#نواب_اربعه 🔻وَ أَخْبَرَنَا جَمَاعَةٌ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ بَابَوَيْهِ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْأَسْوَدُ رَحِمَهُ اَللَّهُ قَالَ: كُنْتُ أَحْمِلُ اَلْأَمْوَالَ اَلَّتِي تَحْصُلُ فِي بَابِ اَلْوَقْفِ إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عُثْمَانَ اَلْعَمْرِيِّ رَحِمَهُ اَللَّهُ فَيَقْبِضُهَا مِنِّي فَحَمَلْتُ إِلَيْهِ يَوْماً شَيْئاً مِنَ اَلْأَمْوَالِ فِي آخِرِ أَيَّامِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ بِسَنَتَيْنِ أَوْ ثَلاَثِ سِنِينَ. فَأَمَرَنِي بِتَسْلِيمِهِ إِلَى أَبِي اَلْقَاسِمِ اَلْرَّوْحِيِّ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ فَكُنْتُ أُطَالِبُهُ بِالْقُبُوضِ فَشَكَا ذَلِكَ إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ فَأَمَرَنِي أَنْ لاَ أُطَالِبَهُ بِالْقُبُوضِ وَ قَالَ كُلُّ مَا وَصَلَ إِلَى أَبِي اَلْقَاسِمِ فَقَدْ وَصَلَ إِلَيَّ فَكُنْتُ أَحْمِلُ بَعْدَ ذَلِكَ اَلْأَمْوَالَ إِلَيْهِ وَ لاَ أُطَالِبُهُ بِالْقُبُوضِ . محمّد بن على اسود مى‌گويد: اموالى را كه از موقوفات به دستم مى‌آمد براى ابو جعفر محمّد بن عثمان عمرىّ‌ قدس سره(#نائب_دوم) مى‌بردم و ايشان هم قبول كرده و اموال را تحويل مى‌گرفت. در يكى از روزها، در اواخر ايام حيات ايشان، دو يا سه سال پيش از رحلت او بود كه مقدارى از اموال را براى او بردم، ايشان دستور دادند كه اموال به ابو القاسم حسين بن روح (#نائب_سوم) داده شود، من هم اموال را به او تحويل دادم و از ايشان قبض و رسيد اموال را براى اطمينان درخواست كردم. حسين بن روح زحمة الله عليه در اين‌باره به محمّد بن عثمان شكايت كرد، و محمّد بن عثمان هم دستور داد كه قبض و رسيد اموال را از او مطالبه نكنم و افزود: هرچه به دست ابو القاسم حسين بن روح مى‌رسد، مثل اين است كه به دست من رسيده است.بعد از اين واقعه هروقت اموالى براى حسين بن روح بردم رسيد آن را مطالبه نكردم. 📚الغيبة (للطوسی) ج ۱، ص ۳۷۰ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه http://eitaa.com/joinchat/3866755103C32c6614f49

#نواب_اربعه 🔻جَمَاعَةٌ عَنِ اَلصَّدُوقِ عَنْ عَمَّارِ بْنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ اَلْحَسَنِ بْنِ أَبِي صَالِحٍ اَلْخُجَنْدِيِّ : وَ كَانَ قَدْ أَلَحَّ فِي اَلْفَحْصِ وَ اَلطَّلَبِ وَ سَارَ فِي اَلْبِلاَدِ وَ كَتَبَ عَلَى يَدِ اَلشَّيْخِ أَبِي اَلْقَاسِمِ بْنِ رَوْحٍ قَدَّسَ اَللَّهُ رُوحَهُ إِلَى اَلصَّاحِبِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَشْكُو تَعَلُّقَ قَلْبِهِ وَ اِشْتِغَالَهُ بِالْفَحْصِ وَ اَلطَّلَبِ وَ يَسْأَلُ اَلْجَوَابَ بِمَا تَسْكُنُ إِلَيْهِ نَفْسُهُ وَ يَكْشِفُ لَهُ عَمَّا يَعْمَلُ عَلَيْهِ قَالَ فَخَرَجَ إِلَيَّ تَوْقِيعٌ نُسْخَتُهُ مَنْ بَحَثَ فَقَدْ طَلَبَ وَ مَنْ طَلَبَ فَقَدْ دُلَّ وَ مَنْ دُلَّ فَقَدْ أَشَاطَ وَ مَنْ أَشَاطَ فَقَدْ أَشْرَكَ - قَالَ فَكَفَفْتُ عَنِ اَلطَّلَبِ وَ سَكَنَتْ نَفْسِي وَ عُدْتُ إِلَى وَطَنِي مَسْرُوراً وَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ. ابو محمّد عمار بن حسين بن اسحاق اسروشنى گفته است: ابو العباس احمد بن حسن بن ابى صالح خجندى كه براى پيدا كردن حضرت سلام الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف خيلى جست‌وجو كرده و به شهرهاى مختلف مسافرت كرد، به وسيله شيخ ابو القاسم حسين بن روح رحمه اللّه (#نائب_سوم) به وجود مقدّس حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه نامه نوشته و از شيفتگى قلب و زحمت به جست وجو و پيدا كردن حضرت شكايت كرد.(كه اين عمل همه زندگى او را تحت‌تأثير قرار داده) و جوابى را درخواست كرد كه موجب تسكين و آرامش قلب او شده و گشايش برايش ايجاد كند. خود او مى‌گويد: توقيعى به اين ترتيب براى من از طرف حضرت سلام الله علیه خارج شد: هركسى مرا جست‌وجو كند در پى طلب و پيدا كردن من مى‌افتد، و هركه در پى طلبم باشد (دشمنان را) راهنمايى كرده (و من را به مردم نشان مى‌دهد) و هركه دشمنان را به سمت من راهنمايى كند باعث قتل من شده جانم را به خطر انداخته، و هر كس كه جان مرا به خطر بيندازد، مشرك است. با ديدن اين توقيع شريف از جست‌وجو دست برداشتم و قلبم آرام شد و با خوشحالى به وطنم برگشتم، الحمد للّه. 📚بحار الأنوار ج ۵۳، ص ۱۹۶ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه http://eitaa.com/joinchat/3866755103C32c6614f49

#نواب_اربعه 🔻وَ أَخْبَرَنِي اَلْحُسَيْنُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِي اَلْعَبَّاسِ أَحْمَدَ بْنِ عَلِيِّ بْنِ نُوحٍ عَنْ أَبِي نَصْرٍ هِبَةِ اَللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْكَاتِبِ اِبْنِ بِنْتِ أُمِّ كُلْثُومٍ بِنْتِ أَبِي جَعْفَرٍ اَلْعَمْرِيِّ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ: أَنَّ قَبْرَ أَبِي اَلْقَاسِمِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ رَوْحٍ فِي اَلنَّوْبَخْتِيَّةِ فِي اَلدَّرْبِ اَلَّذِي كَانَتْ فِيهِ دَارُ عَلِيِّ بْنِ أَحْمَدَ اَلنَّوْبَخْتِيِّ اَلنَّافِذِ إِلَى اَلتَّلِّ وَ إِلَى اَلدَّرْبِ اَلْآخَرِ وَ إِلَى قَنْطَرَةِ اَلشَّوْكِ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ. قَالَ وَ قَالَ لِي أَبُو نَصْرٍ مَاتَ أَبُو اَلْقَاسِمِ اَلْحُسَيْنُ بْنُ رَوْحٍ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ فِي شَعْبَانَ سَنَةَ سِتٍّ وَ عِشْرِينَ وَ ثَلاَثِمِائَةٍ وَ قَدْ رُوِّيتُ عَنْهُ أَخْبَاراً كَثِيرَةً . ابى نصر هبة اللّه بن محمّد كاتب، نوۀ ام كلثوم دختر ابو جعفر عمرىّ‌ رحمه اللّه گفته است: محل قبر ابو القاسم حسين بن روح رحمة الله عليه(#نائب_سوم) در محله نوبختيه بغداد است، در نزديكى دروازه‌اى كه خانه على بن احمد نوبختى در آنجا بود. و راه از آنجا به سمت دروازه ديگر و پل شوك بغداد مى‌رفت. راوى مى‌گويد كه ابو نصر به من گفت: ابو القاسم حسين بن روح قدس سره در ماه شعبان سال ۳۲۶ هجری قمری، دار فانى را وداع گفت و از ايشان اخبار زيادى روايت شده است. 📚الغيبة (للطوسی) ج ۱، ص ۳۸۶ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه http://eitaa.com/joinchat/3866755103C32c6614f49

#نواب_اربعه #حدیث_مهدوی 🔻عن اَلْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَيْهِ قَالَ حَدَّثَنِي جَمَاعَةٌ مِنْ أَهْلِ بَلَدِنَا اَلْمُقِيمِينَ كَانُوا بِبَغْدَادَ فِي اَلسَّنَةِ اَلَّتِي خَرَجَتِ اَلْقَرَامِطَةُ عَلَى اَلْحَاجِّ وَ هِيَ سَنَةُ [تَنَاثُرِ] اَلْكَوَاكِبِ : أَنَّ وَالِدِي رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ كَتَبَ إِلَى اَلشَّيْخِ أَبِي اَلْقَاسِمِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ رَوْحٍ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ يَسْتَأْذِنُ فِي اَلْخُرُوجِ إِلَى اَلْحَجِّ. فَخَرَجَ فِي اَلْجَوَابِ لاَ تَخْرُجْ فِي هَذِهِ اَلسَّنَةِ فَأَعَادَ فَقَالَ هُوَ نَذْرٌ وَاجِبٌ أَ فَيَجُوزُ لِيَ اَلْقُعُودُ عَنْهُ فَخَرَجَ اَلْجَوَابُ إِنْ كَانَ لاَ بُدَّ فَكُنْ فِي اَلْقَافِلَةِ اَلْأَخِيرَةِ فَكَانَ فِي اَلْقَافِلَةِ اَلْأَخِيرَةِ فَسَلِمَ بِنَفْسِهِ وَ قُتِلَ مَنْ تَقَدَّمَهُ فِي اَلْقَوَافِلِ اَلْأُخَرِ. ابو عبد اللّه حسين بن على بن موسى بن بابويه گفته است:جماعتى از اهل شهرمان كه در بغداد اقامت داشتند در سالى كه قرامطه بر عليه حجاج قيام كردند و سال پراكنده شدن ستارگان بود، براى من نقل كردند: پدرم در ضمن نامه‌اى از محضر شيخ ابو القاسم حسين بن روح قدس سره(#نائب_سوم) اجازه خواست تا به حجّ‌ مشرف شود. (از طرف صاحب الامر سلام الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف)جواب آمد كه امسال از شهر خارج نشو. پدرم دوباره درخواستش را مطرح كرد و عرض کرد: حجّى كه برايش اجازه مى‌خواهم نذر واجب است، آيا نرفتن به حجّ‌ و نشستن در خانه، جايز است‌؟ جواب آمد: اگر چاره‌اى نيست و بايد بروى، با آخرين قافله برو. پدرم با همان قافله آخرى عازم شد و از غارت سالم ماند ولى كسانى كه در قافله‌هاى قبلى بودند همگى كشته شدند. 📚الغيبة (للطوسی) ج ۱، ص ۳۲۲ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه http://eitaa.com/joinchat/3866755103C32c6614f49

#نواب_اربعه 🔻قَالَ أَبُو عَلِيِّ بْنُ هَمَّامٍ : كَانَ أَحْمَدُ بْنُ هِلاَلٍ مِنْ أَصْحَابِ أَبِي مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَاجْتَمَعَتِ اَلشِّيعَةُ عَلَى وَكَالَةِ مُحَمَّدِ بْنِ عُثْمَانَ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ بِنَصِّ اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي حَيَاتِهِ وَ لَمَّا مَضَى اَلْحَسَنُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَتِ اَلشِّيعَةُ اَلْجَمَاعَةُ لَهُ أَ لاَ تَقْبَلُ أَمْرَ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عُثْمَانَ وَ تَرْجِعُ إِلَيْهِ وَ قَدْ نَصَّ عَلَيْهِ اَلْإِمَامُ اَلْمُفْتَرَضُ اَلطَّاعَةُ. فَقَالَ لَهُمْ لَمْ أَسْمَعْهُ يَنُصُّ عَلَيْهِ بِالْوَكَالَةِ وَ لَيْسَ أُنْكِرُ أَبَاهُ يَعْنِي عُثْمَانَ بْنَ سَعِيدٍ فَأَمَّا أَنْ أَقْطَعَ أَنَّ أَبَا جَعْفَرٍ وَكِيلُ صَاحِبِ اَلزَّمَانِ فَلاَ أَجْسُرُ عَلَيْهِ فَقَالُوا قَدْ سَمِعَهُ غَيْرُكَ فَقَالَ أَنْتُمْ وَ مَا سَمِعْتُمْ وَ وَقَفَ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ فَلَعَنُوهُ وَ تَبَرَّءُوا مِنْهُ. ثُمَّ ظَهَرَ اَلتَّوْقِيعُ عَلَى يَدِ أَبِي اَلْقَاسِمِ بْنِ رَوْحٍ بِلَعْنِهِ وَ اَلْبَرَاءَةِ مِنْهُ فِي جُمْلَةِ مَنْ لَعَنَ . ابو على بن همام گفته است: احمد بن هلال(لعنةالله عليه) از اصحاب امام حسن عسكرى سلام الله علیه بود. شيعيان به خاطر تصريح امام حسن عسکری سلام الله علیه و در زمان حيات ایشان، نسبت به وكالت محمّد بن عثمان رضى اللّه عنه(#نائب_دوم) اجماع كرده و هم‌عقيده شدند. پس از شهادت امام حسن عسکری سلام الله علیه جماعت علماى شيعه به احمد بن هلال گفتند: با توجّه به اين‌كه امام واجب الاطاعة به وكالت و نيابت ابو جعفر محمّد بن عثمان(#نائب_دوم) تصريح فرموده است، آيا تو وكالت او را قبول نداری و در امور و مسائل به او رجوع نمى‌كنى‌؟ او گفت: من اين موضوع را از آن حضرت نشنيده‌ام، امّا پدرش عثمان بن سعيد قدس سره (#نائب_اول) را انكار نمى‌كنم. اگر مطمئن شوم كه ابو جعفر(محمدبن عثمان) وكيل صاحب الزمان سلام الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف است به او جسارت نمى‌كنم. به او گفتند: اگر تو نشنيده‌اى، ديگران كه شنيده‌اند. گفت:آنچه كه شما شنيده‌ايد بر شما حجّت است نه بر من. بنابراين در مورد ابو جعفر محمّد بن عثمان توقف كرد و معتقد به وكالت او نشد. شيعيان هم او را لعن كرده و از او دورى جستند. مدتی بعد در خصوص لعن و تبرى از او، به وسيله ابو القاسم حسين بن روح رحمة الله عليه(#نائب_سوم) توقيعى رسيد و آشكار شد كه احمد بن هلال هم در ميان لعن‌شدگان است. 📚الغيبة (للطوسی) ج ۱، ص ۳۹۹ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه http://eitaa.com/joinchat/3866755103C32c6614f49

#نواب_اربعه 🔻حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْأَسْوَدُ رَحِمَهُ اَللَّهُ قَالَ: سَأَلَنِي عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى بْنِ بَابَوَيْهِ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ بَعْدَ مَوْتِ مُحَمَّدِ بْنِ عُثْمَانَ اَلْعَمْرِيِّ قُدِّسَ سِرُّهُ أَنْ أَسْأَلَ أَبَا اَلْقَاسِمِ اَلرَّوْحِيَّ قَدَّسَ اَللَّهُ رُوحَهُ أَنْ يَسْأَلَ مَوْلاَنَا صَاحِبَ اَلزَّمَانِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنْ يَدْعُوَ اَللَّهَ أَنْ يَرْزُقَهُ وَلَداً [ذَكَراً] . قَالَ فَسَأَلْتُهُ فَأَنْهَى ذَلِكَ ثُمَّ أَخْبَرَنِي بَعْدَ ذَلِكَ بِثَلاَثَةِ أَيَّامٍ أَنَّهُ قَدْ دَعَا لِعَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ رَحِمَهُ اَللَّهُ فَإِنَّهُ سَيُولَدُ لَهُ وَلَدٌ مُبَارَكٌ يَنْفَعُ اَللَّهُ بِهِ وَ بَعْدَهُ أَوْلاَدٌ. قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْأَسْوَدُ وَ سَأَلْتُهُ فِي أَمْرِ نَفْسِي أَنْ يَدْعُوَ لِي أَنْ أُرْزَقَ وَلَداً [ذَكَراً] فَلَمْ يُجِبْنِي إِلَيْهِ وَ قَالَ لِي لَيْسَ إِلَى هَذَا سَبِيلٌ قَالَ فَوُلِدَ لِعَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ تِلْكَ اَلسَّنَةَ [اِبْنُهُ] مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ وَ بَعْدَهُ أَوْلاَدٌ وَ لَمْ يُولَدْ لِي. قَالَ أَبُو جَعْفَرِ بْنُ بَابَوَيْهِ وَ كَانَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْأَسْوَدُ كَثِيراً مَا يَقُولُ لِي إِذَا رَآنِي أَخْتَلِفُ إِلَى مَجْلِسِ شَيْخِنَا مُحَمَّدِ بْنِ اَلْحَسَنِ بْنِ اَلْوَلِيدِ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ وَ أَرْغَبُ فِي كَتْبِ اَلْعِلْمِ وَ حِفْظِهِ لَيْسَ بِعَجَبٍ أَنْ تَكُونَ لَكَ هَذِهِ اَلرَّغْبَةُ فِي اَلْعِلْمِ وَ أَنْتَ وُلِدْتَ بِدُعَاءِ اَلْإِمَامِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ. محمّد بن على اسود گفته است: بعد از وفات محمّد بن عثمان عمرى قدّس سرّه(#نائب_دوم)، على بن حسين بن موسى بن بابويه رحمه اللّه از من خواهش كرد كه از ابو القاسم حسين بن روح قدّس سرّه(#نائب_سوم) درخواست كنم تا از وجود مقدّس حضرت حجّت سلام الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف خواهش نمايد كه حضرت به درگاه خداوند دعا كند تا خداوند متعال به او فرزند پسرى كرامت فرمايد. از ابو القاسم خواهش كردم كه مسأله را به عرض حضرت برساند، او هم قبول كرد، سه روز بعد به من خبر داد كه امام زمان ارواحنا فداه براى على بن حسين(ابن بابويه پدر شيخ صدوق رحمت الله علیه)دعا كرده‌اند و به زودى فرزند مباركى خداوند به او مى‌دهد كه برايش نافع بوده و به وسيله آن نفع زيادى به او مى‌دهد. بعد از او هم چند فرزند ديگر عطا مى‌فرمايد. در خصوص خودم از ابو القاسم خواهش كردم كه حضرت دعا كنند تا خداوند تبارك و تعالى به من هم فرزند پسرى كرامت فرمايد. ابو القاسم خواهشم را قبول نكرد و گفت: اين امر شدنى نيست و راهى ندارد. در همان سال براى على بن الحسين پسرى متولد شد كه محمّد ناميده شد و بعد از او هم اولاد ديگرى برايش به دنيا آمد، امّا من صاحب فرزند نشدم. ابو جعفر محمّد بن على بن بابويه(شيخ صدوق) گفته است: هروقت محمّد بن على اسود مرا مى‌ديد كه به مجلس استادم محمّد بن حسن بن وليد رحمه اللّه مى‌روم و در تحصيل و حفظ‍‌ علم، رغبت و تلاش داشتم، مى‌گفت: اين رغبت تو در يادگيرى علم، امر عجيبى نيست، چراكه تو با دعاى امام زمان سلام الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف متولّد شده‌اى. ابو عبد اللّه بن بابويه(شيخ صدوق)گفته است: وقتى سنّم كمتر از بيست سال بود، مجلس درسى برپا كردم و بعضى اوقات ابو جعفر محمّد بن على اسود هم به مجلس من مى‌آمد، وقتى كه مى‌ديد باوجود كمى سن در پاسخ دادن از حلال و حرام حاضرجواب هستم، بسيار تعجب مى‌كرد و بعد از آن مى‌گفت: اين ذكاوت از تو عجيب نيست، چون به بركت دعاى امام سلام الله علیه متولد شده‌اى. 📚الغيبة (للطوسی) ج ۱، ص ۳۲۰ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه http://eitaa.com/joinchat/3866755103C32c6614f49

#نواب_اربعه 🔻قَالَ وَ قَالَ مَشَايِخُنَا كُنَّا لاَ نَشُكُّ أَنَّهُ إِنْ كَانَتْ كَائِنَةٌ مِنْ [أَمْرِ] أَبِي جَعْفَرٍ لاَ يَقُومُ مَقَامَهُ إِلاَّ جَعْفَرُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ مَتِّيلٍ أَوْ أَبُوهُ لِمَا رَأَيْنَا مِنَ اَلْخُصُوصِيَّةِ [بِهِ] وَ كَثْرَةِ كَيْنُونَتِهِ فِي مَنْزِلِهِ حَتَّى بَلَغَ أَنَّهُ كَانَ فِي آخِرِ عُمُرِهِ لاَ يَأْكُلُ طَعَاماً إِلاَّ مَا أُصْلِحَ فِي مَنْزِلِ جَعْفَرِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ مَتِّيلٍ وَ أَبِيهِ بِسَبَبٍ وَقَعَ لَهُ وَ كَانَ طَعَامُهُ اَلَّذِي يَأْكُلُهُ فِي مَنْزِلِ جَعْفَرٍ وَ أَبِيهِ. وَ كَانَ أَصْحَابُنَا لاَ يَشُكُّونَ إِنْ كَانَتْ حَادِثَةٌ لَمْ تَكُنِ اَلْوَصِيَّةُ إِلاَّ إِلَيْهِ مِنَ اَلْخُصُوصِيَّةِ [بِهِ] فَلَمَّا كَانَ عِنْدَ ذَلِكَ [وَ] وَقَعَ اَلاِخْتِيَارُ عَلَى أَبِي اَلْقَاسِمِ سَلَّمُوا وَ لَمْ يُنْكِرُوا وَ كَانُوا مَعَهُ وَ بَيْنَ يَدَيْهِ كَمَا كَانُوا مَعَ أَبِي جَعْفَرٍ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ وَ لَمْ يَزَلْ جَعْفَرُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ مَتِّيلٍ فِي جُمْلَةِ أَبِي اَلْقَاسِمِ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ وَ بَيْنَ يَدَيْهِ كَتَصَرُّفِهِ بَيْنَ يَدَيْ أَبِي جَعْفَرٍ اَلْعَمْرِيِّ إِلَى أَنْ مَاتَ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ فَكُلُّ مَنْ طَعَنَ عَلَى أَبِي اَلْقَاسِمِ فَقَدْ طَعَنَ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ وَ طَعَنَ عَلَى اَلْحُجَّةِ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ. (راوى گفته است:از ابا الحسن على بن بلال بن معاويه مهلبى شنيدم كه در زمان حيات جعفر بن محمّد بن قولويه مى‌گفت كه از ابو القاسم جعفر بن محمّد بن قولويه شنيدم كه مى‌گفت:از جعفر بن احمد بن متيل قمى شنيدم كه مى‌گفت:در بغداد ده نفر بودند كه از طرف محمّد بن عثمان ابو جعفر عمرىّ‌ رحمه اللّه علیهما(#نائب_دوم) در امور تصرفاتى مى‌كردند كه از جمله آن‌ها ابو القاسم حسين بن روح(#نائب_سوم) قدس سره هم بود، ولى همه آن‌ها نسبت به حسين بن روح، نزديكى بيشترى به ابو جعفر داشتند، تا آنجا كه هروقت محمّد بن عثمان كارى داشت يا نياز به واسطه‌اى بود،آن را توسط‍‌ شخصى غير از حسين بن روح برآورده مى‌كرد و كار را به دست ديگرى مى‌داد. چراكه ظاهرا حسين بن روح آن‌چنان خصوصيت و ويژگى نزد ابو جعفر نداشت، امّا هنگام از دنيا رفتن ابو جعفر اختيار وكالت و نيابت از حضرت به او واگذار شد و به او وصيت كرد.) راوى گفته كه بزرگان و مشايخ ما گفتند: ما شكّ‌ و ترديد نداشتيم در اين‌كه اگر نسبت به ابو جعفر حادثه‌اى روى دهد، و ايشان از دنيا برود، كسى جز جعفر بن احمد بن متيل يا پدرش جانشين او نخواهد شد،چراكه ما مى‌ديديم كه آن دو نفر نزديك‌تر و خصوصى‌تر از بقيه بودند و ابو جعفر در بسيارى از مواقع در منزل جعفر بن احمد و پدرش بود، تا آنجا كه در اواخر عمر شريفش، فقط‍‌ غذايى را استفاده مى‌كرد كه در منزل او و پدرش طبخ شده بود و اين به دليل واقعه‌اى(شايد مريضى خاصّى)بود كه براى او پيش آمد. بنابراين غذاى او همان طعامى بود كه در منزل جعفر و پدرش درست مى‌شد. لذا بزرگان ما شكّ‌ نداشتند كه اگر چنانچه براى ابى جعفر حادثه‌اى واقع شود، حتما به جعفر بن احمد وصيت مى‌كند و وكالت را به او مى‌سپارد، آن هم به جهت خصوصيت و ويژگى كه او دارد. امّا وقتى كه زمان وفات ابو جعفر رسيد، اختيار امور نيابت از امام به ابو القاسم حسين بن روح واقع شد و همه(آن ۹ نفر) نيز تسليم شده و نيابت او را پذيرفته و انكار نكردند، همان‌گونه كه در خدمت ابى جعفر بودند در خدمت ابو القاسم حسين بن روح هم بودند. جعفر بن احمد بن متيل هم از جمله كسانى بود كه در خدمت ابو القاسم بود و در پاره‌اى امور تصرف مى‌كرد،همان‌گونه كه پيش از اين و در زمان ابو جعفر عمرىّ‌ انجام مى‌داد، تا وقتى كه از دنيا رفت. پس هركس به ابو القاسم حسين بن روح طعنه‌اى زند و ايراد بگيرد، به ابو جعفر عمرىّ‌ و نهايتا به حجّت بالغه حقّ‌، امام زمان سلام الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف طعن زده است. 📚الغيبة (للطوسی) ج ۱، ص ۳۶۹ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه http://eitaa.com/joinchat/3866755103C32c6614f49

💢زیارت رجبیه #نواب_اربعه از جناب ابوالقاسم حسین بن روح رضی الله عنه(#نائب_سوم) که نائب خاص حضرت صاحب الأمر سلام الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف است، که فرمود: زیارت کن در هر مشهدی که باشی از مشاهد مشرفه در ماه رجب به این زیارت میگویی چون داخل شدی: اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي أَشْهَدَنَا مَشْهَدَ أَوْلِيَائِهِ فِي رَجَبٍ وَ أَوْجَبَ عَلَيْنَا مِنْ حَقِّهِمْ مَا قَدْ وَجَبَ وَ صَلَّى اَللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ اَلْمُنْتَجَبِ وَ عَلَى أَوْصِيَائِهِ اَلْحُجُبِ اَللَّهُمَّ فَكَمَا أَشْهَدْتَنَا مشاهدهم [مَشْهَدَهُمْ] فَأَنْجِزْ لَنَا مَوْعِدَهُمْ وَ أَوْرِدْنَا مَوْرِدَهُمْ غَيْرَ مُحَلَّئِينَ عَنْ وُرْدٍ فِي دَارِ اَلْمُقَامَةِ وَ اَلْخُلْدِ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ إِنِّي قَدْ قَصَدْتُكُمْ وَ اِعْتَمَدْتُكُمْ بِمَسْأَلَتِي وَ حَاجَتِي وَ هِيَ فَكَاكُ رَقَبَتِي مِنَ اَلنَّارِ وَ اَلْمَقَرُّ مَعَكُمْ فِي دَارِ اَلْقَرَارِ مَعَ شِيعَتِكُمُ اَلْأَبْرَارِ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ بِمٰا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى اَلدّٰارِ أَنَا سَائِلُكُمْ وَ آمِلُكُمْ فِيمَا آتيكم [إِلَيْكُمُ] اَلتَّفْوِيضُ وَ عَلَيْكُمُ اَلتَّعْوِيضُ فَبِكُمْ يُجْبَرُ اَلْمَهِيضُ وَ يُشْفَى اَلْمَرِيضُ وَ مَا تَزْدَادُ اَلْأَرْحَامُ وَ مَا تَغِيضُ إِنِّي لسركم موقن [بِسِرِّكُمْ مُؤْمِنٌ] وَ لِقَوْلِكُمْ مُسَلِّمٌ وَ عَلَى اَللَّهِ بِكُمْ مُقْسِمٌ فِي رَجْعِي [رجعتي] بِحَوَائِجِي وَ قَضَائِهَا وَ إِنْجَاحِهَا [وَ إِمْضَائِهَا] وَ إِبْرَاحِهَا وَ بِشُئُونِي لَدَيْكُمْ وَ صَلاَحِهَا وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ سَلاَمَ مُوَدِّعٍ وَ لَكُمْ حَوَائِجُهُ مُودِعٌ يَسْأَلُ اَللَّهَ إِلَيْكُمُ اَلْمَرْجِعَ وَ سَعْيُهُ إِلَيْكُمْ غَيْرُ مُنْقَطِعٍ وَ أَنْ يُرْجِعَنِي مِنْ حَضْرَتِكُمْ خَيْرَ مَرْجِعٍ إِلَى جِنَابٍ مُمْرِعٍ وَ خَفْضِ عَيْشٍ مُوَسَّعٍ وَ دَعَةٍ وَ مَهْلٍ إِلَى حِينِ اَلْأَجَلِ وَ خَيْرِ مَصِيرٍ وَ مَحَلٌٍّّ فِي اَلنَّعِيمِ اَلْأَزَلِ وَ اَلْعَيْشِ اَلْمُقْتَبَلِ وَ دَوَامِ اَلْأُكُلِ وَ شُرْبِ اَلرَّحِيقِ وَ اَلسَّلْسَلِ وَ عَلٍُّ وَ نَهَلٍ لاَ سَأَمَ مِنْهُ وَ لاَ مَلَلَ وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ عَلَيْكُمْ حَتَّى اَلْعَوْدِ إِلَى حَضْرَتِكُمْ وَ اَلْفَوْزِ فِي كَرَّتِكُمْ وَ اَلْحَشْرِ فِي زُمْرَتِكُمْ وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ وَ صَلَوَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ اَلْوَكِيلُ. ستایش ویژه خداوند است که ما را در ماه رجب در محضر اولیایش حاضر کرد و آنچه را که از حق ایشان بر ما واجب بود، واجب کرد و درود خدا بر حضرت محمّد، برگزیده خدا و جانشینان در پرده‌های (رحمتش)، خدایا! چنان‌که ما را به محضر ایشان حاضر کردی، به وعده آن‌ها در حق ما وفا کن و ما را به جایگاه ورود آنان و فیض وجودشان وارد فرما، بی‌آنکه از ورود به خانه همیشگی و بهشت جاوید رانده شویم و سلام بر شما، من به قصد شما آمده‌ام و در خواهش و حاجتم به شما تکیه کردم، حاجتم آزادی‌ام از دوزخ و جای گرفتن در کنار شما در خانه ابدی است، همراه با پیروان نیکوکارتان و سلام بر شما به خاطر شکیبایی‌تان، چه نیکوست این خانه آخرت، من خواهنده و آرزومند شمایم در آنچه اختیار و تغییرش به دست شماست؛ فقط به وسیله‌ی شما شکستگی جبران شود و بیمار درمان پذیرد و آنچه را رحم‌ها بیفزایند و کم کنند انجام پذیرد؛ من به راز شما ایمان دارم و به گفتارتان تسلیمم و خدا را به شما سوگند می‌دهم در اینکه از حرم شما بازگردم به همراه حاجاتم و رواشدن آن‌ها و به امضا رسیدنشان و موفقّانه برآمدنشان و دور شدن سختی‌های آن‌ها، به همراه کارهایم نزد شما و اصلاح آن‌ها و سلام بر شما، سلام وداع کننده‌ای که نیازهایش را به شما سپرده، از خدا می‌خواهد دوباره به‌سوی شما بازگردد و راهش به‌ سوی شما قطع نشود و اینکه خدا مرا برگرداند از محضر شما به بهترین وجه و با دستی پر، به‌جایی سرسبز و زیستگاهی خوش و گسترده و راحت و آسوده تا رسیدن مرگ و بهترین سرانجام و جایگاهی در ناز و نعمت ازلی و زندگی آینده ابدی و خوردنی‌های دائمی و نوشیدن شراب طهور و آب گوارا، نوشیدن چند بار و یک‌بار که از نوشیدنش خستگی و ملالی دست ندهد و رحمت خدا و برکات و تحیاتش بر شما تا بازگشتم به محضر شما و رستگاری در حکومتتان و محشور شدن در زمره شما و رحمت خدا و برکات و درودها و تحیاتش بر شما و او ما را بس است و نیکو وکیلی است. 📚إقبال الأعمال ج ۲، ص ۶۳۱ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه http://eitaa.com/joinchat/3866755103C32c6614f49

#نواب_اربعه 🔻صفوانى گفته: در سال ۳۰۷ ه‍‌ ق حسن بن على وجناء نصيبى به همراه محمّد بن فضل موصلى كه شيعه بود آمد، امّا او وكالت ابو القاسم حسين بن روح قدس سره(#نائب_سوم) را قبول نداشته و انكار مى‌كرد، بنابراين مى‌گفت:اموالى كه به دست ابو القاسم خرج مى‌شود در غيرحقّ‌ است[يعنى در حقّ‌ هزينه نمى‌شود و به دست مستحق آن نمى‌رسد]. حسن بن على وجناء به محمّد بن فضل گفت: از خدا بترس چراكه صحّت وكالت ابى القاسم حسين بن روح قدس سره مثل صحّت وكالت ابى جعفر محمّد بن عثمان عمرى رضوان الله علیه(#نائب_دوم) است. روزى هردوى آن‌ها در بغداد به خانه زاهرى وارد شده و منزل كردند. ما هم براى خير مقدم به ديدنشان رفتيم. يكى از مشايخ و بزرگان ما كه ابو الحسن بن ظفر و[يا] ابو القاسم بن أزهر ناميده مى‌شد نيز آنجا حاضر بود. بحث بين محمّد بن فضل و حسن بن على بالا گرفت. محمّد بن فضل به حسن گفت: دليلى بر آنچه كه مى‌گويى دارى كه وكالت حسين بن روح را ثابت كنى‌؟ حسن بن على وجناء گفت: چنان دليلى برايت بياورم كه بر جانت بنشيند. محمّد بن فضل دفتر بزرگى داشت كه ورق‌هايش سبز و جلدش سياه بود و حساب و كتابش در آن بود.حسن بن على دفتر را گرفت و نصف ورقى را كه سفيد بود كند و به محمّد بن فضل گفت: قلمى براى من بتراش. محمّد قلمى تراشيد و هردو بر چيزى توافق كردند كه من نمى‌دانستم، ولى ابالحسن بن ظفر به آن اطلاع داشت.حسن بن على وجناء قلم را برداشت و مسأله‌اى كه باهم توافق كرده بودند را با همان قلم تراشيده، بدون مركب نوشت و هيچ اثرى روى كاغذ معلوم نشد. ورقه پر شد، بعد ورقه را[كه ظاهرا خالى و سفيد بود] مهر زده و به پيرمرد سياهى كه همراه و خادم محمّد بن فضل بود داد و آن را براى ابو القاسم حسين بن روح رحمة الله عليه فرستاد. ابن وجناء هم همراه ما آنجا ماند، وقت نماز ظهر شد همان‌جا نماز را اقامه كرديم، بعد از نماز پيك برگشت و گفت: به من گفت: برو جواب هم مى‌آيد.غذايى آوردند، ما در حال غذا خوردن بوديم كه جواب در همان ورقه آمد و بندبند و جمله‌به‌جمله آن[كه فقط‍‌ بين آن دو نفر بود]در آن ورقه نوشته شده بود. [با ديدن اين منظره]محمّد بن فضل به صورت خودش سيلى زد و ديگر ميلى به غذا خوردن نداشت. بعد به ابن وجناء گفت: با من بيا. ابن وجناء بلند شد و با او رفت تا اين‌كه به خدمت ابو القاسم حسين بن روح رحمه اللّه علیه رسيد و با گريه و زارى مى‌گفت: اى آقاى من!مرا ببخش، خداوند شما را بيامرزد. ابو القاسم گفت: خداوند متعال ما و شما را بيامرزد، ان شاء اللّه. 📚الغيبة (للطوسی) ج ۱ ، ص ۳۱۵ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه http://eitaa.com/joinchat/3866755103C32c6614f49

#نواب_اربعه 🔻در نقلی طولانی جناب حسین بن روح قدس سره(#نائب_سوم) خطاب به محمد بن ابراهیم فرمود: لَأَنْ أَخِرَّ مِنَ اَلسَّمَاءِ فَتَخْتَطَفَنِي اَلطَّيْرُ أَوْ تَهْوِيَ بِيَ اَلرِّيحُ فِي مَكٰانٍ سَحِيقٍ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَقُولَ فِي دِينِ اَللَّهِ بِرَأْيِي وَ مِنْ عِنْدِ نَفْسِي بَلْ ذَلِكَ عَنِ اَلْأَصْلِ وَ مَسْمُوعٌ مِنَ اَلْحُجَّةِ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ وَ سَلاَمُه. چنانچه از آسمان بر زمين فرو افتم و پرندگان مرا بربايند و يا طوفان مرا در درّۀ عميقى افكند نزد من بسيار محبوبتر است تا در دين خداوند به رأى و نظر خود يا از پيش خود سخنى گويم، بلكه كلام من برگرفته از اصل و مسموع از حضرت حجّت صلوات اللّٰه و سلامه عليه است. 📚الاحتجاج ج ۲، ص ۴۷۱ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه http://eitaa.com/joinchat/3866755103C32c6614f49

💢زیارت رجبیه #نواب_اربعه از جناب ابوالقاسم حسین بن روح رضی الله عنه(#نائب_سوم) که نائب خاص حضرت صاحب الأمر سلام الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف است، که فرمود: زیارت کن در هر مشهدی که باشی از مشاهد مشرفه در ماه رجب به این زیارت میگویی چون داخل شدی: اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي أَشْهَدَنَا مَشْهَدَ أَوْلِيَائِهِ فِي رَجَبٍ وَ أَوْجَبَ عَلَيْنَا مِنْ حَقِّهِمْ مَا قَدْ وَجَبَ وَ صَلَّى اَللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ اَلْمُنْتَجَبِ وَ عَلَى أَوْصِيَائِهِ اَلْحُجُبِ اَللَّهُمَّ فَكَمَا أَشْهَدْتَنَا مشاهدهم [مَشْهَدَهُمْ] فَأَنْجِزْ لَنَا مَوْعِدَهُمْ وَ أَوْرِدْنَا مَوْرِدَهُمْ غَيْرَ مُحَلَّئِينَ عَنْ وُرْدٍ فِي دَارِ اَلْمُقَامَةِ وَ اَلْخُلْدِ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ إِنِّي قَدْ قَصَدْتُكُمْ وَ اِعْتَمَدْتُكُمْ بِمَسْأَلَتِي وَ حَاجَتِي وَ هِيَ فَكَاكُ رَقَبَتِي مِنَ اَلنَّارِ وَ اَلْمَقَرُّ مَعَكُمْ فِي دَارِ اَلْقَرَارِ مَعَ شِيعَتِكُمُ اَلْأَبْرَارِ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ بِمٰا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى اَلدّٰارِ أَنَا سَائِلُكُمْ وَ آمِلُكُمْ فِيمَا آتيكم [إِلَيْكُمُ] اَلتَّفْوِيضُ وَ عَلَيْكُمُ اَلتَّعْوِيضُ فَبِكُمْ يُجْبَرُ اَلْمَهِيضُ وَ يُشْفَى اَلْمَرِيضُ وَ مَا تَزْدَادُ اَلْأَرْحَامُ وَ مَا تَغِيضُ إِنِّي لسركم موقن [بِسِرِّكُمْ مُؤْمِنٌ] وَ لِقَوْلِكُمْ مُسَلِّمٌ وَ عَلَى اَللَّهِ بِكُمْ مُقْسِمٌ فِي رَجْعِي [رجعتي] بِحَوَائِجِي وَ قَضَائِهَا وَ إِنْجَاحِهَا [وَ إِمْضَائِهَا] وَ إِبْرَاحِهَا وَ بِشُئُونِي لَدَيْكُمْ وَ صَلاَحِهَا وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ سَلاَمَ مُوَدِّعٍ وَ لَكُمْ حَوَائِجُهُ مُودِعٌ يَسْأَلُ اَللَّهَ إِلَيْكُمُ اَلْمَرْجِعَ وَ سَعْيُهُ إِلَيْكُمْ غَيْرُ مُنْقَطِعٍ وَ أَنْ يُرْجِعَنِي مِنْ حَضْرَتِكُمْ خَيْرَ مَرْجِعٍ إِلَى جِنَابٍ مُمْرِعٍ وَ خَفْضِ عَيْشٍ مُوَسَّعٍ وَ دَعَةٍ وَ مَهْلٍ إِلَى حِينِ اَلْأَجَلِ وَ خَيْرِ مَصِيرٍ وَ مَحَلٌٍّّ فِي اَلنَّعِيمِ اَلْأَزَلِ وَ اَلْعَيْشِ اَلْمُقْتَبَلِ وَ دَوَامِ اَلْأُكُلِ وَ شُرْبِ اَلرَّحِيقِ وَ اَلسَّلْسَلِ وَ عَلٍُّ وَ نَهَلٍ لاَ سَأَمَ مِنْهُ وَ لاَ مَلَلَ وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ عَلَيْكُمْ حَتَّى اَلْعَوْدِ إِلَى حَضْرَتِكُمْ وَ اَلْفَوْزِ فِي كَرَّتِكُمْ وَ اَلْحَشْرِ فِي زُمْرَتِكُمْ وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ وَ صَلَوَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ اَلْوَكِيلُ. ستایش ویژه خداوند است که ما را در ماه رجب در محضر اولیایش حاضر کرد و آنچه را که از حق ایشان بر ما واجب بود، واجب کرد و درود خدا بر حضرت محمّد، برگزیده خدا و جانشینان در پرده‌های (رحمتش)، خدایا! چنان‌که ما را به محضر ایشان حاضر کردی، به وعده آن‌ها در حق ما وفا کن و ما را به جایگاه ورود آنان و فیض وجودشان وارد فرما، بی‌آنکه از ورود به خانه همیشگی و بهشت جاوید رانده شویم و سلام بر شما، من به قصد شما آمده‌ام و در خواهش و حاجتم به شما تکیه کردم، حاجتم آزادی‌ام از دوزخ و جای گرفتن در کنار شما در خانه ابدی است، همراه با پیروان نیکوکارتان و سلام بر شما به خاطر شکیبایی‌تان، چه نیکوست این خانه آخرت، من خواهنده و آرزومند شمایم در آنچه اختیار و تغییرش به دست شماست؛ فقط به وسیله‌ی شما شکستگی جبران شود و بیمار درمان پذیرد و آنچه را رحم‌ها بیفزایند و کم کنند انجام پذیرد؛ من به راز شما ایمان دارم و به گفتارتان تسلیمم و خدا را به شما سوگند می‌دهم در اینکه از حرم شما بازگردم به همراه حاجاتم و رواشدن آن‌ها و به امضا رسیدنشان و موفقّانه برآمدنشان و دور شدن سختی‌های آن‌ها، به همراه کارهایم نزد شما و اصلاح آن‌ها و سلام بر شما، سلام وداع کننده‌ای که نیازهایش را به شما سپرده، از خدا می‌خواهد دوباره به‌سوی شما بازگردد و راهش به‌ سوی شما قطع نشود و اینکه خدا مرا برگرداند از محضر شما به بهترین وجه و با دستی پر، به‌جایی سرسبز و زیستگاهی خوش و گسترده و راحت و آسوده تا رسیدن مرگ و بهترین سرانجام و جایگاهی در ناز و نعمت ازلی و زندگی آینده ابدی و خوردنی‌های دائمی و نوشیدن شراب طهور و آب گوارا، نوشیدن چند بار و یک‌بار که از نوشیدنش خستگی و ملالی دست ندهد و رحمت خدا و برکات و تحیاتش بر شما تا بازگشتم به محضر شما و رستگاری در حکومتتان و محشور شدن در زمره شما و رحمت خدا و برکات و درودها و تحیاتش بر شما و او ما را بس است و نیکو وکیلی است. 📚إقبال الأعمال ج ۲، ص ۶۳۱ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه @alhaghgholjadid

💢زیارت رجبیه #نواب_اربعه از جناب ابوالقاسم حسین بن روح رضی الله عنه(#نائب_سوم) که نائب خاص حضرت صاحب الأمر سلام الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف است، که فرمود: زیارت کن در هر مشهدی که باشی از مشاهد مشرفه در ماه رجب به این زیارت میگویی چون داخل شدی: اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي أَشْهَدَنَا مَشْهَدَ أَوْلِيَائِهِ فِي رَجَبٍ وَ أَوْجَبَ عَلَيْنَا مِنْ حَقِّهِمْ مَا قَدْ وَجَبَ وَ صَلَّى اَللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ اَلْمُنْتَجَبِ وَ عَلَى أَوْصِيَائِهِ اَلْحُجُبِ اَللَّهُمَّ فَكَمَا أَشْهَدْتَنَا مشاهدهم [مَشْهَدَهُمْ] فَأَنْجِزْ لَنَا مَوْعِدَهُمْ وَ أَوْرِدْنَا مَوْرِدَهُمْ غَيْرَ مُحَلَّئِينَ عَنْ وُرْدٍ فِي دَارِ اَلْمُقَامَةِ وَ اَلْخُلْدِ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ إِنِّي قَدْ قَصَدْتُكُمْ وَ اِعْتَمَدْتُكُمْ بِمَسْأَلَتِي وَ حَاجَتِي وَ هِيَ فَكَاكُ رَقَبَتِي مِنَ اَلنَّارِ وَ اَلْمَقَرُّ مَعَكُمْ فِي دَارِ اَلْقَرَارِ مَعَ شِيعَتِكُمُ اَلْأَبْرَارِ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ بِمٰا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى اَلدّٰارِ أَنَا سَائِلُكُمْ وَ آمِلُكُمْ فِيمَا آتيكم [إِلَيْكُمُ] اَلتَّفْوِيضُ وَ عَلَيْكُمُ اَلتَّعْوِيضُ فَبِكُمْ يُجْبَرُ اَلْمَهِيضُ وَ يُشْفَى اَلْمَرِيضُ وَ مَا تَزْدَادُ اَلْأَرْحَامُ وَ مَا تَغِيضُ إِنِّي لسركم موقن [بِسِرِّكُمْ مُؤْمِنٌ] وَ لِقَوْلِكُمْ مُسَلِّمٌ وَ عَلَى اَللَّهِ بِكُمْ مُقْسِمٌ فِي رَجْعِي [رجعتي] بِحَوَائِجِي وَ قَضَائِهَا وَ إِنْجَاحِهَا [وَ إِمْضَائِهَا] وَ إِبْرَاحِهَا وَ بِشُئُونِي لَدَيْكُمْ وَ صَلاَحِهَا وَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ سَلاَمَ مُوَدِّعٍ وَ لَكُمْ حَوَائِجُهُ مُودِعٌ يَسْأَلُ اَللَّهَ إِلَيْكُمُ اَلْمَرْجِعَ وَ سَعْيُهُ إِلَيْكُمْ غَيْرُ مُنْقَطِعٍ وَ أَنْ يُرْجِعَنِي مِنْ حَضْرَتِكُمْ خَيْرَ مَرْجِعٍ إِلَى جِنَابٍ مُمْرِعٍ وَ خَفْضِ عَيْشٍ مُوَسَّعٍ وَ دَعَةٍ وَ مَهْلٍ إِلَى حِينِ اَلْأَجَلِ وَ خَيْرِ مَصِيرٍ وَ مَحَلٌٍّّ فِي اَلنَّعِيمِ اَلْأَزَلِ وَ اَلْعَيْشِ اَلْمُقْتَبَلِ وَ دَوَامِ اَلْأُكُلِ وَ شُرْبِ اَلرَّحِيقِ وَ اَلسَّلْسَلِ وَ عَلٍُّ وَ نَهَلٍ لاَ سَأَمَ مِنْهُ وَ لاَ مَلَلَ وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ عَلَيْكُمْ حَتَّى اَلْعَوْدِ إِلَى حَضْرَتِكُمْ وَ اَلْفَوْزِ فِي كَرَّتِكُمْ وَ اَلْحَشْرِ فِي زُمْرَتِكُمْ وَ رَحْمَةُ اَللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ وَ صَلَوَاتُهُ وَ تَحِيَّاتُهُ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ اَلْوَكِيلُ. ستایش ویژه خداوند است که ما را در ماه رجب در محضر اولیایش حاضر کرد و آنچه را که از حق ایشان بر ما واجب بود، واجب کرد و درود خدا بر حضرت محمّد، برگزیده خدا و جانشینان در پرده‌های (رحمتش)، خدایا! چنان‌که ما را به محضر ایشان حاضر کردی، به وعده آن‌ها در حق ما وفا کن و ما را به جایگاه ورود آنان و فیض وجودشان وارد فرما، بی‌آنکه از ورود به خانه همیشگی و بهشت جاوید رانده شویم و سلام بر شما، من به قصد شما آمده‌ام و در خواهش و حاجتم به شما تکیه کردم، حاجتم آزادی‌ام از دوزخ و جای گرفتن در کنار شما در خانه ابدی است، همراه با پیروان نیکوکارتان و سلام بر شما به خاطر شکیبایی‌تان، چه نیکوست این خانه آخرت، من خواهنده و آرزومند شمایم در آنچه اختیار و تغییرش به دست شماست؛ فقط به وسیله‌ی شما شکستگی جبران شود و بیمار درمان پذیرد و آنچه را رحم‌ها بیفزایند و کم کنند انجام پذیرد؛ من به راز شما ایمان دارم و به گفتارتان تسلیمم و خدا را به شما سوگند می‌دهم در اینکه از حرم شما بازگردم به همراه حاجاتم و رواشدن آن‌ها و به امضا رسیدنشان و موفقّانه برآمدنشان و دور شدن سختی‌های آن‌ها، به همراه کارهایم نزد شما و اصلاح آن‌ها و سلام بر شما، سلام وداع کننده‌ای که نیازهایش را به شما سپرده، از خدا می‌خواهد دوباره به‌سوی شما بازگردد و راهش به‌ سوی شما قطع نشود و اینکه خدا مرا برگرداند از محضر شما به بهترین وجه و با دستی پر، به‌جایی سرسبز و زیستگاهی خوش و گسترده و راحت و آسوده تا رسیدن مرگ و بهترین سرانجام و جایگاهی در ناز و نعمت ازلی و زندگی آینده ابدی و خوردنی‌های دائمی و نوشیدن شراب طهور و آب گوارا، نوشیدن چند بار و یک‌بار که از نوشیدنش خستگی و ملالی دست ندهد و رحمت خدا و برکات و تحیاتش بر شما تا بازگشتم به محضر شما و رستگاری در حکومتتان و محشور شدن در زمره شما و رحمت خدا و برکات و درودها و تحیاتش بر شما و او ما را بس است و نیکو وکیلی است. 📚إقبال الأعمال ج ۲، ص ۶۳۱ کانال "معارف" امام زمان سلام الله علیه @alhaghgholjadid