✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺نتایج و پیامدهای تفکر اخباری: 1. عدم تولید و نوآوری 2. محدود نمودن دایره موضوعات تفکر، به بهانه ضروریات دین و خطوط قرمز! 3. گرایش به خرافات،داستان سرایی، خواب و رویا #نقد_اخباری_گری ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 به چه دلیل دین باید از نگرش اجتماعی برخوردار باشد؟ #فایل_های_تصویری #نگرش_اجتماعی_به_دین ✅ https://eitaa.com/alhaydari

❇️ برخی از آثار آیت الله حیدری که به حوزه کلام، اعتقادات و فلسفه دین مربوط می باشند⬇️⬇️⬇️ ✅ https://eitaa.com/alhaydari

✅ https://eitaa.com/alhaydari

✅ https://eitaa.com/alhaydari

✅ https://eitaa.com/alhaydari

✅ https://eitaa.com/alhaydari

✅ https://eitaa.com/alhaydari

✅ https://eitaa.com/alhaydari

🎙 مبانی و کلیدهای اصلی در فهم مسائل زنان (جلسه دوم)/ 🔸 آیت الله سید کمال حیدری #فایل_های_صوتی #مسائل_و_حقوق_زنان_در_اسلام #مبانی_و_کلیدهای_اصلی_در_فهم_مسائل_زنان (2) ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 سلسله مباحث "مبانی و کلیدهای اصلی در فهم مسائل زنان" 🔸 آیت الله سید کمال حیدری 🔹 در این جلسات مهم، آیت الله حیدری مباحث متفاوت و بعضاً جدیدی را در حوزۀ مطالعات زنان از دیدگاه اسلام طرح و تبیین نموده است. علامه حیدری مطالب خود را در قالب چند قاعدۀ کلّی بیان نموده؛ قواعدی که - از نظر ایشان - ورود به عرصۀ مطالعه و تحقیق پیرامون حقوق و مسائل زنان بدون ملاحظۀ آنها، نافرجام و در مواردی آسیب زا خواهد بود! 〽️ این اصول و قواعد بنیادین، به منزلۀ کلیدهایی هستند که در دست داشتن هر یک از آنها، قفل های متعدّدی را گشوده و مشکلات فراوانی را از جامعۀ زنان برطرف خواهد کرد. در جلسه اول و دوم، شش مبنا و کلید اصلی توضیح داده شده است که عناوین آنها عبارتند از: 1⃣ اصالت و محوریّت قرآن 2⃣ نگاه کلان و اجتماعی به حقوق و مسائل زنان 3⃣ نگرش جامع اعتقادی، اخلاقی و فقهی و احتراز از نگاه فقهیِ تک بُعدی 4⃣ ضرورت فهم و برداشت زنانه از آیات و روایات، در کنار برداشت های مردانه 5⃣ حقوقی که پیامبر اکرم (ص) برای زنان بیان فرموده حقوق حداقلی است، که باید در اثر گذشت زمان افزایش یابد 6⃣ ضرورت تفکیک بین "سنت واقعیه" و "سنت محکیه" (سنت گزارشی یا نقل شده). ❗️ استماع سلسله مباحث حاضر به همۀ بانوان گرامی و به ویژه محققان رشتۀ مطالعات زنان توصیه می شود. گفتنی است این جلسات یاری خدا ادامه خواهد داشت. #مسائل_و_حقوق_زنان_در_اسلام ✅ https://eitaa.com/alhaydari

✅ https://eitaa.com/alhaydari

📚 گزارشی دقیق و خواندنی از کتاب 5 جلدی "قراءات فی المنظومة المعرفیة للسید کمال الحیدری" (سیری اجمالی در منظومه فکری آیت الله سید کمال حیدری) 🖋 عباسعلی تقوی. 🔺 اعضای محترم می توانند گزارش و چکیده کتاب مذکور را در فایل پی دی اف ذیل مطالعه بفرمایند. ✅ https://eitaa.com/alhaydari 👇👇👇

✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 تفاوت مبنای "محوریت قرآن" آیت الله حیدری، با گفته باطل خلیفه دوم! #فایل_های_تصویری #اسلام_قرآن_محور_و_اسلام_حدیث_محور #رابطه_کتاب_و_سنت ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 آیا از نظر قرآن، زن از دنده چپ مرد خلق شده است؟! #فایل_های_تصویری #مسائل_و_حقوق_زنان_در_اسلام ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 اصل کلّی و عام در نظریۀ جواز تعبّد (به جمیع ادیان و مذاهب الهی و غیر الهی) 🔹 تنها راه معرفتی برای حقانیّت عالمان و پیروان ادیان و مذاهب، در دست داشتن «دلیل» است و اصلاً جز این ملاک دیگری وجود ندارد برای محاسبۀ انسان ها: «الطريق هو الدليل». اگر کسی راه دیگری سراغ دارد به ما هم نشان دهد! اساساً امکان ندارد انسان به خاطر کاری محاسبه و بازخواست شود – حتی اگر کار و اعتقاد او درست هم بوده باشد – جز از این راه که برای فعل خود دلیل و حجّت داشته باشد؛ یعنی اگر دلیل در دست نداشته باشد، چنانچه به اعتقاد صحیحی هم دست یافته باشد، در قیامت از او پذیرفته نمی شود! 🔸 به عنوان مثال، بنده الان مسلمان و شیعه هستم و می گویم حق با اسلام و تشیّع است. حال اگر کسی از من بپرسد بر چه اساسی و با کدام ملاک و معیار می گویی دین حق، فقط اسلام است؟ در پاسخ می گویم به فلان «دلیل». برایش چند دلیل می آورم که اسلام بهترین دین است و من باید مسلمان باشم. اما اگر در قیامت مشخص شود که همه یا بخشی از حقیقت در دین دیگری مثلاً مسیحیّت بوده و خداوند متعال از من سوال بفرماید چرا به آموزه های مسیحیت عمل نکردی؟! در جواب خواهم گفت خدایا «دلیل»، مرا به حقانیت و درست بودن اسلام رهنمون کرد. با این وجود، آیا خدا می تواند بفرماید تو باید به چیزی که دلیلی بر صحّت آن نداشتی و بلکه قطع داشتی که باطل است، ایمان و اعتقاد پیدا می کردی؟! خیر؛ زیرا خودش در قرآن فرموده: «قُلْ هاتُوا بُرْهانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ»؛ بقره/ 111 (بگو: «اگر راست مى گوييد، دليل خود را بياوريد!»)؛ یعنی هر کس برای اثبات مدعای خود باید دلیل و برهان بیاورد؛ وگرنه سخن وی اصلاً مسموع و قابل قبول نیست. منطق قرآن، یک منطق عقلانی و معرفتی است. 👈 انسان محاسبه و مؤاخذه نمی گردد مگر به واسطۀ دلیل، اما آنجا که کسی برای اعتقاد و باور خود استدلال و برهان ندارد، اصلاً محاسبه دربارۀ او معنا پیدا نمی کند و مدعای او پذیرفته نمی شود! 👉 اگر کسی برای صحیح و بر حقّ بودن دین و مذهب خود دلیل داشت، در قیامت معذور و مأجور است – حتی اگر خلاف آن کشف شد! – اما اگر برای عمل به آموزه های یک دین یا مذهب خاصّ، دلیلی در دست نداشت، حتی اگر دین و مذهب او واقعاً حق و مطابق با واقع هم بوده باشد، خداوند از او نمی پذیرد!؛ 👈 چرا که ملاک در محاسبۀ انسان ها دلیل و برهانی است که آنها بر اساس آن به قطع و یقین رسیده اند. 👉 ❇️ و اما اینکه آن دلیل، مطابق با واقع از آب در آید یا مخالف با واقع، از توان انسان ها خارج است؛ زیرا به دلیل عدم عصمت، هیچکس نمی تواند کاری کند تا استدلال خودش را منطبق با واقع و نفس الأمر کند و از هر گونه خطا و اشتباهی در امان بماند! 📽 برگرفته از جلسه 13 از سلسله مباحث "من فکر السید الحیدری". #نظریه_جواز_تعبد #اجتهاد_در_اعتقادات_و_اصول_دین ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 مظلومیت مبانی فکری و دین شناختی امام خمینی (ره) در حوزه های علمیه #فایل_های_تصویری #امام_خمینی #حوزه_های_علمیه ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 قیام امام حسین (علیه السلام) یک «انقلاب» بود یا یک «حرکت اصلاحی»؟! (بخش اوّل) ❇️ آیت الله حیدری در این گفت و گو که با شبکۀ آسیا صورت گرفته است ضمن ارائه تحلیلی عمیق از نهضت امام حسین (ع)، به بحث پیرامون شعائر حسینی می پردازند. اهم مطالب این بحث به شرح ذیل است: ➖ مجری: آیا از دیدگاه شما استعمال کلمۀ انقلاب به معنای مصطلح در علوم سیاسی برای اتفاقی که در واقعۀ عاشورا رخ داد صحیح است؟ 🔹 آیت الله حیدری: در ادبیات مارکسیستی، انقلاب به معنای حرکتی است که به منظور تغییر با توسّل به زور و سلاح صورت می گیرد؛ به این معنا نمی توان حرکت امام حسین (ع) را انقلاب نامید؛ چرا که آن حضرت هرگز ابتدائا به سلاح متوسل نشدند و خود را تحمیل ننمودند و به افرادی که حضرت را دعوت نمودند فرمودند اگر رهایم کنید به منطقه ای دور خواهم رفت. ما معتقدیم حرکت امام حسین (ع) را در درجه اول باید یک «حرکت اصلاحی» نامید؛ همانگونه خودشان صراحتاً فرمودند من خارج شدم برای اینکه صلاح امت را طلب نمایم، من خارج شدم برای اینکه امت جدّم حضرت محمد (ص) را اصلاح نمایم. حضرت (ع) هنگامی از سلاح استفاده نمودند که بین ذلّت و جنگ قرار گرفتند و آنجا بود که فرمودند «هیهات منا الذّلة» و تا زمانی که دشمن تیری را رها نکرد، حضرت از انداختن تیر خودداری نمودند و تنها برای مقابله به مثل و پاسخ به دشمن دستور به تیراندازی دادند. ➖ مجری: آیا امّت اسلامی می تواند از قیام امام حسین (ع) در شرایط فعلی خود بهره ببرد؟ اگر پاسخ مثبت است، این امر چگونه و از چه طریقی ممکن است؟ 🔹 آیت الله حیدری: یک چنین چیزی کاملاً برای امت اسلامی ممکن است، اما به شرطی که نخست برنامه و هدف امام حسین (ع) از خروج و قیام مشخص گردد و سپس بررسی شود که آیا این هدف و برنامه برای زمان و مکان و ظرف معیّنی است یا اینکه در همۀ زمان ها و مکان ها قابلیت اجرا و عملی شدن دارد. برای اینکه از هدف و برنامۀ اصلی سید الشهدا (ع) آگاه شویم باید به سخنان خود ایشان باز گردیم و در آنها دقّت و تأمّل بیشتری به خرج دهیم. آن حضرت (ع) در کربلا فرمودند: «هر كس سلطان سركشي را ببيند كه حرام هاي خدا را حلال مي كند، عهد و پيمان الهی را مي شكند، با سنّت رسول الله (ص) مخالفت می ورزد، در ميان بندگان خدا با گناه و ستم حكومت مي كند و هيچ مقابله اي با او نكند - نه با گفتار و نه با رفتار - بر خداست كه او را (در روز قيامت) با آن سلطان ظالم در يك جا محشور كند». و در ادامه فرمودند: «الا وَ اِنَّ هوُلاءِ قَدْ لَزِمُوا طاعَهَ الشَّیْطانِ، وَ تَرَکُوا طاعَهَ الرَّحْمنِ، وَ اَظْهَرُوا الْفَسادَ، وَ عَطَّلُوا الْحُدُودَ وَاسْتَاْثَرُوا بِالْفَیءِ، وَ اَحَلُّوا حَرامَ اللّهِ، وَ حَرَّمُوا حَلالَ اللّهِ، وَ اَنَا اَحَقُّ مَنْ غَیَّرَ»؛ (هان اى مردم! این گروه (بنى امیّه) به طاعت شیطان پای بند شده و از پیروى خداوند سرپیچى کرده اند، فساد را آشکار ساخته و حدود الهى را تعطیل کرده اند. آنان بیت المال را به انحصار خویش درآورده، حرام خدا را حلال و حلال خدا را حرام شمرده اند و من (که فرزند رسول خدایم) به قیام براى تغییر این اوضاع، از همه کس سزاوارترم). (تاریخ طبرى، ج 4، ص 304 ). پس مطابق این خطبه، هدف آن حضرت (ع) از قیام، تغییر و اصلاح بعضی از امور مهم امّت بود؛ یعنی اگر امت اسلامی می خواهد از این حرکت امام حسین (ع) برای امروز خود درس بگیرد و بهره ببرد، باید ببیند امام حسین (ع) درصدد اصلاح چه چیزی بود و اکنون آیا این مسائل و مشکلات که آن حضرت به منظور اصلاح آنها به پا خواست وجود دارد یا خیر؟! به عنوان مثال یکی از خصوصیات بنی امیه این بود که بیت المال مسلمین را در انحصار خود درآورده بود و امروز باید دید آیا حکومت های فعلی به همان شکلِ حکومت بنی امیه عمل می کنند و دست تصرف به بیت المال دراز می کنند یا اینکه امین بیت المال مردم اند؟ بر این اساس، اگر حکومتی همچون بنی امیه بیت المال مسلمین را به نا حق به خود اختصاص داده بود، پس باید این نقیصه و فساد آن اصلاح شود. ➖ مجری: حال این اصلاح و سعادت چگونه محقق می شود؟ 🔹 آیت الله حیدری: به وسیله امر به معروف و نهی از منکر: «أرید أن آمر بالمعروف و أنهی عن المنکر»؛ یعنی درست از طریق همان چیزی که قرآن کریم برتری امت پیامبر (ص) را به آن دانسته و معرفی نموده است: «کنتم خیر أمة اخرجت للناس تأمرون بالمعروف و تنهون عن المنكر»؛ آل عمران/ ۱۱۰ (شما بهترین امتی هستید که برای مردم پدید آمدید؛ چون امر به معروف و نهی از منکر می کنید و به خدا ایمان دارید). #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

پس تا اینجا مشخص شد که: 1⃣ اولاً امام حسین (ع) به وسیلۀ زور و شمشیر و خشونت (که معنای انقلاب در اصطلاح علوم سیاسی است) خارج نشدند؛ 2⃣ ثانیاً امام (ع) جنگ طلب نبودند، بلکه این دشمن بود که جنگ را بر آن حضرت تحمیل نمود و حضرت را در دوگانۀ انتخاب ذلت یا شهادت قرار داد؛ 3⃣ و ثالثاً مهمترین سلاح امام حسین (ع) در این حرکت اصلاحی، امر به معروف و نهی از منکر بود.🍃🍃🍃 ادامه دارد... #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 ثمره نگرش اجتماعی به دین #فایل_های_تصویری #نگرش_اجتماعی_به_دین ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 قیام امام حسین (علیه السلام) یک «انقلاب» بود یا یک «حرکت اصلاحی»؟! (بخش دوّم) ❇️ آیت الله حیدری در این گفت و گو که با شبکۀ آسیا صورت گرفته است ضمن ارائه تحلیلی عمیق از نهضت امام حسین (ع)، به بحث پیرامون شعائر حسینی می پردازند. اهم مطالب این بحث به شرح ذیل است: پس از مقدماتی که بیان نمودیم می توانیم نتیجه بگیریم قیام امام حسین (ع) نه تنها الگویی برای شیعیان بلکه الگویی برای همۀ امت اسلامی و بلکه برای همۀ حکومت ها اعم از اسلامی و غیر اسلامی می باشد؛ چرا که برنامۀ اصلاحی امام حسین(ع) مدّ نظر همه حکومت ها و همه مصلحان می باشد؛ یعنی برنامه ای است که همگان بر آن اتفاق دارند. گفتیم انقلاب از طریق خروج بالسیف و العُنف (خشونت) می باشد، حال آنکه امام (ع) فرمودند: «پس هرکس مرا به حق و حقیقت بپذیرد، خدا سزاوارتر به حقیقت است (یعنی این حقّ اصلاح را خداوند به ما داده است) و هر کس مرا رد نماید صبر می کنم تا خداوند بین من و شما حکم نماید». در عبارت فوق نفرمودند اگر مرا ردّ نمودید شمشیر می کشم و با شما می جنگم (انقلاب مصطلح در علوم سیاسی)، بلکه فرمودند صبر می کنم و خدا را به عنوان حَکَم قرار می دهم؛ یعنی امام (ع) به حرکت اصلاحی که بر اساس سلاح و با تحمیل صورت بگیرد اعتقادی نداشتند. همانگونه که امام خمینی (ره) برای تغییر نظام حاکم از سلاح استفاده نکردند بلکه مردم به خاطر علاقه و اعتقادی که به اسلام و تحقّق اهدافی که امام خمینی (ره) ترسیم نموده بودند، برای تغییر نظام حاکم قیام نمودند. ➖ مجری: شما فرمودید قیام امام حسین (ع) یک انقلاب به معنای خروج به وسیله شمشیر نبوده است، اما پس چرا کثیری از اقدامات سیاسی مسلحانه به نام جهاد و با تکیه بر قیام امام حسین (ع) صورت می گیرد؟ 🔹 علامه حیدری: جهاد تنها در جایی معنا پیدا می کند که یک حکومت و یا دولت اسلامی برای محافظت از حدود و ثغور وطن و جان و ناموس مردم خود، اقدام به دفاع از خود نماید و از دیدگاه ما اساساً در اسلام جهاد ابتدایی وجود ندارد! البته این موضوع باید در جای خودش به طور مفصل مورد بحث و بررسی قرار گیرد. ➖ مجری : آیا شعائر حسینی که امروز اقامه می شود، در مسیر حرکت اصلاحی امام حسین (ع) می باشد؟ 🔹 علامه حیدری: برای پاسخ به این سؤال باید مشخص کنیم که: هدف از شعائر حسینی چیست؟ چرا برای احیای حرکت امام (ع) نیاز به احیای شعائر داریم؟ آیا این شعائر به خودی خود هدف هستند؟ آیا اصول قرآنی احیای شعائر را هدف و غایت می دانند؟ یا اینکه هدف قرآن احیای مسألۀ مهمتری به وسیلۀ این شعائر است؟ آیا این شعائر به آن حرکت، برنامه و هدف اساسی که امام حسین (ع) می خواستند آن را احیاء کنند، کمک می کنند یا مانع از تحقّق آن اهداف می شوند؟! وقتی به قرآن مراجعه می نماییم می بینیم آنچه مورد تأکید قرآن است، احیاء و یاد آوری یکی از حقائق مهم و نعمت های الهی می باشد که سزاوار است به دلیل اهمیتش به فراموشی سپرده نشود. خداوند در آیه ۵۰ از سورۀ ابراهیم می فرماید: «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ»؛ (ما موسی را با آیات خود فرستادیم (و دستور دادیم) قومت را از ظلمات به نور بیرون آر! و «ایّام اللَّه» را به آنان یاد آور! در این نشانه هایی است برای هر صبر کننده شکرگزار!). یعنی یک اتفاق بسیار مهمی رخ داده است و لذا یادآوری آن واقعه لازم است. اما این یادآوری چگونه باید صورت بگیرد؟! به وسيلۀ شعائرى كه خداوند متعال معیّن نموده است: «ذَلِكَ وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ»؛ سوره الحج 32 (این چنین است که بزرگداشت شعائر الهی از مصادیق تقوای قلب ها است). حال باید دید این شعائر چیست؟ چون هدف، یادآوری آن واقعۀ مهم و اثرگذار است، هر وسیله ای که باعث شود این واقعۀ مهم باقی بماند و اهداف و نعمت های الهی یادآوری شود تا مردم تحت تأثیر قرار گیرند، «شعائر» نامیده می شود. البته باید توجه داشت که اگرچه اصل احیاء و تعظیم شعائر الهی مورد قبول و ضروری است، اما اینکه مصادیق این شعائر چیست، باید مورد بحث و تدقیق قرار گیرد تا هر کسی به بهانۀ تعظیم شعائر، هر بدعت و خرافه ای را به اسم شعائر جا نزند! #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 معیارهای تشخیص شعائر دینی 🔹 در اصل اینکه برگذاری مراسم عزاداری برای سرور و سالار شهیدان امام حسین (علیه السلام) امری ممدوح و ضروری است و از مصادیق بارز تعظیم شعائر الهی به شمار می رود تردیدی نیست و این نوع جلسات و آیین ها روز به روز هم باید بیشتر و پرشورتر برگذار شوند، اما یکی از مسائلی که باید پیرامون آن تأمل صورت گیرد، مصداق این شعائر است؛ یعنی کدام عمل مصداق شعائر حسینی محسوب می شود و کدام عمل محسوب نمی شود! در این باره باید افزود یکی از وظائف و مسئولیت های مراجع و علمای بزرگ و متخصّص - که آگاه به شرایط زمانی و مکانی هستند – این است که به روش علمی و اجتهادی و با در نظر گرفتن جوانب امر، مصادیق این شعائر را مشخص کنند تا از ورود بدعت ها و افعال نامناسب به حریم مقدّس شعائر دینی و مذهبی جلوگیری شود. برای تشخیص و جدا ساختن شعائر ممدوح دینی از رفتارهای ناپسند غیر شرعی، حداقل دو ملاک و شرط را باید در نظر گرفت: 1⃣ ملاک اول اینکه: منطبق با موازین شرعی باشند؛ چرا که امام حسین (علیه السلام) اساساً برای احیاء آموزه های دینی قیام نمودند و نه برای زیرپاگذاشتن آنها! 2⃣ ملاک دوم: اینکه از انجام آن رفتار و افعال، نقض اهدافی که سید الشهداء (علیه السلام) برای تحقق آنها جهاد کردند لازم نیاید. ✅ https://eitaa.com/alhaydari

دیدگاه آیت الله حیدری دربارۀ آیین های عزاداری و شعائر حسینی (ع) ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 به چه دلیل شهادت امام حسین (ع) از «ایّام الله» است؟! ◾️ آیت الله سید کمال حیدری (بخش اول) 🔹 پیش از اینکه به سؤال فوق پاسخ دهیم، لازم است چند حقیقت یا اصل قرآنی را به طور مختصر تبیین کنیم؛ چرا که این بحث در درجۀ اوّل یک بحث قرآنی است؛ اگرچه در ادامه و به منظور بیان مصادیقِ کلیاتِ قرآنی، به روایات معتبر – طبق مبانی خودمان – نیز رجوع خواهیم کرد. #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

1⃣ اصل اول: اضافۀ برخی امور به خداوند، بیانگر اهمیت آنها! 🔹 یکی از حقایق قرآنی این است که وقتی خداوند متعال می خواهد به چیزی شرافت و کرامت ببخشد، آن را به خودش نسبت می دهد تا به واسطۀ عظمت و شرافت حق تعالی، آن چیز هم قدر و قیمت پیدا کند. مثلاً خداوند خانۀ کعبه را به خودش نسبت می دهد تا بدان ارزش و شرف ببخشد؛ وگرنه خداوند سبحان از خانه و هر چیز دیگری بی نیاز است: «وَ إِذْ جَعَلْنَا اَلْبَيْتَ مَثابَةً لِلنّاسِ وَ أَمْناً وَ اِتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهِيمَ مُصَلًّى وَ عَهِدْنا إِلى إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ لِلطّائِفِينَ وَ اَلْعاكِفِينَ وَ اَلرُّكَّعِ اَلسُّجُودِ»؛ بقره/ 125 (و [به خاطر بياوريد] هنگامى كه خانۀ كعبه را محلّ بازگشت و مركز امن و امان براى مردم قرار داديم! و از مقام ابراهيم، عبادتگاهى براى خود انتخاب كنيد! و ما به ابراهيم و اسماعيل امر كرديم كه: خانۀ مرا براى طواف كنندگان و مجاوران و ركوع كنندگان و سجده كنندگان، پاك و پاكيزه كنيد!). پس این نسبت و اضافه، اضافۀ تشریفی و تعظیمی است برای برجسته کردن و اهمیت بخشی به امر مورد نظر، در منظومۀ معارف دینی. 🔸 بیان یک مثال: «ایام الله» با توجه به حقیقت قرآنی فوق، مشاهده می کنیم که قرآن کریم برخی از روزها را به خداوند متعال نسبت داده و آنها را «ایّام الله» نامیده است تا از این طریق عظمت، شرافت و اهمیت آنها را به مردم نشان دهد؛ مثل آیۀ 5 در سورۀ مبارکۀ ابراهیم: «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى بِآياتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ اَلظُّلُماتِ إِلَى اَلنُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيّامِ اَللّهِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكُورٍ»؛ (ما موسى را با آيات خود فرستاديم؛ [و دستور داديم😏 قومت را از ظلمات به نور بيرون آر! و«ايّام اللَّه» را به آنان ياد آوری کن! در اين، نشانه هايى است براى هر صبر كنندۀ شكرگزار). این «ایام الله» و اضافۀ «روز» به «الله»، از قبیل همان «طَهِّرا بَيْتِيَ» (بقره/ 125 )، «وَ اُدْخُلِي جَنَّتِي» (فجر/ 30) یا «نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي» (حجر/ 29) می باشد که در قرآن آمده است. اینکه مشاهده می کنیم خداوند برخی از روزها را به خودش نسبت می دهد، از آن جهت است که می خواهد به این ایّام در مقایسه با سایر روزها، نوعی امتیاز و برتری بدهد و آنها را در اذهان مردم برجسته و پررنگ کند. علتِ نسبتِ این ایام به خداوند و وجه تمایزشان از سایر روزها آن است که در این روزها امر الهی ظهور می یابد، ظهوری متمایز و شدید به نحوی که همۀ امور تحت الشعاع آن قرار می گیرد و سایر ظهورات در پرتو آن کمرنگ و بی فروغ می شوند؛ به گونه ای که انسان در آن ایام، عظمت و سلطنت و قدرت و حضور خدا را با همۀ وجود خود احساس می کند؛ یعنی حقّ آشکار می شود. #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

2⃣ اصل دوّم: طرح «قاعدۀ کلی» از سوی قرآن، و بیان «مصادیق جزئی» توسط روایات 🔹 اصل بعدی هم که اصلی قرآنی می باشد، این است که قرآن کریم عمدتاً قاعدۀ کلّی را بیان می فرماید، اما تعیین و تبیین مصادیق آن را به پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) موکول می کند: «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ اَلذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ»؛ نحل/ 44 (و ما اين ذكر [قرآن] را بر تو نازل كرديم، تا آنچه به سوى مردم نازل شده است را براى آنها روشن سازى؛ و شايد انديشه كنند!). 👈 متأسفانه عده ای به خاطر جهل یا کم اطلاعی نسبت به مبانی بنده گمان می کنند که من تمام روایات را انکار می کنم در حالی که سخن بنده چیز دیگری است و آن اینکه: احادیث (سنّت مَحکیّه و نقل شده) نباید با منطق و نگرش کلّی قرآنی در تخالف و تعارض باشند! قرآن کریم دارای روح، قواعد و اصول کلّی ای است که هیچ چیز اعم از اخبار و غیره نباید با آنها منافات و تضاد داشه باشد! 👉 از باب نمونه، مثلاً قرآن به عنوان یک قاعدۀ کلّی می فرماید وقتی می خواهید وارد خانه ای شوید، از درِ آن داخل شوید: «وَ أْتُوا اَلْبُيُوتَ مِنْ أَبْوابِها»؛ بقره/ 189. در آیۀ فوق، مصداق این قاعدۀ کلّی (ورود به خانه از درِ آن) بیان نشده، اما در روایاتِ صریح و مستفیض از رسول اکرم (ص) وارد شده است که من مدینۀ علم و علی (ع) باب آن است و برای داخل شدن در خانۀ علوم و معارف من، باید از طریق علی (ع) وارد شوید. این احادیث، اصل مسأله را تبیین نکرده اند، بلکه اصل آن را قرآن مطرح فرموده و اخبار فقط مصداق آن حقیقت قرآنی را مشخص و معیّن نموده اند. پس کبرا (مفهوم کلّی) را قرآن بیان نموده، و صغرا (مصداق جزئی) را روایت. #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

✅ دلیل اوّل: تصریح روایات معتبر بر یوم الله بودن شهادت امام حسین (ع) 🔹 پس از روشن شدن اصول قرآنی فوق، سؤال این است که آیا ایام محرم، عاشورا و به طور کلّی قیام و شهادت امام حسین (ع)، مصداق «ایام الله» هست یا خیر؟! مدّعای ما در پاسخ به مسألۀ مذکور این است که شهادت حضرت اباعبدالله (ع) قطعاً بزرگترین یا حداقل یکی از بزرگترین و مهمترین مصداق های «ایام الله» است که حتماً باید مورد تعظیم و تکریم قرار گیرد. 👈 دلیل ما برای اثبات این مدعا نیز، روایات معتبری است که این روز را به طور صریح و واضح، «یوم الله» معرفی می کنند. 👉 توضیح آنکه اصل «ایام الله» و ضرورت تعظیم و بزرگداشت آنها، در قرآن آمده و در این مطلب تردیدی نیست (طبق اصل اوّل). اکنون باید سراغ روایات معتبر برویم تا ببینیم مصداق «ایام الله» چه روزهایی است (طبق اصل دوّم). ❗️ این مسأله زمانی اهمیتی دوچندان می یابد که مشاهده می کنیم برخی اشکال می کنند که چرا شما شیعیان به جای اینکه مثلاً برای روز رحلت نبی اکرم (ص) یا شهادت امام علی (ع) یا شهادت حضرت زهرا (س) عزاداری کنید و این روزها را احیاء کنید، بیشتر روی تعظیم و بزرگداشت ایام محرم تأکید می کنید؟! 〽️ در جواب باید گفت معیار ما سنّت معتبر (قولی و فعلی) پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) است. خود ایشان به ما فرموده اند که برای تعظیم ایام محرم، قیام و شهادت امام حسین (ع)، حساسیت و ارزش بیشتری قائل باشیم و حکمت این امر را نیز قطعاً خودشان بهتر از ما می دانند. در ادامه، از باب نمونه به یک روایت معتبر – بر اساس مبانی حدیثی و رجالی ای که قبول داریم - اشاره می کنیم: روایت (1) - «عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ الْهَاشِمِيُّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ (ع) يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ كَيْفَ صَارَ يَوْمُ عَاشُورَاءَ يَوْمَ مُصِيبَةٍ وَ غَمٍّ وَ جَزَعٍ وَ بُكَاءٍ دُونَ الْيَوْمِ الَّذِي قُبِضَ فِيهِ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ الْيَوْمِ الَّذِي مَاتَتْ فِيهِ فَاطِمَةُ (ع) وَ الْيَوْمِ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) وَ الْيَوْمِ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحَسینُ (ع) بِالسَّمِّ فَقَالَ إِنَّ يَوْمَ الْحُسَيْنِ (ع) أَعْظَمُ مُصِيبَةً مِنْ جَمِيعِ سَائِرِ الْأَيَّامِ» (علل الشرایع، ج 1، ص 225). همان طور که در آخر این روایت مشاهده می کنیم، از حادثۀ کربلا و عاشورا - نه به «نهضت» یا «حماسه» و غیره -، بلکه به «یوم» تعبیر شده؛ زیرا کاملاً مشخص است که امام (ع) در مقام بیان مصداق برای قاعدۀ کلّیِ قرآنی (اصل دوّم) بوده اند؛ یعنی قرآن فرموده «ایام الله» را بزرگ بدارید، اما بیان ننموده که دقیقاً چه روزی مصداق آن «ایام الله» است، اما روایت مذکور به طور خاص، روز شهادت امام حسین (ع) را به عنوان یکی از مهمترین مصادیق و نمونه های «ایام الله» مشخّص و تعیین نموده است: «يَوْمَ الْحُسَيْنِ (ع)». 🔅 جالب آنکه این تعبیر «یوم»، فقط برای امام حسین (ع) به کار برده شده، اما برای سایر روزها حتی رحلت پیامبر گرامی اسلام (ص) یا شهادت امام علی (ع)، «یوم» وارد نشده است و همین امر، بیانگر عظمت و شرافت خاصّ این روز نسبت به سایر مناسبت ها بوده و ضرورت احیاء و بزرگداشت این روزها را به عنوان «ایّام الله» آشکار می سازد. ضمن اینکه در روایت مورد بحث، مصیبت امام حسین (ع) در مقایسه با دیگر مصائب، بزرگتر و عظیم تر شمرده شده است. لازم به ذکر است که روایت های موجود در این باب، مختصّ منابع شیعی نیست، بلکه باید گفت این اخبار اگر در منابع اهل سنّت بیشتر از مصادر ما نیامده باشد، کمتر نیامده است! در ادامه به یکی از همین روایات متعدد، اشاره خواهیم نمود. 🔘 ادامه دارد... 📽 مطارحات فی الفکر والعقیدة: ان یوم الحسین (ع) من ایام الله. #امام_شناسی #امام_حسین #قیام_و_نهضت_حسینی ✅ https://eitaa.com/alhaydari

🔺 راه گفتگو با مخالفین در فرهنگ قرآن و سیرۀ امام علی(ع) ❗️ روایت"امرت ان اقاتل الناس حتی یقولوا لا اله الا الله" که به پیامبر (ص)نسبت می دهند دروغ است!! #فایل_های_تصویری ✅ https://eitaa.com/alhaydari