🔸 #پاسخ: عنصری که این جماعت داشتند، #کرامت (بزرگواری) بود. اینان افرادی بودند که مرگ را بر زندگی ذلیلانه ترجیح می دادند. در خودشان نوعی احساس بزرگی داشتند؛ امّا نه از سنخ کبر و عجب؛ بلکه از سنخ عزّت نفس در اینها روحیه ای بود که با خود می گفتند: من بزرگتر از آنم که کسی یا چیزی بتواند مرا تحقیر کند. بزرگتر از آنم که خود را به قیمت اندکی مثل دنیا بفروشم. این احساس را می گویند کرامت. لذا #امام_حسین(ع) یاران خود را این گونه مخاطب قرار می دهند: «یا بنی الکرام … » 🔰خصلت دیگری که مشترک در عاشورائیان می باشد، شجاعت است. در سابقه ی تمام آن بزرگواران، شجاعت ثبت است؛ از زن و مرد. زهیر و حرّ نیز سابقه ای درخشان در این امر دارند. و شجاعت آن است که شخص، قوّه ی غضب خویش را تحت فرمان عقل آورد؛ و نگذارد که افراط و تفریط نماید. ✍خصلت بعدی که باز مشترک در تمام آن اهل کرامت می باشد، ادب است. زهیر و حرّ هر دو مردان جنگ بوده اند؛ و البته زهیر، تاجر هم بوده است؛ و این گونه مشاغل، با ادب (ظرافت در رفتار و گفتار) چندان سازگار نیستند؛ امّا وقتی در رفتار اینها دقّت می کنیم، ادب در کلام و رفتارشان موج می زند. حرّ #امام_حسین(ع) را محاصره نموده، امّا هنگام نماز، به حضرتش اقتدا می کند. می خواهد توبه کند؛ می تواند به صورت عادی بیاید و عذرخواهی کند؛ امّا آمدنش یک آمدن مؤدّبانه است؛ ظریف و زیبا می آید. پا برهنه، دست بسته، سر به زیر، با کلماتی بسیار ظریف که دلبری می کند. زهیر نیز هر جا سخنی گفته و رفتاری نموده نشانه های ادب در آن هویداست