⭕️ فهرست عناويني از كتاب #مصباح_الهدی كه تا كنون در كانال عرفان ناب به اشتراك گذاشته شده است: 👇👇👇 📘#مصباح_الهدي ١- #توحيد ٢- #رزق ٣- #قناعت ٤- #خود_را_مهمان_خدا_دیدن ٥- #کاستیها_وابتلائات ٦-#تسلیم ٧- #رضا ٨- #شکر ٩- #موت_و_فنا ١٠-#يقين ١١- #محبت ١٢-#ذكر ١٣-#دنيا_و_آخرت ١٤-#بهشت_و_دوزخ ١٥-#نقد_بودن_وعده_هاي_الهي 🔗📌توصيه ما به مخاطبين عزيز اين است كه بعد از مطالعه هر فراز، حتما به توضيح همان بخش كه توسط استاد مهدي طيب شرح داده شده است، گوش فرا دهند كه در فهم مطالب ارزشمند كتاب بسيار مفيد و راهگشا مي باشد.

🌙 #آداب_مهمانی (قسمت اول) 🔹 میهمانى اقتضائاتى دارد و حضور در میهمانى مستلزم مراعات آدابى است که میهمان #ضیافت_الله نیز باید به آنها توجّه داشته باشد و آنها را مراعات کند. اکنون به برخى از ادب‌هایى که مراعات آن بر میهمان لازم است اشاره مى‌کنیم. 1⃣ ادب اقتضا مى‌کند که شخص با پیکر و جامه‌ى تمیز، آراسته و معطّر در میهمانى حاضر شود؛ لذا کسى که قصد رفتن به میهمانى دارد، پیش از عزیمت، در حمّام خود را شستشو مى‌کند، جامه‌ى تمیز و زیبایى بر تن مى‌کند، ظاهرش را مى‌آراید و خود را با عطر خوش‌بو مى‌سازد. ✔️ شخصى هم که مى‌خواهد در ضیافت الله حضور یابد، جا دارد با آب توبه روح و جان خود را از آلایش گناه و بدى پاک کند و با ورع و تقوا از آلوده شدن به زشتى‌ها، پلیدى‌ها و گناهان، وجود خویش را محفوظ دارد و جامه‌ى اعمال صالح و خُلق حسن بپوشد و با عطر معنویّت و عرفان، روح و جان خویش را معطّر سازد. 2⃣ ادب ایجاب مى‌کند که مهمان در بدو ورود، ابتدا با صاحب‌خانه دیدار و سلام و علیکى داشته باشد، سپس به استفاده از آنچه براى پذیرایى آماده است، مشغول شود. بى‌اعتنا به صاحب‌خانه بر سر سفره نشستن و به خوردن و نوشیدن پرداختن، خلاف ادب است. ✔️ شخصى هم که در ضیافت الهى حضور مى‌یابد مى‌بایست ابتدا به صاحب‌خانه‌ى عالَم، که این میهمانى را بر پا کرده و این خوان ارزاق معنوى و مادّى را گسترده است توجّه و از او یاد کند و به یاد آورد که میهمانِ اوست و با یاد و نام او به بهره‌مندى از آنچه براى او تدارک دیده شده و مقدّر گردیده است، بپردازد. 3⃣ ادب اقتضا مى‌کند که مهمان هرجا صاحب‌خانه او را راهنمایى کرد، بنشیند و هرچه براى او تدارک دیده و به او تعارف کرد، پذیرا باشد. خلاف ادب است در حالى که میزبان از او مى‌خواهد در اتاق یا محلّ خاصّى بنشیند، او اصرار کند که من مایلم در جاى دیگر بنشینم و یا در حالى که صاحب‌خانه براى او خوراکى یا نوشیدنى خاصّى را تدارک دیده و به او تعارف مى‌کند، او بگوید من به این خوراکى یا نوشیدنى میل ندارم، فلان خوراکى یا نوشیدنى دیگر را برایم بیاورید. ✔️ شخصى هم که در ضیافت الله حضور یافته است، به اقتضاى ادب، باید همان موقعیّت و جایگاه و شرایطى را که خداوند براى او مقدّر ساخته است پذیرا بوده و به رزق خداداد و عطاى پروردگار قانع باشد و بسنده کند. 🔹 #قناعت مایه‌ى راحتى زندگى است و با قناعت، زندگى بسیار آسان است. خداوند روزى هرکس را به حدّ کفاف او مقدّر کرده است و به او مى‌رساند. قناعت به کفاف، هم زندگى را راحت مى‌کند و هم براى پرداختن به آخرت، فرصت و فراغت و توانى باقى مى‌گذارد. در حالى که زیاده‌خواهى، تنوّع‌طلبى، تجمّل‌پرستى و تشریفات‌گرایى، زندگى را تلخ و دشوار مى‌کند و سبب مى‌شود شخص تا آخرین رمق خود و تمام فرصت عمر خویش را در پى ثروت دنیا بدود و زمانى براى راحت و تفریح، فرصتى براى پرداختن به خانواده، فراغتى براى تفکّر و رشد آگاهى و وقتى براى عبادت و تعالى معنوى برایش باقى نماند. همان‌گونه که زیاده‌طلبى سبب اخراج حضرت آدم از بهشت شد، حرص و زیاده‌طلبى، همه‌ى انسان‌ها را از بهشت آسایش و کمال بیرون مى‌برد. امیرالمؤمنین علیه السلام مى‌فرمایند: اَلمُستَریحُ مِنَ النّاسِ القانِعُ: در بین مردم، تنها شخص قانع در راحت زندگى مى‌کند. همچنین مى‌فرمایند: اَطیَبُ العَیشِ القِناعَةَ: پاک‌ترین و نیکوترین زندگى قناعت است. 🔹 هر قدر ثروت و امکانات دنیوى به دست آید، نمى‌تواند اشتهاى سیرى‌ناپذیر و بى‌نهایت طلب روح را سیر کند. روح بى‌نهایت طلب انسان تنها با رسیدن به خدا سیر مى‌شود و بس. امیرالمؤمنین علیه السلام مى‌فرمایند: اِبنَ آدَمَ اِن کُنتَ تُریدُ مِنَ الدّنیا ما یَکفیکَ فَاِنَّ اَیسَرَ ما فیها یَکفیکَ وَ اِن کُنتَ اِنَّما تُریدُ ما لا یَکفیکَ فَاِنَّ کُلَّ ما فیها لا یَکفیکَ: اى فرزند آدم! اگر از دنیا به قدر کفایتت خواهى، کمترین و سهل‌ترین چیز دنیا کفایتت مى‌کند و اگر به قدر کفایتت نخواهى، هرچه در دنیاست تو را کافى نخواهد بود. زیاده‌طلبى و عدم قناعت، آرزوهاى دور و دراز دنیوى را در پى مى‌آورد و آرزوهاى مزبور جایى براى یاد و توجّه به آخرت و معنویّت باقى نمى‌گذارد. چنانکه امیرالمؤمنین علیه السلام مى‌فرمایند: طولُ الاَمَلِ یُنسِى الآخِرَةَ: آرزوهاى دور و دراز دنیوى آخرت را به فراموشى مى‌سپارد. ادامه دارد... 📕 مهدی طیب، شراب طهور، ص 200-199. 🆔 @OstadMahdiTayyeb 🆔 instagram.com/ahlevela 🆔 eitaa.com/ahlevela 🆔 aparat.com/ahle_vela 🆔 ble.ir/ahlevelaa 🌐 www.ahlevela.com 📢 لینک فایل صوتی

🌙 #آداب_مهمانی (قسمت اول) 🔹 میهمانى اقتضائاتى دارد و حضور در میهمانى مستلزم مراعات آدابى است که میهمان #ضیافت_الله نیز باید به آنها توجّه داشته باشد و آنها را مراعات کند. اکنون به برخى از ادب‌هایى که مراعات آن بر میهمان لازم است اشاره مى‌کنیم. 1⃣ ادب اقتضا مى‌کند که شخص با پیکر و جامه‌ى تمیز، آراسته و معطّر در میهمانى حاضر شود؛ لذا کسى که قصد رفتن به میهمانى دارد، پیش از عزیمت، در حمّام خود را شستشو مى‌کند، جامه‌ى تمیز و زیبایى بر تن مى‌کند، ظاهرش را مى‌آراید و خود را با عطر خوش‌بو مى‌سازد. ✔️ شخصى هم که مى‌خواهد در ضیافت الله حضور یابد، جا دارد با آب توبه روح و جان خود را از آلایش گناه و بدى پاک کند و با ورع و تقوا از آلوده شدن به زشتى‌ها، پلیدى‌ها و گناهان، وجود خویش را محفوظ دارد و جامه‌ى اعمال صالح و خُلق حسن بپوشد و با عطر معنویّت و عرفان، روح و جان خویش را معطّر سازد. 2⃣ ادب ایجاب مى‌کند که مهمان در بدو ورود، ابتدا با صاحب‌خانه دیدار و سلام و علیکى داشته باشد، سپس به استفاده از آنچه براى پذیرایى آماده است، مشغول شود. بى‌اعتنا به صاحب‌خانه بر سر سفره نشستن و به خوردن و نوشیدن پرداختن، خلاف ادب است. ✔️ شخصى هم که در ضیافت الهى حضور مى‌یابد مى‌بایست ابتدا به صاحب‌خانه‌ى عالَم، که این میهمانى را بر پا کرده و این خوان ارزاق معنوى و مادّى را گسترده است توجّه و از او یاد کند و به یاد آورد که میهمانِ اوست و با یاد و نام او به بهره‌مندى از آنچه براى او تدارک دیده شده و مقدّر گردیده است، بپردازد. 3⃣ ادب اقتضا مى‌کند که مهمان هرجا صاحب‌خانه او را راهنمایى کرد، بنشیند و هرچه براى او تدارک دیده و به او تعارف کرد، پذیرا باشد. خلاف ادب است در حالى که میزبان از او مى‌خواهد در اتاق یا محلّ خاصّى بنشیند، او اصرار کند که من مایلم در جاى دیگر بنشینم و یا در حالى که صاحب‌خانه براى او خوراکى یا نوشیدنى خاصّى را تدارک دیده و به او تعارف مى‌کند، او بگوید من به این خوراکى یا نوشیدنى میل ندارم، فلان خوراکى یا نوشیدنى دیگر را برایم بیاورید. ✔️ شخصى هم که در ضیافت الله حضور یافته است، به اقتضاى ادب، باید همان موقعیّت و جایگاه و شرایطى را که خداوند براى او مقدّر ساخته است پذیرا بوده و به رزق خداداد و عطاى پروردگار قانع باشد و بسنده کند. 🔹 #قناعت مایه‌ى راحتى زندگى است و با قناعت، زندگى بسیار آسان است. خداوند روزى هرکس را به حدّ کفاف او مقدّر کرده است و به او مى‌رساند. قناعت به کفاف، هم زندگى را راحت مى‌کند و هم براى پرداختن به آخرت، فرصت و فراغت و توانى باقى مى‌گذارد. در حالى که زیاده‌خواهى، تنوّع‌طلبى، تجمّل‌پرستى و تشریفات‌گرایى، زندگى را تلخ و دشوار مى‌کند و سبب مى‌شود شخص تا آخرین رمق خود و تمام فرصت عمر خویش را در پى ثروت دنیا بدود و زمانى براى راحت و تفریح، فرصتى براى پرداختن به خانواده، فراغتى براى تفکّر و رشد آگاهى و وقتى براى عبادت و تعالى معنوى برایش باقى نماند. همان‌گونه که زیاده‌طلبى سبب اخراج حضرت آدم از بهشت شد، حرص و زیاده‌طلبى، همه‌ى انسان‌ها را از بهشت آسایش و کمال بیرون مى‌برد. امیرالمؤمنین علیه السلام مى‌فرمایند: اَلمُستَریحُ مِنَ النّاسِ القانِعُ: در بین مردم، تنها شخص قانع در راحت زندگى مى‌کند. همچنین مى‌فرمایند: اَطیَبُ العَیشِ القِناعَةَ: پاک‌ترین و نیکوترین زندگى قناعت است. 🔹 هر قدر ثروت و امکانات دنیوى به دست آید، نمى‌تواند اشتهاى سیرى‌ناپذیر و بى‌نهایت طلب روح را سیر کند. روح بى‌نهایت طلب انسان تنها با رسیدن به خدا سیر مى‌شود و بس. امیرالمؤمنین علیه السلام مى‌فرمایند: اِبنَ آدَمَ اِن کُنتَ تُریدُ مِنَ الدّنیا ما یَکفیکَ فَاِنَّ اَیسَرَ ما فیها یَکفیکَ وَ اِن کُنتَ اِنَّما تُریدُ ما لا یَکفیکَ فَاِنَّ کُلَّ ما فیها لا یَکفیکَ: اى فرزند آدم! اگر از دنیا به قدر کفایتت خواهى، کمترین و سهل‌ترین چیز دنیا کفایتت مى‌کند و اگر به قدر کفایتت نخواهى، هرچه در دنیاست تو را کافى نخواهد بود. زیاده‌طلبى و عدم قناعت، آرزوهاى دور و دراز دنیوى را در پى مى‌آورد و آرزوهاى مزبور جایى براى یاد و توجّه به آخرت و معنویّت باقى نمى‌گذارد. چنانکه امیرالمؤمنین علیه السلام مى‌فرمایند: طولُ الاَمَلِ یُنسِى الآخِرَةَ: آرزوهاى دور و دراز دنیوى آخرت را به فراموشى مى‌سپارد. ادامه دارد... 📕 استاد مهدی طیب، شراب طهور، ص 200-199. 📢 لینک فایل صوتی ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝