شاخص محور باشیم نه شخص محور 🔹جمع دوستانه ای بود. گروهی از رفقای قدیمی برای تجدید خاطره گردهم آمده بودند. از هر صنفی در میانشان دیده می شد؛ پزشک، مهندس، قاضی، استاد دانشگاه، امام جمعه، واعظ، مدرس حوزه، نظامی، کارمند، کارگر ساده و... 🔹از هر دری سخن می گفتند. چند نفری درباره حوادث تلخ سال 88 بحث می کردند. هرکس برای اثبات دیدگاه خود دلیلی می آورد. از جمله برخی به سابقه انقلابی، سابقه طولانی جبهه و جنگ، داشتن مسولیت های مهم در نظام، یار و همراه دیرین امام بودن، داشتن شخصیت علمی و سیاسی و عناوین دیگری از این دست برای اثبات حقانیت افراد استناد می کردند. 🔹گفتم: دوستان! همه این ویژگی ها و سوابق در جای خود بسیار ارزشمند و قابل ستایش است، اما براساس آموزه های دینی و عقلی هرگز نمی تواند دلیل حقانیت افراد و درستی مواضع فکری و سیاسی آنان باشد. گفتند: چطور؟ یعنی کسی که از اول نهضت اسلامی تا روز رحلت امام(ره) همراه وی بود، با کسی که شاید بیش از چند دیدار عمومی با امام نداشته، یکی است؟ گفتم: قطعا همراهی با امام(ره) و سابقه انقلابی و خدمت در نطام اسلامی یک امتیاز بزرگی است، اما مواضع، عملکرد و شعارهای افراد را باید براساس یک معیار کاملا پذیرفته شده دینی و منظقی سنجید. گاهی ممکن است افراد در گذشته به دلایلی در مسیر درست حرکت می کردند، اما در گذر زمان دچار دگرگونی فکری شده و برخلاف گذشته خود عمل می کنند. 🔹گفتند: مثلا چه معیاری؟ گفتم: اجازه دهید ابتدا یک ماجرای تاریخی را نقل کنم. در جنگ جمل در یک طرف امام علی(ع) به عنوان داناترین، شجاع ترین و با سابقه ترین صحابی و خلیفه برحق و داماد پیامبر اکرم(ص) قرار داشت و در سوی دیگر عایشه، همسر رسول خدا(ص) و دختر ابوبکر، طلحه و زبیر از یاران برجسته، قدیمی و خوش سابقه آن حضرت ایستاده بودند. به ویژه عایشه جایگاه برجسته و نفوذ بسیاری در میان مسلمانان داشت. 🔹جایگاه برجسته و سابقه درخشان رهبران دو طرف باعث دوقطبی شدن شدید جامعه و شکاف عمیق در میان مسلمانان شد. گروهی جانب امام علی(ع) و گروهی جانب عایشه و طلحه و زبیر را گرفتند. گروهی نیز مانند سعد ابی وقاص و عبدالله بن عمر از اصحاب و شخصیت های شناخته شده موضع بی طرفانه ای گرفتند. 🔹شخصی به نام حارث بن حوط به امام علی(ع) گفت: چگونه ممکن است که افرادی مانند عایشه، طلحه و زبیر به خطا رفته باشند؟ امام فرمود: دلیل سردرگمی تو این است که افراد و شخصیت ها را معیار شناخت حق و باطل قرار داده ای! در حالیکه باید ابتدا حق و باطل را شناخته، سپس حق و باطل بودن افراد را براساس آن بسنجی! حارث گفت: آیا می توانم مانند سعد ابی وقاص و عبدالله بن عمر در این درگیری بی طرف باشم؟! امام فرمود: آن دو باطل را یاری نکردند، ولی حق را تنها گذاشتند، پس چگونه می توانند الگوی دیگران باشند!؟( الامالی، طوسی، ص134) 🔹ببینید دوستان! امام علی(ع) که براساس صریح سخنان پیامبر اکرم(ص) خودش معیاری برای شناخت حق و باطل و همواره همراه و همپای حق بود، حتی نگفت که من برحقم! فرمود: اول حق و باطل را بشناسید، آنگاه اهل حق و باطل را خواهید شناخت. این جمله طلایی از اوست: ِاعرِف الحقَّ تَعرِفُ اَهلَه. در هر اختلافی ابتدا باید حق و باطل را شناخت و آنگاه براساس آن به راحتی می توان تشخیص داد که چه کسی بر حق است و چه کسی اهل باطل. 🔹در حوادث 88 و بسیاری از نزاع های سیاسی که هنوز هم در جامعه جریان دارد، ابتدا باید حق و باطل و درست و نادرست را شناخت، آنگاه به راحتی می توان تشخیص داد که چه کسی درست یا نادرست می گوید. یکی گفت: معیار درستی و نادرستی در این گونه حوادث و نزاع های سیاسی چیست؟ گفتم: برای کسانی که اسلام و نظام را قبول دارند ارزش ها و آرمان های اسلامی، قوانین جمهوری اسلامی و اندیشه ها و آموزه های امام(ره) و رهبری مهم ترین معیارها برای شناخت درست و نادرست و حق و باطل در این حوادث است. اگر کسی دقیقا این معیارها را بشناسد و مواضع و سخنان همه را با آنها بسنجد در شناخت حق و باطل ذره ای دچار تردید نمی شود. ۱۳۹۷/۱۰/۱۰ ✍️ علی اسدی @ali_asadi_zanjani @aliasadizanjani110

در آموزه‌های دینی، سختی در انجام یک کار، عبادت یا زیارت خالصانه، ثواب و ارزش آن را نزد خداوند متعال بیشتر می‌کند: خیر الاعمال احمزها: بهترین کارها دشوارترین آنهاست. بدون شک، خدمت خالصانه به کشور و مردم از جمله رای دادن نیز از این قاعده مستثنی نیست. رای تک‌تک افراد در اقتدار کشور موثر است. افرادی که به دلیل کهولت سن، معلولیت، بیماری یا شرایط خاص، برای رای دادن با سختی و دشواری مواجه هستند، زمانی که با اراده و صبر از این موانع عبور می‌کنند و در انتخابات شرکت می‌کنند، ثواب و اجر بسیار بیشتری نسبت به افراد سالم که به راحتی می‌توانند رای بدهند، کسب می‌کنند. علاوه بر ثواب اخروی، تلاش این افراد برای رای دادن، درس بزرگی برای همه ما دارد. این اندازه تعهد به سرنوشت کشور، تذکری گؤیا برای افراد سالمی است که به دلایل واهی مانند مشغله‌های روزمره، بی‌تفاوتی و یا ناامیدی، در انتخابات شرکت نمی‌کنند و حق تعیین سرنوشت خود و کشورشان را به دیگران واگذار می‌کنند. حضور افراد معلول، سالمند و بیمار در انتخابات، نمادی از اراده و عزم راسخ آنها برای ساختن ایرانِ آباد و سرافراز است. این عمل به ما می‌آموزد که هیچ مانعی نمی‌تواند انسان را از انجام وظایف خود باز دارد و اراده و عزم راسخ می‌تواند بر هر سختی و مشکلی غلبه کند. لذا بر همه ما واجب است که با درس گرفتن از این افراد، در انتخابات حضور یابیم و با رای خود، در تعیین سرنوشت کشورمان نقش آفرینی کنیم. ✍️ علی اسدی @ali_asadi_zanjani @aliasadizanjani110

🔴 وطن پرست یعنی این مادربزرگ عزیز که با دوتا عصا و این‌جور به سختی در مملکت غريب زیر باد فحش و ناسزا و اهانت و تهدید دشمنان ایران بره و رأی بده برا سربلندی ایران عزیز بعد عده ای نشستن تو خونه و نمیرن تا سر کوچه‌ رأی بدی؟! هر یک رأی بیشتر، یعنی یک ایران قوی‌تر

پیامبر اکرم فرمود: در آخر الزمان دورانی می‌آید که جای معروف و منکر تغییر کرده و ارزش‌ها وارونه می‌شود. در این دوران شیطان به‌قدری ذائقه‌های را تغییر می‌دهد که مردم خوب را بد و بد را خوب می‌بینند و ملاک را گم می‌کنند؛ دوره حیرت و سرگردانی از سخت‌ترین دوران‌ها است که مربوط به آخر الزمان می‌شود. گاهی برخی تبلیغات مسموم سبب می‌شود که انسان به باورهای خود شک می‌کند. این کلیپ نمونه ای از معرفی «منکر» به عنوان « معروف» است. مشاور آقای پزشکیان در اقدامی زشت، توهین امیز و خلاف ادب و اخلاق در جلوی چشم میلیون ها بیننده میکروفون را پرتاب می کند اما مدعیان اصلاحات!! چنان این کار «ناپسند» را «زیبا» نشان می دهند که انسان در ناپسندی آن تردید می کند! یکی از کارهای شیطان برای فریب انسان، تزیین و زیبا نشان دادن و آراستن کارهای ناپسند است: وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لَا يَهْتَدُونَ؛ ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ،ﺍﻋﻤﺎﻝ [ﺯﺷﺘﺸﺎﻥ ] ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ [ﺣﻖ] ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ.(نما/٢٤) ببینید چطور از یک حرکت زشت و ضد ارزش که میتونست به ضررشون تمام بشه چه کلیپی ساختن برای فریب توده های مردم!!! برفرض که آقای «فاضلی» بر حق بود و مجری به وی ظلم کرد، ایشان می توانست به جای خشم و عصبانیت و پرتاب میکروفون به طور مستند پاسخ ایشان را بدهد. فریب جنگ روانی به تعبیر رهبری « خنّاسان مسلّط» را نخوریم.

اگه فکر میکنی جلیلی اهل نمایشه، اینو ببین خیلی قشنگه #حسین_دارابی | عضوشوید 👇 http://eitaa.com/joinchat/443940864Cf192df24f0

در مصاف با جنگ شدید روانی یکی از فضلای قم نقل می‌کرد: وقتی حجم وسیع جنگ روانی و موج گسترده تخریب علیه آقای جلیلی را به ویژه در فضای مجازی دیدم، به شدت نگران شدم. بالاخره بسیاری از مردم از حقایق بی‌خبر هستند و تجربه انتخابات گذشته نشان داده که این تخریب‌ها، به ویژه با استفاده از ترفندهای جنگ روانی، روی افکار عمومی اثر می‌گذارند. برای همین تصمیم گرفتم به اندازه خود و در حد توانم برای تبلیغ و روشنگری درباره تخریب ها تلاش کنم. در ادامه خواستم استخاره کرده و به قرآن تفألی بزنم. آیات جالب و مناسبی از سوره طه آمد: قَالَ بَلۡ أَلۡقُواْۖ فَإِذَا حِبَالُهُمۡ وَعِصِيُّهُمۡ يُخَيَّلُ إِلَيۡهِ مِن سِحۡرِهِمۡ أَنَّهَا تَسۡعَىٰ (66) فَأَوۡجَسَ فِي نَفۡسِهِۦ خِيفَةࣰ مُّوسَىٰ( 67) قُلۡنَا لَا تَخَفۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡأَعۡلَىٰ (68) وَأَلۡقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلۡقَفۡ مَا صَنَعُوٓاْۖ إِنَّمَا صَنَعُواْ كَيۡدُ سَٰحِرࣲۖ وَلَا يُفۡلِحُ ٱلسَّاحِرُ حَيۡثُ أَتَىٰ (69) آیات مربوط به رویارویی حضرت موسی(ع) با ساحران فرعون اشاره دارد. طبق این آیات، وقتی ساحران با سحر و جادو، طناب‌ها و چوب‌دستی‌های خود را در چشم مردم مار جلوه دادند، حتی حضرت موسی(ع) در دلش ترسید، اما خداوند به او وحی کرد که تو برتری. نترس و عصای خود را بینداز. حضرت موسی عصای خود را افکند و تبدیل به مار شد و هر آنچه ساحران بر زمین افکنده بودند را بلعید. ایشان تأکید کرد که قطعاً نمی‌خواهد آقایان جلیلی و پزشکیان را با حضرت موسی(ع) و فرعون مقایسه کند، اما به نظرش دو جریان طرفدار گفتمان انقلاب اسلامی و جریان غربگرا مقابل هم ایستاده‌اند. هرچند از نظر قدرت رسانه و تخریب، جریان غربگرا و انحرافی دست برتر را دارد و نگران کننده است، اما امیدوارم اگر طرفداران گفتمان انقلاب با ایمان راسخ و خلوص نیت تا لحظه آخر با تمام توان تلاش کنند، ان‌شاءالله به فضل الهی و به رغم نگرانی‌ها پیروز خواهند شد. علی اسدی @ali_asadi_zanjani

هنوز طنین صدای حاج قاسم در گوشمان است که می گفت: «ایران حرم است»! اما آقای پزشکیان می گوید: «ایران، قفس است»! نگهبان این حرم باشیم با رای به کد44 ( جلیلی) این پیام را به دوستان، آشنایان و فامیل خود پیامک کنید

جلیلی از تبار همان غواصان دریادلی است که در راه دفاع از این مرز و بوم با دستان بسته به وسیله نظامیان بعثی زنده به گور شدند؛ با همان صفا، صداقت، مردانگی، ولایت مداری، اخلاص، غیرت، حمیت و تعصب نسبت به اسلام، انقلاب، ایران و مردم. او یک پای خود را در راه دفاع از اسلام، انقلاب و ایران داده است، اما هرگز در مناظرات و تبلیغات به سابقه جبهه و جانباز بودنش اشاره هم نکرد!

انتخاب با شماست! #حرم #قفس

🎥خوشتر آن باشد که سرّ دلبران گفته آید در حدیث دیگران 🔹

در خانه اگر کس است، یک حرف بس است!

نقدی بر طرح بحث قومیت در انتخابات در برخی شبکه های اجتماعی با اشاره به آرای بیشتر برخی استان های آذری زبان به آقای پزشکیان، بر نقش پررنگ آنها در انتخاب وی تاکید می شود. این رویکرد در تحلیل نتیجه انتخابات ناصواب و دارای پیامدهای ناگواری است. 🔹طرح آمار آرای قومیتی بدون جزئیات: مطرح کردن موضوع قومیت در انتخابات، بدون ارائه آمار دقیق تفکیکی استان‌های فارس، لر، کرد و دیگر قومیت ها، ناقص و گمراه‌کننده است. ارائه جزئیات آرا در این استان‌ها می‌تواند تصویری روشن‌تر از گرایش‌های واقعی رأی‌دهندگان ارائه دهد. 🔹ایجاد تفرقه و نفرت: دامن زدن به بحث قومیت در انتخابات، نتیجه‌ای جز ایجاد نفرت و تفرقه میان طرفداران جلیلی و برخی اقوام ایرانی ندارد. این امر می‌تواند گسل‌های قومیتی را تحریک کرده و به ضرر انسجام و وحدت ملی تمام شود. 🔹انحراف از تحلیل درست: به جای تمرکز بر بررسی علل و انگیزه‌های واقعی رأی‌دهندگان، طرح بحث قومیت نوعی انحراف از مسیر تحلیل درست نتایج انتخابات به شمار می‌رود. 🔹غیرضروری بودن تاکید بر قومیت: حتی اگر فرضاً آمار نشان‌دهنده گرایش قومیتی در آرا باشد، باز هم تاکید بر این موضوع و دامن زدن به آن، نه تنها سودی ندارد، بلکه می‌تواند باعث تشدید اختلافات و خدشه‌دار شدن روابط بین اقوام ایرانی شود. 🔹پیشنهاد: به جای طرح بحث‌های قومیت‌گرایانه، باید به بررسی عمیق‌تر علل و انگیزه‌های واقعی رأی‌دهندگان در انتخابات پرداخت. این امر می‌تواند به درک بهتر انتخابات و زمینه ارتقای وحدت ملی در کشور یاری رساند.۱۴۰۳/۴/۱۶ ✍️ علی اسدی @ali_asadi_zanjani

توصیه‌های تربیتی برای حضور در مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام: 🔹حضور در کنار خانواده: همراهی با خانواده: تلاش کنیم تا به همراه همسر و فرزندان در مراسم عزاداری اباعبدالله الحسین علیه السلام شرکت کنیم. 🔹انتخاب هیئت مناسب: مدت زمان متعادل: به هیئت‌هایی برویم که زمان مراسم آن‌ها خیلی طولانی نباشد. فضای مناسب: ترجیحاً در هیئت‌هایی شرکت کنیم که فضای باز داشته باشند و بچه‌ها احساس راحت‌تری داشته باشند. 🔹حفظ آرامش کودکان: نورپردازی ملایم: ترجیحاً در قسمت‌هایی بنشینیم که تاریک مطلق نباشد و بچه‌ها دل‌نگران نشوند. مراقبت و همراهی: بچه‌ها را با کمال محبت و متانت در کنار خودتان نگهداری کنید. سرگرمی و بازی: خودمان زمانی را با بچه‌ها بازی بی‌سر و صدا کنیم و همه حواسمان محو روضه نباشد و از حال خوب بچه‌ها غافل نشویم. مهربانی مضاعف: در روضه‌ها از همیشه به فرزندانمان مهربان‌تر باشیم. درک و همراهی: اگر بچه‌ها از حضور در هیئت خسته شدند، سرگرمشان کنیم و اگر خواستند به خانه برگردند، بدون معطلی و بدون ناراحتی به خانه برگردید. 🔹ایجاد فضایی شاد و صمیمی: روحیه نشاط: با روحیه نشاط و با محبت بچه‌ها را به مراسم ببریم. مهدکودک مناسب: فرزندان عزیز را به مهدکودک_هیئت‌هایی که بچه‌ها را برای بازی در فضایی بیرون از مراسم روضه منتقل می‌کنند نسپارید. خوراکی و اسباب‌بازی: به همراه خود مقداری خوراکی، اسباب‌بازی، مداد رنگی و دفتر نقاشی و... ببرید تا در طول مراسم حوصله بچه‌ها سر نرود. ارتباطات اجتماعی: سعی شود مقداری خوراکی و اسباب‌بازی بیشتر به همراه آورده شود تا ارتباط‌گیری فرزندان با بچه‌های دیگر تسهیل شود. بردباری و سعه صدر: ترجیحاً به هیئت‌هایی برویم که بزرگترها بخاطر سرو صدای احتمالی بچه‌ها عصبانی نمی‌شوند. (اگر برای بچه‌ها سرگرمی ایجاد شود، سرو صدای بچه‌ها به حداقل می‌رسد). 🔹خاطره‌ای خوش: یادمان باشد که حضور در روضه امام حسین علیه السلام باید همراه با خاطره خوش برای بچه‌ها باشد؛ پس نوع رفتار ما با بچه‌ها خیلی می‌تواند موثر باشد. ✍محسن پوراحمدخمینی | روان‌شناس کانال تربیتی همسران خوب eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6

‏ زمینه‌های پیدایش حادثه عاشورا (۱) مقدمه حادثه عاشورا، یکی از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ اسلام است. این واقعه، همانند بسیاری از رویدادهای سیاسی و اجتماعیِ دیگر، به طور ناگهانی رخ نداد، بلکه ریشه در دگرگونی‌های عمیق اجتماعی داشت که پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) در جامعه اسلامی پدیدار گشت. این دگرگونی‌ها، شامل تغییرات گسترده‌ای در ساختار، ارزش‌ها و یا نهادهای جامعه بود که بر جنبه‌های مختلف زندگی مسلمانان اثر گذاشت. این دگرگونی‌ها به صورت تدریجی و در طول زمان رخ دادند و نه به طور ناگهانی و در قالب یک رویداد خاص. برای درک عمق این دگرگونی‌ها، کافی است به این نکته توجه کنیم که روزی مردم برای بردن آب وضوی پیامبر(ص) از باب تیمن و تبرک، از هم سبقت می گرفتند. اما پنجاه سال پس از رحلت پیامبر، در همین جامعه، عده‌ای برای کشتن نوه‌ی همان پیامبر از یکدیگر سبقت می‌گرفتند و آن را مایه‌ی رستگاری ابدی خود می‌دانستند! عمر سعد پس از نماز عصر عاشورا خطاب به سپاهیان خود، آنان را لشگریان خدا خواند و به آنان بشارت بهشت داد: يا خيل الله اركبي وبالجنة أبشري!( الارشاد/۲۳۰؛ تاریخ طبری۳/۳۱۴) این دگرگونی‌ها که بر خلاف آموزه‌های قرآن و پیامبر(ص) بودند، به مثابه انحراف از دین تلقی می‌شدند. این انحرافات را می‌توان در سه دسته کلی انحراف سیاسی، انحراف فرهنگی و تبعیض و بی‌عدالتی طبقه‌بندی کرد. ادامه دارد... ✍️ علی اسدی @ali_asadi_zanjani

زمینه‌های پیدایش حادثه عاشورا (۲) ۱. انحراف سیاسی الف. حاکمیت افراد ناشایست پیامبر اکرم (ص) با هدایت الهی، اهل بیت (ع) و در رأس آنان، علی (ع) را برای جانشینی خود و حکومت و رهبری مردم برگزید. اما مسلمانان به محض رحلت رسول خدا، اهل بیت او را کنار زده و با انگیزه‌های مختلف، ابوبکر را برای خلافت و رهبری برگزیدند. پس از وی عمر و عثمان به خلافت رسیدند. این افراد هرگز شایستگی های علی ابن ابی طالب (ع) را نداشتند و به مرور جامعه اسلامی را در زمینه‌های گوناگون به بیراهه بردند. به ویژه در زمان عثمان انحراف زیاد شد به گونه‌ای که مردم و بسیاری از اصحاب پیامبر اعتراض و در نهایت با محاصره خانه عثمان، وی به دست معترضان کشته شد. در پی خلافت این افراد، به ویژه در زمان عثمان، افراد ناشایست به حاکمیت رسیدند و مناصب مهم حکومتی را عهده‌دار شدند. به ویژه در زمان خلافت عثمان، بنی امیه که سال‌های سال به رهبری ابوسفیان، دشمن اصلی اسلام بودند، بر جامعه مسلط شدند. ابوسفیان و بنی امیه پس از سال‌ها جنگ علیه پیامبر، در سال فتح مکه و از سر ناچاری به ظاهر ایمان آوردند. افرادی مانند مروان بن حکم، معاویه، زیاد بن ابیه، مغیره بن شعبه، ولید بن عتبه، عمرعاص، عبیدالله بن زیاد و یزید از شاخص‌ترین افراد بنی امیه بودند که به حکومت رسیدند و در انحراف جامعه اسلامی و پیدایش حادثه عاشورا نقش مهمی داشتند. کنار زدن اهل بیت (ع) و سر کار آمدن افراد ناشایست، اساس انحراف جامعه اسلامی و پیدایش حادثه عاشورا بود؛ برای همین در زیارت عاشورا کسانی که اهل بیت (ع) را از جایگاه الهی آنان کنار زده و سنگ بنای ظلم به آنها را بنا نهادند، مورد لعن قرار گرفته‌اند: فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیْکُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ... وَلَعَنَ اللهُ اُمَّهً دَفَعَتکُم عَن مَقامِکُم وَ اَزالَتکُم عَن مَراتِبِکُمُ الَّتی رَتَّبَکُمُ اللهُ فیهَا. در ادامه با شخصیت شماری از کسانی که پس از پیامبر به حاکمیت رسیده و جامعه را به سوی گمراهی سوق دادند آشنا خواهیم شد.۱۴۵۳/۴/۲۵ ادامه دارد... ✍️ علی اسدی @ali_asadi_zanjani

روضه‌خوانی دروغ، یعنی بیان وقایع و داستان‌های مجعول و خلاف واقعیت در مجالس عزاداری امام حسین (ع) و یارانشان، پیامدهای منفی متعددی به دنبال دارد. از جمله: تضعیف باورها، تحریف حقایق، بی احترامی به مقدسات، ترویج خرافه، استفاده ابزاری از احساسات مذهبی و ایجاد تفرقه و اختلاف. سخنان شهید مطهری را درباره تاریخ و منشأ پیدایش روضه های دروغ بشنویم‌. ‏ کانال سبک زندگی اهل بیت(ع) https://eitaa.com/ahlebit110

آفتابِ بر نی (۶) کربلا صحنه نبرد حق و باطل بود. کفر در لباس ایمان به مصاف دین آمده بود. باطل نقاب حق به چهره داشت. سپاه یزید را، لشگر خدا خواندند! با قصد قربت آمده بودند، به جنگ حسین! تنها پسر دختر رسول الله؛ به فرمان خلیفه برحق پیامبر! گفتند: حسین، " خارجی" است و شوریده است علیه خلیفه برحق رسول الله! عاشورا که شد با مژده بهشت فرمان حمله صادر شد: یا خَیلَ اللهِ ارکبی و ابشری بالجنه! شناخت حق و باطل و کفر و ایمان دشوار می نمود؛ تلبیس ابلیس! خیلی ها در چاه گمراهی و هلاکت افتادند. کفر و نفاق پوستین دین و ایمان به تن کرده بود. به نام خدا و دین بر مسلمانان حکومت می کردند. حسین(ع) حق را نمایان کرد؛ با گفتار و رفتارش. غبار از چهره اسلام ناب برگرفت. پرده نفاق از چهره اسلام اُموی افتاد. یزیدیان به دست خود رسوا شدند؛ رفتارشان با خاندان پیامبر رسوای عام و خاصشان کرد؛ جنایت های آنان رنگ و بویی از اسلام و انسانیت نداشت؛ بی سابقه بود در تاریخ زندگی آدمیان؛ به قدری بی سابقه که زمین و آسمانها هم گریه کردند! آفتاب حقیقت برای همیشه بر تارک تاریخ درخشید. حسین چراغ هدایت بود و کشتی نجات امت! حجت خدا در روی زمین! با غروب حسین، دین خدا طلوعی دوباره کرد. ▪️گفت لباسی کهنه برایش بیاورند، به قدری کهنه که کسی در آن رغبت نکند! پاره پاره اش کرد. پوشید زیر لباس هایش. می دانست لباس هایش را غارت می کنند. می خواست کسی در آن طمع نکند. وقتی که شهید شد، لباس کهنه را هم به غارت بردند! هنوز خیلی ها داستان پدرش علی(ع) با عمرو بن عبدود را به یاد داشتند. او را که در جنگ خندق کشت، دست به لباس و زرهش نزد. می گفت نباید بزرگ قومی را خوار و خفیف کرد! خواهر عمرو که چنین دید، گفت: جاداشت تا زنده ام برایت گریه کنم، اما چون به دست چنین جوانمردی کشته شدی برایت گریه نمی کنم! ▪️فقط چندماه داشت. بغلش کرد. برد به سمت دشمن. گفت: خانواده ام را که کشتید، همه را. حداقل به این کودک آب دهید! هنوز داشت حرف می زد که یکی تیری انداخت؛ گلوی کودک بریده شد. دستش را گرفت زیر گلوی بریده. پر از خون شد.خون ها را پاشید سمت اسمان! گفت: خدایا! خودت می بینی! چقدر آسان است تحمل این مصیبت ها در راه تو! از آن خون یک قطره هم به زمین برنگشت! ▪️یک نقطه را مرکز قرار داده بود. از آنجا حمله می کرد. وقتی هم دور می شد دوباره بر می گشت همان جا. بلند می گفت: لاحول ولا قوه الا بالله العلی العظیم! آرامش می کرد نام و یاد خدا. زن و بچه ها صدایش را که می شنیدند می فهمیدند هنوز زنده است. گفته بود از خیمه ها بیرون نیایند! ▪️حسین می جنگید؛ تنهایِ تنها. از پسش بر نمی آمدند. حمله کردند به خیمه ها، به خانواده ها! فریاد زد: ای پیروان خاندان ابوسفیان! اگر دین ندارید و از قیامت نمی ترسید، لااقل آزاده باشید! شما با من می جنگید، چه کار دارید به زن و بچه ها؟! شمر گفت: راست می گویی پسر فاطمه! و دستور داد برگردند. ▪️خودش را رساند به آب. ترسیدند آب بخورد، نیرو بگیرد. یکی شان گفت: ریخته اند به خیمه هایت. آن وقت تو داری آب می خوری؟ آب نخورده برگشت. دروغ گفته بودند. گفت: حالا که تا اینجا آمده ام، دوباره خداحافظی کنم! زن و بچه ها جمع شدند. گفت: خودتان را آماده کنید. از این به بعد خیلی سختی می بینید، اما خواری و ذلت نه. ▪️اول تن به تن با حسین می جنگیدند. دیدند نمی شود؛ هر که می رود کشته می شود. عمر سعد فریاد زد: این پسرِ کشنده ی عرب است! خون علی در رگ های اوست. یکی یکی به جنگش نروید. دسته جمعی حمله کردند به او. با شمیشیر، با تیر، با سنگ، با نهایت نامردی ▪️بدنش زخم های فراوان برداشته بود. نمی توانست راه برود.با سرِ زانو حرکت می کرد. چند قدمی می رفت و می افتاد، دوباره بلند می شد. تیر که خورد به گلویش، نشست. تیر را کشید بیرون. دست های خونی اش را کشید به صورتش. گفت: می خواهم با چهره خونین به ملاقات پروردگارم بروم. ▪️یک نفر گفت: راحتش کنید. کسی رفت که راحتش کند. نتوانست، لرزید و برگشت. شمر گفت: چرا می لرزی؟ امان از ترس! خودم می روم. رفت. برگشت. آفتاب در دست. همان آفتابی که روی نی رفت. بدن خودش هم می لرزید. ▪️صدای شیهه ی ذوالجناح را شنیدند. خوش حال شدند. فکر کردند حسین آمده است تا برای بار سوم خداحافظی کند. از خیمه ها بیرون دویدند. اسب امده بود، اما بی سوار! با یال خونین! اشگ بود که از دیدگان می چکید. فریاد بود که در گلو خفه می شد! آسمان و زمین هم گریه می کرد!۱۴۰۲/۵/۷ ✍️ علی اسدی @ali_asadi_zanjani

آفتابِ بر نی(۲) ▪️راه درست همیشه روشن است. به شرطی که انسان نشانه های راه را بشناسد و رهرو راه راست باشد. نسل سوم سرگردان بودند. نمی دانستند حسین(ع) راست می‌گوید یا یزید !؟ هر دو دم از اسلام و قرآن می‌زدند، اما تکلیفشان را محمد(ص) روشن کرده بود. با اینکه نسل سوم هیچ وقت او را ندیده بودند،اما بارها گفته او را شنیده بودند: حسین از من است و من از حسین! و این نشانه راه بود. ▪️حسین(ع)که در کربلا توقف کرد عبیدالله هر روز نیرو می‌فرستاد. فرماندهی همه شان با عمر بن سعد بود. آن روز که علی(ع) فریاد زد: هرچه می خواهید از من بپرسید پیش از اینکه از میان شما بروم. به خدا سوگند به راههای آسمانها آشناترم تا راههای زمین! سعد ابی وقاص، پدر عمر سعد گفت : اگر راست می‌گویی، بگو موهای سر من چند تاست؟ علی(ع) گفت: خبر دیگری به تو می‌دهم! تو پسری در خانه داری که روزی پسر من حسین را خواهد کشت! ▪️عمر بن سعد آمده بود با او مذاکره کند. حسین(ع) فرمود: می‌دانم چرا با من می‌جنگی! همه‌اش به خاطر حکومت ری است! ولی اگر مرا هم بکشی گندم ری را نمی‌توانی بخوری! عمر سعد خندید و گفت: حالا گندم نبود به جو هم راضی هستیم! حسین(ع) را کشت، اما خواب ری را هم ندید چه برسد حکومتش را! ▪️عاشورا. کربلا. جنگ با یک تیر شروع شد، با یک تیر هم تمام شد. تیر اول را عمر سعد زد و گفت: لشکر شاهد باشید و شهادت بدهید پیش عبیدالله که اولین تیر را من زدم. تیر آخر را هم وقتی زدند که دیدند نمی‌شود با حسین جنگید. تیر زهرآلود که خورد به قلبش جنگ تمام شد! ▪️سه بار برای لشکر عمر سعد سخنرانی کرد. از اسب می آمد پایین، می‌رفت بالای شتر تا همه ببینندش. عمر سعد دفعه آخر گفت: دست‌هایتان را بزنید به دهانتان و هلهله کنید تا صدای حسین(ع) را نشنوید! ترسید حرف‌های حسین(ع) اثر کند در دل لشگریانش! ▪️سوار شتر شد. رفت و برگشت. لباس پیامبر را پوشید. عمامه او را گذاشت سرش. دوباره رفت، شاید کسی از آنها به خود بیاید. چند نفر اگر از چندین هزار نفر جدا می‌شدند باز هم حسین(ع) کشته می‌شد. اگر این کارها را می‌کرد فقط به خاطر آنهایی بود که غفلت آورده بودشان مقابل پسر پیامبر(ص). شاید از خواب غفلت بیدار شده و از هلاکت ابدی نجات یابند. او پسر پیامبری بود که غصه ایمان نیاوردن مشرکان را می خورد، به گونه ای که نزدیک بود روح از بدنش جدا شود! پسر رحمه للعالمین! ۱۴۰۲/۵/۳ ✍️ علی اسدی @ali_asadi_zanjani

فضای مجازی، میدان مین آبرو ! مقدمه امروزه با گسترش روزافزون استفاده از فضای مجازی، شاهد انتشار محتوای توهین‌آمیز، افترا، تهمت، تخریب، تمسخر، غیبت و بدگویی نسبت به برخی افراد و گروه‌ها و بردن آبروی آنها هستیم. این پدیده نه تنها به لحاظ اخلاقی و انسانی ناپسند است، بلکه از نظر شرعی و قانونی نیز مردود شمرده می‌شود. 🔹قبل از اشتراک‌گذاری، فکر کنیم! همه ما در قبال انتشار چنین محتوایی مسئول هستیم و باید از به اشتراک گذاشتن آن خودداری کنیم و نسبت به انتشار آن از سوی دیگران واکنش نشان دهیم. به یاد داشته باشیم که: آبروی افراد حرمت دارد: طرح اتهامات بدون مدرک و مستند معتبر، به سادگی آبروی افراد را خدشه‌دار می‌کند و جبران آن چه بسا غیرممکن یا بسیار دشوار می باشد. بازیچه دست افراد و گروه‌ها نشویم: گاهی برخی افراد و گروه‌ها برای تخریب رقبای سیاسی خود از تهمت، تخریب و افشاگری استفاده می‌کنند. ما نباید با بازنشر این مطالب، در این بازی کثیف آنها شریک شویم. پاسخگوی اعمال خود خواهیم بود: روزی باید در پیشگاه خداوند متعال پاسخگوی همه گفته‌ها و اعمال و کردار ریز و درشت خود باشیم: وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا؛ و از چیزی که به آن علم نداری [بلکه برگرفته از شنیده‌ها، سطحی‌نگری‌ها، بدگمانی هاست] پیروی مکن؛ زیرا گوش و چشم و دل [که ابزار علم و شناخت واقعی‌اند] مورد بازخواست‌اند. (اسراء: 36) حتی تک تک کلمات ما ثبت و ضبط می‌شود: مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ؛سخنی بر زبان نیاورد جز آنکه همان دم فرشته‌ای مراقب و آماده است.(ق/۱۸) هیچ کلمه‌ای از زبان ما به هدر نمی‌رود و در روز قیامت مورد حسابرسی قرار خواهد گرفت. 🔹آخرت‌ خود را به حراج نگذاریم ! مراقب باشیم که دین و آخرت خود را فدای دنیای دیگران نکنیم. رسول خدا(ص) فرمودند: شَرُّالنّاسِ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیاهُ، وَ شَرٌّ مِنْ ذلِک مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیا غَیرِهِ؛ "بدترین افراد کسی است که آخرت خود را به دنیایش بفروشد و بدتر از او آن کسی خواهد بود که آخرت خود را برای دنیای دیگری بفروشد."(بحار الأنوار: 77/46/3) 🔹راهکارها: قبل از به اشتراک گذاشتن هر مطلبی، صحت و سقم آن را به دقت بررسی کنیم. از انتشار محتوایی که به دیگران توهین می‌کند یا آبروی آنها را خدشه‌دار می‌کند خودداری کنیم. به جای بازنشر مطالب تفرقه‌افکن و مغرضانه، به دنبال نشر محتوای مثبت و سازنده باشیم. با افراد و گروه‌هایی که به دیگران توهین می‌کنند و آبروی آنها را خدشه‌دار می‌کنند، برخورد کنیم و آنها را از این کار منع کنیم. با رعایت این نکات، می‌توانیم به فضای مجازی سالم‌تر و اخلاقی‌تر کمک کنیم. ۱۴۰۳/۴/۲۸ ✍️ علی اسدی @ali_asadi_zanjani

به لطف خداوند، کتاب « تحلیل مستندات قرآنی آموزه های امام رضا درباره نبوت و امامت» پس از ویرایش نهایی از سوی بیناد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی به زیور طبع آراسته شد. چکیده این کتاب را در زیر بخوانید. ✍️ علی اسدی @ali_asadi_zanjani

چکیده: تأکید پیامبر اکرم (ص) بر جدایی‌ناپذیری قرآن کریم و اهل بیت (ع) از یکدیگر، نشان‌دهنده لزوم انطباق کامل آموزه‌های ائمه اهل بیت (ع) با قرآن کریم است. بر همین اساس، آموزه های امام رضا (ع) در خصوص نبوت و امامت، کاملاً قابل استناد به قرآن کریم است. آموزه های آن حضرت در ارتباط با قرآن کریم به دو دسته تقسیم می‌شود: دسته اول: در این دسته، به آیات قرآن کریم استناد شده است. دسته دوم: در این دسته، اگرچه به قرآن استناد نشده، اما دیدگاه‌ها و استدلال‌های آن حضرت دارای مبنا، منطق و روش قرآنی است و قرآن کریم موید آن است. هدف این پژوهش، بررسی و تحلیل آموزه های امام رضا (ع) با روش توصیفی و تحلیلی است. در این راستا، از یک سو به تجزیه و تحلیل آیات مورد استناد امام رضا (ع) پرداخته شده و از سوی دیگر، با استخراج و تحلیل آیات مربوط، بخش دوم آموزها مستند به قرآن کریم می‌شود. فصل اول به کلیات پژوهش می‌پردازد. فصل دوم در چهار بخش به بررسی آموزه های امام رضا (ع) در خصوص نبوت و امامت می‌پردازد: بخش اول: در این بخش، ضمن بررسی چالش‌های مربوط به عصمت انبیا و آیات مرتبط، پاسخ‌های امام رضا (ع) به این چالش‌ها همراه با مستندات قرآنی تجزیه و تحلیل می‌شود. بخش دوم: در این بخش، نقد الوهیت حضرت مسیح (ع) از دیدگاه امام رضا (ع) و مستندات قرآنی آن ارائه می‌شود. بخش سوم: در این بخش، استناد امام رضا (ع) به بشارت تورات و انجیل و معجزه رسول خدا (ص) برای اثبات نبوت آن حضرت و مستندات قرآنی آن بررسی می‌شود. بخش چهارم: در این بخش، به تجزیه و تحلیل دیدگاه امام رضا (ع) در خصوص دلیل متفاوت بودن معجزات پیامبران الهی با تأکید بر معجزه حضرت موسی (ع)، عیسی (ع) و پیامبر اکرم (ص) پرداخته می‌شود. فصل سوم به تجزیه و تحلیل مستندات قرآنی دیدگاه امام رضا (ع) در خصوص مهم‌ترین مباحث امامت می‌پردازد. این فصل در دو بخش به بررسی این مباحث می‌پردازد: بخش اول: در این بخش، مباحث مربوط به گزینش امام از قبیل ضرورت گزینش الهی امام معصوم (ع)، ناتوانی عقل بشر از درک منصب والای امامت، نمونه‌ها و سیر تاریخی گزینش الهی امام و ناسازگاری نظریه انتخابی بودن امام معصوم با قرآن کریم بررسی می‌شود. بخش دوم: در این بخش، ویژگی‌های امام معصوم (ع) و مستندات قرآنی آن بررسی می‌شود. لزوم برتری علمی امام معصوم (ع)، آگاهی غیبی او، الهام به وی، آگاهی امام به زبان‌های گوناگون، لزوم نسل و تبار نبوی امام معصوم و امکان امامت کودک، مباحث این بخش را تشکیل می‌دهند. ۱۴۰۳/۵/۱ ✍️ علی اسدی @ali_asadi_zanjani

به لطف خدا کتاب «دین در قرآن» از سوی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی منتشر شد. این کتاب را ابتدا به عنوان مدخل « دین» برای دائره المعارف قران نوشتم. سپس پس از پاره ای اصلاحات و توسعه مباحث، در قالب کتاب منتشر شد. چکیده: قرآن کریم افزون بر راهنمایی در زمینه های گوناگون، داده های مهمی درباره ادیان مختلف توحیدی و غیر توحیدی به دست می دهد. این داده ها از جنبه های گوناگون دارای اهمیت فراوانی هستند و می توانند آگاهی های سودمندی را بیان کنند. کتاب دین در قران تلاش می کند این داده ها و اگاهی های قرآنی را ساماندهی کند و در اختیار علاقمندان قرار دهد. سرفصل های مهم کتاب عبارتند از: مفهوم شناسی دین، دین حضرت آدم، دین حضرت نوح، دین حضرت هود، دین حضرت صالح، دین حضرت ابراهیم، دین حضرت موسی، دین حضرت عیسی، دین اسلام، اشتراکات و اختلافات ادیان توحیدی، انواع ادیان غیر توحیدی، منشا پیدایش دین و قلمرو دین. ✍️ علی اسدی @ali_asadi_zanjani

نقش دوستان در شکل‌گیری شخصیت انسان در آموزه های اسلامی تاکید زیادی بر انتخاب دوست خوب و نقش دوستان در شکل گیری شخصیت انسان شده است. از دیدگاه روانشناسی نیز، گروه دوستان نقش بسزایی در شکل‌گیری شخصیت افراد، به خصوص در دوران کودکی و نوجوانی ایفا می‌کنند. این تاثیر از طریق مکانیزم‌های مختلفی از جمله یادگیری مشاهده‌ای، هنجارهای گروهی و فشار همسالان اعمال می‌شود. 🔹یادگیری مشاهده‌ای: کودکان و نوجوانان با مشاهده و تقلید رفتار دوستان خود، بسیاری از رفتارها، ارزش‌ها و باورها را می‌آموزند. به عنوان مثال، اگر کودکی در گروهی از دوستانی باشد که به طور مرتب دروغ می‌گویند، احتمال اینکه او نیز دروغ‌گو شود، افزایش می‌یابد. 🔹الگوبرداری: نوجوانان اغلب از رفتار و ارزش‌های دوستان و همسالان خود الگوبرداری می‌کنند. اگر با دوستان مثبتی معاشرت کنند، احتمال اینکه خودشان نیز رفتارهای مثبت داشته باشند بیشتر است. در مقابل، اگر با دوستان منفی معاشرت کنند، ممکن است در معرض خطر رفتارهای پرخطر مانند سوء مصرف مواد یا جرم قرار بگیرند. 🔹هنجارهای گروهی: هر گروه اجتماعی دارای مجموعه‌ای از هنجارها یا قواعد نانوشته‌ای است که رفتار اعضای آن گروه را تعیین می‌کند. افراد برای پذیرفته شدن در گروه، تمایل دارند که با این هنجارها مطابقت داشته باشند. به عنوان مثال، اگر در گروهی از دوستان، مرسوم باشد که نمرات تحصیلی با تقلب کردن بالا برده شود، ممکن است دانش‌آموزی که به طور معمول تقلب نمی‌کند، تحت فشار قرار بگیرد تا برای حفظ جایگاه خود در گروه، تقلب کند. همچنین اگر در گروهی مثلا نماز خواندن، رعایت حجاب، پایبندی به حلال و حرام و مانند آنها مرسوم باشد، این که جوان و نوجوانان این گروه این مسائل را رعایت کنند زیاد است. 🔹فشار همسالان: فشار همسالان به تمایلی اطلاق می‌شود که افراد برای مطابقت با رفتار و نظرات گروه خود احساس می‌کنند. این فشار می‌تواند هم مثبت و هم منفی باشد. فشار همسالان مثبت می‌تواند افراد را به انجام رفتارهای سازنده مانند تلاش برای پیشرفت تحصیلی، رعایت حقوق دیگران، درستکاری یا شرکت در فعالیت‌های ورزشی تشویق کند. با این حال، فشار همسالان منفی نیز می‌تواند افراد را به انجام رفتارهای مخرب مانند مصرف مواد مخدر، خشونت یا رفتارهای خطرناک و نادرست و‌ ناهنجار سوق دهد. 🔹 نیاز تعلق به گروه: انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستند و نیاز ذاتی به تعلق به گروه دارند. در دوران نوجوانی، این نیاز به شدت افزایش می‌یابد و گروه همسالان به منبع اصلی حس تعلق تبدیل می‌شود. نوجوانان در گروه همسالان خود احساس می‌کنند که پذیرفته شده و درک می‌شوند، که این امر به شکل‌گیری هویت و عزت نفس آنها کمک می‌کند. احساس تعلق به گروه می‌تواند به افراد «اعتماد به نفس» و «احساس ارزشمندی» بدهد. 🔹حمایت اجتماعی: علاوه بر موارد فوق، «حمایت اجتماعی» نیز می‌تواند نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت افراد ایفا کند. دوستان می‌توانند منبع مهمی از «حمایت عاطفی» باشند و به افراد کمک کنند تا با مشکلات خود کنار بیایند. 🔹نقش والدین و مربیان: در حالی که گروه دوستان می‌توانند تاثیر قدرتمندی بر شکل‌گیری شخصیت افراد داشته باشند، نقش والدین و مربیان نیز نباید نادیده گرفته شود. والدین و مربیان می‌توانند با آموزش مهارت‌های مقابله با فشار همسالان، تشویق به انتخاب دوستان مثبت و ایجاد محیطی گرم و حمایتی در خانه، به فرزندانشان کمک کنند تا در برابر فشار‌های منفی گروه دوستان مقاومت کنند. در نهایت، می‌توان گفت که گروه دوستان یکی از عوامل مهمی است که در شکل‌گیری شخصیت افراد، به خصوص در دوران کودکی و نوجوانی، نقش دارد. با درک این موضوع، والدین و مربیان می‌توانند به فرزندانشان کمک کنند تا از تاثیرات مثبت گروه دوستان بهره‌مند شوند و از تاثیرات منفی آن در امان بمانند. ۱۴۰۳/۵/۳ ✍️ علی اسدی @ali_asadi_zanjani