🔴 پرسش : با عرض سلام. یکی از دوستان ما خودشان مذهبی هستند اما اطرافیانشان کاملاً متفاوت هستند و در تمام طیف‌ها افرادى را در خانواده‌شان دارند. برادر خودشان هم ابتدا مذهبی بودند اما به جهت رفتارهای ناشایستی که از مذهبی‌ها دیده می‌شود، تمام نظرشان تغییر کرده، به حدی که خدا را هم انکار می‌كنند. با توجه به اینکه در فقه اسلامی این فرد کافر محسوب می‌شود، تکلیف ایشان در ارتباط با برادرشان چه خواهد بود؟ بابت اختلاف نظرها و تفاوت‌ها، بسيار تحت فشار هستند و مجالسی که مجبورند بروند، و در آن مجلس گناه است، چطور باید رفتار کنند تا توفیقات الهی سلب نشود؟ برادرشان بسیار فرد بخشنده و مهربانی هستند و با ایشان هم بسیار با مهربانى رفتار می‌كنند. ممنونم 🔵 پاسخ : سلام. نکتۀ نخست در راستای این سؤال که لازم به تذکر می‌باشد این است که اگر احتمال دادیم كسى دچار لغزش‌هاى اعتقادی شده است، ما وظیفه نداریم تجسس کنیم و از او اقرار بگیریم که حتماً از دین برگشته است ولو اینکه تقیّدی به مسائل مذهبی ندارد و حتی بعضاً مطالبی می‌گويد که با اعتقادات مذهبی خیلی سنخیّت ندارد. اما اگر در موردی یقین شد که کسی از دین برگشته و اعتقادات خود به خدا و پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم را کاملاً ترک کرده است و مخالف این عقاید است طبیعتاً حکمی که در تعامل با او خواهد بود از نظر شرعی، حکم تعامل با کفار خواهد بود؛ هم از نظر طهارت ظاهری و هم از نظر شکل ارتباطات. البته این بدین معنا نیست که به جای رفتار جذّاب و سازنده‌ای که می‌تواند زمینۀ خوشبینی آن شخص را نسبت به مذهبی‌ها ايجاد كند، ما با رفتارهای خشن و تند و زننده او را در انحرافش بیشتر تثبیت کنیم. حسن سلوک را باید وسیله‌ای قرار داد تا دیدگاه خطایی را که او اختیار کرده در او ترمیم کند. اگر او به خاطر برخوردهای بدِ افرادی که خود را مذهبی جلوه مى‌دهند از دین زده شده است، ما که مذهبی هستیم باید با رفتارهای خوب، آن زدگى را خنثی و زمینۀ علاقه‌مندى مجدد و روی آوردن او به دین را فراهم کنیم. اگر موّفق شدیم چنین کاری را انجام دهیم، آن موقع می‌توان با اطلاعات قوی دینی به پاسخگویی سؤالات آن شخص پرداخت. و اگر در توان خودمان نیست به نحوی زمینه را فراهم کنیم که بتواند از یک فرد صاحب اطلاعات و عمیق در زمینۀ مسائل دینی پاسخ سوالات دینی خود را دریافت کند. اما همانطور که در آغاز عرض شد، اساساً تجسس و اقرار گرفتن برای انحرافات اعتقادی تکلیف ما نیست و موجب مشکلاتی برای خود ما هم خواهد بود. در پناه خدا موّفق باشيد. #پرسش_و_پاسخ - ۵۰۳ @ahlevela_channel

🔴 پرسش : سلام علیکم. در یکی از دعاهای روز جمعه که درباره ظهور با خداوند مناجات می‌کنیم از خداوند می‌خواهیم که در آنچه که خدا به تأخیر انداخته عجله نداشته باشیم در حالیکه در روایات و توصیه‌های اولیاء از ما خواسته شده که برای تعجیل در فرج دعا کنیم... این تناقض چطور پاسخ داده می‌شود؟ 🔵 پاسخ : سلام. در رابطه با دعایی که انسان در عین اینکه طالب زودتر فرا رسیدن فرج حجّت خدا هست، به خدا عرضه مى‌دارد که خدایا مرا به گونه‌ای قرار ده که علی‌رغم تمام این دعاها و تشنگی و عطشم برای ظهور، به گونه‌ای نباشم که اگر تو مصلحت را در به تأخیر انداختن آن دیدی، من به تو اعتراض کنم، بلکه روحیه‌ای داشته باشم که بتوانم پذیرای آن چیزی باشم که مقدّر میکنی؛ پاسخ سوال خود را در این باره که این‌ها چگونه با هم قابل جمع است، با مراجعه به فايل صوتی در مجموعه شرح مصباح الهدی در این لینک می‌توانيد دریافت کنید: ahlevela.ir/mp3-sort/mabahese-eteghadi/sharh%20ketab%20jan%20jahan/860615%20ahamiyat%20va%20mafhoom%20entezar.mp3 اما اجمال قضیه این است که انسان طالب حاکمیت حق است، طالب ظهور عدالت و معنویت و مستولی شدن آن بر فضای زندگی همۀ بشر است، اما این به هیچ وجه به این معنا نیست که شتابزدگی داشته باشد؛ چون شتابزدگی یعنی اینکه انسان چیزی را قبل از زمان معقول آن انتظار داشته باشد؛ مثل اینکه انسان تخم گیاهی را در زمین بکارد و این گیاهی که باید ظرف چند سال به بالندگی خود برسد، انسان شتابزدگی داشته باشد و بخواهد که ظرف یک هفته به یک درخت تنومند تبدیل شود. خب این عجله، عجله بدی است و لذا داریم العجله من الشیطان، عجله یک کار شیطانی است و تأنّی من الرّحمن، اینکه صبر کند برای به نتیجه رسیدن هر اقدامی و هر امرى، یک کار رحمانی و خدایی است. بنابراین عجله و شتابزدگی غلط است؛ امّا اینکه انسان طالب و تشنۀ این باشد که خوبی‌ها حاکم شود و بدی‌ها هر چه زودتر کنار زده شوند، یک امر ستوده و ارزشمند است. پس انسان در عین علاقمندی به اینکه ظهور هر چه زودتر واقع شود، صبر می‌كند وطبیعتاً وقوع ظهور هم مستلزم فراهم آوردن مقدّمات ظهور است که برخی از آن‌ها را خود ما بايد فراهم کنیم که در این زمینه در کتاب جان جهان توضیح مفصّلی داده شده است. در عین طالب تعجیل در ظهور بودن و تلاش کردن در راستای فراهم شدن زمینه‌های ظهور، انسان باید آن صبوری و متانت را داشته باشد که تا قبل از فراهم شدن آن زمینه‌ها، با شتابزدگی انتظار ظهور را نداشته باشد به این معنا که قبل از اینکه زمینه‌های لازم فراهم شود در پی این نباشد که ظهوری واقع شود، که طبیعتاً به خاطر فراهم نبودن زمینه‌های لازم، در تحقق اهداف ظهور مفید و مؤثر هم واقع نخواهد شد. بر همین اساس هم هست که خدای متعال ظهور را به تأخیر انداخته تا زمانی که زمینه‌های مناسب فراهم شود و همانطور که عرض شد خود ما هم می‌توانيم در فراهم‌ شدن بخشی از آن مؤثر باشیم، طبیعتاً در آن زمان خدای متعال ظهور را محقّق خواهد کرد. توضیح بیشتر در اين رابطه، در فایل شرح کتاب مصباح الهدی و همینطور در کتاب جان جهان (صفحات ٣١١ و ٣١٢) تاحدودی قابل دسترسى است. خدا يارتان باشد. #پرسش_و_پاسخ - ۵۰۴ @ahlevela_channel

🔴 پرسش : با سلام. با توجه به این نکته که من خانم هستم و وظیفۀ کسب درآمد ندارم (از نظر مالی شوهرم متوسط رو به پایین است) آيا با کسب درآمد از خدا دور نمی‌شوم؟ از لحاظ عرفانی آيا خانم وظیفۀ کمک خرج بودن دارد؟ یا فقط مصرف کننده و قانع باشد؟ 🔵 پاسخ : سلام. از نظر شرعی و فقهی زن هیچ مسئولیتی برای اینکه شخصاً عهده‌دار هزینه‌های خانواده شود یا با شوهرش در تأمین نیازهای اقتصادی خانواده شریک شود، ندارد. اما، اگر خانواده فضای صمیمیت و صفا باشد یقیناً هیچ زنی در شرایطی که امکان تحصیل درآمد مشروع برایش وجود دارد، حاضر نیست ببیند که شوهرش در تنگنای شدیدی برای تأمین هزینه‌های خانواده قرار گرفته است یا اینکه اساساً نیازهایی غیرقابل تأمین است به دلیل اینکه درآمد شوهر نمی‌تواند هزینه‌های آن‌ها را تأمین کند. در چنین مواردی، نه از سر وظیفه بلکه از سر محبّت و مشارکت ناشی از محبّت، طبیعتاً خانم هم ممکن است شاغل شود و درآمدی کسب کند و همراه شوهرش شریک در تأمین هزینه‌های خانواده شود. این نکتۀ نخست. نکتۀ دوّم هم اینکه طبیعتاً شغلی که خانم انتخاب می‌کند باید شغلی باشد که مناسب با یک زن مؤمن و مسلمان است. بنابراین مشاغلی که فضای اخلاقی مناسبی ندارند و یا خود شغل ماهیتاً از نظر شرعی دارای اشکال باشد، مثل اینکه درآمد حرامی از آن کسب شود یا امثال این‌ها، طبیعتاً این چنین مشاغلی توصیه نمی‌شود و به هیچ وجه زن نباید به سمت آن‌ها برود. از جهات دیگر هم می‌تواند برای اشتغال زن محدودیت‌هایی وجود داشته باشد. مثل زمانی که زن برای رسیدگی به مسائل داخلی خانه، پرورش فرزندان، همسرداری، مدیریت داخلی خانه و انجام وظایفی که یک زن در فضای خانواده عهده دار است، نیاز دارد. بنابراین میزان اشتغال هم باید تحت تأثیر این موارد تنظیم شود و به حدی نباشد که زن از این وظایف اصلی باز بماند. ضمن اینکه علاوه بر این وظایف، زن در رابطه با خودش و رشد معرفتی و معنوی و دینی خودش هم نیاز به زمانی دارد که اشتغالش نباید آن زمان را از او به طور کامل بگیرد. با ملاحظاتی که عرض شد، در این صورت چنین مشارکتی برای تأمین نیازهای اقتصادی خانواده می‌تواند امر پسندیده‌ای به شمار آید و در غیر اینصورت خیر. زیرا چیزهایی که از دست می‌رود در مقایسه با پولی که از رهگذر اشتغال این خانم به دست می‌آید، اصلاً قابل مقایسه نیست و چیزهایی که از دست می‌رود بسیار بزرگتر است. چه بسا این خانم بتواند با شرایط ساده‌تری زندگی را مدیریت کند و در نتیجه نیاز به پول کمتری در محیط خانواده باشد که با اشتغال شوهر قابل تأمین باشد و زن بیشتر بتواند به وظایف اصلی خودش برسد. خدا يارتان باشد. #پرسش_و_پاسخ - ۵۰۵ @ahlevela_channel

🔴 پرسش : سلام. خیلی دلم می‌خواهد کاری برای عید غدیر خم انجام بدهم؛ ممكن است راهنمایی بفرمایید؟ بهترین کار چیست و چطور مى‌توانم قدمی هر چند ناچیز برای امیرالمؤمنین علیه السّلام و امام زمان ارواحنا فداه بردارم؟ 🔵 پاسخ : سلام. کسب معرفت بیشتر نسبت به امیرالمؤمنین علی علیه السّلام با مطالعۀ کتاب و استماع فایل سخنان اساتید فن، مطالعۀ دقیق خطبۀ رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم در روز غدیر خم و شرح آن خطبه و نیز برپایی مجالس جشن و شادی به شیوۀ مورد پسند اهل بیت علیهم السّلام، عید گرفتن و عیدی دادن، گستراندن سفرۀ اطعام و تعظیم و بزرگداشت آن روز عظیم، زیارت امیرالمؤمنین علی علیه السّلام از نزدیک یا دور، به جا آوردن نمازهای روز عید غدیر و دعاهای آن روز که در مفاتیح الجنان ذکر شده است؛ از جمله کارهایی است که برای روز عید غدیر می‌توان انجام داد. برای کسب معرفت در مورد عید غدیر می‌توانید به سایت اهل ولاء/سخنان استاد/مباحث سیره و تاریخ/آشنایی با زندگی و شخصیت پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم و امیرالمؤمنین علی علیه السّلام/فایلهای مربوط به ماجرای غدیر خم مراجعه نمایید. همین طور در بخش مباحث اعتقادی/امامت و ولایت، با ادلّۀ درستی عقیدۀ شیعه به امامت و ولایت اهل بیت علیهم السّلام، بیشتر آشنا شوید. خدا یارتان باشد. #پرسش_و_پاسخ - ۵۰۶ @ahlevela_channel

🔴 پرسش : سلام. در مورد ختم سورۀ واقعه، آیا حتماً باید سوره‌های یک روز را پشت سر هم و بدون فاصله خواند یا می‌توان در فواصل زمانی مختلف در یک روز خواند؟ و آیا این ختم فقط برای رزق و روزی هست؟ و نیّت برای آن چگونه باید باشد؟ 🔵 پاسخ : سلام. ختم سورۀ واقعه فقط برای روزیِ مادّی نیست؛ انجام این ختم، نورانیت و خیرات و برکات فراونی را برای فرد درپی خواهد داشت، ان‌شاءالله. ختم را به نیّت قربة الی الله بجا آورید. بهتر است در بین خواندن تکلّم نشود، اما اینگونه نیست که اگر بالاجبار حرف زدید، به ختم ادامه ندهید. ترجیحاً بهتر است در یک مجلس و قبل از غروب آفتاب و رو به قبله خوانده شود؛ اما اگر مقدور نبود، می‌توان تقسیم کرد؛ مثلًا صبح در یک مجلس دو بار و بعد از ظهر هم دو بار تلاوت شود. خدا یارتان باشد. #پرسش_و_پاسخ - ۵۰۷ @ahlevela_channel

🔴🔵 (به علّت طولانی بودن، این پرسش و پاسخ در دو بخش ارسال می‌گردد) - بخش اوّل 🔴 پرسش : سلام. اوایل ماه ربیع به خاطر اتفاقاتی که افتاده ایام شادی نیست؛ اما چیزی که با آن مواجه هستیم، این است که چه در فضای مجازی، چه غیر آن، با سیل پیامک‌های تبریک به خاطر آغاز ماه ربیع روبرو می‌شویم و اگر ما هم بخواهیم درباره‌ی وقایع اوایل ربیع صحبت کنیم، می‌گویند دیگر بعد از دو ماه عزاداری مردم کشش این را ندارند که شما دوباره بخواهید راجع به این وقایع صحبت کنید و اینها باعث می‌شود که مردم از دین زده شوند؛ از آن‌طرف برخی گروه‌ها دهه‌ی محسنیه می گیرند. اینکه می‌گویند ممکن است مردم از دین زده شوند چون دو ماه عزاداری سنگین بوده است، آیا دلیل موجهی است که راجع به وقایعی که در این ایام اتفاق افتاده، صحبت نکنیم؟ 🔵 پاسخ : سلام. دو نکته وجود دارد؛ یکی اینکه واقعیات تاریخی را نباید فراموش کرد و ناگفته گذاشت و در برابرش سکوت کرد، متأسفانه برخی به دلایل مختلف، از جمله حفظ وحدت جامعه‌ی اسلامی و دامن نزدن به اختلافات شیعه و سنی، و برخی دیگر با گرایش‌های روشنفکرانه غربی مثل تفکرات پولورالیستی و تلورانس و تحمل و امثال اینها ورود به تحقیقات تاریخی در این عرصه‌ها را نفی می‌کنند و می‌گویند سکوت کنیم. این سکوت باعث فراموشی در خود جامعه‌ی شیعه هم خواهد شد، کمااینکه بعضاً به اساتید تاریخ اسلام و معارف برخورد می‌کنیم که می‌گویند چنین صحبت‌هایی ساختگی است و اصلاً نبوده است! یعنی آنقدر ما سکوت کردیم و این بحث‌ها را نگفتیم و در را بستیم که واقعیت‌های مسلّمی که به استناد کتب خود اهل سنت کاملاً قابل اثبات است، به اینکه اینها را غلات (شیعیان جاهل) ساختند، تبدیل شد. پس باید تحقیق شده و حقایق روشن شود و در جامعه‌ی شیعی و در کلاس‌ها این مسائل بیان شوند؛ منتها این حقایق باید با ادبیات محترمانه و با استدلالات متقن و قوی بیان شود تا نسل‌های بعدی ما هم از این واقعیات بی خبر نمانند. کما اینکه نسلی که الان پرورش پیدا می‌کند، چنین اتفاقی برایش افتاده و بسیاری از آنها اصلاً این حرف‌ها را نمی‌دانند و اگر هم بشنوند تکذیب می‌کنند. در حالی که با استدلالات کاملاً قوی، مسلّم است. اما بحث دوم؛ بحث احتیاط در بیان این حقایق در فضاهایی است که اهل سنت هم حضور دارند یا حداقل، گزارشش به اهل سنت می‌رسد؛ خصوصاً باید مراقب باشیم که ادبیات ما، ادبیات هیجانی و بعضاً توهین آمیز نباشد. در لعن، اصلاً توهین و جسارت و بددهنی و فحاشی و بی ادبی نیست؛ لعن یک دعاست که خدایا او را از رحمت خودت محروم کن. لعن اصلاً هیچ نوع بی ادبی و جسارت نیست. بنابراین اگر با یک ادبیات مؤدبانه، بعد از استدلالات متقن علمی و مستند به منابع خود اهل سنت، این مسائل بیان شوند، چنین پیامدهایی نخواهند داشت. ولی خدای نکرده وقتی جاهلانه، مثلاً به اسم نهم ربیع و امثال آن درست روزی که روز بعد از شهادت امام معصوم ماست، جشن بگیریم و بعد هم جشنمان به نحوی آلوده به فحاشی و بد دهنی و رفتارهای بسیار زشت و زننده شود، اینها را فیلمبرداری کرده و بعد هم بین وهابی‌ها پخش کنند، وهابی‌ها به خون شیعه‌ها تشنه می‌شوند و بعد هم به جان شیعیان می‌افتند. در بیشتر کشورها برخلاف ایران اکثریت شیعه نیستند، در کشورهای مجاور ما اکثریت با اهل سنت یا حتی بعضاً اکثریت با وهابی‌هاست، و خدا می‌داند آن شیعه‌های در اقلیت، چه بر سرشان خواهد آمد. بنابراین اینها را باید از هم تفکیک کنیم. لذا طبیعتاً اینکه در روزهای نخستین ماه ربیع، ما این واقعیت‌ها را بازگو کنیم و مورد تحقیق علمی قرار دهیم، هیچ مانعی ندارد، اما اینکه خدای نکرده بستری برای رفتارهای تحریک کننده و به نفع دشمنان شیعه و سنی شود، در واقع جنگی را دامن بزنیم که فقط دشمنانی که می‌خواهند ریشه‌ی اسلام کنده شود سود ببرند، غلط است. نکته‌ی بعد؛ اینکه حالا ما در روزهای نخستین ماه ربیع سیاه‌پوشی ماه محرم و صفر را ادامه دهیم، این را هم خیلی توصیه نمی‌کنیم. کسی را نهی نمی‌کنیم اما چیز ممدوحی هم نمی‌دانیم... اینکه ما دو ماه محرم و صفر را که ایام عزاداری ابا عبدالله الحسین علیه السّلام است، سیاه بپوشیم و بعد از اتمام ماه صفر در ماه ربیع، و ماه بعدش هم بگوییم این زمان هم ایامی هست که به منزل امیرالمؤمنین‌ و حضرت زهرا سلام الله علیهما حمله شد و آن مصائب پیش آمد و این روزها امیرالمؤمنین علیه السلام داغدار هستند و حضرت زهرا سلام الله علیها بستری هستند و امثال اینها، و ایام عزا را به شهادت حضرت زهرا برسانیم و بعد هم دو ماه ایام فاطمیه بگیریم؛ به این ترتیب شش ماه سیاه‌پوشی پیوسته خواهیم داشت. بعد در شش ماه دیگر سال هم بهانه‌های دیگری مشابه ممکن است پیدا شود. این چیز قشنگی نیست که تماماً سیاه‌پوشی باشد. ادامه دارد.... #پرسش_و_پاسخ - ۳۶۸ @ahlevela_channel

🔴🔵 (به علّت طولانی بودن، این پرسش و پاسخ در دو بخش ارسال می‌گردد) - بخش دوّم ادامه: خصوصاً نسل جوان نیاز به شادی و شادابی دارد؛ خود اهل بیت علیهم السّلام هم، چنین شیوه‌ای را در زمان ظهور و حضور خودشان در ارتباط با ائمه‌ی یازده گانه‌مان، نداشته‌اند که شش ماه پشت سر هم امر به سیاه‌پوشی و عزاداری کرده باشند. بنابراین این را هم خیلی نمی‌پسندیم و معتقدیم بعد از ماه صفر باید لباس‌های سیاه بیرون بیاید و فضای زندگی یک تغییری بکند. نکته‌ی دیگر اینکه آیا ما حلول ماه ربیع الاوّل را تبریک بگوییم یا نه؛ هر کسی برای ما تبریک بفرستد، باید اینگونه جواب بدهیم که ان‌شاءالله همه‌ی ماه های سال برای شما سرشار از برکات و عافیت و موفقیت و لطف باشد. یعنی حلول ماه ربیع را اختصاصاً تبریک نگوییم؛ حلول ماه ربیع، خصوصاً روزهای نخستین آن، ویژگی‌یی برای تبریک گفتن ندارد؛ به خصوص به خاطر مصایبی که برای خاندان پیامبر علیهم السّلام رخ داده است. حداقلش این است که تا هشتم ربیع الاوّل که شهادت امام حسن عسکری علیه السّلام است؛ رخدادهای تلخ و حزن انگیز واقع شده و ما جایی برای تبریک گفتن نمی‌بینیم. بحث اینکه گفته‌اند خروج از ماه صفر را بشارت دهید، و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرموده‌اند هر کسی پایان ماه صفر را به من بشارت بدهد، من او را به ورود به بهشت بشارت می‌دهم، باید بررسی شود آیا این سند درست است؟ و اگر هم چنین حدیثی باشد، معنایش واقعاً چیست؟ و می‌تواند به جز معنای ظاهری معنای دیگری هم داشته باشد یا نه؟ به هر صورت برای این تبریک گفتن حلول ماه ربیع الاوّل ویژگی خاصّی قائل نیستیم، خصوصاً ناظر بر مصایبی که اوایل ماه ربیع الاوّل واقع شده است. خدا یارتان باشد. #پرسش_و_پاسخ - ۳۶۸ @ahlevela_channel

🔴 پرسش : سلام. در مورد ختم سورۀ واقعه، آیا حتماً باید سوره‌های یک روز را پشت سر هم و بدون فاصله خواند یا می‌توان در فواصل زمانی مختلف در یک روز خواند؟ و آیا این ختم فقط برای رزق و روزی هست؟ و نیّت برای آن چگونه باید باشد؟ 🔵 پاسخ : سلام. ختم سورۀ واقعه فقط برای روزیِ مادّی نیست؛ انجام این ختم، نورانیت و خیرات و برکات فراوانی را برای فرد درپی خواهد داشت، ان‌شاءالله. ختم را به نیّت قربة الی الله بجا آورید. بهتر است در بین خواندن تکلّم نشود، اما اینگونه نیست که اگر بالاجبار حرف زدید، به ختم ادامه ندهید. ترجیحاً بهتر است در یک مجلس و قبل از غروب آفتاب و رو به قبله خوانده شود؛ اما اگر مقدور نبود، می‌توان تقسیم کرد؛ مثلًا صبح در یک مجلس دو بار و بعد از ظهر هم دو بار تلاوت شود. خدا یارتان باشد. #پرسش_و_پاسخ - ۵۰۷ @ahlevela_channel

🔴 پرسش : سلام. بهترین ذکر برای نزدیک شدن دل و روح انسان به حضرت مهدی صلوات الله علیه، چه ذکری هست؟ 🔵 پاسخ : سلام. برای نزدیک شدن به حضرت مهدی ارواحنافداه ذکر خاصی به طور ویژه مطرح نیست. طبیعتاً اصل ذکر همان به یاد بودن است. انسان اگر معرفت به امام عصر ارواحنا فداه را در وجود خود فزونی ببخشد و با مطالعه، با تحقیق، با درس گرفتن، با شنیدن از اهل دانایی، شناختش را نسبت به آن حضرت بیشتر کند، طبیعتاً آن شناخت چون بیانگر حسن بی حدّ آن بزرگوار است، این حسن دلربایی می‌کند و انسان دلدادۀ آن حقیقتی می‌شود که منشأ اینهمه مُحَسّنات است؛ این یعنی محبّت هم افزون می‌شود. اگر این معرفت و محبّت در وجود انسان قوّت بگیرد و به اقتضای این معرفت و محبّت، انسان رفتارهایی را پیشه کند که مورد رضایت و پسند امام عصر ارواحنا فداه است، طبیعتاً در ابعاد مختلف انسان به آن حضرت نزدیک می‌شود. پس می‌توان رمز این کار را کسب معرفت، تقویت محبّت و التزام به رفتارهای مورد رضایت آن بزرگوار و پرهیز از آنچه که مورد رضایت آن بزرگوار نیست، بیان کرد. خدا يارتان باشد. #پرسش_و_پاسخ - ۵۰۸ @ahlevela_channel

🔴 پرسش : آیا برای از دست ندادن ایمان در لحظۀ جان دادن، خواندن دعای عدیله و دعای تعقیب نماز صبح "اللهم فاطر السموات الارض عالم الغیب والشهاده الرحمن الرحیم اعهد الیک فی هذه الدنیا......" کفایت می‌کند؟ 🔵 پاسخ : سلام. آنچه که جهت ثبات عقیده در منزل بسیار بحرانی، در لحظۀ انتقال از این عالم به عالم دیگر که لحظۀ جان دادن یا مرگ است به کار می‌آید، تثبیت شدن باورها در قلب و جان انسان است. برای این تثبیت شدن گام‌هایی را باید طی کرد. اگر انسان باورها را به درستی و صحت و به دقت و شفافیت نشناسد و عقل او نسبت به درستی آن‌ها به قطعیت نرسیده باشد و آن دانسته و پذیرفتۀ عقلی در اثر تکرار و در اثر رفتار متناسب با آن و همینطور در اثر درخواست صادقانه از خدا و همنشینی با انسان‌های اهل ایمان و باور، به جان انسان ننشسته باشد، طبیعتاً در لحظۀ مرگ ممکن است در آن بحران و فشار فراموش شوند و انسان در لحظۀ مرگ خدای ناکرده بی ایمان از دنیا برود یا در هنگامی که در شب اول قبر نکیرِین از او در مورد عقایدش سؤال می‌کنند، هر چه به ذهن خودش فشار بیاورد از عقاید دینی که در زندگی دنیوی داشته است، به خاطر نیاورد. بنابراین اصل این است که ما در جریان زندگی‌مان این باورها را به خورد جانمان بدهیم؛ در قلب‌مان تثبیت بکنیم که به راه تثبیتش هم اشاره کردیم. خواندن این دعاها نوعی همان تکرار و تلقین آن باورها به خویشتن است که می‌تواند مؤثر واقع شود. اما، این تنها عامل نیست. همانطور که ذکر شد انسان باید همۀ آنچه را که منجر به تثبیت باورها می‌شود، در طول زندگی انجام دهد تا نتیجۀ آن در لحظۀ جان دادن و انتقال از این عالم به طور مطلوب به او برگردد. خدا یارتان باشد. #پرسش_و_پاسخ - ۵۰۹ @ahlevela_channel

🔴 پرسش : سلام علیکم. منظور از سرّ اهل بیت علیهم السّلام در مورد امام زمان که نباید فاش شود چیست؟ اگر منظور قرائن و علامات و شواهد دالّ بر ظهور قریب الوقوع ایشان هست که همگی در کتب حدیث و منابع شیعی وجود دارد و دشمنان هم مدّت‌های مدیدی است که به این منابع دسترسی دارند و از مدت‌ها پیش براساس این قرائن و علامات خودشان را مجهّز و آماده کرده‌اند. و اگر چیز دیگری مدنظر است لطفاً بفرمایید. ممنون. 🔵 پاسخ : سلام. اینکه پرسیدید که آن سرّ اهل بیت علیهم السّلام چیست که نباید افشا شود؛ خب اگر حتی بدانیم و توضیح دهیم، کاری خلاف آنچه که توصیه شده است انجام داده‌ایم؛ یعنی آنچه که سرّ است افشا کرده‌ایم و طبیعتاً چنین امری جایز نیست. اسرار اهل بیت علیهم السّلام در حوزه‌های مختلفی مطرح است. در حوزۀ معارف، در حوزۀ اسرار رفتاری و عملکردی آن بزرگواران، ... کسانی که راه به آن سرّ دارند، مکلف به پوشیده نگه داشتن آن سرّ هستند. به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات بخواست جام می و گفت راز پوشیدن بحث کتمان سرّ بحث بسیار مفصّلی است که همانطور که اشاره شد در حوزه‌های معارفی مطرح است. اسراری از حقایق معارف است که اهل بیت علیهم السّلام فقط به افراد خاصّی از دست پرودگانشان بیان کردند و دیگران ظرفیت آن را ندارند و اگر ابراز شود دیگران انکار می‌کنند و حتی گویندۀ آن حرف‌ها را تکفیر می‌کنند و مورد تعرض قرار می‌دهند و چه بسا به خود اهل بیت علیهم السّلام جسارت کنند به خاطر آن باورهای بلندی که دیگران ظرفیت فهم و هضم ان را ندارند. این در حوزه های باور و اعتقادات و در حوزه‌های عملکرد هم همینطور؛ اسراری هست که در رفتارهای اهل بیت علیهم السّلام و دوستانشان است که دوستان اهل بیت علیهم السّلام امر به تقیّه شده‌اند و تقیّه جایگاه بسیار بلندی پیدا کرده است تا جایی که فرمودند التقیّه دینی و دینُ آبائی. فرمودند که دین من و دین همۀ پدران من تقیّه است و کسانی که تقیّه را مراعات نکنند به شدّت در روایات و احادیث اهل بیت علیهم السّلام مورد مذمّت قرار گرفته‌اند. علی ایّ‌حال اگر کسی واقف به آن اسرار شد، مأمور به پوشیدن سرّ است. کسی که آن سرّ را نمی‌داند طبیعتاً تکلیفی هم در این رابطه ندارد و همانطور که در آغاز هم اشاره شد، اگر کسی که از او سؤال شده است، سر را می‌داند، وظیفه‌اش کتمان و پوشیدن است و اگر نمی‌داند که خب نمی‌تواند توضیحی در این زمینه بدهد. سؤال کننده هم همینطور، اگر خدای متعال اسراری را به او آموخت مأمور به پوشیده داشتنش از نامحرمان است و اگر سرّی را به او نیاموخت، تکلیفی هم در رابطه با پوشاندن سرّ بر عهدۀ او نیست. در پناه خدا موفق باشید. #پرسش_و_پاسخ - ۵۱۰ @ahlevela_channel

🔴 پرسش : سلام. در مورد ختم سورۀ واقعه، آیا حتماً باید سوره‌های یک روز را پشت سر هم و بدون فاصله خواند یا می‌توان در فواصل زمانی مختلف در یک روز خواند؟ و آیا این ختم فقط برای رزق و روزی هست؟ و نیّت برای آن چگونه باید باشد؟ 🔵 پاسخ : سلام. ختم سورۀ واقعه فقط برای روزیِ مادّی نیست؛ انجام این ختم، نورانیت و خیرات و برکات فراوانی را برای فرد درپی خواهد داشت، ان‌شاءالله. ختم را به نیّت قربة الی الله بجا آورید. بهتر است در بین خواندن تکلّم نشود، اما اینگونه نیست که اگر بالاجبار حرف زدید، به ختم ادامه ندهید. ترجیحاً بهتر است در یک مجلس و قبل از غروب آفتاب و رو به قبله خوانده شود؛ اما اگر مقدور نبود، می‌توان تقسیم کرد؛ مثلًا صبح در یک مجلس دو بار و بعد از ظهر هم دو بار تلاوت شود. خدا یارتان باشد. #پرسش_و_پاسخ - ۵۰۷ @ahlevela_channel