🔴 اکثر آموزش‌های دینی ما به درد نمی‌خورد! ⚠️تربیت دینی ما در آموزش و پرورش، مساجد و منابر اکثرا صحیح نیست 👈🏻 با اعتقاد به بهشت و جهنم نمی‌شود حجاب را درست کرد ➕سخن ۵۰سال قبل #نابغه_ناشناخته_قرن در این‌باره @Panahian_ir #احوال_حوزه #شیراز #مسئولیت‌پذیری #استقلال کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) #جلسه_ی_ششم: امام حسین(ع) در زمان جنگ صفین - واقعیتِ زشت، تلخ، ناگوار و نامحبوبِ جنگ، مگر در زمان ناچاری در جهت قیامِ لِلّه - خطرِ عجله در قضاوت، تصمیم و اقدام - خشم و ترس، دو عاملِ قوی و خطرناکِ عجله

زمانی که معاویه علَم جنگ با امام علی(ع) را بلند کرد، امام حسین(ع) در دعوت مردم به آمادگی برای این جنگ، شرّ جنگ را زشت، مزه‌اش را تلخ و آن را ناگوار می‌داند. البته زمانی که چاره‌ای جز جنگ نیست، کسی که خود و تجهیزاتش را برای رویارویی با جنگ آماده کرده باشد، تحسین می‌کند؛ اما بیان می‌دارد که کسی که برای جنگ شتاب داشته باشد پیش از این‌که زمانش باشد و جمیع جهات را بررسی کرده باشد، هم نفعی برای جامعه‌اش ندارد و هم خود را تباه و هلاک می‌کند. در سیره‌ی اهل بیت(ع)، جنگ فی نفسه مطلوب نیست، لذا هیچ‌یک شروع کننده‌ی هیچ جنگی نبوده‌اند؛ تمام جنگ‌های پیامبر(ص) و ائمه(ع)، یا دفاع در برابر لشکرکشی دشمن بوده، یا پاسخ به ظلم و تجاوز و حملات محدودِ دشمن. امام علی(ع) د ر مواجهه با تبلیغات سوء، توهین‌ها و تشویش اذهان عمومی از طرف خوارج، هرگز دست به خشونت نزد و جنگ با آن‌ها زمانی رخ داد که آن‌ها دست به اسلحه برده و شروع به قتل و غارت کردند. امام حسین(ع) در قیام خود، تا روز عاشورا، اعلام جنگ نمی‌کند و عملا هم از آن پرهیز دارد. تا این‌که روز عاشورا فرمود که مرا در دو راهیِ جنگ یا ذلت گذاشته‌اند و هرچه کردم راه سومی باقی نماند، اما اکنون، هیهات مِنَّا الذِّلَّة... . قرآن پیامبر(ص) را حتی در برابر دشمنانِ کافر، دعوت به صبر و عدم عجله می‌کند. قرآن نوع انسان را بسیار عجول می‌داند، اما او را امر به کنترل این عجله می‌کند. انسان در موقعیت‌های هیجانی، به خصوص در هنگام خشم (که یکی از قوی‌ترین قوای درونی است)، عجول‌تر می‌شود، واقعیت را به درستی نمی‌بیند، قضاوت نابه‌جا می‌کند، تصمیم نادرست می‌گیرد و اقدام نابخردانه می‌کند. لذا این‌جا بهترین جولان‌گاه برای شیطان است. در قرآن و سیره‌ی اهل بیت(ع) فرو خوردن خشم، یک فضیلت لازم برای مؤمن است. عجله کردن باعث می‌شود، بدون تفکر درست، بدون اطلاع کامل، بدون در نظر گرفتن ابعاد مختلف و جمیع جهات، موضعی بگیریم، تصمیمی بگیریم، حرفی بزنیم، اقدامی کنیم که اشتباه باشد. این حالت متاسفانه در بین ما انسان‌ها بسیار رایج و البته در روابط اجتماعی، بسیار آسیب‌زاست. همچنین ترس نیز باعث عجله می‌شود؛ قرآن کریم ضمن نهی از دوستی (ِذلیلانه) با مسیحیان و یهودیان، بیان می‌فرماید که عده‌ای به خاطر ترس از این‌که مبادا از ناحیه‌ی آنان آسیبی ببینند، در دوستی و هم‌پیمانی با آنان عجله می‌کنند. قرآن این را به دلیل بیماریِ دل می‌داند. اما در جایی که با اطلاع و تعقل و در نظر گرفتنِ همه‌ی ابعاد ممکن، می‌دانیم کاری درست است، دیگر تعلل خوب نیست و باید شتاب کرد. قرآن ما را در این موارد دعوت به شتاب و سبقت از دیگران کرده است. یکی از آفات رشد و عوامل تباهی انسان، «تسویف» در این امور است؛ یعنی دست دست کردن و کار امروز را به فردا انداختن. امام خمینی(ره) از اولین باری که علیه رژیم طاغوت موضع صریح و علنی گرفت (سال بیست و سه) تا اولین باری که رسما اعلام کرد شاه باید برود (سال پنجاه و شش)، سی و سه سال صبر کرد و با دقت و هوشیاری پیش رفت. در مواجهه با دشمنان، موضع نظام باید پرهیز از جنگ بوده اما در برابر هر جنگ احتمالی، آماده و مستحکم باشد؛ که تا کنون این‌گونه بوده. هنگام حمله‌ی آمریکا به عراق و تهدید ایران، عده‌ای از سیاسیون معتقد بودند که تمامیت ارضی ایران در خطر است و باید هرچه زودتر با آمریکا علیه صدام هم‌پیمان شویم تا هم با صدام که دشمنمان است بجنگیم و هم از حمله‌ی آمریکا به ایران جلوگیری کنیم؛ حتی نمایندگان مجلس وقت، نامه‌ای در این راستا به رهبری نوشتند. اما رهبری مخالفت کرد و از «ترس» برحذر داشت. #رضا_طبیب_زاده #یادداشت_های_یک_طلبه_نوپا T.me/reza_tabibzade #احوال_حوزه #شیراز #جنگ #شیطان کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

#حدیث 🌼🌸🌼🌸🌼🌸 ✅ثواب گریه بر امام حسین(ع) ✍امام رضا(ع) فرمودند: هر مؤمنی که به خاطر شهادت امام حسین(ع) گریه کند تا اشکش بر گونه‌هایش جاری گردد، خداوند منان غرفه‌ای در بهشت به او دهد که مدت‌ها در آن ساکن گردد. و هر مؤمنی به خاطر آزاری که از دشمنان ما در دنیا به ما رسیده گریه کند تا اشکش بر گونه‌هایش جاری شود، خداوند متعال در بهشت به او جایگاه شایسته‌ای دهد و هر مؤمنی در راه ما اذیت و ازاری به او رسد پس بگرید تا اشکش بر گونه‌‌هایش جاری گردد، خداوند متعال آزار و ناراحتی را از او بگرداند و در روز قیامت از غضب و آتش دوزخ در امانش قرار دهد 📚کامل الزیارات/صفحه ۳۲۲ #احوال_حوزه #شیراز #امام_حسین علیه‌السلام #محرم کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) #جلسه_ی_هفتم: امام حسین(ع) و مسأله‌ی حکمیت و صلح امام حسن(ع) - اراده‌ی مردم، مقدم بر اراده‌ی هر حکومتی - رشد حقیقی، در گروی اراده‌ی آزاد

حکومت حق، تنها با اراده‌ی مردم برپا می‌شود؛ حکومتی که بر خلاف اراده‌ی مردم شکل بگیرد، حتی اگر معصوم(ع) در رأس آن باشد، حکومت حق نیست. لذا امام علی(ع) فرمود که اگر حضور و اراده‌ی مردم نبود، حکومت را نمی‌پذیرفتم؛ درحالی‌که حکومت، حق ایشان بود. انسان بودنِ انسان، به داشتنِ اراده و اختیار است؛ کمال انسانی، در گروی انتخاب و اراده‌ی خوبی‌هاست؛ ایمان، میل و گرایش قلبی است؛ هدایت، باید به ایمان منجر شود؛ لذا رشد دادن و هدایت انسان‌ها، تنها به این است که کاری کنی که او خود، خوبی‌ها را انتخاب کند و به سمتش حرکت کند. حرکت غیر ارادی به سمت خوبی‌ها و بدون علاقه به خوبی‌ها، اساسا رشد و کمال و هدایت‌یافتگی محسوب نمی‌شود. وظیفه‌ی حکومت دینی، رشد و هدایت مردم است. لذا حکومت اسلامی که وظیفه دارد اراده‌ی به‌حقِ مردم را محقق کند، حق ندارد اراده‌ی مردم را (ولو اراده‌ی ناحق) سرکوب کند. چون این مغایر با هدایت‌گری و رشددهی است در این موارد، حکومت، تنها وظیفه‌ی ارشاد و تبلیغ دارد تا مردم، خودشان اراده‌ی حق کنند؛ وگرنه حتی اگر به قیمت از بین رفتنِ حکومت اسلامی هم تمام شود، حقِ سرکوب اراده‌ی مردم را ندارد. امام علی(ع) مخالف پذیرش حکمیت بود و روشن‌گری نیز می‌کرد، اما مردم در نهایت آن را اراده کرده و می‌خواستند. در این تضادِ بین اراده‌ی به حقِ حکومتِ حق، با اراده‌ی ناحقِ مردم، امام(ع)، اراده‌ی خود را به مردم تحمیل نکرد و فرمود: «لَيْسَ لِي أَنْ أَحْمِلَكُمْ عَلَى مَا تَكْرَهُونَ» (من نمی‌توانم شما را مجبور به چیزی کنم که دوست ندارید). در جنگ معاویه با امام حسن(ع)، معاویه پیشنهاد صلحی داد که امام حسن(ع) حکومت را رها کند و او خلیفه شود تا جنگ ادامه نیابد. امام حسن(ع) به شدت مخالف است، چرا که حکومت، حقِ اوست و معاویه دشمن حق است؛ اما عموم مردم خواستار پذیرش صلح شدند. هرچه امام حسن(ع) آگاهی‌بخشی کرد، افاقه نکرد. برخی از موافقان امام(ع)، او را تشویق به ادامه‌ی جنگ، مجبور کردن مردم به آن و نادیده گرفتن اراده‌ی آن‌ها کردند، اما امام حسن(ع) نپذیرفت و این اراده‌ی ناحق مردم را که منجر به سقوط حکومت ائمه(ع) و شکل‌گیریِ حکومتی باطل شد، سرکوب نکرد. در پاسخ به اعتراض حجر ابن عدی به این کار، امام(ع) فرمود: «همه‌ی مردم آن‌چه را تو دوست داری، دوست ندارند... اگر آن‌ها هم در نیت و بصیرت مثل تو بودند، اقدام می‌کردم [ولی این‌گونه نیستند]». پیشنهاد قیام را به امام حسین(ع) دادند، اما ایشان رویکرد و موضع امام حسن(ع) را تأیید و تأکید کرد. این‌ها مبنای تفکر جمهوریتِ نظام اسلامی است. رهبر انقلاب، امسال، نسبت به وجود مخالفانِ جمهوریتِ نظام که حکومت دینی را بی ارتباط با خواست و اراده‌ی مردم می‌دانند، هشدار داد و به عنوان نمونه‌ی افراطیِ این رویکرد، داعش را مثال زد. امام خمینی(ره) با این‌که تنها فقها و علمای دین، مسؤولیت حکومت و سیاست را به دست بگیرند و مردم کنار بروند، به شدت مخالف بود و این را برای ایران، «توطئه‌ای بدتر» از تفکر جدایی دین از سیاست می‌دانست. ایشان معتقد بود اکثریت، رأیشان هرچه باشد، ولو به خلاف، ولو به ضرر خودشان، معتبر است و کسی حق ندارد جلویشان را بگیرد. همچنین ایشان معتقد بود که مردم خودشان می‌فهمند و «لازم نیست که حالا یک چند سال هم ما درسشان بدهیم» که بینش سیاسی پیدا کنند، بعد رأیشان را بپذیریم. پشتوانه‌ی این اطمینان به انتخاب و اراده‌ی مردم همان تفکر و رویکرد امام علی(ع) است که تحمیل اراده (ولو به حق) بر انسان‌ها را نمی‌پذیرد؛ و البته امام خمینی معتقد بود «قهراً مردم وقتی آزاد هستند یک نفر صالح را انتخاب می‌کنند و آرای عمومی نمی‌شود خطا بکند.» همین آزادی و احترام به اراده‌ی مردم است که تضمین می‌کند اگر زمانی خطا کردند و  «اگر غلطی را گذاشتند، قدم اول را که برداشت همین ملت عزلش می‌کنند تمام می‌شود». اما اگر آزادی و اراده را از مردم سلب کنی، نه هدایت شده‌اند، نه درست انتخاب می‌کنند، نه مجالی برای اصلاح انتخاب غلطشان دارند. سرکوب اراده‌ی انسان از طرف دیگران، نابود کردن انسانیت اوست، اما سرکوب اراده‌ی نفس اماره‌ی خود به واسطه‌ی اراده‌ی نفس لوامه‌ی خود، از لوازم رشد است. در حیطه‌ی فردی باید اراده کنیم که اراده‌ی ما به دست عقل و انسانیتمان باشد، نه غریزه و حیوانیتمان. اراده کنیم که اراده‌ی ما به دست عقل کل باشد، به دست خدا؛ نه به دست شیطان. آن‌گاه است که به اوج کمال انسانی می‌رسیم. #رضا_طبیب_زاده #یادداشت_های_یک_طلبه_نوپا T.me/reza_tabibzade #احوال_حوزه #شیراز #جمهوری_اسلامی #آزادی کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

💠جایگاه عزاداری در فرقه گنابادیه 🔸یکی از انحرافات فرقه گنابادیه این است که کربلا و عاشورا در تفکرات این فرقه جای ندارد. 🔹البته چون اقطاب گنابادیه تا عصر صفویه همه سنی بوده‌اند کمتر از امام حسین علیه‌السلام در تفکرات آنها دیده شده و اگر برخی از اهل سنت که اهل بیت را نیز قبول داشته اند( مثل شاه نعمت الله) در زندگی آنها اثری از عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام وجود ندارد. 🔻حتی کسانی چون عبد القادر گیلانی عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام را حرام می داند.{1} 🔻نور علی تابنده قطب گنابادیه در عید سال 81 که مصادف با ایام عزاداری حضرت سیدالشهدا بود به مناسبت عید نوروز پیامی منتشر می نماید که ریشه روضه را می زند و می گوید: دو عید داریم یکی عید قربان و دیگری عید فطر که مراسم رسمی عبادی مثل نماز خواندن در آن برقرار کرده اند و یک عید هفتگی داریم که جمعه است، پس عزا نداریم.{2} 👈بعد در مورد روضه و ذکر مصیبت برای اهل بیت می گوید: در زمان ائمه یاد حضرت به این اسم و به این رسم نبود.{3} 🔰اینکه ایشان گفته اند که ما در زمان ائمه چنین چیزی نداشتیم باید گفت یا تاریخ نخوانده‌اند یا می خواهند برداشت خودشان رابگویند. البته از کسی که هیچ اطلاعی از اصول اولیه دین هم ندارد بیشتر از این نمی‌شود توقع داشت. 📚پی نوشت 1-نفحات الانس صفحه 56 2-پیام نوروزی نورعلی تابنده در سال 81 3-همان #نقد_تصوف #امام_حسین #نورعلی_تابنده #روضه #احوال_حوزه #شیراز #گنابادیه #صفویه کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) #جلسه_ی_هشتم: دوران حکومت معاویه - کنش‌گریِ اعتراضی بدون بر هم زدن وحدت اجتماعی - پرهیز از پیوندهای اجتماعیِ کمک‌کننده به ظلم - اهمیت ازدواج در پیوندهای اجتماعی / اهمیت رضایت طرفین در ازدواج

بعد از صلح امام حسن(ع) با معاویه که به معنای ترک جنگ بود، امام حسین(ع) در فرصت‌های مختلف به بیان حق و اعتراض به ظلم می‌پرداخت، اما هرگز اقدام به قیام نکرد. امام(ع) پشت سر مروان که کارگزار معاویه در عراق بود نماز می‌خواند و در نتیجه جماعت و وحدت را حفظ می‌کرد، اما به سخنان و رفتار او، اعتراض نیز می‌کرد. معاویه به مروان دستور مکتوب داد که برای یزید از خواهرزاده‌ی امام حسین(ع)، ام کلثوم دختر حضرت زینب(س) خواستگاری کند؛ هر چه مهریه خواست می‌دهد تا پدر‌ دختر که بدهکار بود نیز بتواند بدهی‌اش را بدهد. معاویه هدف از این ازدواج را ایجاد دوستی و آشتی بین دو عشیره (بنی امیه و بنی هاشم) بیان کرد. از آن‌جایی که معاویه بر خلاف پیمان صلح، یزید را ولیعهد خود قرار داده بود، می‌خواست با این ازدواج، مانع اصلی پیش روی یزید، یعنی مخالفت علویان را بر طرف کند. پدر دختر از امام حسین(ع) مشورت خواست؛ هم‌زمان، پسرعموی دختر نیز خواستگار او بود؛ امام(ع) با ازدواج ام کلثوم با یزید مخالف بود اما با ام کلثوم صحبت کرد و خواستگاری هر دو را مطرح کرد و فرمود که نظر  خودش بر پسرعموی اوست و اگر مهریه‌ی زیاد می‌خواهد، خود ایشان باغی را به او هدیه می‌کند. در نهایت، ام کلثوم، پسر عمویش را بر یزید ترجیح داد. وقتی مروان به خواستگاری آمد، امام حسین(ع) ضمن بیان برتری جایگاه خود نزد خداوند، دشمنیِ خود با بنی امیه را به خاطر خدا اعلام کرد و فرمود که به خاطر دنیا با آنان دوستی نمی‌کنیم. مهریه‌ی زیاد را مخالف سنت رسول خدا(ص) دانست و فرمود از مهرالسنه (= هزار و دویست گرم نقره) بیشتر نمی‌گیریم. همچنین پرداخت بدهیِ پدر از مهریه‌ی دختر را مردود اعلام کرد و استقلال مالی زن و عدم حق تصرف دیگران (حتی پدر) در اموال زن را نشان داد. در نهایت هم اعلام کرد که ام کلثوم می‌خواهد با پسرعمویش ازدواج کند. در مسأله‌ی ازدواج، شخصیت و تفکرات خانواده‌ی همسر نیز مهم است و نمی‌شود آن را در نظر نگرفت. همچنین رضایت طرفین در ازدواج، شرط صحت عقد است و کسی (حتی پدر) نمی‌تواند کسی را به اجبار و اکراه، به عقد دیگری در بیاورد. خواندن صیغه‌ی عقد بدون رضایت طرفین، باعث ایجاد محرمیت نمی‌شود. امام حسین(ع) در این ماجرا، هم بر حق بودن خویش را بیان کرد، هم سنت‌های غلط بنی امیه را نشان داد و هم از یک پیوند سیاسی به نفع جریان ظلم، جلوگیری کرد. #رضا_طبیب_زاده #یادداشت_های_یک_طلبه_نوپا T.me/reza_tabibzade #احوال_حوزه #شیراز #ازدواج #مهریه #صلح_امام_حسن کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

#رهبر_معظم_انقلاب 🔹 عاشورا پیام‌ها و درس‌هایی دارد. عاشورا درس می‌دهد که برای حفظ دین، باید فداکاری کرد. درس می‌دهد که در راه قرآن، از همه چیز باید گذشت. درس می‌دهد که در میدان نبرد حقّ و باطل، کوچک و بزرگ، زن و مرد، پیر و جوان، شریف و وضیع و امام و رعیّت، با هم‌ در یک صف قرار می‌گیرند. درس می‌دهد که جبهه‌ی دشمن با همه‌ی توانایی‌های ظاهری، بسیار آسیب‌پذیر است... درس می‌دهد که در ماجرای دفاع از دین، از همه چیز بیشتر، برای انسان، بصیرت لازم است. بی‌بصیرت‌ها فریب می‌خورند. بی‌بصیرت‌ها در جبهه‌ی باطل قرار می‌گیرند؛ بدون این‌که خود بدانند. همچنان‌که در جبهه‌ی ابن‌زیاد، کسانی بودند که از فسّاق و فجّار نبودند، ولی از بی‌بصیرت‌ها بودند. ۱۳۷۱/۴/۲۲ #محرم #عاشورا #احوال_حوزه #شیراز کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze

موضوع کلی: #بررسی_تغییرات_کنش_گریِ_اجتماعی_سیاسیِ_امام_حسین (ع) و میزان انطباق نهضت انقلاب اسلامی با رویکرد کنش‌گریِ اهل بیت(ع) #جلسه_ی_نهم: دوران حکومت معاویه ٢ - تفاوت موردی در وظایف رهبر و رهرو - مخالفت امام حسین(ع) با قیام علیه معاویه، علی‌رغم بیان اعتراضات تند به او - اهمیت پایبندی به وعده‌ها، پیمان‌ها و قراردادهای فردی و اجتماعی

. بعد از صلح امام حسن(ع) با معاویه و نیز بعد از شهادت امام حسن(ع) گروه‌های مختلفی از شیعیان (به ویژه عراقیان) در  نوبت‌های مختلف، امام حسین(ع) را تشویق به قیام علیه معاویه می‌کردند؛ اما امام(ع) با این قیام مخالف بود و آنان را نیز بر حذر می‌داشت و می‌فرمود که تا مرگ معاویه اقدامی نکنید. امام حسین(ع) در این مواجهات بیان می‌داشت که خود موافق ادامه‌ی جهاد بود، ولی هم نیت او درست بوده و هم نیت امام حسن(ع) مبنی بر صلح. در عمل نیز باید تابع امام حی بود. به عبارتی، امام حسین(ع) به عنوان رهرو و هرکس دیگری در آن شرایط، وظیفه داشت که مخالف تسلیم حکومت به معاویه باشد، اما آن‌گاه که اراده‌ی مردم چیز دیگری شد و حاضر به همراهی امام حسن(ع) نشدند، ایشان به عنوان رهبر، وظیفه داشت که صلح را بپذیرد. امام حسین(ع) از معترضین جدی حکومت معاویه بود؛ در هر فرصتی، جنایات و انحرافات معاویه را بیان می‌کرد. در دیدارهای رودررو و نیز نامه‌نگاری‌ها، اعتراضات تندی را متوجه معاویه می‌کرد و او را مورد توبیخ قرار می‌داد. اما هم به یارانش و هم به خود معاویه بیان می‌فرمود که قصد جنگ با او را ندارد. امام حسین(ع) در گفت‌وگو با حجر ابن عدی درباره‌ی دلیل عدم قیام علیه معاویه بعد از قرارداد ترک جنگ، می‌فرماید که چون پیمان بسته‌ایم، دیگر هیچ راهی برای قیام نداریم. وفای به عهد و پیمان، بسیار با اهمیت است؛ تا جایی‌که حتی حق نداریم پیمان خود با دشمن را هم بشکنیم. البته اگر دشمن پیمان را بشکند، دیگر پیمانی وجود ندارد که بخواهیم به آن پایبند باشیم. لذا یکی از حجت‌هایی که امام حسین(ع) برای قیام علیه یزید بیان می‌دارد، این است که حکومت یزید مبتنی بر تخلف از پیمان صلح امام حسن(ع) و معاویه است لذا از هر نظر باطل است. امام خمینی(ره) نیز در موارد مختلفی، یکی از دلایل مخالفت با شاه را این می‌داند که بر اساس قانون اساسی آن زمان هم، سلطنت پهلوی و بر اساس متمم قانون اساسی، مصوبات مجلس شورای ملی، همگی غیر قانونی بود. لذا پایبندی به قوانین مجلس و دستورات شاه را حتی قانوناً، لازم نمی‌دانست. قول‌ها و وعده‌هایی که به دیگران می‌دهیم، دِین به گردن ما می‌آورد. در حدیثی از امام صادق(ع) می‌خوانیم که وعده‌ای که به برادر دینی خود می‌دهیم، مثل نذری است که برای خدا می‌کنیم؛ به جز این‌که کفاره ندارد؛ و خلف وعده را شروع مخالفت با خداوند بیان می‌دارد. قرآن کریم، قبح و زشتی خلف وعده را نزد خداوند بسیار بزرگ می‌داند و ما را از آن برحذر می‌دارد. رواج عدم پایبندی به قول و وعده در جامعه‌ (از سطح خانواده تا سطح حاکمیتی)، باعث افزایش بی‌اعتمادی در جامعه و گسست اجتماعی می‌شود. چنین جامعه‌ای دچار رکود و ناامیدی شده و در بحران‌ها بسیار آسیب‌پذیر خواهد بود. #رضا_طبیب_زاده #یادداشت_های_یک_طلبه_نوپا T.me/reza_tabibzade #احوال_حوزه #شیراز #نخبگان #آزادی کانال #احوال_حوزه را دنبال کنید https://eitaa.com/ahvaalehowze