عرفان آری یا خیر؟ ✍علی محمدی هوشیار ورود طلبه های مبتدی به فراگیری عرفان، امری خطرناک بوده و راه انحراف را برایشان باز میکند. طلاب جوان پیش از فراگیری عرفان، باید به فراگیری #اخلاق روی آورند تا آمادگی های لازم را برای ورود به وادی پر پیچ و خم عرفان کسب کنند. یکی از آسیب های عرفان برای کسانی که متخلق به اخلاق نشده‌اند، وارد کردن آنان به مطلق انگاری خود و نادیده گرفتن دیگران خواهد بود. آنان با تصور اینکه با چند ذکر و #دستورالعمل به مقامات عرفانی دست یافته اند، دروس حوزوی را ناکارآمد دانسته و اساتید و فقهای شیعه را نیز لایق تبعیت نمی دانند! از طرفی مخالفین خود را به منزله گمراهان مانع راه دانسته و برای مخالفت با آنان از هیچ راهی دریغ نمی کنند. البته استاد عرفان اگر استاد باشد، هر طلبه ای را به این وادی راه نمی‌دهد و از طرفی روش و مراحل آموزش را به خوبی می داند. اما #استادنمایان عرفان به خاطر شلوغ شدن کلاس ها و حلقه هایشان، توجهی به این امور نداشته و عرفان را کوچه بازاری کرده و به مانند کالایی در ویترین فروش می گذارند. یکی از اشکالات مهمی که به برخی عارف نمایانِ سرشلوغ وارد است، متوهم کردن شاگردان، با القاءات غالیانه در خصوص مقام شاگردان خود است. اینها با ریختن مشتی از مفاهیم عرفانی در مغز شاگردان، آنان را از فضای #تعقل دور می نمایند. ترک تحصیل، افسردگی حاد، #طلاق، دوری از خانواده، ارتکاب به قتل و نظائر آن، از جمله آسیب های عرفان #زودرس و نابالغ است. @ali_m_hoshyar