eitaa logo
عرفان ناب
548 دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
89 ویدیو
3 فایل
📡 http://www.ahlevela.com ديگر كانال ما: 👈 http://ble.ir/ahlevelaa ارتباط با ما: 👈 @adminsm 🌐 اينستاگرام:👈http://instagram.com/ahlevela 🔵 کانال ما در آپارات: 👈 https://www.aparat.com/ahle_vela/Ahlevela
مشاهده در ایتا
دانلود
🏴 زینب که خورشید خدایی است .... ☀️ حاج محمد اسماعیل دولابی: ملاّ آقاجان می‎گفت اینکه دشمن معجر از سر علیها السّلام کشید و گیسوان حضرت مکشوف شد، من مطمئنّم هیچ‎ کس قدرت نداشت به حضرت علیها السّلام نگاه بیندازد؛ زیرا وقتی به خورشید آخرت پس از اینکه در چهار دریا فرو رفته و نورش ضعیف شده و خورشید آسمان دنیا گشته است، کسی نمی‎تواند نگاه بدوزد و به قرص آن نگاه کند، چطور می‎تواند به زینب که خورشید خدایی است که در هیچ دریایی فرو نشده است، نگاه بیندازد؟ 📘مصباح الهدي _ ص ٣٠٧ ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝
🏴 منزلت او همانند خدیجه کبری سلام‌الله‌علیها است.. حضرت رسول ص فرمودند حاضرین و غایبین را وصیت می کنم که حرمت این دختر را پاس بدارند، چون منزلت او همانند خدیجه کبری سلام الله علیها است. جایگاه برای ما شناخته شده است! رسول خدا عمیقا خدیجه را دوست می داشتند. خدیجه اولین زنی بود که به پیامبر ایمان آورد و ایمان او نیز بی شائبه و تمام عیار بود. از این تشبیه که رسول خدا می کنند می توان برداشت کرد که چه ویژگی هایی برای حضرت زینب قائل هستند. ↩️ آن خدیجه بود که در غربت و تنهایی رسول خدا که مردم حضرت را اذیت و آزار می کردند، تسلی بخش قلب حضرت بود و پیامبر با دیدن خدیجه همۀ خستگی ها از تنشان خارج می شد و غم ها از وجودشان زایل می گشت. ↩️ این خدیجه بود که در شداید بعثت رسول خدا شریک دردها و محرومیت های پیامبر بود و همۀ دردها و تحریم ها و مشکلات و تنگناهای مختلف را همراه رسول خدا تحمل می نمود. به همین گونه حضرت زینب سلام الله علیها هم شریک مصائب و دردهای اباعبدالله الحسین علیه السلام بود. ↩️ خدیجه بود که همۀ دارایی و هستی خود را به پای پیامبر ریخت و در تهی دستی این جهان را ترک کرد و حضرت زینب سلام الله علیها نیز به همین شکل همۀ هستی خود را به پای برادر بزرگوار نهاد و فدای او کرد؛ حتی دو فرزند دلبند خود را نیز فدای حضرت کرد. 🎤 استاد مهدي طيب ╔═✿══🌹══✿═╗ 🔗 @ahlevela ╚═✿══🌹══✿═╝ سایت | تلگرام | اینستاگرام | ایتا | بله | آپارات
💫ماه رجب المرجب، فوق‌العاده عظیم است؛ به تعبیر برخی از احادیث، شهرالله، و به تعبیر برخی دیگر از احادیث، ماه امیرالمؤمنین عليه السلام است. ماه بسیار بزرگی است و اگر انسان طالب و تشنه‌ی تعالی و کمال باشد و در مسیر سلوک الی‌الله بخواهد به مراتب عبودیّت نائل شود، این فرصت بسیار مغتنم است. حساب این سه ماه، از حساب نه ماه دیگر سال کاملاً متفاوت است و فرصت‌ها و موقعیّت‌هایی که در آن برای رشد و تعالی فراهم است، اصلاً با سایر ایّام سال قابل مقایسه نیست. ↩️ امیدواریم خدای متعال توفیق دهد از این بستری که برای تعالی و تقرّب فراهم است، حدّاکثر بهره را ببریم. هیچ ثانیه‌ای از ثانیه‌های این سه ماه رجب‌المرجّب، شعبان‎المعظّم و رمضان‌المبارک را بی‌بهره از دست ندهیم. امیدواریم این فرصت را تهیدست از کف ندهیم. 📌باید به خودمان یادآور شویم؛ باید یکدیگر را به ‌خیر توصیه کنیم. وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ‏ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ؛ وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرى‏ تَنْفَعُ‏ الْمُؤْمِنِينَ؛ و الدَّرْسُ حَرْفٌ وَ التِّکْرارُ اَلْفٌ. امیدوارم به یکدیگر توجّه دهیم؛ چون گاهی ‌اوقات انسان در کوران فعّالیّت‌های روزمرّه نسبت‌به فرصت‌های بسیار برجسته و فوق‌العاده،‌ بی‌توجّه می‌شود و آن فرصت‌ها را از دست می‌دهد. ↩️ به‌هرحال هم روزه‌های این ماه فوق‌العاده عظیم است! هم نمازهای بسیار برجسته‌ای دارد و هم دعاهای فوق‌العاده زیبا؛ فوق‌العاده زیبا! مناجات‌ها، دعاها و ذکرهایی که خدا می‌داند چیست! در ماه شعبان فضا عوض می‌شود؛ آنجا ویژگی‌های دیگری خواهد داشت؛ ولی ماه رجب را فقط خدا می‌داند چیست! امیدوارم خدا ذائقه‌ی ما را بیدار کند؛ کام روح و جان ما را بیدار کند و حلاوت آنچه که در ماه رجب فرمودند، بچشیم! فرمودند: رجب نهری است از شیر سفیدتر و از عسل شیرین‌تر؛ این شیرینی را همین‌جا می‌توان چشید. آن ذائقه‌ی چشنده باید در ما بیدار شود و راهش هم عبودیّت، طاعت، بندگی و پرداختن بیشتر در این سه ماه به خلوت‌های عبادی و فرصت‌های معنوی است. ↩️ گرچه که نباید به خدمات اجتماعي بی‌توجّه بود؛ دستگیری از نیازمندان و شادکردن دل افراد محزون و غمدیده، به‌جای خودش اهمّیّت فوق‌العاده‌ای دارد؛ امّا خلوت‌های عبادی در این سه ماه، و بهره‌بردن از سحرهای این سه ماه [را از دست ندهیم؛] ملک داعی که هرشب کسانی را که طالب قرب الهی هستند، به این خلوتگاه انس دعوت می‌کند؛ و آنچه که خدای متعال می‌فرماید: أَنَا جَلِيسُ‏ مَنْ‏ جالَسَنِی‏: کسی بیاید و بنشیند، من هم می‌آیم کنارش می‌نشینم! در فرصت شب‌های ماه رجب، باور کنیم و بچشیم ان‌شاءالله! در خلوتی بنشینیم و بگوییم: خدایا فرمودی أَنَا جَلِيسُ‏ مَنْ‏ جالَسَنِی، من آمده‌ام بنشینم خدمت شما! گفت: ❣️بنازم به بزم محبّت که آنجا ❣️گدایی به شاهی مقابل نشیند ↩️💡 امیدوارم این را ببینید! خدا این حقایق را به همه‌ی ما نشان دهد که اینها تعبیر شاعرانه نیست؛ اینها حدیث قدسی‌ است. فرمود: کسی در این خلوت‌ها مرا بخواند پاسخش می‌دهم؛ درخواست کند به او عطا می‌کنم. از خدا بخواهیم ما را از مجیبین ملک داعی قرار دهد که این پیک الهی را که آمده ما را به خلوت‌های شب‌ها و سحرهای این ماه عظیم دعوت کند، اجابت کرده باشیم . ↩️ 💡در حدیث فرمودند: روز قیامت به اهل محشر ندا داده می‌شود که أَيْنَ‏ الرَّجَبِيُّونَ‏: کسانی که رجبی هستند، در این جمع عظیم کجایند؟ و گروهی برمی‌خیزند و آن منزلت بزرگ که احادیثش را خوانده‌ام. امیدوارم حتماً عزیزان مراجعه کنند و خود من هم توفیق داشته باشم دوباره مراجعه ‌می‌کنم. درست است که قبلاً مطالعه کرده‌اید، شنیده‌اید، امّا مراجعه‌ی مجدّد می‌تواند دانسته‌های ما را خیلی شفّاف‌تر و تأثیرگذارتر کند. ↩️ ❣️امیدوارم مرور دانسته‌ها شوق را در ما ایجاد ‌کند. وقتی نسیم رجب به‌سمت اهل سلوک می‌وزد، سر از پا نمی‌شناسند! از شوق، قرار و آرام ندارند و چشم‌به‌‌راه طلوع نخستین شب و ماه شب رجب‌المرجّب می‌نشینند تا این مهمان گرامی از راه برسد و آن‌طور با حسن استقبال او را می‌پذیرند و از این ماه بهره می‌برند. استاد مهدي طيب @ahlevela
🔹فصل هفتم: عصـــر ظهـــور | جهان در آستانه‌ی ظهور و ضرورت کسب آمادگی (بخش یازدهم) محمّد‌بن‌مسلم می‌گوید شنیدم امام صادق علیه السلام فرمودند: إِنَّ قُدّٰامَ‏ الْقٰائِمِ‏ عَلٰامٰاتٍ تَکُونُ مِنَ اللّٰهِ عَزَّ وَ جَلَّ لِلْمُؤْمِنِینَ. قُلْتُ: وَ مٰا هِیَ جَعَلَنِی اللّٰهُ فِدٰاکَ؟ قٰالَ: ذٰلِکَ قَوْلُ اللّٰهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ‏» یَعْنِی الْمُؤْمِنِینَ قَبْلَ خُرُوجِ الْقٰائِمِ «بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوٰالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَرٰاتِ وَ بَشِّرِ الصّٰابِرِینَ‏» قٰالَ: یَبْلُوهُمْ «بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ» مِنْ مُلُوکِ بَنِی فُلٰانٍ فِی آخِرِ سُلْطٰانِهِمْ «وَ الْجُوعِ» بِغَلٰاءِ أَسْعٰارِهِمْ‏ «وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوٰالِ»‏ قٰالَ کَسٰادُ التِّجَارٰاتِ وَ قِلَّةُ الْفَضْلِ وَ نَقْصٍ مِنَ «الْأَنْفُسِ» قٰالَ: مَوْتٌ ذَرِیعٌ‏ وَ نَقْصٍ «مِنَ الثَّمَرٰاتِ» قٰالَ: قِلَّةُ رَیْعِ مَا یُزْرَعُ‏ «وَ بَشِّرِ الصّٰابِرِینَ‏» عِنْدَ ذٰلِکَ بِتَعْجِیلِ خُرُوجِ الْقٰائِمِ: هر آینه در آستانه‌ی قیام قائم نشانه‌هایی از جانب خدای عزّوجلّ برای مؤمنان وجودخواهد داشت. عرض کردم: آنها چیستند؟ فرمودند: آنها همان سخن خدای عزّوجلّ هستند که می‌فرماید: «و هرآینه شما را مبتلا می‌سازیم و می‌آزماییم» یعنی مؤمنان را پیش از قیام قائم «با مقداری ترس و گرسنگی و کاستی در دارائی‌ها و اشخاص و محصولات و بشارت بده صابران را» حضرت فرمودند: «مبتلا می‌سازد و می‌آزماید به مقداری ترس» از فرمانروایان بنی فلان در آخر دوران حکومتشان «و گرسنگی» با فزونی یافتن قیمت‌هایشان «و کاستی در دارائی‌ها» فرمودند: کسادی در تجارت و کسب و کمی درآمد «و کاستی در اشخاص» فرمودند: مرگ سریع و زودرس «و کاستی در محصولات» فرمودند: کمی رویش کشت و زرع «و بشارت بده صابران را» در آن هنگام به قیام قائم به‌زودی. بنابراین کسی که طالب ظهور است باید خود را برای مواجه شدن با دشواری‌های گوناگون آماده کند و هنگام بروز آنها ناشکیبایی و گله و اعتراض نداشته باشد. در سیر باطنی نیز اوضاع به همین صورت است؛ نیل به ظهور باطنی مستلزم تحمّل سختی‌ها و دشواری‌هایی است تا شخص را مستعد کند و سازندگی‌هایی را در او ایجاد نماید و این پلی برای دیدار باطنی است که باید از آن عبور کرد. به‌عبارتی بلایا ظرف وجودی انسان را بزرگ می‌کنند تا این مظروف بزرگ در آن جای گیرد. خداوند متعال دریغی ندارد تا نعمت‌های خویش را به بندگانش عطا فرماید؛ امّا عطای به این بزرگی، در چنین ظروف کوچکی جای نمی‌گیرد. ظرفیّت وجودی انسان تنها در دل سختی‌ها افزایش می‌یابد. ابتلائات و گرفتاری‌های بیرونی و سختی‌ها و فشارهای درونی، هر دو درجهت پرظرفیت شدن انسان هستند. باید توجّه داشت دست از بیتابی و بیقراری برداشتن به‌معنای بی‌عملی نیست؛ بلکه به‌معنای با آرامش درونی تلاش کردن و به هیجان نیامدن نفس است. فرق است بین اینکه انسان دست از کار بکشد با اینکه بدون انگیزه‌ی نفسانی و هیجان درونی، تنها در اجرای فرمان خدا کار را انجام دهد. انسان با هیجانات و فشارهای نفسانی حتّی اگر در راه خدا شمشیر بزند و کشته شود، شهید راه خدا نیست؛ بلکه شهید راه نفس خود است. ادامه دارد… ✍🏻 استاد مهدی طیّب، ، ص ٣٧٨ و ٣٧٩ @ahlevela
4_5787394905814865350.mp3
13.13M
🎤 قطعه‌ای از سخنان استاد مهدی طیّب در جلسات هفتگی اهل ولاء - دوشنبه ۱۴۰۳/۱۰/۲۴
✅ دشواری مبارزه با نفس 🔵 مقابله با نفس بسیار دشوار است، اما اگر انسان از خدای متعال مدد بطلبد، نفس در برابر اراده و قدرت الهی، نمی‌تواند کاری بکند. 🔵 نفس مثل حیوان درنده است، اما با چند روز مراقبت، ریاضت، توجّه و کنترل رام می‌شود. 🔵 ریاضت‌های غیرشرعی و شیطانی کاملاً مردود و مضرّ است. 🔵 ریاضت در طاعات و عبادات شرعی و بیش از حدّ ظرفیت به خود فشار آوردن هم خطر غرور و عُجب را دارد. سازنده‌ترین ریاضت‌ها همان سختی‌هایی است که خدا بدون برنامه‌ریزی ما، در زندگی ما پیش می‌آورد. اگر انسان سختی‌هایی که خدا در جهت اصلاح, تطهیر و تعالی نفس در زندگی همه پیش می‌آورد مثل بیماری، فقر و ... را تحمّل کند، با رضایت پذیرا باشد و با اطاعت عکس‌العمل نشان دهد، همان رشد حاصل می‌شود. 🔵 خدا آنچه را که لازمۀ رشد است، در زندگی ما پیش می‌آورد. آنجا میدان را خالی نکنیم و بعد به خود فشار بیاوریم فلان ذکر را فلان قدر بگوییم و فلان ریاضت را بکشیم. 🔵 عبادات را در حد متعادل و معقول انجام دهیم. ریاضت فوق‌العاده لازم نیست، ریاضت اصلی در عرصۀ زندگی است. اگر سعی کنیم درست عمل کنیم، معترض نباشیم و در نحوۀ عکس‌العمل طبق الگوی الهی رفتار کنیم، همان‌جا رشد می‌کنیم. 🔵 تا وقتی انسان عبد نیست، منیّت و ادعا دارد، زور شیطان به او می‌رسد. اما اگر عبد و بنده شد، زور شیطان به او نمی‌رسد؛ چون دیگر مَنی ندارد که شیطان از آن «مَن» استفاده کند و آسیب بزند. 🔵 وقتی انسان عبد شد، ادعا را کنار گذاشت و گفت خدایا من زورم نمی‌رسد، خودت مددی کن، دیگر کاری از دشمن بیرونی(شیطان) و دشمن درونی(نفس) برنمی‌آید. ┄┄┅┅┅❅💠❅┅┅┅┄┄ 🎤 فایل صوتی قطعه‌ای از سخنان استاد مهدی طیّب در جلسات هفتگی اهل ولاء - دوشنبه ۱۴۰۳/۱۰/۲۴
🍇 شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش / که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش امیدوارم خدای متعال این توفیق را به ما بدهد که از ماه رجب که مقدّمه‌ی ماه شعبان و ماه شعبان که مقدّمه‌ی ماه رمضان است، بهره ببریم. در این ماه رجب به مدد ولایت امیرالمؤمنین عليه السلام و با بهره‌گرفتن از روح ولایت، قلبمان را از هر بتی که در دل ما جای گرفته و هرچه که جای خدا را در دل ما اشغال کرده، تخلیه کنیم. امیدوارم در ماه شعبان‌المعظّم هم بتوانیم به مدد عنایات نبوی آن ویژگی‌ها و خصوصیّات مثبتی را که سمبل تامّ آن، وجود مقدّس پیامبراکرم صلوات الله عليه صاحب خلق عظیم است، کسب کنیم و این دو، ما را برای ورود به ماه مبارک ‌رمضان آماده کند که ماه دیدار خدا و ضیافت خداست؛ ماه مهمان‌شدن بر خدا، ماه لقاء خدا و ماه راه‌یافتن به خلوتگاه وصال الهی است. به قول حافظ: نگویمت همه ساله می پرستی کن سه ماه می خور و نه ماه پارسا می‌باش امیدوارم این مِی محبّت الهی، می مراقبات و انس با خدای متعال را با همه‌ی غلظتی که در این ماه دارد، بچشیم! به قول حافظ که می‌گوید: شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش  که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش 🍇 این شراب تلخ را در این سه ماه می‌دهند. درِ میخانه‌ی الهی باز است و خوشا به سعادت آن کسانی که بروند و از این می‌های بی‌مثال و بی‌مَثیل، مست عشق الهی شوند و به ‌وصال حضرت حق نائل شوند. فرصت، فرصت خاصّی است و هیچ تضمینی هم وجود ندارد که امثال بنده سال آینده، دوباره این فرصت در دسترسشان قرار گیرد. ممکن است آخرین فرصت درک ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان برای ما باشد. خدا نکند که ما حسرت‌زده بیرون برویم و این فرصت از کف ما برود.   🎙 استاد مهدي طيب @ahlevela
🩵 نماز عارفان | حضور قلب در نماز مهم‌ترین چیزی که ریشه‌ی همه‌ی حواس‌پرتی‌ها است؛محبّت دنیاست. حواس انسان جایی می‌رود که محبوبش آنجا قرار دارد. حدیث داریم: «مَنْ اَحَبَّ شَیْئاً اَکْثَرَ ذِکرَهُ»؛ کسی که چیزی را دوست داشته باشد؛ زیاد آن چیز را یاد می‌کند. نمی‌شود من دنیا را دوست بدارم؛ امّا در نماز یاد دنیا نباشم! لذا حلّ اصلی این مشکل در ریشه‌کن کردن محبّت دنیا از قلب است و باید محبّت دنیا از دل کنده شود. چیزی را که انسان دوست ندارد؛ هیچ وقت به آن فکر نمی‌کند. ولی نمی‌شود من عاشق و شیفته‌ی سینه‌چاک دنیا باشم؛ در نماز هم حضور قلب تمام داشته باشم و حواسم یک سر سوزن به سمت دنیا نرود! در کتاب «شراب طهور» به مضارّ و خطرات محبّت دنیا و راههای ریشه‌کن کردن آن از قلب، اشاره نمودیم. از یک سو باید به خوبی‌ها و دوست‌داشتنی بودن خدا توجّه کرد؛ چه در اسماء و صفات الهی، چه در فعل الهی. در کمالات حضرت حق بیندیش؛ جمال الهی را به دیده‌ی دل تماشا کن. مگر می‌شود عاشقش نشد؟! همه‌ی عشق‌هایی که در عالم وجود دارد؛ نتیجه‌ی ظهور یک جلوه‌ی نازله‌ از یک گوشه از حُسن حضرت حقّ است. تمام عشق‌هایی که در تاریخ افسانه شده است؛ لیلی و مجنون، وامق و عذرا، خسرو و شیرین، فرهاد و شیرین، رومئو و ژولیت ودیگران، اینها چیست؟ یک جلوه از جمال حضرت حق در عالم خاک افتاده؛ با خاک هم مخلوط شده؛ شده لیلی؛آنوقت این گونه دل مجنون را برده است! جرعه خاک‌آمیز چون مجنون کند                              خود بگو تا صاف او مر چون کند؟! این یک جرعه از خمّ لایزال جمال الهی است که در خاک افتاد و خاک‌آمیز هم شد؛ شد لیلی. آن وقت انسان را مجنون خودش کرد. حال خود بگو تا صاف او مر چون کند؟! آن که زلال است و با هیچ خاکی آلوده نشده است؛او که اقیانوس بی‌کرانه‌ی جمال است؛ اگر کسی به او نگاه کند؛ مگر می‌تواند عاشق نشود؟! و اگر عاشق شد؛ مگر دیگر می‌تواند به غیر او توجّه کند؟! محبّت حق، یک‌جا،همه‌ی دلش را اشغال می‌کند و محبّت دنیا می‌رود. نور وارد شود؛ ظلمت خودش فرار می‌کند. «اِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّـیِّئاتِ» خوبی‌ها بدی‌ها را بیرون می‌کنند. اگر نور محبّت الله وارد قلب کسی شود؛ ظلمت محبّت دنیا خودش پا به فرار می‌گذارد. این اصل است. ولی برای تکمیل کار، بد نیست انسان یک بار دقیق‌تر به دنیایی که دل از او ربوده است، نگاه کند و ببیند پشت این کرم‌پودر و ریمل و رژ لب و امثال اینها که این پیرِ کَفتار عجوزه‌ی ترسناک با استفاده‌ از آنها خود را این قدر زیبا و تو‌دل‌برو کرده است؛ چه چهره‌ای وجود دارد؛ آنوقت از ترس پا به فرار می‌گذارد؛ از نفرت حاضر نیست یک بار برگردد و پشت سر خود را نگاه کند. این هم به انسان کمک می‌کندکه فکر کند ببیند دنیا چیست. اینها را در کتاب «شراب طهور» در مبحث «محبّت» گفته‌ایم. امیدوارم عزیزان مراجعه کنند و با تأمّل بهره بگیرند. پس می‌شود محبّت دنیا را هم از دل ریشه‌کن کرد و اگر این امر اتّفاق بیفتد و محبّت خدا بر قلب مستولی شود؛ «مَنْ اَحَبَّ شَیْئاً اَکْثَرَ ذِکْرَهُ» اگر کسی چیزی را دوست بدارد؛ دائم به یاد محبوبش است. وقتی انسان خدا را دوست داشته باشد؛دیگر نه فقط در چهار رکعت نمازش، بلکه دائماً حواسش پیش خداست؛ دائماً حواسش پیش معشوقش است. دیگر برای او بحثِ حضور قلب را گفتن، اصلاً ضرورت ندارد. مگر عاشق تمام‌عیار و سینه‌چاکِ پروردگار می‌تواند به غیر خدا فکر کند؟! 🎤استاد مهدی طیّب، ادامه دارد… @ahlevela