#ماجرای_رحبه ماجرای رُحْبَه یا مُناشَدَه رُحْبَه به گواهی دادن تعدادی از #صحابه اشاره دارد به اینکه #حدیث_غدیر را از #رسول_خدا صلی الله علیه و آله شنیده‌اند. این ماجرا به درخواست #امام_علی علیه السلام صورت گرفت و تعداد شهادت‌دهندگان را از ۱۲ تا ۳۰ نفر برشمرده‌اند. ماجرای رحبه در منابع شیعه و سنی نقل شده است.

#ماجرای_رحبه به گفته علامه امینی در سال ۳۵ قمری، برخی نسبت به آنچه که از رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره مقدم بودن #امام_علی علیه السلام بر دیگران نقل شده بود، او را متهم کرده و درباره خلافتش منازعه می‌کردند، از این‌رو امام علی علیه السلام در میان اجتماع مردم در رحبه کوفه حاضر شد به منظور دفاع از حق خود و رد بر کسانی که در امر خلافت با او منازعه می‌کردند، به حدیث غدیر مناشده کرد. أنشد اللّه‏ من‏ بقي‏ ممّن‏ لقي‏ رسول‏ اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و سمع مقاله فيّ يوم غدير خمّ إلّا قام، فشهد بما سمع»(📚ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغة، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۷۴.).  از این رو به ماجرای روز رحبه، «مناشده رحبه» نیز گفته‌اند چرا که حضرت علی علیه السلام در ابتدای سخنش، با لفظ «انشد الله؛ قسم می‌دهم به خدا» از حاضران خواست که به #حدیث_غدیر شهادت دهند. مناشده به معنای سوگنددادن به خداوند است. پس از سخنان حضرت علی علیه السلام برخی از صحابه برخاسته و شهادت دادند که حدیث غدیر را از پیامبر صلی الله علیه و آله شنیده‌اند. البته در برخی منابع نقل شده است که افرادی مانند #زید_بن_ارقم از شهادت‌دادن امتناع کردند و حضرت آنان را نفرین نمود.📚حلبی، سیره حلبیه‌، ۱۳۵۳ق، ج‌۳، ص‌۳۰۸

#ماجرای_رحبه #شهادت_دهندگان در منابع، تعداد افرادی که در روز رحبه، شهادت به شنیدن حدیث غدیر دادند، متفاوت نقل شده است. تعداد آنان را حداقل ۱۲ و حداکثر ۳۰ نفر دانسته‌اند. علامه امینی از کتب اهل سنت، تعداد آنان را که شهادت دادند، ۲۴ تن ذکر کرده است. 📚امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۷۶-۳۷۷  اما از #احمد_حنبل نقل شده که تعداد گواهان در آن روز ۳۰ نفر بوده است. 📚امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۷۷ ابوعمره انصاری، ابوالهیثم بن التیهان، ابوایوب انصاری، خزیمة بن ثابت انصاری (ذو الشهادتین)، سهل بن حنیف، ابوسعید خدری، سهل بن سعد انصاری، عبدالله بن ثابت انصاری (خادم رسول خدا)، عبید بن عازب انصاری، عدی بن حاتم، ناجیة بن عمرو خزاعی، نعمان بن عجلان انصاری از مشهورترین آنان بودند. 📚امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۷۶-۳۷۷

#ماجرای_رحبه #مکان_و_زمان مقصود از رحبه جایی در وسط صحن مسجد کوفه است که امام علی علیه السلام معمولاً برای قضاوت یا موعظه‌کردن در آنجا می‌نشسته است؛ 📚مطرزی، المغرب، ج‌۱، ص۳۲  چنانکه که گفته‌اند در زمان زیاد بن ابیه محدثان از ترس، به جای نام امام علی(ع)، «صاحب الرحبة» می‌گفتند. 📚مدنی، الطراز الأول، ۱۳۸۴ش، ج۲، ص۶۱. هرچند که ممکن است رحبه مصادیق دیگری هم داشته باشد. 📚حسینی تهرانی، امام‌شناسی، ۱۴۲۷ق، ج۹، ص۴۱ ماجرای رحبه در سال ۳۵ قمری(📚امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۷۷) و در آغاز خلافت امام علی علیه السلام رخ داده است. در روایتی که یعلی بن مرة نقل کرده آمده است که: چون امیرالمؤمنین علیه السلام به #کوفه وارد شد این احتجاج را نمود.📚حسینی تهرانی، امام‌شناسی، ۱۴۲۷ق، ج۹، ص۴۱

#ماجرای_رحبه #راویان #علامه_امینی تعداد راویانِ مناشده رحبه -که برای طبقات بعدی نقل کرده‌اند- را ۱۸ نفر ذکر کرده که چهار نفر آنان از صحابه، و چهارده نفر از تابعین هستند. 📚امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۳۹. اسامی این افراد در ذیل می‌آید: #صحابه ۱.حبة بن جوین عرنی ۲.زید بن ارقم ۳.عامر بن واثلة ۴‌.یعلی بن مرة بن وهب ثقفی #تابعین ۱. ابوسلیمان مؤذن ۲.اصبغ بن نباته ۳.زاذان ابوعمرو ۴.زر بن حبیش ۵.زیاد بن ابی زیاد ۶.زید بن یثیع همدانی ۷.سعید بن ابی حدان ۸.سعید بن وهب همدانی ۹.ابو عمارة عبد خیر بن یزید همدانی ۱۰.عبد الرحمن بن ابی لیلی ۱۱.عمرو ذی مرة ۱۲.عمیرة بن سعد همدانی ۱۳.هانی بن هانی همدانی ۱۴.حارثة بن نصر 📚امینی، الغدیر، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۳۹-۳۷۶