یادم افتاد به آن که حضرت هشتم را به حرم خود دیده بود، که قرآن به سر گرفته خدا را به خویش قسم می‌دهد، بعلی بن موسی...

دیشب این را نوشتم و امروز استادمان از ایشان اسم برد و خاطره‌ای. کار دنیا گاه عجیب است حقیقتا.

به عالمی که منم غیر بت نمی‌گنجد خدای را بگذارم دگر کجای دلم؟ #معنی

مانده‌ایم و حسرت دیدار علامه‌ها... نگاه دار دلی را که برده‌ای به نگاهی...

انا لله و انا الیه راجعون جنابشان آیت الله قافی بودند، که امروز از دنیا رفتند، فاتحه‌ای قرائت بفرمائید. در عجیب بودن کار دهر...

این متن شماره‌ی ششمی هم داشت، که ماند تا به امشب و پشت بندش متنی دیگر.

حرف اهل علم، همه را، بشنوید، بفهمید و ببینید. به یک نفر دست‌آویز شدن و به مثابه‌ی عامه تعصب ورزیدن، از عقل نیست. هر کس، هر چه گفت، بفرمائید «نحن ابناء الدلیل» که «نمیل حیث یمیل».

۱_به آن‌ها مثال زدم که مصداق لجوج بودن و تعصب ورزیدند بر آن دو نفر، لعنهم الله. ۲_آدم ملا را از بی‌سواد بشناسید، به هر کسی به همان میزان که هست وقع بنهید. استادی تعریف می‌کرد فلان منبری را درجه یک می‌دانستم و کمی که درس خواندم و فهم ضعیف آن منبری از روایات را فهمیدم، از او به شدت بدم آمد، بعدتر فهمیدم که هرکس قدری دارد، قدر آن منبری درجه سه و چهار است و در همان مرتبه خوب است. حاصل آن‌که به هرکس آن قدر اعتبار بدهید که هست، استاد استاد بستن پشت اسم بی‌سوادها به زمانه‌ی ما کم نیست. ۳_به حرف شنیدن نه بناست کسی کافر شود، نه مجوس، نه یهود، نه التقاطی، نه صوفی و علی‌اللهی، نه مرید فلانی و فلانی، نه تفکیکی و نه ضد و نه مرید فلسفه، نه ... . ۴_مولایمان فرمود تولد صواب از تضارب آراست. حرف‌ها را باید شنید به هم عرضه کرد تا حرف درست متولد شود. ۵_در کثافت دست و پا زدن، حرف شنیدن نیست. به بهانه‌ی شنیدن آرا دست‌آویز پل شک نشوید. صمغ سفید ذهن حیف است آلوده‌ی ناسره‌های پاکی ناپذیر شود. ۶_در گرفتن اطلاعات هم همین‌طور. به این زمانه، تک منبعی‌ها را مستضعف فکری می‌شمارم. چه تک منبعش اینترنشنال باشد، چه فارس.

دوستان را در دل رنجها باشد که آن بهیچ داروی خوش نشود، نه بخفتن نه بگشتن و نه بخوردن الّا بدیدار دوست که لِقاء الْخَلِیْلِ شِفَاءُ العَلیْلِ... (جناب مولانا، فیه ما فیه)

اگر اول شب بود، یک و دو می‌نوشتم و متنی. فعلا بسنده می‌کنم به همین کلام ملای رومی. که لقا الخلیل، شفا العلیل...

سیره ما و مخالفین در تاریخ روشن است. مانند این چنین روزی، افقه فقهای آن زمانه را تهمت ارتداد می‌زنند، به شمشیر گردن می‌زنند، به دار می‌آویزند، جسم بی‌جانش را سنگ‌سار می‌کنند، به آتش می‌کشند و خاکسترش به باد... به جانب شهید اول فاتحه‌ای بفرستید.

با عشق جنابتان نفس می‌کشیم، نفس تازه می‌کنیم، به تمنای آن لحظه که نفس نیاید و چهره حضرتتان جلوه‌گر شود، آن روی دل‌ربای را بنگریم و باز نفس تهی کنیم. به تمنای آن طره‌ی گیسو...