و نوشیدن پرداختن، خلاف ادب است. ✔️ شخصى هم که در ضیافت الهى حضور مى‌یابد مى‌بایست ابتدا به صاحب‌خانه‌ى عالَم، که این میهمانى را بر پا کرده و این خوان ارزاق معنوى و مادّى را گسترده است توجّه و از او یاد کند و به یاد آورد که میهمانِ اوست و با یاد و نام او به بهره‌مندى از آنچه براى او تدارک دیده شده و مقدّر گردیده است، بپردازد. 3⃣ ادب اقتضا مى‌کند که مهمان هرجا صاحب‌خانه او را راهنمایى کرد، بنشیند و هرچه براى او تدارک دیده و به او تعارف کرد، پذیرا باشد. خلاف ادب است در حالى که میزبان از او مى‌خواهد در اتاق یا محلّ خاصّى بنشیند، او اصرار کند که من مایلم در جاى دیگر بنشینم و یا در حالى که صاحب‌خانه براى او خوراکى یا نوشیدنى خاصّى را تدارک دیده و به او تعارف مى‌کند، او بگوید من به این خوراکى یا نوشیدنى میل ندارم، فلان خوراکى یا نوشیدنى دیگر را برایم بیاورید. ✔️ شخصى هم که در ضیافت الله حضور یافته است، به اقتضاى ادب، باید همان موقعیّت و جایگاه و شرایطى را که خداوند براى او مقدّر ساخته است پذیرا بوده و به رزق خداداد و عطاى پروردگار قانع باشد و بسنده کند. 🔹 #قناعت مایه‌ى راحتى زندگى است و با قناعت، زندگى بسیار آسان است. خداوند روزى هرکس را به حدّ کفاف او مقدّر کرده است و به او مى‌رساند. قناعت به کفاف، هم زندگى را راحت مى‌کند و هم براى پرداختن به آخرت، فرصت و فراغت و توانى باقى مى‌گذارد. در حالى که زیاده‌خواهى، تنوّع‌طلبى، تجمّل‌پرستى و تشریفات‌گرایى، زندگى را تلخ و دشوار مى‌کند و سبب مى‌شود شخص تا آخرین رمق خود و تمام فرصت عمر خویش را در پى ثروت دنیا بدود و زمانى براى راحت و تفریح، فرصتى براى پرداختن به خانواده، فراغتى براى تفکّر و رشد آگاهى و وقتى براى عبادت و تعالى معنوى برایش باقى نماند. همان‌گونه که زیاده‌طلبى سبب اخراج حضرت آدم از بهشت شد، حرص و زیاده‌طلبى، همه‌ى انسان‌ها را از بهشت آسایش و کمال بیرون مى‌برد. امیرالمؤمنین علیه السلام مى‌فرمایند: اَلمُستَریحُ مِنَ النّاسِ القانِعُ: در بین مردم، تنها شخص قانع در راحت زندگى مى‌کند. همچنین مى‌فرمایند: اَطیَبُ العَیشِ القِناعَةَ: پاک‌ترین و نیکوترین زندگى قناعت است. 🔹 هر قدر ثروت و امکانات دنیوى به دست آید، نمى‌تواند اشتهاى سیرى‌ناپذیر و بى‌نهایت طلب روح را سیر کند. روح بى‌نهایت طلب انسان تنها با رسیدن به خدا سیر مى‌شود و بس. امیرالمؤمنین علیه السلام مى‌فرمایند: اِبنَ آدَمَ اِن کُنتَ تُریدُ مِنَ الدّنیا ما یَکفیکَ فَاِنَّ اَیسَرَ ما فیها یَکفیکَ وَ اِن کُنتَ اِنَّما تُریدُ ما لا یَکفیکَ فَاِنَّ کُلَّ ما فیها لا یَکفیکَ: اى فرزند آدم! اگر از دنیا به قدر کفایتت خواهى، کمترین و سهل‌ترین چیز دنیا کفایتت مى‌کند و اگر به قدر کفایتت نخواهى، هرچه در دنیاست تو را کافى نخواهد بود. زیاده‌طلبى و عدم قناعت، آرزوهاى دور و دراز دنیوى را در پى مى‌آورد و آرزوهاى مزبور جایى براى یاد و توجّه به آخرت و معنویّت باقى نمى‌گذارد. چنانکه امیرالمؤمنین علیه السلام مى‌فرمایند: طولُ الاَمَلِ یُنسِى الآخِرَةَ: آرزوهاى دور و دراز دنیوى آخرت را به فراموشى مى‌سپارد. ادامه دارد... 📕 استاد مهدی طیب، شراب طهور، ص 200-199. 📢 لینک فایل صوتی ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝