#کفایه_عام_و_خاص_۱۹؛
#أما_صحه_الصوم_ص_۳۰۹؛
👆سؤال：
احرام قبل میقات و روزه در سفر رجحان ندارند و حال آنکه شرط صحت نذر وجود رجحان در متعلق نذر است؟
💠 محقق خراسانی معتقدند احرام قبل میقات و روزه در مسافرت مؤید برای متوهم نیستند و سه پاسخ و تحلیل در این باره مطرح می کنند：
1⃣ صحت این دو با روایت خاص ثابت شده است؛ روایت کشف می کند که این دو قبل از نذر دارای مقتضی و رجحان صحت بوده اند ولی به خاطر مانع (مشقت) دستور استحبابی یا وجوبی درباره آنها صادر نشده است و این مانع بوسیله نذر مکلف از بین می رود، گویا مکلف با نذر خود اعلام می کند که با کمال میل حاضر به پذیرش این مشقت است.
2⃣ این دو قبل از نذر دارای مقتضی و رجحان صحت نبوده اند و در هنگام نذر این مقتضی و رجحان ایجاد می شود، و مؤید ما برای نبود مقتضی قبل از نذر آن است که احرام قبل میقات تشبیه به نماز قبل وقت شده است.
#ربما (احتمال دیگر)：
احرام قبل میقات مقتضی دارد، زیرا دارای ترک محرمات و توجه به معنویات است و مشکل آن وجود مانع (نرسیدن به میقات) است، پس این روایت مؤید تحلیل اول است نه تحلیل دوم.
👋 لا یقال：
نماز و احرام امری عبادی می باشند و حال آنکه نذر امری توصلی می باشد، چطور یک امر توصلی می خواهد سبب صحت و رجحان یک امر عبادی شده و عبادیت آنرا را درست کند؟
👌 فإنه یقال：
رجحان این احرام و روزه به سبب نذر ایجاد نشده است، بلکه همزمان با نذر و از جای دیگر ایجاد شده است.
3⃣ عموم ادله ای که وجود رجحان را در متعلق نذر و قبل نذر لازم می دانند به وسیله روایات مربوط به این احرام و روزه تخصیص خورده است، و در این دو مورد استثناء می گوییم：ایجاد رجحان بوسیله نذر کافی است.
👆 سؤال：
عبادیت این دو مورد چگونه درست می شود؟
👌 جواب：
از آنجا که خود ناذر نذر کرده که عملش را قربتا الی الله انجام دهد، پس باید به نذرش عمل کند و این عمل عبادی می شود.
💥 اشکال：
شرط صحت نذر قدرت بر انجام متعلق نذر است و حال آنکه مکلف قبل از نذر کردن قدرت شرعی بر انجام این دو ندارد، زیرا احرام قبل میقات و روزه در سفر باطل است.
❄️ جواب：
آنچه شرط است قدرت در هنگام انجام نذر است نه قدرت قبل از نذر؛ اگر چه این قدرت به سبب نذر حاصل شده باشد.
✍ مصطفی سلیمانیان
@alafzal1400
