#غدیر #مثمن طبع رمیده شعر را به ناگزیر می کشد خیال تشنه کام را سوی کویر می کشد به هم زند سراب را به هر مسیر می کشد تشنه کند تو را سپس سمت غدیر می کشد که در غدیر مصطفی ناز امیر می کشد نقش دو آفتاب را چه بی نظیر می کشد علی که بام خانه اش عرش به زیر می کشد شبانه روی دوش خود بارِ فقیر می کشد به جود خود نشان دهد صراط مستقیم را کرم کند فقیر را اسیر را یتیم را رسیده از سوی خدا امر سروشِ مصطفی گشوده پرده ای خدایِ پرده پوشِ مصطفی بار رسالت رُسُل نهد به دوش مصطفی آب بقاء دین شده چشمه ی نوشِ مصطفی ببین به مدح مرتضی جوش و خروشِ مصطفی نگاهِ شوقِ فاطمه ربوده هوشِ مصطفی لنگر آسمان زده تکیه به دوشِ مصطفی نغمه یاعلی علی رسد به گوشِ مصطفی علی که وصف شان او خدا به لافتی کند به بازی یتیم ها قامت خود دوتا کند علی که در دلش به جز خوفِ خدا قدم نزد تیغ به جز رضای حق، به ذات حق قسم نزد سر از تمام کفر زد، ز قدر خویش دم نزد چو ضرب دست مرتضی عرب نزد عجم نزد کسی چنان امینی از غربت او قلم نزد به بام عدل هیچ کس چنان علی علم نزد ستم کشید و دست خود به حربه ی ستم نزد مجمع اهل فتنه را ز مصلحت به هم نزد قسم به حق نمیشود مدیح او رقم شود اگر بحار جوهر درخت ها قلم شود علیست جان احمد و دار و ندارِ فاطمه مظهر علم ایزد و صبر و قرارِ فاطمه علیست صبح روشنی به روزگارِ فاطمه چنان ستاره می دمد به شام تارِ فاطمه علیست آن گلی که شد باغ و بهارِ فاطمه رسد به اوج خویش تا رسد کنارِ فاطمه فاطمه یار حیدر و علیست یارِ فاطمه هستی خویش را کند علی نثارِ فاطمه فاطمه نیز جان خود هدیه به مرتضی کند اهل مدینه را به یاری از علی صدا کند علی که هست ماسوا به صبر و حلم سائلش زمان ندیده لحظه ای ز کردگار غافلش علم تمام انبیا قطره ای از فضائلش ملائک اند مُحرمِ صدق و صفای منزلش چنان خداست در سرش چنان خداست در دلش قهر کند به دشمنان مهر کند به قاتلش اگر چه پیش چشم او شرر گرفت حاصلش اگر چه خورد بر زمین فرشته ای مقابلش علی صبور ماند و جمع فتنه را به هم نزد به حفظ جان مسلمین از انتقام دم نزد #سید_روح_الله_مؤید @aleyasein