برای دین و انقلاب همیشه دغدغه مند بود. مسائل سیاسی و فرهنگی را با توانمندی بالایی تجزیه و تحلیل می کرد. حضور فعال در مراسم های مذهبی، سخنرانی ها، راهپیمایی ها و شرکت در نماز جمعه داشت. کارشناس سیاسی و مربی عقیدتی و سیاسی برای کارکنان و سربازان بود.
ایشان در آن دوران از طریق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بارها به مناطق جنگی و عملیاتی اعزام شد. 38 ماه و 15 روز سابقه حضور در جبهه داشت. 10 درصد جانبازی هم از مدال های افتخار شهید بود.
شهید همیشه مصمم و با انگیزه سعی داشت در نبردها شرکت کند و این حضور را توفیق الهی می دانست. ایشان در عملیات های غرب کشور، قصر شیرین، مهاباد و همچنین عملیات مرصاد حضور فعالی داشت.
همسر شهید می گوید : 👇 👇
سال 1393 بود که شهید به بنده گفت قصد دارد برای اعزام به سوریه اقدام کند. رو به من کرد و گفت: « تو باید راضی باشی وگرنه این کار میسر نیست.» شاید به خاطر سال ها زندگی و وجود بچه ها می خواست که من هم راضی باشم. در جوابش گفتم: «وظیفه داری و باید شرکت کنی و بنده راضی هستم.» چرا که می دانستم آتشی در قلب او روشن است؛ سال ها و سال ها جا ماندن از قافله و دوستان شهیدش غصه ای بود که بارها به زبان آورده بود.
خاطرم هست، دومین ماموریت ایشان سه ماه طول کشید. وقتی برگشت، من و بچه ها منزل مادرم بودیم. ساعت 2:30 نیمه شب بود که تماس گرفت. خواب نبودم و با دیدن شماره ایشان به سرعت جواب دادم. گفتم: «برگشتی؟» گفت: «آره توی حیاط هستم اما کلید درب ورودی را ندارم.» گفتم: «بیا اینجا. چرا اطلاع ندادی؟» گفت: «نه مزاحم نمی شوم. داخل انباری را نگاه می کنم شاید کلید را آنجا گذاشته باشم.» گفتم: «هوا سرد است، سرما می خوری.» راضی نشد بیاید. بالاخره صبح شد. برادرم ما را به خانه مان رساند. زانوهایش را زمین گذاشت و دستهایش را مثل بال پرندگان باز کرد و فرزندان خود را در آغوش کشید. گفت: «شب که آمدم خیلی خسته بودم اما خوابم نمی برد. یک ساعتی را کنار وسائل و کتاب ها و دفترهای بچه ها بودم و ورق می زدم. توی خونه می چرخیدم. چقدر امنیت خوبه، چقدر خونه خوبه. بعد از نماز صبح بود که خوابیدم.»
ایشان در بخشی از وصیت نامه اش نوشته است: «خدایا دیدن چهره مظلوم و معصوم خانواده ام و عزیزانم خیلی برایم لذت بخش است اما می دانم فرصت طلایی خدمت به اهل بیت (علیهم السلام) به این آسانی ها پیش نمی آید. خدایا می دانم که عمرم روزی تمام می شود و حسرت شهادت را می خورم پس از تو می خواهم این نعمت را از من نگیری و من با لباس رزمندگی و خونین به سویت پرواز کنم تا بلکه خجالت زده شهدا و سایر عزیزانی که امدیشان به ماست، نباشم.
خدایا اگر تو مرا محروم نمایی، چه کسی مرا روزی می دهد! پس روزیم شهادت نما که سخت به آن محتاج و مشتاقم. خدایا اگر تو مرا ذلیل کنی چه کسی مرا یاری می کند، پس مرا یاری کن تا در رکاب سربازان مدافع حرم، خوب باشم و سعادتمند شوم.
خدایا بارها این فرازهای مناجات شعبانیه را زمزمه نمودم که اگر تو مرا به جرمم بگیری من تو را به عفوت می گیرم و اگر تو مرا به گناهانم بگیری من تو را به عفوت می گیرم و در آن دنیا با صدای بلند صدا می زنم من تو را و اهل بیت (علیهم السلام) را دوست داشته ام هرچند بنده خوبی نبوده ام.»
15.16M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
کلیپ زیبا ۳دقیقه
ذکر حضرت امیرالمومنین علیه‌السلام عبادت است