موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین(ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) #جلسه_ی_دوم: مقدمه ٢ - شواهدی مبنی بر واحد بودنِ رویکرد سیاسی-اجتماعی همه‌ی ائمه(ع) علی‌رغم تفاوت در نمودهای بیرونی - نقش مردم در چگونگیِ کنش‌گری اجتماعی اهل بیت(ع)

با دقت در تاریخ اهل بیت(ع) مشاهده می‌شود که تفاوت رفتاری اهل بیت(ع) نه به خاطر ویژگی‌های شخصیتی، روحی و خلقی، بلکه به خاطر تفاوت شرایط اجتماعی بوده است. امیر مؤمنان علی(ع) که به ظاهر بیست و پنج‌سال سکوت و خانه‌نشینی در برابر خلفا را برگزید، پیش از این سکوت، مردم را به قیام علیه غاصبان خلافت دعوت کرد. اما مردم علی‌رغم تایید حقانیت علی(ع) حاضر به همراهی نشدند که دلایلی جامعه‌شناختی دارد. پس حضرت علی(ع) نیز ابتدا دعوت به قیام کرد، اما آن‌گاه که عدم خواست و اراده‌ی مردم و عدم اهتمام ایشان به حق را دید، روش را تغییر داد. ایشان در آن بیست و پنج سال، برای سقوط حکومت خلفا اقدامی نکرد، اما در هر فرصتی از حقانیت خویش دفاع کرد، خلفا را نصیحت می‌کرد، تا جایی که می‌شد جلوی اقدامات غلطشان می‌ایستاد و انتقاد و اعتراض نسبت به عملکرد غلطشان را ترک نکرد. امام حسن(ع) در برابر معاویه جنگید و مردم را به جهاد تشویق می‌کرد، اما آن‌گاه که مردم علی‌رغم روشنگری‌های امام(ع)، خواهان صلح با معاویه شدند و اراده‌ای برای جنگ نداشتند، امام حسن(ع) صلح را پذیرفت. امام حسین(ع) که قیام عاشورا را رقم زد، بیست سال مدافع آن صلح بود و در برابر پیشنهاد اقشاری مبنی بر قیام علیه معاویه، مخالفت کرد. امام سجاد(ع) که زهد و عبادت را پیشه کرد، اولا در برابر یزید و یزیدیان، سخنرانی‌های آتشین سیاسی، رسواکننده‌ی بنی امیه و روشنگر برای مردم داشت. اما در مدینه به ذکر مصیبت و سپس ترویج دعا و مناجات پرداخت. اگر در احوال مردم مدینه در آن ایام دقت کنیم، مسأله‌ی آنان عدم آگاهی نبود، بلکه عدم انگیزه و میل به سمت حق بود. ذکر مصائب عاشورا، دعا، مناجات و معنویت، این خلأ روحی مردم را جبران می‌کرد تا آنان را از فراموشی حقایق باز دارد. امامین صادقین(ع) در دورانی به سر می‌بردند که انحرافات فکری و عقیدتی در بین امت زیاد شده بود و البته مردم به دنبال حقیقت معرفتی بودند، لذا این دو امام(ع) به محض فراهم شدن فرصت به نشر معارف حقیقی پرداختند و مردم نیز استقبال می‌کردند. امام کاظم، جواد، هادی و عسگری - سلام الله علیهم اجمعین - برای تحکیم و گسترش شبکه‌ی شیعی تلاش کرده و از همین رو تحت فشار، زندان، محاصره و... بودند. امام رضا(ع) در پاسخ به کوچ اجباری به دربار مأمون، از اطرافیانش در مدینه می‌خواهد که برایش عزاداری کنند چون سفرش بی‌بازگشت است؛ این حرکت یک حرکت اعتراضی بود. در مسیر حرکت از هر فرصتی برای بیان حقانیت خود استفاده می‌کرد تا به حدیث سلسلة‌الذهب رسید. این شواهد را که در کنار هم می‌گذاریم، به یک هدف مشترک می‌رسیم که «هدایت مردم به سمت حق و قیام لِلّه» و «حفظ اسلام و جامعه‌ی اسلامی» است. برای دستیابی به این هدف، باید اراده‌ی مردمی وجود داشته باشد؛ این اراده نیاز به آمادگی دارد و این آمادگی، نیاز به «خواستن». لازمه‌ی همه‌ی این‌ها نیز، آگاهی است. پس رکن اساسی، مردم هستند که حتی خداوند متعال نیز سرنوشتشان را تغییر نمی‌دهد مگر این‌که خودشان اراده‌ی تغییر داشته باشند. لذا مسأله، مسأله‌ی اراده‌ی مردم است. همه‌ی ائمه(ع) همین رویکرد و هدف را داشته‌اند و طبیعی است که در هر زمان و زمانه‌ای متناسب با کمبودهایی که اراده‌ی مردم را در بر گرفته، برای رفع آن بهترین راهکار را انتخاب و عمل کنند. امام خمینی(ره) نیز اولین باری که در برابر رژیم طاغوت موضع‌گیری علنی دارد، در سال بیست و سه و در پی جریحه‌دار شدن احساسات مسلمانان به خاطر اهانت کسروی به اسلام است. فرصتی است که مردم آماده‌ی فهمیدن علل این ماجرا هستند. آن‌گاه امام(ره) از قیام لِلّه می‌گوید و علت رسیدن به این وضع را عدم قیام لِلّه می‌داند. سپس دست بر جنایات و خیانت‌های رضاشاه می‌گذارد. مردم در آن زمان (برخلاف القائات برخی تبلیغات امروزی) بسیار از رضاشاه ناراضی و عاصی بودند؛ چرا که فقر و قحطی و بیماری و ویرانی فراگیر شده بود، استبداد و دیکتاتوری شدیدی داشت، آبادانی‌هایی که ایجاد کرد به نفع قشری خاص و عمدتا بیگانگان بود، ارتشی که برای آن هزینه‌های بسیار شده بود نتوانست در برابر متفقین بیش از چند روز دوام بیاورد و ایران اشغال شد. اما محمدرضاشاه در ابتدای حکومت سعی می‌کرد خود را متفاوت نشان دهد. لذا مردم پذیرش مخالفت با رضاشاه را داشتند، اما با محمدرضاشاه نه. امام(ره) تا اوایل دهه‌ی چهل، به اصلاح حوزه‌ها می‌پردازد که کاری زیرساختی است. اولین باری که صریحا می‌گوید شاه باید برود، دوم بهمن پنجاه و شش است. تا قبل از آن صرفا به انتقاد و اعتراض نسبت به عملکردها، نصیحت و مطالبه‌ی اصلاح می‌پردازد. به عبارتی از شروع اعتراض امام(ره) نسبت به رژیم، تا زمانی که رسما خواستار خلع شاه می‌شود، بیش از سی و سه سال برای ایجاد آگاهی، خواست، آمادگی و اراده در مردم برای قیام لِلّه تلاش می‌کند. #رضا_طبیب_زاده T.me/reza_tabibzade #احوال_حوزه https://eitaa.com/ahvaalehowze

⛔ #نقد_تصوف 💠ابوالقاسم گورکانی، علمدار مخالفت با شیعیان 🔸گورکانی ضمن آنکه در عصر خود علَم مخالفت و آزار شیعیان دوازده امامی را بلند کرده و برای خوش‌خدمتی سلطان جائر عصر خود، باور به امامت ائمه‌ی معصومین (علیهم السلام) را مردود دانسته و قائلان به این باور محکم و اصیل را رافضی می‌نامید؛ با بزرگان شیعه نیز حتی پس از فوت و رحلتشان به مخالفت می‌پرداخت. 🔻از جمله ماجرای دفن پیکر حکیم ابوالقاسم فردوسی، که گورکانی از دفن آن شخصیت فرزانه در قبرستان مسلمین ممانعت به عمل آورده و وی را رافضی خطاب کرده بود. 🔻یعنی تنها به جرم شیعه بودن، پیکر او را از هم‌جواری با سایر اموات مسلمین محروم ساخته است. 🔰گورکانی همان قطبی است که شیطان رجیم را به واسطه‌ی سجده نکردن بر حضرت آدم (علیه السلام) و در اصل سرپیچی از امر خداوند شایسته‌ی تحسین و تقدیر دانسته بود. او با تعبیراتی چون خواجه‌ی خواجگان و سرور مهجوران در وصف ابلیس[1]، کار شیطان را این‌گونه توجیه می‌کند و می‌گوید؛ 👈وی به این دلیل از دستور سرپیچی کرد که غیر خدا را شایسته‌ی سجده نمی‌دانست و این از شدت اعتقاد به توحیدِ شیطان بوده است. 📚پی نوشت [1]. عبدالله بن محمد عین القضاة، نامه‌های عبدالله بن محمد عین القضاة، ج۱، ص۹۷، چاپ علینقی منزوی و عفیف عسیران، تهران ۱۳۴۸ـ۱۳۵۰ #احوال_حوزه #شیراز #نقد_تصوف #گورکانی #فردوسی کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

🔻 اهداف جریان احمدالحسن بصری چیست؟! #احوال_حوزه #شیراز #یمانی #احمد_الحسن_البصری کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

🔻 بینش فکری جریان احمدالحسن نسبت به مخالفین خود چگونه است؟! #احوال_حوزه #شیراز #یمانی #احمد_الحسن_البصری کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) #جلسه‌ی_سوم: حفظ وحدت و نظم اجتماعی، مقدم بر هر چیزی T.me/reza_tabibzade

خلاصه: امام علی(ع) عدم مقابله‌ی سخت با خلفا را به خاطر نگرانی از ایجاد تفرقه در امت می‌داند. ایشان به پاسخ هارون(ع) به موسی(ع) در قرآن کریم استناد می‌کنند که عدم مقابله با شرک بنی اسرائیل در زمان غیبت موسی(ع) را ترس از ایجاد تفرقه در امت می‌داند. گویا در دوگانه‌ی توحید و وحدت، هارون نبی(ع) نیز مردد می‌شود. سرّش شاید در این است که «توحید» در کمال خود، ظهور و بروز اجتماعی دارد و تا وحدت نباشد این ظهور رخ نمی‌دهد. حضرت زهرا(س) نیز در خطبه‌ی فدکیه، فلسفه‌ی اطاعت از ائمه(ع) و امامت ایشان را ایجاد نظم اجتماعی و حفظ جامعه از شکاف و تفرقه می‌داند. امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع)، علی رغم مخالفت جدی با خلیفه‌ی سوم و بیان انتقاد و اعتراض به او در هر فرصتی، در مقابل شورشی که قصد ترور عثمان را داشت، به نوعی از او دفاع می‌کنند. شدت این دفاع را در خطبه‌ی دویست و چهل نهج‌البلاغه ببینید. در زمان عثمان، هرچند برخی از او ناراضی بودند و برخی دست به شورش بردند، اما بررسی وضعیت اجتماعی نشان می‌دهد که به دلایل مختلفی، اراده‌ای عمومی برای خلع عثمان وجود نداشت و اقدامات شورشیان در نهایت، موجب شکاف جدی در جامعه و سپس ایجاد جنگ داخلی (جمل و صفین) شد. گویا ائمه(ع) پیش از هر چیزی، تلاش برای حفظ نظم اجتماعی می‌کنند تا مردم را به آگاهی و اراده‌ی حق برسانند که خودشان قیام لِلّه کنند. قیام امام حسین(ع) نیز از سنخ آگاهی‌بخشی بود و الا خودش فرمود که من برای طغیان و به هم ریختن جامعه قیام نکردم. (این موضوع را ان‌شاءالله در آینده بیشتر باز خواهیم کرد.) اختلاف و دو دستگی در هر جامعه‌ای حتما باعث رکود اجتماعی خواهد شد. مسلمانان باید رابطه‌ی برادری خود را با اعضای جامعه حفظ کنند. نباید به خاطر اختلاف نظرها به جان هم بیفتیم که این خواست دشمنانشان است. امام خمینی(ره) در سال‌های خفقان حکومت رضاشاه به بیان مطالب عرفانی می‌پردازد که در سال بیست و سه به دعوت عمومی برای قیام لِلّه می‌انجامد. سپس به تئوری‌پردازی و اصلاح حوزه‌ها پرداخته و نظارت اجتماعی نیز دارد؛ در سال سی و یک دعوت به وحدت و پرهیز از تفرقه می‌کند و هدف رژیم را ایجاد شکاف بین مردم می‌داند. آن‌گاه در دوازده شهریور چهل و یک، مسیر مستمر اعتراضی خود را با این جمله آغاز می‌کند: «راهی که من انتخاب کرده‌ام راهی است که مردم خواهان آن می‌باشند...». اما همچنان اعتراض و انتقاد خود به شاه را با خطاب احترام‌آمیز (اعليحضرت همایونی) مطرح می‌کند. آرام آرام نفرت عمومی نسبت به شاه بیشتر شده و خطابات امام(ره) نیز تندتر و صریح‌تر می‌گردد. آمادگی و اراده‌ی مردم، رکن اساسی است که بدون آن چیزی درست نمی‌شود. #رضا_طبیب_زاده #یادداشت_های_یک_طلبه_نوپا T.me/reza_tabibzade #احوال_حوزه #شیراز #امام_خمینی #امام_حسین کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

#رهبر_معظم_انقلاب 🏴 امام حسین قیام کرد تا آن واجب بزرگی را که عبارت از تجدید بنای نظام و جامعه اسلامی، یا قیام در مقابل انحرافات بزرگ در جامعه اسلامی است، انجام دهد. این از طریق قیام و از طریق امر به معروف و نهی از منکر است؛ بلکه خودش یک مصداق بزرگِ امر به معروف و نهی از منکر است. البته این کار، گاهی به نتیجه حکومت می‌رسد؛ امام حسین برای این آماده بود. گاهی هم به نتیجه شهادت می‌رسد؛ برای این هم آماده بود. ۱۳۷۴/۰۳/۱۹ #محرم #ورود_امام_حسین_علیه‌السلام_به_کربلا #احوال_حوزه #شیراز کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

✳ جنبه‌ی سیاسی مجلس امام حسین بالاتر از جنبه‌های دیگر است 🔻 گریه بر #امام_حسین سلام الله علیه و مصائب ایشان عامل احیای اسلام و زنده‌ماندن نهضت امام حسین سلام الله علیه و تشیع است. #امام_خمینی رحمة الله در تعبیری می‌فرمایند: این اجتماع در مجالس روضه را خیال نکنید که فقط این است که ما گریه کنیم برای سیدالشهدا. نه سیدالشهدا احتیاج به این گریه‌ها دارد و نه این گریه‌ها خودش فی‌نفسه کاری از آن می‌آید. این مجلس‌ها مردم را همچون مجتمع می‌کنند و یک وجهی می‌دهند. این جنبه‌ی #سیاسی این مجالس، بالاتر از همه جنبه‌های دیگری است که هست. این که بعضی از ائمه‌ی ما می‌فرمایند که برای من در منابر روضه بخوانند، بی‌خود نمی‌گویند ائمه‌ی ما به این‌که هر کس که بگرید، بگریاند یا صورت گریه و گریه‌کردن به خودش بگیرد، اجرش فلان مقدار است. مسئله، مسئله‌ی گریه نیست، مسئله، مسئله‌ی تباکی نیست، مسئله، مسئله‌ی سیاسی است که ائمه‌ی ما با همان دید الهی‌ای که داشتند، می‌خواستند که ملت‌ها را با هم #بسیج کنند و یکپارچه کنند. از راه‌های مختلف این‌ها را یکپارچه کنند تا آسیب‌پذیر نباشد. 👤 #استاد_محمدرضا_عابدینی 📚 برگرفته از کتاب #ادب_عاشقی 📖 صفحه ۹۳ #احوال_حوزه #شیراز #امام_حسین #سیاست #امام_خمینی کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

🔰 مجالس عزای حسینی مایه برکت و رحمت است، نگذارید وسیله شیوع کرونا شود 🔻 رهبر معظم انقلاب صبح امروز در پیام تلویزیونی درباره وضعیت بیماری کرونا: مجالس عزای حسینی و عاشورا مایه‌ی برکت و رحمت الهی است. مایه توجه برکات الهی به کشور و ملّت است. ما به این مجالس احتیاج داریم، باید باشد این مجالس منتها با کمال دقت و شدّت بایستی مراعات این شیوه‌نامه‌ها بشود. واقعاً هم مسئولینی که مجالس را ترتیب میدهند، هم آقایان منبریها و وعّاظ یا مداحانی که مجلس را اداره میکنند، هم آحاد مردمی که در این مجالس شرکت میکنند بایستی ملاحظه‌ کنند، با دقت شیوه‌نامه‌ها رعایت بشود، فاصله‌ها رعایت بشود. نگذارند که این مجالس خدای نکرده وسیله‌ی شیوع بشود تا مخالفین، دشمنان بتوانند این مجالس را طعن کنند، بگویند مجالس حسینی موجب شیوع شد، این را نباید بگذارید یک چنین اتفاقی بیفتد. رعایت بشود در این مجالس، به دقت بایستی رعایت بشود. #احوال_حوزه #شیراز #کرونا #عزاداری #امام_خامنه_ای کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین(ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) #جلسه‌ی_چهارم: هدف از اقدام اجتماعی، رساندن خیر اکثر به انسان‌هاست. خیر، وحدت و هدایت عمومی به سمت رشد است. T.me/reza_tabibzade

امام علی(ع) با بررسی جمیع جهات، صبر در برابر خلفا را عاقلانه‌تر می‌داند. برای هر اقدام اجتماعی باید حجت عقلی، شرعی و عقلائی داشته باشیم که بینی و بین الله با انگیزه‌ی جلب رضایت الهی انجام شده باشد. خداوند متعال امر فرموده که نیکوترین مواضع را بگیریم و مراقب باشیم که شیطان تلاش می‌کند که بین مردم شکاف و تفرقه بیاندازد. حق را بیان کنیم اما مراقب باشیم نحوه‌ی بیانمان به اختلاف اجتماعی و تفرقه دامن نزند؛ دعواها را با حرف‌هایمان تندتر نکنیم. هدف و انگیزه باید انجام حق و جلب رضایت الهی باشد؛ خداوند فرموده که برای بندگانش کفر را نمی‌پسندد و شکر (انجام درست امور) را می‌پسندد. پس در هر اقدام اجتماعی (از امر به معروف و نهی از منکرهای فردی گرفته تا حرکات جمعی کلان) باید دلیل عقلی، شرعی و عقلایی داشته باشیم مبنی بر این‌که این اقدام و نحوه‌ی آن، وحدت‌بخش و هدایت‌گر است. این‌چنین اقدامی، «قیام لِلّه» است. اما اگر صرفا از سر عصبانیت یا برای خنک کردن دلمان یا برای خالی کردن عصبانیتمان اقدامی ولو به ظاهر مذهبی کنیم، در واقع «قیام لِنفس» کرده‌ایم؛ قیام برای خود. امام خمینی(ره) در تشریح علت مشکلات اجتماعی دوران اشغال ایران توسط متفقین، قیام برای خود را دلیل همه‌ی بدبختی‌های اجتماعی می‌داند. در مقابل قیام لِلّه است که مایه‌ی سعادت جامعه می‌شود. پس زمینه‌ی کمال جامعه، قیام افراد برای خداست و زمینه‌ی چنین قیامی، وحدت اجتماعی است. از امور اجتماعی خُرد مثل روابط خانوادگی شروع کنیم تا بتوانیم در امور اجتماعی کلان نیز، قیام لِلّه داشته باشیم. در نحوه‌ی ارتباط با اعضای خانواده، چقدر افزایش محبت و وحدت و نیکی را برای رضای خدا در نظر می‌گیریم و چقدر بر اساس حال و حوصله و دلمان عمل می‌کنیم؟ انسان با تمرین و تکرار و آگاهی و تذکر، می‌تواند به جایی برسد که حقیقت اعمال را بفهمد؛ بر اساس آموزه‌های قرآن، گناه حقیقتا دردآور و رنج‌آور و ناگوار است، ولی دنیا و شیطان و نفس، آن را زینت داده‌اند؛ اما بعد از مرگ، همه متوجه این حقیقت می‌شویم. از طرف دیگر، آن‌چه حقیقتا گوارا باشد را خداوند حلال کرده. اگر انسان این را بفهمد به جایی می‌رسد که مثل امام حسین(ع) بگوید: من نیکی را روست دارم و از بدی، بدم می‌آید. آن‌گاه است که با میل و شوق و رضایت و خشنودی خوبی می‌کند و از بدی می‌پرهیزد؛ «راضیةً مرضیة». #رضا_طبیب_زاده #یادداشت_های_یک_طلبه_نوپا T.me/reza_tabibzade #احوال_حوزه #شیراز #امام_علی #امام_خمینی #خلفا کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze