بت شود، آن را به دست فراموشى مى سپردند. درخت🌳 براى آنان عزيز بود، امّا ميوه درخت🍎 که نتيجه نهايى آن است، ارزشى نداشت و چنين است حال ابناى دنيا و پيروان هوا و هوس، که قوانين و ارزشها را تا آنجا محترم مى شمرند که در مسير منافع آنها است و آنجا که از منافعشان جدا گردد، مورد بى اعتنايى قرار خواهد گرفت و به تعبيرى ديگر: آنها اهداف مادّى خود را مى طلبند و بقيه، وسيله اى است براى توجيه آن اهداف. اگر اين وسيله کوتاه باشد به آن وصله مى زنند! اگر بلند باشد از آن قيچى مى کنند! تا برخواسته هاى آنها منطبق گردد📛اصل، خواسته ها است و ارزشها فرع بر آن است❌ 👈شگفت آور اينکه: «شارح بحرانى» در مورد ثمره در عبارت بالا دو احتمال مى دهد; نخست اينکه: 1⃣منظور از ثمره، على(عليه السلام) و فرزندان او است 2⃣و ديگر اينکه: منظور سنّت الهى است که موجب استحقاق على(عليه السلام) نسبت به امر خلافت و ولايت است. 👈روشن است که احتمال دوم هر چند در نتيجه موافق احتمال اوّل باشد، ولى در حدّ ذاتش بسيار بعيد است. هنگامى که شجره به معناى پيوند خويشاوندى با پيامبر(صلى الله عليه وآله) باشد، ثمره چيزى جز پيوند نزديکترِ اهل بيت، نخواهد بود. ⬅️از آنچه امام(عليه السلام) در جمله هاى بالا بيان فرمود، به خوبى مى توان نتيجه گرفت که يا بايد استدلال و پيشنهاد انصار را براى شرکت در امر خلافت پذيرفت، و يا خلافت و ولايت على(عليه السلام) را. شقّ سوم که خلافت بانيان سقيفه باشد، مقبول نيست❌

🏴 نامه صمیمانه و مهربانانه امام جواد "صلوات الله علیه " به علی بن مهزیار ... ان شاالله ماهم شیرینی چنین ارتباطی با امام عصر "صلوات الله علیه " رو با جان و دل درک کنیم ... اللهم عجل لولیک الفرج...

#خطبه۶۸ 🔹🔹🔹 🔹🔹 🔹 (هنگامى که خبر شهادت «محمّد بن ابى بکر» والى امير مؤمنان على(عليه السلام) در مصر به آن حضرت رسيد فرمود:) من مى خواستم «هاشم بن عُتبه» (مِرقال) را زمامدار مصر کنم و اگر او را والى آن منطقه کرده بودم، عرصه را بر آنها (لشکر معاويه) خالى نمى گذارد و به آنها فرصت نمى داد (ولى فشار گروهى از افراد مانع شد)، با اين حال من «محمّد بن ابى بکر» را نکوهش نمى کنم، چه اين که او مورد علاقه من بود و در دامان من پرورش يافت. 🔹 🔹🔹 🔹🔹🔹

#شرح_خطبه۶۸ 🔸خطبه در يك نگاه: بعد از جنگ «صفّين»، به خاطر تمرّدِ «خوارج»، «معاويه» كه نيرو و توان تازه اى در خود ديد، به فكر تسخير «مصر» كه از مراكز مهم كشور اسلامى و از منابع بزرگ مالى بود افتاد.📛 در آن هنگام «محمّد بن ابى بكر» كه از ياران خاصّ على عليه السلام بود در آنجا حكومت مى كرد. «معاويه»، «عمروعاص» را مطابق وعده اى كه به او داده بود به حكومت مصر برگزيد و با شش هزار سرباز سواره، روانه «مصر» كرد، سوارانى كه گروه عظيمى از آنها به انگيزه خون خواهى «عثمان» در اين طريق گام نهادند؛ زيرا گمانشان اين بود كه «محمّد بن ابى بكر» قاتل «عثمان» است و بايد از او انتقام گرفت.🙄 ➕اضافه بر اين، «معاويه» نامه هاى متعدّدى براى هوادارانش در «مصر» فرستاد و آنها را به حمايت از «عمروعاص» و مبارزه با «محمّد بن ابى بكر» تشويق كرد و دشمنان را نيز به سختى تهديد نمود.💪 «محمّد بن ابى بكر» جريان را براى امام عليه السلام نوشت و از حضرتش كمك خواست و از طرفى مردم «مصر» را به جنگ با «عمرو بن عاص» فراخواند و چهار هزار مرد جنگى را آماده پيكار كرد. 👈 دو هزار نفر آنها را به استقبال «عمروعاص» فرستاد و خودش با دو هزار نفر ديگر در «مصر» باقى ماند. آنها كه به مقابله با «عمروعاص» رفتند با آنان درگير شده و ضربات سنگينى بر آنان وارد كردند؛ ولى سرانجام مغلوب شده و فرمانده آنها كشته شد. اين امر در اطرافيان «محمّد بن ابى بكر» اثر گذارد و گروهى فرار كردند و متفرّق شدند و «محمّد بن ابى بكر» چون خود را تنها با ياران اندكى ديد، عقب نشينى كرد و مخفى شد. «عمروعاص»، «معاوية بن حُدَيج» را به تعقيب او فرستاد، تا آن كه بر او دست يافت و به طرز بسيار قساوت مندانه اى او را شهيد كرد؛ سرش را از تن جدا كرد و جسدش را در شكم چهارپاى مرده اى گذاشته، به آتش كشيد! 😔 خبر شهادت «محمّد بن ابى بكر» به على عليه السلام رسيد؛ آن حضرت به قدرى متأثّر شد كه آثار حزن و اندوه در چهره مباركش نمايان گشت و اين سخن را درباره او بيان فرمود.

💠محمّد بن ابى بکر و حکومت مصر: اين سخن را على(عليه السلام) زمانى فرمود، که سپاه معاويه به «مصر» حمله کرد و نماينده امير مؤمنان على(عليه السلام)، «محمّد بن ابى بکر» به شهادت رسيد و امام(عليه السلام) بسيار اندوهگين شد، چراکه يکى از نزديکترين ياران خود را از دست داده بود.😔 ✅امام(عليه السلام) در سخنى که بوى مذمّت نسبت به بعضى از اطرافيانش از آن برمى خيزد، چنين فرمود: «من مى خواستم «هاشم بن عُتبه» را زمامدار مصر کنم و اگر او را والى آن منطقه کرده بودم، عرصه را بر آنها (لشکر معاويه) خالى نمى گذارد و به آنها فرصت نمى داد» (وَ قَدْ أَرَدْتُ تَوْلِيَةَ مِصْرَ هَاشِمَ بْنَ عُتْبَةَ، وَ لَوْ وَلَّيْتُهُ إِيَّاهَا لَمَا خَلَّى لَهُمُ الْعَرْصَةَ، وَ لاَ أَنْهَزَهُمُ الْفُرْصَةَ). 👈اين سخن ظاهراً اشاره به اين دارد که امام(عليه السلام) با تمام علاقه اى که به «محمّد بن ابى بکر» و ايمانى که به صفا و صداقت او داشت، ترجيح مى داد شخص قويترى مانند «هاشم بن عُتبه» معروف به «مرقال» را که هم از «محمّد بن ابى بکر» شجاعتر بود و هم آزموده تر و باتجربه تر، به جاى او به ولايت مصر برگزيند; ولى گويا گروهى از اصحابش اصرار به انتخاب «محمّد بن ابى بکر» داشتند، به دليل اين که او فرزند «ابوبکر» بود و «مصريان» شناخت بيشترى روى او دارند; به علاوه در ماجراى عثمان و دادخواهى مردم «مصر» در برابر او، با «مصريان» همکارى و همگامى داشت. به همين دليل، از نفوذ بالايى در افکار مصريان برخوردار بود و پذيرش زيادى نسبت به او داشتند.👌 با اين حال امام(عليه السلام) مى دانست که «محمّد بن ابى بکر» کم سنّ و سال و کم تجربه است، گرچه امتيازات فراوانى دارد، ولى مقاومت او در برابر مشکلات به اندازه «هاشم» نيست; امّا اصحاب و ياران از اين ويژگى ها کاملاً آگاه نبودند و به حضرت فشار آوردند و اصرار کردند، همان فشارها و اصرارهايى که شبيه آن در داستان «حَکَمَين» ظاهر شد و امام(عليه السلام) را ناگزير به پذيرش پيشنهاد طرفداران اين فکر نمود و سرانجام که آثار سوء حکميّت را ديدند، پشيمان شدند، ولى آن پشيمانى سودى نداشت.😢 امام(عليه السلام) در اين سخن به طور غيرمستقيم آن گروه را سرزنش مى کند که اگر مى گذاشتند «هاشم بن عُتبه» را (که شرح حال او در نکته ها خواهد آمد) براى حکومت «مصر» برگزيند، سرنوشت مصر طور ديگرى بود و اين منطقه مهم، به آسانى از دست نمى رفت❗️ 👈ولى از آنجا که ممکن است، بعضى از اين سخن امام(عليه السلام) چنين تصوّر کنند که حضرت، «محمّد بن ابى بکر» را نکوهش مى کند، امام(عليه السلام) به دنبال اين سخن مى افزايد: «در عين حال من «محمّد بن ابى بکر» را نکوهش نمى کنم; چه اين که او مورد علاقه من بود و (همچون فرزندان خودم) در دامان من پرورش يافته بود!» (بِلاَ ذَمٍّ لِمُحَمَّدِ بْنِ أَبِي بَکْر، وَ لَقَدْ کَانَ إِلَىَّ حَبِيباً وَ کَانَ لِي رَبِيباً). 👈در واقع امام(عليه السلام) مى فرمايد: «محمّد بن ابى بکر» در کار خود، کوتاهى نکرد و آنچه در توان داشت به کار گرفت، ولى توانش بيش از اين نبود! 🔰قابل توجّه اين که در بعضى از روايات آمده، امام(عليه السلام) هنگامى که از شهادت «محمّد بن ابى بکر» باخبر شد، فرمود: «رَحِمَ اللّهُ مُحَمَّداً! کَانَ غُلاَماً حَدَثاً، لَقَدْ کُنْتُ أَرَدْتُ أَنْ اُوَلِّىَ الْمِرْقَالَ هَاشِمَ بْنَ عُتْبَةَ مِصْرَ، فَإِنَّهُ لَوْ وَلاَّهَا لَمَا خَلاَّ لاِبْنِ الْعَاصِ وَ أَعْوَانِهِ الْعَرْصَةَ، وَ لاَ قُتِلَ إلاَّ وَ سَيْفُهُ في يَدِهِ بِلاَ ذَمٍّ لِمُحَمَّد، فَلَقَدْ أَجْهَدَ نَفْسَهُ فَقَضَى مَا عَلَيْهِ; خدا رحمت کند محمّد (بن ابى بکر) را! جوان نورسى بود، من تصميم داشتم مرقال، «هاشم بن عُتبه» را والى مصر کنم (ولى گروهى مانع شدند) به خدا سوگند! اگر والى مصر شده بود، عرصه را بر عمروعاص و يارانش تنگ مى کرد و (اگر شهيد مى شد) کشته نمى شد، مگر اين که شمشير در دست او بود; با اين حال «محمّد بن ابى بکر» را نکوهش نمى کنم، او نهايت تلاش خود را به خرج داد و آنچه بر او بود (و در توان داشت) ادا کرد.» 👈اين که امام(عليه السلام) مى فرمايد: او مورد علاقه من بود و در دامنم پرورش يافته بود. به خاطر اين بود که بعد از مرگ ابوبکر، همسرش «اسماء» مادر «محمّد بن ابى بکر» به همسرى على(عليه السلام) درآمد در حالى که «محمّد» در سنين کودکى بود و در آغوش على(عليه السلام) پرورش يافت 👶و از همان طفوليّت با محبّت و عشق على(عليه السلام) آشنا شد و مراحل ولايت را به سرعت پيمود، تا آنجا که على(عليه السلام) را پدر خود مى شمرد و حضرت نيز او را همچون فرزند خويش مى ديد و به او سخت علاقه داشت.

https://www.farsnews.ir/news/14020329000913/امام-رضا-ع-پسر-5-ساله‌شان-را-چطور-صدا-می‌کردند امام رضا علیه السلام پسر پنج ساله شون رو‌چطور صدا می زدند؟👌

https://www.farsnews.ir/news/14020405000250/امام-باقر-ع-در-مقابل-توهین-یک-نصرانی-به-مادرشان-چه-کردند عکس العمل امام باقر علیه السلام در مقابل توهین یک‌نصرانی به مادر بزرگوارشون!

غدیر فریاد مظلومیت امیرالمومنینه...🥺❤️ 👤 #کلیپ "ده روز به غدیر" با سخنرانی استاد #رائفی_پور و مولودی‌خوانیِ حاج‌محمود #کریمی تقدیم نگاهتان 📥 دانلود با کیفیت بالا 📥 دانلود صوت کامل 🪧 روزشمار #عید_غدیر ؛