هدایت شده از المدرس الافضل
#کفایه_اصول_عملیه_۲۸؛.mp3
زمان:
حجم:
7.58M
هدایت شده از بایگانی
#کفایه_أصول_عملیه ۲۸
(قسمت اول)
#ثم_إن_مورد_هذه_ص_۱۶۱؛
✅ در دوران بین محذورین چهار احتمال وجود دارد：
1⃣ هر دو احتمال وجوب و حرمت تعبدی باشند.
2⃣ هر دو احتمال وجوب و حرمت توصلی باشند.
3⃣ احتمال وجوب تعبدی باشد و احتمال حرمت توصلی باشد.
4⃣ احتمال وجوب توصلی باشد و احتمال وجوب تعبدی باشد.
💠 شیخ انصاری：پنج وجه مطرح شده در دوران بین محذورین (به ویژه حکم به اباحه شرعی) مخصوص موردی است که هر دو محذور ما توصلی باشند؛ اما اگر یکی از آنها یا هر دو تعبدی باشند، حکم به اباحه باعث مخالفت قطعی با علم اجمالی شده و باطل است؛ زیرا تعبدی نیاز به قصد قربت دارد و حال آنکه وجوه مطرح شده (به ویژه انجام کار مباح) نیاز به قصد قربت ندارند.
✅ محقق خراسانی می فرماید:
1⃣ بله اگر از زاویه لزوم مخالفت قطعی به مسأله دوران بین محذورین نگاه کنیم حق با شیخ انصاری است؛
2⃣ ولی اگر از زاویه عقلی به مسأله دوران بین محذورین نگاه کنیم، به هر حال بین دو احتمال وجوب و حرمت قرار گرفته ایم و هیچ احتمالی بر دیگری ترجیح ندارد و ترجیح بلا مرجح هم قبیح است، پس عقل حکم می کند که شما مخیر هستی که یا عمل را به انگیزه احتمال امر انجام دهید و یا عمل را به انگیزه احتمال نهی ترک کنید؛
3⃣ در تنبیه دوم براءت (ص ۱۵۳) گذشت که انجام یا ترک عمل به انگیزه احتمال امر و نهی، جای قصد قربت را می گیرد؛
4⃣ پس دلیلی ندارد که وجوه پنج گانه را مخصوص جایی بدانیم که هر دو مورد توصلی باشند؛
5⃣ البته قبول داریم که وجه اول و پنجم (براءت عقلی و اباحه شرعی) مخصوص جایی است که هر دو محذور توصلی باشند و در تعبدیات حکم به براءت و اباحه باعث مخالفت قطعی می شود.
@alafzal1400