حکمت امروز با اینکه در واقع همون حکمت قبل هست با کمی تغییر... اما نکات مختصری در موردش, خدمتتون تقدیم میکنم👇 حکمت ۴١۴ 🔸اهمیت و آداب دلداری و تسلیت به صاحبان عزا🔸 انسان در طول زندگی‌اش بارها با انواع مصیبت‌ها و بلایا مواجه می‌شود. برای دلداری یک مصیبت‌زده و یا عزیز از دست داده معمولا آیه استرجاع (انا لله و انا الیه راجعون) را بر زبان می‌آوریم و یا با عباراتی نظیر: خدا به شما صبر جمیل و اجر جزیل عطا کند، عظم‌الله اجورکم، خدا به شما صبر دهد، خدا اجرتان دهد، بقای عمر بازماندگان و از این قبیل جملات سعی می‌کنیم تسلیت خود را به مصیبت‌زدگان ابراز کنیم و با حضور خود در نزد آنان و بیان عباراتی تسلی‌بخش، آرامش را به آنان بازگردانیم. ❓اما سوال این است که این رفتار ما در دلداری دادن به فرد مصیبت‌زده تا چه حد اهمیت و نقش و تاثیرات مثبت دارد و دیدگاه قرآن و روایات در این باره چه می‌‌باشد؟ 🔹 مصیبت، آزمون الهی زندگی دنیوی به‌گونه‌ای سامان‌یافته که از دست دادن و گرفتار شدن به انواع و اقسام بلایا و مشکلات در آن، امری طبیعی و عادی است. این امور بر اساس آموزه‌های قرآنی به حوزه سنت‌های الهی در آزمون و امتحان و مانند آن باز‌می‌گردد. (عنکبوت، آیه 2؛ فجر، آیات 15 و 16) خداوند در بیان فلسفه و هدف این امتحان‌ها به اموری چون اتمام حجت و یادآوری (توبه، آیه 126) افزایش ظرفیت انسان و افزایش صبر و آستانه تحمل، اظهار و بروز استعدادها، تنبیه و مجازات غافلان، علم و دانش نسبت به ادعاهای مدعیان، بخشیدن مقامات (بقره، آیات 124 و 155، نساء، آیه 6؛ حجرات، آیه 14) و امور دیگر اشاره می‌کند. (احزاب، آیه 11) 👈این امتحان‌ها و آزمون‌ها هر ساله حتی برای منافقان یکی دو بار انجام می‌گیرد تا حجت بر آنان تمام شود. (توبه، آیه 126) این آزمون‌ها شامل مجموعه‌ای متنوع و متعدد از ترس و گرسنگی و کاهش در اموال و جان‌ها و محصولات و مانند آن می‌شود. (بقره، آیه 155) پس نمی‌توان از زندگی دنیوی سخن گفت و از مصیبت سخن به میان نیاورد؛ چرا که لازمه چنین زندگی‌ای، رنج و مصیبت و سختی است. 🔹تعزیت و تسلیت به مصیبت‌زده تعزیت و تسلیت دادن مصیبت‌زده از سنت‌های الهی و سیره‌های نیک پیشوایان است. از آموزه‌های قرآنی و گزارش‌های آن بر می‌آید که خداوند خود در مواردی به تسلی افراد مصیبت‌زده اقدام کرده و آنان را از طریق وحی و از زبان فرشتگان و پیامبران با واژه‌هایی چون «لا‌تحزن»، «لاتخف»، «فلاتبتئس» و مانند آنها تسلی داده است. ✅هدف و فلسفه دلداری، تسلا دادن و غمگساری کردن با مصیبت‌زده و یا تسکین بخشیدن به فرد پریشان‌خاطر است. در عربی واژه تعزیت برای این منظور به کار می‌رود. تعزیت از ریشه عزی (عزاء) به معنای تسلی دادن، آرامش یافتن و یا خود را تسلی دادن است. این واژه وقتی در باب تفعیل به کار می‌رود؛ یعنی عزی، به معنای دلداری دادن، تسلیت گفتن به کسی به سبب درگذشت کسی یا فقدان چیزی، یا ابراز همدردی کردن با کسی چون بازماندگان مرده است. البته واژه #عزاء به #معنای سنگینی، وقار، متانت، تسلی، آرامش، تسلیت، غمگساری، دلداری و مانند آن به کار رفته است که ریشه همه آنها به همان آرامش‌بخشی باز‌می‌گردد که موجبات سنگینی و وقار، آرامش و آسودگی و متانت و مانند آن می‌شود. در روایات و دیگر منابع تاریخی، واژگانی چون ماتم، نوحه و تسلی، رثا و مرثیه و غیر آن به کار رفته که در ارتباط با تعزیه و تسلیت و عزاداری است. 🔹#اهداف_دلداری_وتسلیت_گفتن از واژه‌شناسی تعزیت به آسانی روشن می‌شود که هدف از برگزاری مراسم شکلی و غیرشکلی عزاداری، دست‌یابی مصیبت‌زده به آرامشی است که به سبب مصیبت از دست داده است. عواطف انسانی متاثر از مصیبت‌ها، حالت طبیعی خود را از دست می‌دهد و واکنش‌هایی را از خود ظاهر می‌کند که نتیجه آن اضطراب، هیجانات‌های شدید عصبی و رفتاری، افسردگی، گوشه‌گیری، احساس‌ یاس و نومیدی و مانند آن است. ▪وقتی به آثاری که در آیات قرآن برای تسلیت و دلداری بیان شده نگاه می‌شود، می‌توان نقش تسلیت و دلداری به مصیبت‌زده را بهتر درک کرد و در انجام این عمل صالح و خیرخواهانه اهتمام‌ بیشتری به خرج داد.👌 ✴خداوند در قرآن دو اثر مهم را برای دلداری بیان می‌کند که شامل برطرف شدن حزن و رفع و یا دفع ترس است. این دو مسئله ارتباط جدی با حوزه خوشبختی و سعادت بشر دارد؛ چرا که آنچه خوشبختی آدمی را به بدبختی تبدیل می‌کند، حزن و خوف است. یعنی نسبت به از دست داده‌ها اندوهگین شده و نسبت به آینده و از دست دادنی‌ها هراسان و ترسان می‌شود. انسان دوست دارد همواره نعمت‌هایی را که در اختیار دارد از دست ندهد و اگر آن را از دست دهد، نسبت به آن اندوهگین می ‌شود و اگر نگران از دست دادن آن باشد همواره ترسان و نگران خواهد بود.