❇️رجوع جاهل به عالم 🔹به بیان شیخ انصاری و آخوند خراسانی، رجوع جاهل به عالم، امری است مفطور در سرشت عموم انسانها.(۱) برخی نیز مانند شیخ علی ایروانی، رجوع جاهل به عالم را از باب تحصیل اطمینان میدانند نه از باب تعبّد،(۲) و غالب اصولیین نیز دلیل آن را بناء عقلاء میدانند که شارع آن را ردع نکرده یا آن را امضاء کرده است.(۳) و برخی دیگر نیز آن را ذیل «دلیل عقل» قرار داده و شارع را به عنوان اینکه رئیس العقلاء است، همراه با این دلیل عقلی میدانند.(۴) ------------- ۱. مطارح الأنظار، ج۲ ص ۴۵۸/ کفایة الأصول، ص ۴۷۲ ۲.الأصول فی علم الأصول، ج۲ ص ۴۶۵ ۳. الإجتهاد و التقلید (الإمام الخمینی) ص ۶/ حاشیة الکفایة (طباطبائی)، ج۲ص ۳۰۸ ۴. اصول الفقه، المظفر، طبع اسماعیلیان، ج۲ ص ۱۴۳ https://eitaa.com/alfigh_alosul

👈👈پیشنهاد میشود، در ارتباط با اینکه، شارع در خصوص همه موضوعات موقف دارد، درس استاد مفیدی یزدی (زیدعزه) مطالعه گردد: شاگرد: آیا همه کبریات به دست ما رسیده است؟ یا به دست ما نرسیده است ولی معذور هستیم. استاد: به خیال بنده می‌رسد که کبریات همه رسیده است و کبریات در شرع مخفی نمانده است، معضل ما این است که خودمان صغریات را کبریات کردیم.... 👇👇👇 http://amafhhjm.ir/wp/almobin/Amafhhjm/q-tfs-009-122-feqh/q-tfs-009-122-feqh-000-00020.html https://eitaa.com/alfigh_alosul

🔰گروه فقه سیاسی مرکز پژوهشی فقه و اجتهاد فاضل با همکاری مرکز تحقیقات علمی حکومت اسلامی دبیرخانه خبرگان رهبری برگزار می‌کند: 📚موضوع:«ماهیت نهادهای نظارتی در انتخابات» (بررسی فقهی نظارت استصوابی) 🔹ارائه دهنده: «حجت الاسلام و المسلمین محمد متقیان تبریزی» (مدیر کارگروه فقه تقنین مرکز پژوهشی فقه و اجتهاد فاضل) 🔸ناقد: «حجت الاسلام و المسلمین دکتر رضا محمدی» (عضو هیأت علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)) ▫️دبیر علمی: «حجت الاسلام و المسلمین حسین حمزه» (دبیر گروه فقه سیاسی مرکز پژوهشی فقه و اجتهاد فاضل) ⏰ زمان: سه شنبه 26 دی ساعت 16 🕌 مکان: میدان معلم، مرکز فقهی ائمه اطهار علیهم السلام طبقه دوم، سالن جلسات 📡 لینک وبینار: Www.markazfeqhi.com/live https://eitaa.com/alfigh_alosul

🔸آیت الله شبیری زنجانی: شیخ انصاری در فقه و اصول، در مراتب اعلای تحقیق است اما در رجال... https://eitaa.com/alfigh_alosul

❇️سخن از تحریف قرآن، خرافه و خیال است. 🔹محقق خوئی(رضوان الله علیه)، بعد از بررسی شبهه تحریف قرآن در نتیجه چنین میگوید: «ومما ذكرناه : قد تبين للقارئ أن حديث تحريف القرآن حديث خرافة وخيال ، لا يقول به إلا من ضعف عقله ، أو من لم يتأمل في أطرافه حق التأمل ، أو من ألجأه إليه حب القول به. والحب يعمي ويصم ، وأما العاقل المنصف المتدبر فلا يشك في بطلانه وخرافته» 📚البيان في تفسير القرآن، ج۱ ص ۲۵۹ @alfigh_alosul

❇️خطا در تبیین «سیره عقلاء در استصحاب» 🔹چه سیره عقلاء را به عنوان مبنای حجیت استصحاب بپذیریم و چه آن را قبول نداشته باشیم؛ بیانی که درباره سیره عقلاء در استصحاب گفته میشود، صحیح به نظر نمیرسد. به عنوان نمونه؛ محقق خراسانی در کفایة الاصول، چه در بیان ادعا و چه در نقد آن، سیره عقلاء در استصحاب را به گونه ای تصویر میکند که، حیونات را نیز شامل میشود : « استقرار بناء العقلاء من الإنسان بل ذوي الشعور من كافة أنواع الحيوان على العمل على طبق الحالة السابقة و حيث لم يردع عنه الشارع كان ماضيا. و فيه أولا منع استقرار بنائهم على ذلك تعبدا بل إما رجاء و احتياطا أو اطمئنانا بالبقاء أو ظنا و لو نوعا أو غفلة كما هو الحال في سائر الحيوانات دائما و في الإنسان أحيانا.» 🔹به این بیان دو اشکال عمده وارد است: 1. دو رکن استصحاب؛ یقین سابق و شک لاحق است. سیره ای میتواند عمل به یقین سابق را تأیید کند که متضمن «شک لاحق» باشد. یعنی، صرف عمل به حالت سابقه، آنهم غفلتاً و ناشی از انس ذهنی، هیچ ارتباطی با استصحاب پیدا نمیکند. و چنین سیره ای را - لو کان- باید نام و عنوان دیگری داد. 2. علاوه بر اینکه سیره باید دارای «شک لاحق» باشد تا عمل آن بر طبق حالت سابقه مورد توجه قرار بگیرد، باید سیره عقلاء در خصوص آن «شک لاحق» به گونه‌ای خودآگاهانه باشد. یعنی آن سیره ای مهم است که، در آن سیره، با وجود خودآگاهی و التفاتی که به شک خود دارد، به حالت سابقه خویش عمل میکند. و الا، اینکه عقلاء هر روز از خانه خود خارج شده و عصر دوباره به منزل بازمیگردند چه ارتباطی با استصحاب دارد؟ در این صورت نیز، قطعاً سیره عقلاء - لو کان- مشترک با حیوانات نمیشود. 🔰بعد از تبیین صحیح سیره است که این سؤال پرسیده میشود: آیا عقلاء در وضعیت التفات به شک خود، مطلقاً بر طبق حالت سابقه عمل میکنند یا اینکه، بستگی به امر مشکوکه دارد؟ https://eitaa.com/alfigh_alosul

📣چهارمین کنفرانس بین المللی فقه وقانون؛ پنل فقهی 🔻همراه با اعطای گواهی معتبر از طرف مجلس شورای اسلامی🔻 🔸جهت ثبت‌نام عدد 5 را به سامانه 30001913 ارسال نمایید🔸 برنامه‌های پنل فقهی: ✅حجت الاسلام و المسلمین حسین عبدی: ظرفیت‌شناسی فقه در تقنین ✅ححجت الاسلام و المسلمین سید مهدی موسوی: تشدید مجازات سلبریتی‌ها ✅حجت الاسلام و المسلمین محمد متقیان: تکالیف الزامیه عرصه قانون‌گذاری ✅حجت الاسلام و المسلمین رضا پورصدقی: حکمرانی منابع طبیعی در عرصه حریم، تعارض‌ها و راهکارها از منظر فقه ⏰سه شنبه1402/11/10 ساعت 14:30 شرکت حضوری: قم، میدان معلم، مرکز فقهی ائمه اطهار علیهم السلام، سالن امام خمینی (ره) https://eitaa.com/alfigh_alosul

❇️پارادوکس دروغگو ملا خلیل قزوینی در عدة الاصول می‌نویسد: روزی از امام رضا (سلام الله علیه) از معمای دروغگو سؤال شد و حضرت دو پاسخ برای حل آن ارائه فرمودند، ولی با کمال تأسف این راه حلها در اختیار ما نیست. 📚الذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۵ ص۹۲ یکی از منابع خوب و مفید برای پیگیری پارادوکس دروغگو یا شبهه جذر اصم _ چه تقریرهای قدیمی و چه جدید مانند راسل_ کتاب «مطابقت صور ذهنی با خارج» از آقای عباس عارفی است. https://eitaa.com/alfigh_alosul

❇️إماطة الغين عن استعمال العين في معنيين 🔹صاحب کتاب وقایة الأذهان، شیخ محمدرضا نجفی اصفهانی، رساله‌ای دارد با این عنوان: «إماطة الغين عن استعمال العين في معنيين» که در مقام اثبات «جواز اراده اکثر از معنی در لفظ واحد» است. او این رساله را که حاصل گفتگوی علمی او با برخی معاصران بوده، به تدوین درآورده است: «إماطة الغين عن استعمال العين في معنيين أو مناظرة فيها فكاهة ... و استفتاء فيه دعابة لمّا قادني النّظر الصائب و الفكر الحرّ الّذي لا تشغله الخطابيات الواهنة عن الحقائق الراهنة إلى جواز إرادة أكثر من معنى من لفظ واحد. عرضت ذلك على عدّة من عليّة أهل العلم و زعمائه، قابلني بالقبول عدّة من أعلامهم، أكتفي بذكر واحد منهم، لأنّه كما قيل: (ألف و يدعى واحدا) أعني: واحد الدهر و فريده، و علاّمة الزمان و مفيده، صاحبي الحاج الشيخ عبد الكريم الحائري بوّأه اللّه من الجنان في خير مستقرّ، كما حلّي عاطل جيد العلم بغالي الدرر، فإنّه ذهب إلى ما ذهبت إليه بعد طول البحث في ذلك، بل بالغ و جعل اللفظ ظاهرا في جميع المعاني المحتملة. و بقي عدّة منهم على الرّأي القديم» 📚وقاية الأذهان، ص: ۶۰۷ @alfigh_alosul

وَ جَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَىٰ قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ. 🔹روز دوازدهم بهمن، سالروز ورود زعیم عالیقدر تشیع، ولی امر امت اسلام به سرزمین یاران آخرالزمانی رسول الله (صلی الله علیه و آله)، آغاز دهه انفجار نور در ظلمت قرن بیستم با برپایی حکومت غدیر را به محضر قطب عالم امکان امام انس و جان حضرت بقیه الله الاعظم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و نائب عام ایشان حضرت آیت الله خامنه‌ای (مدظله العالی) تبریک عرض میکنیم. https://eitaa.com/alfigh_alosul

#نشست_تخصصی 🔹موضوع: طرح روشی در چهارچوب فقه جواهری برای پاسخگویی به مسائل امروز کشور 🔸گروه تولیدی و زیربنائی مرکز تحقیقات اسلامی مجلس شورای اسلامی 🔸ارائه کننده: حجة الإسلام محمد متقیان تبریزی (مدیر کارگروه فقه تقنین مرکز فقهی ائمه اطهار) 📆روز یکشنبه: 15/ 11/ 1402 https://eitaa.com/alfigh_alosul

❇️مشکله «حجیت فهم عرفی عصر تخاطب» ⁉️(صرفاً طرح موضوعی برای تأمل) 🔹یکی از مشکلات نظریه «عرف عصر تخاطب» در حجیت ظواهر، «عصری شدن» لسان شارع است. این مشکله، هم در خصوص خطابات قرآنی مطرح است و هم در خصوص لسان روایات. عصری شدن لسان شارع نیز همان انگاره ای است که میخواهد بگوید: شارع در زمینه و زمانه خود سخن گفته که غیر از زمینه و زمانه ما در عصر کنونی است، پس قرآن یک کتاب «عصری» است نه «تاریخی» که خطاباتش فراتر از زمان خودش باشد. 🔹هرچند این نظریه، از فکر «عدم اختراع لسان جدید» توسط شارع و بسنده کردن به همان لسان عرف، ناشی میشود، اما بالاخره خالی از مشکلات روشنفکری دینی هم نیست. اینکه گفته شود؛ ما اشتراک احکام را بالضروره میدانیم، مشکل متن و ظواهر کلام شارع را حل نمیکند، بلکه اگر اصرار بر آن مشکل شود، ممکن است اشتراک احکام نیز زیر سؤال رود. 🔹و این مشکله در حالی است که، روایات فراوانی مُثبِت این نکته هستند که، لسان شارع شأنیت «تاریخی» بودن را دارد. و برخی از اساتید معاصر نیز، مسئله «تمسک به اطلاقات در مستحدثات » را با استدلال به همین روایات حل کردند. به نظر میرسد، میتوان در ماهیت «لسان شارع» بازاندیشی نمود؛ به گونه ای که مبتلا به اندیشه های نسبی گرایانه هم نگردید. https://eitaa.com/alfigh_alosul

#پژوهش‌کاوی 🔰گروه فقه سياسی مرکز پژوهشی فقه و اجتهاد فاضل برگزار می‌کند: 🌀 #نشست_پژوهش‌کاوی «بررسی دلالی آیه ۶۶ سوره مائده بر ضرورت تشکیل حکومت دینی» 🎙 با حضور: #عبدالناصر_جلالیان #محمد_متقیان #محسن_فیروزتبار 📋 زمان: سه شنبه ۲۴ بهمن ساعت 16 🕌 قم، میدان معلم، مرکز فقهی ائمه اطهار(ع)، طبقه دوم، اتاق گروه فقه سیاسی ➖➖➖➖➖➖➖➖ #قم #پژوهش‌کاوی #فقه_سیاسی #مرکز_فقهی_ائمه_اطهار 💠 گروه فقه سیاسی؛ مرکز پژوهشی فقه و اجتهاد فاضل https://eitaa.com/joinchat/1690304590Cfccefed4e8

✅در رابطه میان مقید متقدم و مطلق متأخر 🔹شهید سیدمصطفی خمینی (رضوان الله علیه) در خصوص نسبت میان مقید متقدم و مطلق متأخر، دو تصرف را مطرح میکند؛ تصرف در اطلاق احوالی متأخر و تصرف در اطلاق ازمانی متقدم: «و أمّا إذا كان المقيّد متقدّما، فلا سبيل إلى التشبّث بالوجوه الصحيحة في حمل المطلق المتأخّر، لأنّ المقيّد المتقدّم محمول- حسب الأصل الأوّلي- على الحرمة، و المطلق المتقدّم على الوجوب، و كما يمكن التصرّف في الإطلاق الأحواليّ الثابت للمتأخّر، يمكن التصرّف في الإطلاق الأزمانيّ الثابت للمتقدّم.» 📚تحريرات في الأصول، ج‏5، ص: 476 https://eitaa.com/alfigh_alosul

✅ملاک قضیه حقیقیه 🔹محقق اصفهانی (رضوان الله علیه) توجه بسیار مفیدی در ملاک قضیه حقیقیه میدهد: «بأنّ ملاك القضية الحقيقية ترتيب الحكم على الأفراد المقدّرة الوجود، لا على الأفراد المفروضة الحضور» 📚نهاية الدراية في شرح الكفاية، ج‏2، ص: 474 https://eitaa.com/alfigh_alosul

﷽ ❇️نکته ای درباره «استصحاب کلی» 🔹محقق خراسانی (رضوان الله علیه) میفرماید: «أنه لا فرق في المتيقن السابق بين أن يكون خصوص أحد الأحكام أو ما يشترك بين الاثنين منها أو الأزيد من أمر عام‏» به بیان ایشان و سایر اصولیین، در مقام استصحاب هیچ فرقی ندارد که، متیقن سابق حکم خاص مانند(وجوب صلاة جمعه) باشد یا قدر مشترک میان احکام (مانند طلب جامع میان وجوب و ندب). 🔹به نظر میرسد، در چنین استصحابی مجال تردید وجود دارد. از این جهت که، وقتی سخن از متیقن سابق میرود که؛ آن متیقن میتواند «جامع طلب» باشد، تصویر «شک لاحق» در خصوص چنین یقینی مبهم است، اگر امکان تصویر چنین یقینی فراهم باشد. به عبارت دیگر، چگونه میتوان گفت؛ من یقین به «جامع طلب» از ناحیه شارع نسبت به خودم داشتم، اکنون تردید کردم که آن «جامع طلب» باقی است یا نه؟ اگر چنین یقینی هم به وجود آمده باشد، هیچ توجیه معقولی وجود ندارد که در خصوص چنین جامعی تردید در انسان به وجود آید. بله، اگر آن متیقن سابق، فرد متعین و حکم خاص بود، امکان تردید در آن فراهم بود. یعنی معقول نیست که گفته شود: من یقین داشتم «دستوری» به من داده شده است، اما الآن تردید دارم که آن «دستورِ» مبهم باقی است. چه توضیح معقولی وجود دارد که انسان در خصوص بقاء یک موضوع کلی و مبهم تردید نماید؟ (فلذا، انتقال تردید در «فرد» به تردید در «کلی» صحیح نیست.) 🔹اگر هم کسی بگوید، امکان تصویر یقین سابق و شک لاحق نسبت به «جامع طلب» وجود دارد، اما این اشکال مطرح است که، امکان اجراء استصحاب در آن وجود ندارد. این بخش را به عبارت شیخ علی ایروانی در نهایة النهایة مراجعه نمایید: «إذا كان معنى الاستصحاب هو إنشاء المماثل فأيّ معنى يكون لإنشاء القدر المشترك بين الحكمين، فانّ إنشاء القدر المشترك غير معقول، بل المنشأ لا بدّ أن يكون امّا محدودا بحد الوجوب مثلا، أو بحد الاستحباب. و امّا إنشاء خصوص الوجوب أو خصوص الاستحباب، فهو غير مسبوق باليقين، فإنشاؤه يكون خارجا عن وسع الاستصحاب، الّذي هو إنشاء المماثل، فكيف ينشأ بالاستصحاب حكم لم يجتمع فيه الأركان؟!» 📚نهاية النهاية في شرح الكفاية، ج‏2، ص: 191 https://eitaa.com/alfigh_alosul

❇️ثم حقوق الناس 🔹میرزا ابوالفضل نجم آبادی (رضوان الله علیه) در تقریری که از مباحث اصولی استادش میرزای نائینی (رضوان الله علیه) نگاشته، به مرتبت «حقوق الناس» اشاره میکند: «ثمّ إنّ إحراز الأهميّة موكول إلى التأمّل في أدلّة الأحكام، و لا إشكال أنّ حفظ بيضة الإسلام و رعاية حوزة الإيمان أهمّ من جميع الواجبات، ثمّ حفظ النفوس و الأعراض، ثمّ ما بني الإسلام عليه كالصلاة و الزكاة و الخمس و الجهاد و الولاية، ثمّ حقوق الناس.» 📚الأصول، ج‏1، ص: 178 https://eitaa.com/alfigh_alosul

❇️المُراد من العُرف ليس العُرف المسامِح‏ 🔹حضرت امام (رضوان الله علیه) در رساله «الاستصحاب»، تبیین دقیقی از تفاوت «عرف مسامح» و «عرف دقی» در مقابل «دقت عقلی» ارائه میکند: «ثمّ إنَّ المُراد بالعُرف في مقابل العقل ليس هو العرف المسامح، حتّى يكون المُراد بالعقل العرف الغير المسامح الدقيق؛ ضرورة أنَّ الألفاظ كما أنّها وضعت للمعاني النفس الأمريّة تكون مُستعملة فيها أيضاً عند إلقاء الأحكام، فالكرّ و الميل و الفرسخ و الدم و الكلب و سائر الألفاظ المُتداولة في إلقاء الأحكام الشرعيّة لا تكون مُستعملة إلّا في المعاني الواقعيّة الحقيقيّة، فالكرّ بحسب الوزن ألف و مائتا رِطل عراقيّ من غير زيادة و نقيصة، لا الأعمّ منه و ما يسامح العرف، و كذا الدم ليس إلّا المادّة السيّالة في العروق التي تكون بها الحياة الحيوانيّة، لا الأعمّ منها و ما يطلق عليه اسم الدم مُسامحة، و ليس التسامح العُرفيّ في شي‏ءٍ من الموارد ميزاناً لا في تعيين المفاهيم، و لا في تشخيص المصاديق. بل المُراد من الأخذ من العُرف هو العُرف مع دقّته في تشخيص المفاهيم‏... و الكلب ليس عند العُرف إلّا الجثّة الخارجيّة، و الحياة من حالاتها، و ميتة الكلب كلب عندهم حقيقة، و عند العقل البرهانيّ لمّا كانت شيئيّة الشي‏ء بصورته، و صورة الكلب نفسه الحيوانيّة الخاصّة به، فإذا فارقت جثّته سلب منها اسم الكلب، و تكون الجثّة جماداً واقعة تحت نوع آخر غير النوع الكلبيّ، بل يسلب عنها اسم جثّة الكلب و بدنه أيضاً، و يكون إطلاق بدن الكلب على الجثّة المُفارقة لها الروح مُسامحة لدى العقل، كما هو المُقرّر في محلّه من العلوم العالية، مع أنّها كلب لدى العرف حقيقة. و بالجملة: ليس المُراد من كون تشخيص المفاهيم و مصاديقها موكولًا إلى العُرف هو التسامح العرفيّ، فالتسامح العُرفي في مقابل الدقّة العقليّة البرهانيّة، لا في مقابل دقّة العُرف.» 📚الاستصحاب، النص، ص: 218 https://eitaa.com/alfigh_alosul

🎙️ صدای مرجع عظیم الشأن آیت‌الله ميلانی (ره) را می‌شنوید 🔺عقیده ما اینست که ملاك فقه أصول است، من لا أصول له لا فقه له قطعاً، هیچ برو برگرد ندارد، هو مقلّد بالحمل الشايع؛ چون نتيجة تابع أخس مقدمات است. 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

❇️صاحب تنقیح المقال و توسل به حضرت حجت 🔹آقای محمدعلی مروجی طبسی نقل میکند: پدرم مرحوم آیت الله محمدرضا نجفی طبسی می‌فرمودند: تابستان گرمی خدمت مرحوم شیخ عبدالله مامقانی صاحب رجال رسیدم. ایشان در آن هوای سوزان و نبودِ امکاناتِ خنک‌کننده، با جدّیت کامل مشغول نوشتن کتاب «تنقیح‌المقال» بودند. بنده در آن روز برای کاری خدمت ایشان رسیدم. در ضمن سخنانی فرمودند: یک شب هنگام نوشتن، به کتاب رهنِ تهذیبِ شیخ طوسی، نیاز پیدا کردم. هر اندازه فکر کردم که در این هنگام شب کتاب را از کجا پیدا کنم؟ فکرم به جایی نرسید. با دلی شکسته به امام زمان(ع) متوسّل شدم. ناگهان به من الهام شد که در میان کتاب‌های پاره و اوراق باطله گوشه اتاق، نگاه کنم. من که قبلا چندین بار آنها را زیر و رو کرده بودم، ناگهان به یک کتاب تهذیب برخوردم که با خط جالبی نوشته شده بود. فورا آن را برداشتم و استفاده کردم. بعد از پایان استفاده، آن کتاب ناپدید شد و هر چه گشتم، آن را نیافتم! ✍ تمام سعادت دنیوی و اخروی ما طلاب در این است که، با تحصیل و مطالعه و تفکر در مسائل علمی، رضایت مولی و صاحب خودمان حضرت حجت ارواحنا فداه را جلب نماییم. 🌐خبرگزاری ایکنا، ۱۴۰۱/۷/۳۰ https://eitaa.com/alfigh_alosul

💢حق امام و حق مردم؛ نقد دیدگاه محمد سروش محلاتی ✍️حجت‌الاسلام محمد متقیان تبریزی جناب آقای سروش محلاتی، در سخنرانی خود، با عنوان «نظریه دولت غاصب در فقه امامیه» پیرامون حقوق خدا، امام و مردم سخن گفته و در نهایت با تصویر امکان تزاحم میان حق امام و حق مردم چنین نتیجه می‌گیرد: در تفکر امامیه در مقام تزاحم، حق مردم مقدم بر حق امام است؛ زیرا حق امام مقدمه و حقوق مردم ذی المقدمه است.» اما مبتنی بر اندیشه امامیه و با توجه دقیق به کلمات امیرالمؤمنین (ع) بقاء هر دولت و اجتماعی، در تقوم و به هم پیوستگی حق امام و حق مردم است. در عین آنکه، در همین پیوستگی است که، حق امام تقدم رتبی بر حق مردم دارد. و دوگانه‌ای که، امثال آقای سروش محلاتی درست کرده و جانب حقوق مردم را سنگین نموده و آن را مقدم بر حق امام می‌دارند، نه تنها تحریف معنوی نهج البلاغه است، بلکه، خارج از اندیشه سیاسی امامیه است. ضمن آنکه، استیفاء حق امام، متضمن استیفاء حق مردم است، نه آنکه، استیفاء حق امام، فقط به غرض استیفاء حق مردم باشد. بلکه، حق امام که حقِ ولایت و حکومت باشد، به غرضی اوسع از حقوق الناس تشکیل می‌شود. 📝 متن کامل یادداشت در «اجتهاد»: http://ijtihadnet.ir/?p=74898 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

❇️نقد امام راحل بر محقق عراقی در قضیه کلی طبیعی 🔹محقق عراقی(رضوان الله علیه) در مواضع متعددی، به تناسب از رابطه کلی طبیعی با افراد بحث کرده است: در اقسام وضع (مقالات الاصول، ج۱ ص ۷۲)، در تعلق اوامر به طبایع (نهایة الافکار، ج۲ ص ۳۸۰)، در استصحاب کلی (مقالات الاصول ج۲ص ۳۷۸) 🔹ظاهر تبیین محقق عراقی به سمت تصویر «أب و أبناء» متمایل است. از این روی، امام راحل (رضوان الله علیه) دیدگاه ایشان را مورد نقد قرار میدهد (مناهج الوصول إلى علم الأصول، ج‏۲، ص: ۶۹) و چنین میگوید: «و هذا الفاضل الأصوليّ لمّا لم يصل إلى مغزى [كلامهم‏] جمع بين الآباء و الأب، فجعل للأفراد أبا و جدّاً هو أب الآباء.» https://eitaa.com/alfigh_alosul

❇️مقصود از «حاکم» کیست؟ برخی فقها، درباره «حاکم» علی الاطلاق این نظر را دارند که، مقصود از آن، فقیه جامع الشرایط است. از جمله ایشان صاحب ریاض (رضوان الله علیه) است: «و كون المراد بالحاكم حيث يطلق من يعمّ الفقيه الجامع لشرائط الفتوی» 📚رياض المسائل (ط - الحديثة)، ج‌9، ص: 256 https://eitaa.com/alfigh_alosul

❇️عدم معذوریت در مخالفت با امر حاکم شرعی آیت الله، شهیدسیدمحمدباقر صدر(رضوان الله علیه): «و إذا أمر الحاكم الشرعي بشي‌ء تقديرا منه للمصلحة العامة وجب اتباعه على جميع المسلمين، و لا يعذر في مخالفته حتى من يرى أن تلك المصلحة لا أهمية لها و مثال ذلك ان الشريعة حرمت الاحتكار في بعض السلع الضرورية و تركت للحاكم الشرعي أن يمنع عنه في سائر السلع و يأمر باثمان محددة تبعا لما يقدره من المصلحة العامة فإذا استعمل الحاكم الشرعي صلاحيته هذه وجبت اطاعته» 📚الفتاوى الواضحة وفقا لمذهب أهل البيت عليهم السلام، ص: 116‌ https://eitaa.com/alfigh_alosul

❇️مقاله علمی تخصصی (مرور اقوال) 🔹عنوان: موارد وجوب سجده سهو در آراء فقهاء امامیه و عامه ✍نویسنده: علی محمد گل وردی- دانش پژوهش مؤسسه عالی فقه و علوم اسلامی ◀️نویسنده در این مقاله، با گزارش اقوال غالب فقهای امامیه - از قدما تا معاصرین- موارد اجماعی، موارد مشهور و شاذ وجوب سجده سهو را با تفکیک و با استناد به متون فقهی نقل میکند. https://eitaa.com/alfigh_alosul