خلاءی به اسم تشکیلات در حوزه علمیه در دانشگاه که بودیم-تازه میخواستیم پر و بال بزنیم در فضای اندیشه و فضای سیاست و فرهنگ و مسائل اساسی دانشگاه و کشور و مردم...این بود که به معنای واقعی کلمه در میان اندیشه های مختلف به دنبال دفاع اساسی از سخنان امام و رهبری بودیم-و این دفاع کردن که گاهی منجربه تجربه های شیرینی در کار تشکیلات میشد مثل برگزاری کرسی آزاداندیشی،مناظره،اردوهای سیاسی و تفریحی و چاپ نشریه و...همه و همه سبب رشد و چندجانبه شدن تفکرات ما و مهارت زیست سیاسی و اجتماعی مبتنی بر اندیشه هایی بود که از آرمان های انقلاب میگرفتیم-بالاخره درست یا غلط آزمون و خطا میکردیم و انصافا سعه صدر مسئولین دانشگاه هم بد نبود(هر چند که گاهی خلق شان تنگ میشد ولی کار به جاهای باریک نمیکشید)-اما امروز که وارد فضای حوزه شده ام به فراخور هر مساله ای که هرازگاهی از سمت طلاب جوان بروز میکند و میشود باب دندان شبکه های اجتماعی معاند-به خودم می آیم که چرا طلاب جوان به معنای واقعی کلمه در تشکیلات طلبگی،جوانی نمیکنند تا آزموده شوند؟-واقعیت این است که اساسا تشکلی به شکل دانشگاه موجود نیست که بشود تاملات و ابداعات طلبگی را در آن آزمود-به نظر حقیر آنچه مسئولین حوزه های علمیه بایستی در نظر داشته باشند این است که قبل از رسیدن به مرحله اجتهاد این طلاب مرحله ای دارند به اسم جوانی و این جوانی نیازمند عرصه هایی برای پختگی ست اولا در محیط حوزه و سپس در محیط وسیع اجتماع و فقدان تشکل هایی که طلاب بتوانند حول محور آن،کار کنند و تجربه کنند و بیازمایند ،به چشم میخورد. #احوال_حوزه #شیراز #کرسی_آزاد_اندیشی #دانشگاه