🔹بلندگو بوق شیطان است! نگاهی به پیشینه تجددگریزی در شهر کرج با مطالعه موردی آیت الله سید رضا حسینی زابلی ✍ حسین عسکری ماهنامه البرزوندان، سال دوم، شماره ۹، آذر ۱۴۰۳، صفحه ۲. [فهرست منابع این مقاله در دفتر ماهنامه محفوظ است] تصاویر و اسناد این مقاله فایل کامل ماهنامه 🔗 البرز پژوهی @alborzology

🔹 ماهنامه البرزوندان، سال دوم، شماره ۹، آذر ۱۴۰۳، ۴ صفحه. ✍ مقاله حسین عسکری در صفحه ۲ [فهرست منابع این مقاله در دفتر ماهنامه محفوظ است] 🔗 البرز پژوهی @alborzology

🔹یلدا نام ایرانی نیست. این شب، شب چله است استاد فریدون جنیدی ۱ دقیقه ۳۰ آذر ۱۴۰۲ 🔗 البرز پژوهی @alborzology

🔹 پیام استاد دکتر میرجلال‌الدین کزازی از کرج به فراخور شب یلدا و یا شب زایش مهر به نام یزدان دادار و روشن کردگار شبی که در پیش است، شبی باستانی و آیینی‌ست. این شب، نزد ایرانیان، بسیار گرامی و گران‌ارج است. زیرا شبی‌ست که مایه‌ی امید و نوید است، همه‌ی ایرانیان را. این شبِ آیینی مانند دیگر شبها و روزهای ویژه در فرهنگ و سرگذشت ایرانیان، شبی‌ست که بر پایه‌ی امید استوار شده است. یکی از بنیادین‌ترین ویژگی‌ها در فرهنگ و منش ایرانی امید است: امید به آینده‌ای بهتر. آیین شبِ زایش مهر نیز بر این امید بنیاد گرفته است. در این سامانه‌ی نمادشناختی، شبِ پایان پاییز در پی آن، شب آغاز زمستان، درازترین و دیریازترین شب سال است. از سوی دیگر تیره‌ترین شب نیز؛ زیرا که در آن، تاریکی دیرتر از هر شب دیگر سال به فرجام می‌رسد. از دیگرسوی، این شب شبی‌ست که سرما و زمستان با آن آغاز می‌گیرد. در باورهای باستانی ایرانی، تیرگی و شب و سرما پدیده‌هایی‌اند اهریمنی؛ زیرا زیان‌باراند و دلازار ؛ سترونی، خاموشی، پژمردگی را به همراه می‌آورند؛ اما چرا ایرانیان در این شب، خوانی ویژه، نمادین می‌گسترند و می‌کوشند که این شب را، تا دمیدن خورشید و آغاز روز زنده بدارند. پاسخ بدین پرسش بازمی‌گردد به ارزش و کارکرد بسیارِ امید، نزد ایرانیان. در درازترین و تیره‌ترین شب سال، نیاز و امید هر ایرانی به دمیدن خورشید و برآمدن روز دلافروز و برخورداری جهان از فروغِ فرورینه بیش از هر زمانی‌ست دیگر، آنان بدینسان آشکار می‌دارند و استوار که چیرگیِ تیرگی را که اهریمنی‌ست برنمی‌تابند. مردمانِ فر و فروغ با شب و تاریکی پیوندی نمی‌توانند داشت. بارپروردگارا! ایران ما را، این سرزمین سپند اهورایی را، این سرزمین سپند هزاره‌ها را، این سرزمین سپند فرّ و فروغ و فرهیزش و فرزانگی را، از هر آنچه تاریک است و زیانبار و ویرانگر و اهریمنی، پاس بدار و در زنهار. ایدون باد! میرجلال‌الدین کزازی کرج، مهرشهر ۳۰ آذر ۱۴۰۳ 🔗 البرز پژوهی @alborzology

🔹گفت و گو با استاد دکتر حکمت‌اله ملاصالحی گفت و گو کنندگان: امیرعباس خلیل پور و آرتیسم بختیاروند فصلنامه باستان پژوه (نشریه علمی تخصصی انجمن علمی دانشجویی باستان‌شناسی دانشگاه تهران)، سال بیست و سوم، ش ۲۹، بهار و تابستان ۱۴۰۳، صص ۱۴ - ۶. 📷 دکتر ملاصالحی در قامت دانشجو و استاد در دانشگاه تهران 🔗 البرز پژوهی @alborzology

🔹 دکتر حکمت اله ملاصالحی در قامت دانشجو و استاد در دانشگاه تهران منتشر شده در فصلنامه باستان پژوه (نشریه علمی تخصصی انجمن علمی دانشجویی باستان‌شناسی دانشگاه تهران)، سال بیست و سوم، ش ۲۹، بهار و تابستان ۱۴۰۳، ص ۸ و ۱۲. متن گفت و گو با استاد 🔗 البرز پژوهی @alborzology

🔹روزشمار نوآورانه بومی حوزه هنری استان البرز دست مریزاد اول دی ۱۴۰۳ 🔗 البرز پژوهی @alborzology