🔴جامعيت اسلام و مسألة ولايت فقيه از منظر آيت‌الله بروجردي(رض)
🖊احمدحسين شريفي
🔸آيت‌الله حسين #بروجردي (1292-1380ق) هم در کتاب #تبيان_الصلاة (ج1، ص91-103) و هم در کتاب #البدر_الزاهر في صلاة الجمعة و المسافر، به مناسبتي بحث #جامعيت_اسلام و مسأله #ولايت_فقيه را مطرح مي‌کند. در کتاب البدر الزاهر (ص72- 81) با استفاده از مقدمات عقلي و جامعه‌شناختي و همچنين دلايل نقلي اثبات مي‌کند که با توجه به روح حاکم بر اسلام و به ويژه مکتب تشيع، هيچ گريز و گزيري از پذيرش ولايت فقيه و حکومت اسلامي نيست.
🔸دوست عزيز و دانشمندم جناب #دکتر_حسن_يوسفيان در کتاب بسيار ارزشمند #کلام_جديد، ص336 خلاصة استدلال آيت‌الله بروجردي را ذکر کرده‌اند که بنده هم عيناً از همانجا نقل مي‌کنم:
1️⃣در هر جامعه‌اي به مسائلي برمي‌خوريم که از وظايف فردي اشخاص به شمار نمي‌آيند؛ بلکه اموري عمومي و اجتماعي‌اند و بقاي جامعه در گرو اجراي آنهاست
2️⃣با نگاهي گذرا به قوانين اسلام روشن مي‌گردد که اين دين به عبادات محض بسنده نکرده، بلکه به اجتماع و سياست نيز پرداخته است. حدود شرعي، قصاص و ديات، احکام قضاوت و دادرسي، و قوانين مالي همچون خمس و زکات، همگي بيانگر توجه دين اسلام به مسائل سياسي و حکومتي است.
3️⃣بخش سياسي اسلام از مسائل روحاني و معنوي آن جدا نيست؛ چنانکه #رسول_خدا(ص) خود به تدبير امور مسلمين مي‌پرداخت و پس از وي نيز همواره پيشواي مسلمانان، امامت جماعت آنان را نيز برعهده داشت.
4️⃣به اعتقاد شيعيان، رسول خدا(ص) مسألة خلافت و رهبري سياسي مسلمانان را ناگفته نگذاشته و پس از خود، امامان دوازده‌گانه را شايستة رهبري و زعامت مسلمانان دانسته است.
5️⃣از يک سو امامان معصوم، شيعيان را از مراجعه به خلفاي جور و قاضيان ناحق- و به عبارت ديگر، طاغوتها- بازداشته‌اند و از سوي ديگر، اين نکته نيز ترديدناپذير است که در بيشتر دورانها شيعيان دسترسي چنداني به پيشوايان معصوم نداشته‌اند.
✅با توجه به اين مقدمات، طبيعي است که معصومان- حتي در زمان حضور خود- کساني را براي رسيدگي به امور اجتماعي مردم منصوب کنند. اين گروه همان فقيهان اسلام‌شناس‌اند که در زمان غيبت امام معصوم نيز تا آنجا که بتوانند مسؤوليت رهبري سياسي مسلمانان را برعهده مي‌گيرند.
🆔 کانال استاد احمدحسین شریفی
🆔https://eitaa.com/ahmadhoseinsharifi
🔷 ارتباط با ادمین:👇
@mjbayat
🔴حوزه‌های علمیه و آزاداندیشی
🖊احمدحسین شریفی
🔶هر چند همواره در همه مراکز علمی بوده و هستند کسانی که هیچ نظر مخالفی را حتی در فرعی‌ترین امور بر نمی‌تابند. اما فضای عمومی حوزه‌های علمیه در مواجهه با دیدگاه‌ها و آراء مخالف، فضای #آزاداندیشی و تحلیل و نقد بوده است. شعار افتخارآمیزی که از نخستین روز‌های ورود به حوزه‌های علمیه فراوان شنیده می‌شود این است که: «نحن ابناء الدلیل نمیل حیثما یمیل» یا «نحن ابناء الدلیل اینما مال نمیل».
🔶یکی از دلایل قوت و پیشرفت دانش فقه و اصول در حوزه‌های علمیه همین روحیه بوده است. خدا رحمت کند #علامه_مصباح را می‌فرمود زمانی در حوزه قم آیت‌الله العظمی #بروجردی و محمدتقی خوانساری هر دو، همزمان، خارج فقه نماز جمعه را تدریس می‌کردند. در حالی که یکی از آن دو بزرگوار، نماز جمعه را در عصر غیبت واجب عینی می‌دانست و دیگری با وجوب عینی آن مخالفت می‌کرد. در عین حال، برخی از طلاب بدون تعصب و تقلید و سوگیری خاصی در هر دو درس شرکت می‌کردند و دلایل این دو بزرگوار و شیوه استدلال آنان را می‌شنیدند و خود به داوری می‌نشستند.
🔶چیزی که می‌تواند حیات با نشاط علمی حوزه‌های علمیه را تضمین کند همین نوع آزاداندیشی در "همه مسائل و موضوعات علمی" است. در فلسفه و عرفان و علوم انسانی و فلسفه غرب و شرق و امثال آن هم باید همین رویه در همه حوزه‌های علمیه حکم‌فرما باشد. لعن و نفرین آشکار و پنهان فرستادن بر فیلسوفان و عارفان، و کفر تلقی کردن فلسفه و عرفان، کاری که متأسفانه در دوران اخیر پاره‌ای از ارباب #مکتب_تفکیک و وارثان مکتب #اخباری‌گری در حوزه‌های علمیه شیعی باب کردند، نه شایسته مقام علم و اندیشه است و نه شایسته حوزه‌های علمیه.
@Ahmadhoseinsharifi
🌹