#سخنرانی #ولادت_حضرت_علی_اکبر_علیه_السلام 🗓۱۲ اسفند ۱۴۰۲- دهم شعبان مکان: هیئت حضرت علی اکبر علیه السلام_قم @ahmad_olyaei

«به بهانه سریال حبیب» 🔹سه واژه Output, outcome و impact واژه هایی پرکاربرد و مهم در ارزیابی پروژه هستند. واژه Output همان خروجی کار است که نوعی عینیت دارد و شاید بگوییم همان محصول است. Outcome اشاره به ثمره کار دارد و impact ناظر به پیامدهاست. 🔸این عبارات عمدتا در ادبیات اقتصادی و مدیریت استفاده می شوند اما شاید بتوان برای یک تولید رسانه ای مانند فیلم هم از آن ها بهره برد. درینصورت، خروجی قابل نمایش یک فیلم می شود output، پیامی که از ساخت آن فیلم مد نظر فیلمساز بوده می شود outcome و اثرات دیگر آن فیلم در جامعه که لزوما مد نظر فیلمساز نبوده اما در جامعه ایجاد می شود، همان impact خواهد بود. 🔹این روزها شاهد پخش سریال حبیب از شبکه دو سیما هستیم؛ یک درام جنگی، محصول مشترک ایران و سوریه که وضعیت مردم این کشور در زمان داعش و حضور مستشاری و اطلاعاتی جمهوری اسلامی ایران در سوریه را به تصویر می کشد. 🔸پیام مقاومت، اهمیت امنیت، رذالت و‌ خباثت داعش، کمک ایران در نابودی داعش و ... از جمله پیام های مشخص سریال حبیب است که می توان آن ها را ذیل outcome تعریف کرد. پیام های خوبی که قطعا برای مخاطب مفید است. 🔹اما تمام این ها عرض شد تا برسیم به impact این سریال. اکنون که جامعه ایرانی با بی توجهی برخی از شهروندان به مقوله حجاب روبروست و اساسا انگاره غلط عدم الزام حجاب در ذهن بعضی شکل گرفته است، این سریال که چند بازیگر زن سوری بی حجاب در آن بازی می کنند می تواند به نوعی عادی سازی بی حجابی را در جامعه رقم بزند. اثری که لزوما مد نظر فیلم ساز نبوده اما با توجه به شرایط زمینه ای و اجتماعی جامعه، از سریال بجای می ماند. به ویژه وقتی این چند بازیگر زن سوری با موهای بلند، آرایش و حتی بینی عمل شده و صورت های پروتز شده در این سریال بازی می کنند. 🔹 قبلا نیز سریال های سوری و عربی پخش شده از تلویزیون ایران، از باب همین مقوله حجاب با اعتراضاتی مواجه شد. شاید علت این است که بی حجابی زن های مسلمان درین قبیل سریال ها و بی حجابی زنان در فیلم و سریال های غربی متفاوت بوده و به نوع دیگری جلوه می کند. 🔸 در یک جمله باید گفت؛ زمان پخش یک فیلم یا سریال می تواند impact هایی داشته باشد که موجب نادیده شدن آثار اصلی مدنظر یا همان outcome ها شود. #تلویزیون #رسانه #فرهنگ @ahmad_olyaei

فایل صوتی کارگاه «مسئله شناسی پایان نامه ذیل دو‌مسئله عدالت اجتماعی و امداد فرهنگی» 🔹احمد اولیایی با موضوع "نیازهای پژوهشی حوزه عدالت اجتماعی" 🔸 حمایت مالی و علمی از پایان نامه های دکتری و ارشد دانشگاه باقرالعلوم(ع) @ahmad_olyaei

🔘#یادداشت | #نقد ✅ تطبیق نادرست مناسک کلیسایی بر مناسک شیعی 🖋یادداشت احمد اولیایی در نقد یادداشت دکتر مهراب صادق‌نیا 🔹اخیرا یادداشتی از دکتر صادق‌نیا خواندم که دغدغه اخلاق را در مناسک نیمه شعبان جستجو می کرد. از شور و حرارت نیمه شعبان امسال و هیاهوی تلویزیون در تقویت این شور گفته و تفاوت نیمه شعبان های دهه شصت با الان را در احساس عمیق و طبیعی آن موقع تبیین کرده بود. نهایتا ایشان این پرسش را مطرح کرد که آیا این همه افزایش شور و جمعیت منجر به تقویت اخلاقیات مشارکت کنندگان می شود؟! 🔸در مواجهه با این یادداشت چند نکته به ذهن می‌رسد؛ ✔️ یک. بخشی از آن یادداشت می خواهد بگوید (ظاهراً به صورت منفی) که تلویزیون نقش بسزایی در افزایش مشارکت مردم در نیمه شعبان امسال داشته است. پاسخ این است که رسانه ملی به این هیاهویی که ایجاد کرده افتخار هم می کند. اساسا رسانه ملی باید مسئول بسیج عمومی مردم در جهت مشارکت های ملی و مذهبی باشد. این، به هیچ وجه نقصی بر تلویزیون نیست. ✔️ دو. گویی یادداشت دکتر صادق‌نیا، تمام مناسک نیمه شعبان را با یک سوال، تقلیل می دهد. آن هم سوالی که اساسا پرسش بجایی ازین مراسم نیست. این پرسش انتقادی که «نیمه شعبان چقدر اخلاقیات را ارتقاء می بخشد؟» تداعی می کند که یگانه مسئول ارتقای اخلاقیات در جامعه، جشن هایی مانند نیمه شعبان هستند! اگر هم جشن نیمه شعبان مجبور باشد به این پرسش پاسخ دهد، شاید پرسش آخر می بود. اینکه « نیمه شعبان چقدر نشاط اجتماعی ایجاد می کند؟»، «جشن نیمه شعبان چقدر انسجام اجتماعی ایجاد می کند؟»، «این جشن چه مقدار تقویت احساس مذهبی دارد؟»، «این دو سه روز جشن عمومی چه مقدار فضای امید ایجاد می کند؟» و مانند اینها می تواند پرسش های سودمندتری از جشن نیمه شعبان باشد. پرسش هایی که پاسخ هایش عموما بله و مطلوب است. پرسش یادداشت دکتر صادق‌نیا، آن سوال تکراری شبهه گونه ایام محرم را تداعی می کند؛ که آیا مثلا بهتر نیست هزینه ایستگاه صلواتی و نذری را به فقرا بدهیم؟! پرسشی که ناشی از عدم شناخت کافی مناسک شیعی ست. ✔️ سه. استدلال به پژوهش پوزیتیویستی رابین گیل (Robin Gill) نوعی مقایسه نابجاست. چرا که روح مناسک شیعی که اتصال آن به عالم بالا حقیقی ست هنگامی که خود را در فعل جمعی مناسکی شیعیان نمایان می کند، اشتراک آیینی خاصی در میان مشارکت کنندگان ایجاد می شود و کمی با کنش کلیسایی متفاوت است. ضمن اینکه در روش‌شناسی رابین گین، فقدان مؤلفه‌های دیگر در عدم تأثیر مشارکت کلیسایی در اخلاق آشکار است. ✔️ چهار. اساسا چرا در اوج احساس نشاط از یک فعل ملی که اتفاقا ریشه در مذهب هم دارد، تحلیل گر اجتماعی ما به نکات ابهام احتمالی آن فعل می اندیشد و از آن پرسش می کند؟! این، شاید ناشی از فقدان چاشنی «امید» در تحلیل‌ها باشد. متن یادداشت دکتر صادق نیا را می توانید در این صفحه بخوانید https://eitaa.com/yaddashtkhani/351 لینک این یادداشت در کانال فکرت؛ https://eitaa.com/fekrat_net/6796 @ahmad_olyaei

🔰نشست‌های تخصصی جشنواره فیلم دینی اشراق: 🔹نشست اول: عدالت در سینمای ایران 🔸ارائه؛ احمد اولیایی - ساعت 15 🔻زمان: یکشنبه 21 اسفند ماه 🔺مکان: قم، خیابان شهداء (صفائیه)، نبش کوچه 17، معاونت فضای مجازی، هنر و رسانه دفتر تبلیغات اسلامی، سالن علامه طباطبایی «ره» 🌐 پخش زنده نشست: bbb01.dte.ir/b/nv4-fbr-mqj-jy0 🆔 @eshragh_news @ahmad_olyaei

دغدغه عدالت اجتماعی اساسا یک دغدغه دینی برای هنرمند است/ مسأله محور بودن اثر هنری می توان به حل مسأله جامعه کمک کند/ ما نیاز به رویکرد ایجابی در سینمای عدالت داریم، رویکردی که تلاش ها برای بسط عدالت را به تصویر بکشد یا ایده ای را طرح کند/ اعطای جایزه ویژه عدالت در جشنواره فیلم اشراق به یک فیلم داستانی کوتاه و یک مستند از طرف کارگروه عدالت دفتر تبلیغات 📺گفتگوی احمد اولیایی با شبکه قرآن در حاشیه پخش زنده جشنواره فیلم دینی اشراق 🗓سه شنبه، ۲۳ اسفند ۱۴۰۲ قم، سالن همایش های غدیر @ahmad_olyaei

📣 بخشی از بیانات رییس جمهور محترم در مراسم افتتاح مرکز جامع تشخیص و درمان سرطان برکت، ۱۴۰۱/۱۲/۲۵ ✍ بسیار ستودنی ست این دغدغه عدالت اجتماعی از طرف رئیس جمهور کشور و البته بسیار امیدبخش. از یک بخش کوتاه سخنرانی نمی توان به دیدگاه نظری رئیس جمهور در باب عدالت اجتماعی پی برد اما همین مقدار بیانات و البته جنس فعالیت های بسیار خوب دولت در کمک به اقشار ضعیف نشان می دهد که کمی در تعریف عدالت تقلیل گرایی وجود دارد. عدالت فقط به معنای رسیدگی به نیازمندان نیست. با این دیدگاه، از تعداد نیازمندان کاسته نمی شود و فقط انرژی دولت صرف رفع نیازهای اولیه (basic needs) نیازمندان می شود. و حال آنکه دولت تحول خواه و عدالت خواه باید به سمت ایجاد ساختاری شود که عدالت فرایندی (Procedural justice) منجر به توزیع عادلانه شود‌. دو تیم فوتبال الف (مثلا آلمان) و ب (مثلا بولیوی) را در نظر بگیرید که در یک شرایط عادلانه (تعداد بازیکن برابر، داور واحد، زمین واحد، آب و هوای واحد، قوانین واحد) با هم مسابقه می دهند اما تیم الف با اختلاف پیروز می شود. هرچند ظاهراً در مسابقه، عدالت برقرار بوده اما تیم آلمان همیشه آلمان می ماند و بولیوی هم در همان سطح درجا می زند. یارانه های برابر، سبد کالا، و مانند این ها مانند شرایط حین بازی است اما اصلاح نظام بانکی، اصلا نظام حقوق و دستمزد، اهتمام به پیوست عدالت قوانین، و مانند این ها می تواند فرایند هایی ایجاد کند تا نیازمند از حالت نیازمندی خارج شود. #عدالت_اجتماعی @ahmad_olyaei

عمر می گذرد و لحظه ها سپری می شود. انسان اجتماعی در تمام لحظات زیست مشترکش با دیگر انسان ها گاه به دلیل شهوات، جاه، حسادت، تکبر و حتی سوءتفاهم موجبات ناراحتی دیگران را فراهم می کند. آنچه که آب زلالی ست بر تیرگی ناراحتی و نفرت و کینه، «بخشش» است. این بخشش اگر در آستانه سال نو و ماه مبارک رمضان که مهمانی مشترک مومنین است باشد، ارزشی دو چندان دارد... چه زیباست آنچه یونس بن عبدالرحمن در باب بخشش دیگران که به او تهمت ها زدند، گفت؛ 🛑 عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا: أَنَّ يُونُسَ بْنَ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ قِيلَ لَهُ: إِنَّ كَثِيراً مِنْ هَذِهِ اَلْعِصَابَةِ يَقَعُونَ فِيكَ وَ يَذْكُرُونَكَ بِغَيْرِ اَلْجَمِيلِ! فَقَالَ: أُشْهِدُكُمْ أَنَّ كُلَّ مَنْ لَهُ فِي أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) نَصِيبٌ فَهُوَ فِي حِلٍّ مِمَّا قَالَ . 🔰به یونس بن عبدالرحمن که از اصحاب امام کاظم و امام رضا" علیهماالسلام" است گفته شد: کثیری از مردم تو را مذمت کرده و به زشتی از تو یاد میکنند یونس بن عبدالرحمن گفت: شاهد باشید هر کسی که محبت امیرالمومنین علیه السلام را داشته باشد، حلال کردم 📚:رجال کَشی ج۱ ص ۴۸۸ (یونس بن عبدالرحمان از یاران امام رضا علیه السلام بود که بارها مورد بی احترامی و جسارت های نااهلان قرار گرفت اما مقامی خاص نزد حضرت داشت که وی را سلمان زمان خویش معرفی کردند) ☘سال نو مبارک☘ @ahmad_olyaei

سلسله یادداشت های «جستجوی عدالت در قرآن»؛ قسمت اول تأمل در قرآن کریم کاری به غایت دشوار است بخصوص زمانی که در باب موضوعی پیچیده همچون عدالت اجتماعی باشد. ماه مبارک رمضان و اهمیت عدالت اجتماعی بهانه خوبی است تا تأملاتی کوتاه درین باب داشته باشیم. ان شاء الله در این ماه که بهار قرآن است سلسله یادداشت هایی را با عنوان «جستجوی عدالت در قرآن» تقدیم میکنم که البته تأملی بیش نیست و نیازمند کمک دیگران برای اصلاح و تکمیل. روش شناسی فهم دیدگاه قرآن پیرامون مفهومی که تطور مفهومی در بستر تاریخ داشته و اکنون در زمره مفاهیم مدرن هم بشمار می رود، خود کار سختی ست. البته عدالت اجتماعی برخلاف مفاهیمی مانند «حزب» است. حزب و تحزب در اندیشه سیاسی مدرن به یک معناست و با آنچه در قرآن مانند آیه «فَإِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ» آمده تفاوت دارد. اما عدالت اجتماعی در طول تاریخ وجود داشته و حداقلی از ارتکاز مشترک مفهومی را در میان مکاتب، متون و اندیشه ها دارد. با این حال باید به تفاوت دو مبنای گسست در اندیشه کوئنتین اسکینر (Quentin Skinner) و مبنای پیوست در نظر آرتور لاوجوی (Arthur Lovejoy) توجه کرد؛ مبنای گسست که معتقد است مفاهیم، زمانمند و مکانمند هستند و قدرت انتقال تاریخی ندارند و مبنای پیوست که مفاهیم را دارای اتحاد معنایی در طول تاریخ می داند. با تمام توضیحات فوق بنظر عدالت اجتماعی را نمی توان بدون توجه به پرسش های امروزینش مانند دعوای خیر (good) و حق (right)، عاملیت عدالت و ... در قرآن جستجو کرد. از طرف دیگر مرور آیه های متعدد مرتبط با عدالت مانند نحل ۹۰، ص۲۶، مائده ۸، حدید۲۵، شوری۱۵، اعراف ۲۹، نساء۱۳۵، ممتحنه ۸، یونس ۴۷، انعام ۱۵، نساء ۵۸، حجرات ۹، مائده ۴۲، انعام ۱۵۲، اعراف ۸۵، هود ۸۴، اعراف ۱۸۱، بقره ۲۱۳، رحمن ۸ و ... نیز باید انجام شود تا یک میدان معنایی شکل گرفته و معنای عدالت اجتماعی قرآنی از آن استخراج شود. البته پیمودن هر دو مسیر کار سختی است. @ahmad_olyaei

سلسله یادداشت های «جستجوی عدالت در قرآن» قسمت دوم: عامل عدالت یکی از مهم ترین بحث ها در عدالت اجتماعی، عاملیت (agency) و بسط عدالت است؛ اینکه چه کسی یا نهادی و یا به طور کل عاملی، مسئول بسط و نهادینه کردن عدالت در جامعه است؟! می دانیم که ما اکنون از عدالت فردی (individual justice) صحبت نمیکنیم بلکه محل بحث ما عدالت اجتماعی (social justice) است. عدالت فردی بیشتر در حوزه اخلاق فردی و فقه فردی از لزوم عادلانه رفتار کردن فرد صحبت می کند؛ آیاتی مانند آیه ۲۸۲ سوره بقره «وَلْيَكْتُبْ بَيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِالْعَدْلِ» که در مورد عدالت کاتب و شاهد معاملات است، یا آیه ۹۵ سوره مائده «يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِنْكُمْ» که در باب عدالت شاهدست، در حوزه عدالت فردی هستند. اما مسأله عاملیت بیشتر در عرصه عدالت اجتماعی که عدالت در ساختار و کلیت جامعه را دنبال می کند، نمود دارد. آیه ۲۵ سوره حدید «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» شاید شروع خوبی برای جستجوی بحث عاملیت در عدالت باشد. پیامبران علیهم السلام با خود سه چیز دارند؛ بینات، کتاب و میزان. این سه یحتمل حاوی مواد نظریه جامع اسلامی عدالت اجتماعی ست که باید در فرایند اقامه اولا نظریه تولید و ثانیا اجرا شود. مردم که در این آیه فاعل فعل «یقوم» هستند، عامل بسط عدالت اند. اما یک نکته اساسی وجود دارد؛ این برداشت (عاملیت مردم) نباید این تصور را ایجاد کند که دولت(state) ها دیگر نقشی ندارند. شاید کلمه قسط در اینجا و تفاوت ظریفش با عدل، از همین منظر باشد با این توضیح که عدل (عدالت اجتماعی) که توزیع عادلانه منابع مهم ترین رکن آن است، وظیفه دولت هاست چرا که منابع و قدرت در اختیار آن هاست. اما قسط که معنای اخص دارد، به وظیفه مردم در برابر یکدیگر و انصاف در شراکت اشاره دارد. به عبارت دیگر، عاملیت عدالت در شرایط وجود دولت ها و حاکمیت ها (مانند جوامع کنونی) بر عهده آن هاست و پس از توزیع، اقامه قسط و امتداد توزیع و رعایت عدالت نسبت به یکدیگر، توسط عامل بعدی یعنی مردم صورت می گیرد. @ahmad_olyaei

سلسله یادداشت های «جستجوی عدالت در قرآن»: قسمت سوم؛ اقامه عدل آیه ۲۵ سوره حدید «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» نکات بسیاری در بحث عدالت اجتماعی دارد که نکته عاملیت از این آیه قبلاً بیان شد. یکی دیگر از نکاتی که این آیه در بحث عدالت اجتماعی برای ما دارد مقوله «اقامه» است. اقامه عدل که بر عهده ناس یا مردم در این آیه گذاشته شده، هدف انبیا ذکر شده است. اقامه در قرآن در آیات متعددی آمده؛ اقامه صلات مانند آیه ۵ سوره بینه؛ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ، اقامه تورات و انجیل در سوره مائده آیه ۶۶؛ وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ، اقامه شهادت در سوره مائده آیه ۱۰۷؛ فَإِنْ عُثِرَ عَلَىٰ أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْمًا فَآخَرَانِ يَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِينَ اسْتَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْأَوْلَيَانِ و مانند اقامه عدالت در آیه ۲۵ سوره حدید و ۱۳۵ سوره نساء؛ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ. علامه طباطبایی در جلد ۱۱ المیزان در باب اقامه توضیحاتی داده اند: «ظاهرا ریشه این لغت از قیام آدمى گرفته شده باشد، چون انسان ... در حال قیام مسلط بر کارها و مقاصد خود هست ... وقتى انسان بر پاى خود بایستد از هر حال دیگرى بهتر تعادل خود را در دست دارد و در نتیجه به تمامى اعمال خود از ثبات و حرکت ، دادن و گرفتن ، اعطاء و منع و جلب و دفع مسلط تر است ، و نیز کنترل تمامى قواى خویش و افعال آن قوا را در دست دارد...و قیام عدل این است که در زمین گسترده شود. و به همین منوال اقامه ، به معناى بپاداشتن هر چیز است به نحوى که تمامى آثار آن چیز مترتب بر آن شود، و هیچ اثر و خاصیتى پنهان و مفقود نماند، مانند اقامه عدل و اقامه سنت و اقامه نماز و اقامه شهادت و اقامه حدود و اقامه دین و امثال آن.» لذا اقامه عدالت از جنس استوارترین و محکم ترین کارهاست که با سستی و رخوت و تعلل همخوانی ندارد. انسانی که می‌خواهد اقامه عدل کنند باید دست بر زانوان گذاشته، حالت قیام بگیرد و بایستد و تمام توان خود را برای اقامه عدل به کار گیرد. نکته دوم این است که اقامه عدل فقط به معنای اقامه فردی نیست، بلکه باید عدالت در همه جا گسترش یابد. این نکته هم دایره وظیفه انسان نسبت به اطرافش را روشن می کند، هم یک نگاه تمدنی به او می دهد و هم مقوله انتظار و مهدویت را برای وی معنادارتر می کند. @ahmad_olyaei