🔹برگی از تاریخ استان البرز مصاحبه مطبوعاتی شیخ علی تهرانی درباره مسائل روز روزنامه کیهان، شماره ۱۱۱۵۱، پنج شنبه ۶ آذر ۱۳۵۹، صفحه های ۱ و ۱۱ ✍ شیخ علی مرادخانی ارنگه معروف به شیخ علی تهرانی در روز ۲۷ مهر  ۱۴۰۱ در سن ۹۶ سالگی در شهر تهران درگذشت. او در ۴ اردیبهشت ۱۳۰۵ در محله سرچشمه تهران در یک خانواده اهل روستای ارنگه از توابع بخش آسارا شهرستان کرج متولد شد. 🔗 البرز پژوهی @alborzology

🔹 تاریخ فرهنگ و هنر البرز به روایت حسین عسکری - ۲۳ به مناسبت ۲ آذر ۱۳۰۵ سالروز درگذشت استاد غلام حسین خان طالقانی مشهور به درویش خان رادیو البرز برنامه زنده شب نشینی با تاریخ دوشنبه ۲۸ آبان ۱۴۰۳ تهیه کننده: رضا غیور ۹ دقیقه 🎧 برنامه های اول تا دهم 🎧 برنامه های یازدهم تا بیستم 🎧 برنامه بیست و یکم 🎧 برنامه بیست و دوم 🔗 البرز پژوهی @alborzology

▪️ کوچ «شیخ علی» انا لله و انا الیه راجعون شادروان حاج شیخ علی قورچیان پیر روشن ضمیر و نیکوکار صادق و محبوب، سحرگاه دوشنبه ۵ آذر ۱۴۰۳ در ۸۳ سالگی درگذشت‌. کانال البرزپژوهی این سوگ را به خانواده ارجمندش و دوستدارانش تسلیت عرض می کند. ✍ یادداشت استاد دکتر حکمت اله ملاصالحی 🔗 البرز پژوهی @alborzology

بازنشر به مناسبت درگذشت شادروان شیخ علی قورچیان ▪️دیداری خوش و خاطره ای شیرین از شیخ نظرآباد ✍ استاد دکتر حکمت اله ملاصالحی ۷ خرداد ۱۳۹۹ 🔗 البرز پژوهی @alborzology

بازنشر به مناسبت درگذشت شادروان شیخ علی قورچیان 🔹دیداری خوش و خاطره ای شیرین از شیخ نظرآباد ✍ استاد دکتر حکمت اله ملاصالحی ۷ خرداد ۱۳۹۹ اگر در یک برنامه مسابقه هوش و حافظه و دانستنی های دانشنامه ای، از مشارکت کنندگان در برنامه پرسیده شود مثلاً اینکه سیدجمال الدین کیست؟ یا نام چه کسی و چه مکان و مقامی است؟ مشارکت کنندگان می توانند پاسخ های متعدد و متفاوت به سوال مجری برنامه بدهند و از قضا همه پاسخ ها هم راست و درست از بوته آزمون بیرون آید؛  مثلاً این که نام چهره نامدار مسلمان عصر قاجاریست یا اینکه نام شهر و شهرک یا حومه و ناحیه ای در این یا آن استان است. یا نام خیابانیست در این یا آن شهر و روستا. یا حتی نام فروشگاه و رستوران و دیزی سرا و کله پزیست! در گوشه این یا در آن شهر و محله و بازار. ملاحظه می کنید که چه بازی ها که با نام بزرگان می توان کرد. ناحیه فقیرنشین و خُرد سیدجمال الدین در بال غربی شهر و شهرستان نظرآباد مقدم در غرب استان جدیدالتاسیس البرز واقع شده است. این ناحیه شهرکی چونان بسیاری از خُرد شهرهای جامعه پساانقلاب ما معلول علیل و مولود ناقص الخلقه مدیریت غلط و بی طرح و برنامه شهری مدیران و نودولتیان جامعه پساانقلاب میهن ماست. مدیران و نودولتیانی که نه از مقتضیات و ملزومات و پیچیدگی های دنیای مدرن آگاهی و فهم درست و راست داشته اند و نه از اصول و قواعد و ضوابط و هندسه و مهندسی و معماری و طراحی و برنامه ریزی و پی افکندن و بنیاد نهادن بناها و بافت ها و مجتمع ها و فضاهای شهری دنیای مدرن چیزی می دانسته اند و تعریفی درست و دقیق داشته اند. در این ناحیه و خُرد شهر نازیبا و شلخته و بی رنگ و رمق به لحاظ معماری و نسبتاً فقیرنشین، شیخی شریف سکنی دارد که هم نامش «علی» [۱] است و هم صفتش آراسته به پارسایی علوی. مردی از تبار نیکان و صالحان. شیخی اصیل و شریف از جنس شرافتمندان و انسان های اصیل روزگار. تن و اندامش میان قامت است و سینه اش ستبر و محاسنش سپید و چهره اش دلنشین و رنگ چشمانش عسلی و نگاهش چونان عسل ناب و شیرین و معطر و مطهر. زبانش ساده و نرم و مردمانه اما به غایت حکیمانه و پر از عطر و بوی خوش فرزانگی و فرهمندی. تنور جانش گرم خدا و چراغ دلش تابناک از روشنگاه ملکوت و ملکوتیان. دهانش پر از ذکر و تسبیح و تلمیح و تسجید حق‌. هم خود و هم خانه و هم بانوی خانه، میزبانان همیشه صمیمی و نیکخواه میهمانی اند که بسیارشان برای حل مشکلات و تنگی های معیشتی و دفع و رفع بلا و بیماری دل به دعای شیخ شریف سپرده و به نزدش می آیند و برگه و سیاهه دعایی از شیخ برمی گیرند و خانه را ترک می گویند. شیخ ما نیز نیک می داند و می فهمد دعاهایش بهانه اند و او خود نیز بهانه ای چراغ بر کف در میانه ایستاده است و فروغی را که از آن سوی برجانش تابیده، آمده است بر کنجی و گوشه ای تاریک بتابد و راه بنماید و گره از کار میهمانانش بگشاید و دفع و رفع بلا کند. به تعبیر حضرت حافظ علیه الرحمه: ندیم و مطرب و ساقی همه اوست خیال آب و گل در ره بهانه کعبه و قبله و آتش و آتشکده و کنیسه و کنشت و مسجد و منبر و حریم و حرم این امام و آن زاده امام، این قدیس و آن قسیس همه بهانه اند. زندگی آدمی با بهانه آغاز می شود. نوزاد آدمی گریه را بهانه می کند تا هرچه آسان تر و روان تر چنگ در آغوش مادر افکند و از پستان مادر شیر بکشد و بچشد و بنوشد. ادامه یادداشت 👇