تاریک و روشن دنیای انقلابی‌ها روحیه دنیا طلبی یکی از اصلی‌ترین آفت‌های متوجه جوانان انقلابی است. انقلابی یعنی پای‌کار رهبری، یعنی کسی که آمده است تا ولی الهی را نصرت دهد. بزرگترین مانع بر سر راه این دسته دنیاطلبی است. چرب و شیرین دنیا، خوشی‌ و راحتی دنیا، سنگ پیش پای سالک این طریق می‌شود. حب الدنیا راس کل خطیئه. البته گاهی دنیاطلبی را آنقدر سخیف و دست‌پایین معنا می‌کنیم که شامل حال هیچ‌کس نمی‌شود. اما معنای اصلی دنیاطلبی گسترده‌تر از این حرف‌هاست. لرزیدن دست در دو راهیِ انتخاب میان جهاد ذیل طرحِ امام جامعه با آینده شغلی و اعتبار اجتماعی و حقوق و مزایا یعنی خطر. بی‌توجهی به بیانیه گام دوم در انتخاب نقطه خدمت یا ماموریت و رشته تحصیلی یعنی دنیاطلبی. صدها نمونه از این قبیل را می‌توان برشمرد. با این اوصاف پس چه کسی عهده‌دار دنیای انقلابی‌ها (ربیون) خواهد بود؟ دنیای کسانی که برای اقامه و تحقق امر ولی سرازپا نمی‌شناسند چطور تامین می‌شود؟ آیا اینها از دنیا دست شسته‌اند؟ آیا قرار بود که انبیا و اولیا ابدیت بشر را بسازند و دنیا بماند برای اهلش؟ به نظرم یکی از مهم‌ترین چالش‌ها در انتخاب اولویت‌ها در زندگی (اعم از رشته و شغل و همسر و ...) این موضوع است. می‌خواهم به مسائل و موانع واقعی انقلابی‌های امروز (ربیون) جامعه بپردازم.

یکی از بزرگترین نعماتی که خداوند متعال پیش‌رویم نهاد آشنایی با مجموعه خانه طلاب جوان بود. خانه ‌طلاب مرا دارای ماموریت کرد، به من اجازه فکر کردن و اظهار نظر داد، بستر رشد جامع را برایم فراهم نمود، فکر مرا از سطح محله و منطقه و شهر به اندیشیدن در لایه تمدنی کشاند، هویت و معنای شیرین طلبگی را بهم چشاند، مفهوم صبر را برایم املا کرد، شمه‌ای از ولایت بین مؤمنین را نشانم داد، امر رهبری و ولی الهی را برایم مقدس و ضروری و فوری و مهم حیاتی جلوه داد، زندگی‌ام را با جهت منویات رهبری شکل داد و منعطف کرد، قدرت اندکم را مضاعف کرد، به یک طلبه ساده‌ای مثل من جایگاه و اعتبار بخشید، امکان کسب تجربیات بزرگ و ارزشمندی را برایم ایجاد کرد، دروس حوزوی‌ام را تا تشکیلات و کارم امتداد بخشید، بعد علمی‌ام را سامان داد، از همه مهم‌تر با یگانه دوران امام خمینی آشنایم ساخت، کمک مالی‌ام کرد، در زمان سختی همراهم بود و ناراحت، در خوشی‌هایم کنارم بود و خوشحال، رشد و بالندگی‌ام برایش شیرین بود، در شکست‌ها و تجربیات ناموفق دلداری‌ام داد، فهم اجرا و عقل عملی‌ام را توسعه بخشید، از انتزاعی فکر کردن در مورد مسائل مختلف نجاتم داد و بسیاری از مواردی که شاید در این نویسه نگنجد یا حتی من متوجهش نبودم. خانه طلاب چیزی نیست مگر یک روح جمعی که از اتصال میان طلاب انقلابی پدید آمده، موفقیت‌هایش مرهون لطف خدا و اهل‌بیت و انقلاب بوده و بعد همت دوستان و ناکامی‌هایش حاصل کم‌کاری‌هایمان. تشکیلات دارای ماموریت متصل با انقلاب را برای طلبه از نان شب واجب‌تر می‌دانم.

ظرفیت‌های عظیم انقلاب چقدر این انقلاب ظرفیت دارد. انباشت عجیب و غریب ظرفیت‌های مختلفی که توان حرکت و پیشرفت را برای جامعه ایرانی به ارمغان دارد. برای یک شخصیتش می‌توان قسمت‌ها برنامه ساخت و کتاب‌ها نوشت و جلسات سخن برگزار کرد و تاثیر گرفت و حرکت کرد. خدایا شکر که در عصری چنین زندگی می‌کنیم. خدایا توفیق شکر نعمتی به این عظمت را بر ما عطا فرما.

حرف‌های غربی‌ها برای حضور در خاورمیانه را با حرف‌های جناب عبدالعلی‌زاده مقایسه کنید. مقایسه با خودتان. همه چیز واضح است. جناب! جسارتا فقط بگویید تا کی باید صبر کنیم تا صلح پایدار مد نظر شما بوجود بیاید. شاید عناصر دشمن باید از گردن‌مان آویزان شوند و ما همین جور امتیاز بدهیم تا شما آرام بگیرید. عجیب است، عجیب. کمی کتاب بخوانید اقلا.

امارات قارون دبی را ساخته‌اند تا دلبری کند، هویت دبی چیزی شبیه به رژیم صهیونیستی است. دبی باید قبله آمال توسعه در منطقه مسلمان‌نشین باشد. او باید مثل قارون ندایِ یالیت لنا مثل ما اوتی قارون مسلمانان را درآورد. ببینید چگونه حجم مال‌ها و مراکز تجاری این شهر بر دوش مستضعفان مهاجر فریب خورده سنگینی می‌کند. اساسا خاصیت تمدن غرب همین است بر گرده ملت‌ها بنشیند و سواری بگیرد. راه برون رفت از این وضع سواری ندادن و قوی شدن است. راهی که امام به ملت ایران آموخت. اینها رفتنی هستند. یقین بدانید. مگر سرنوشت قارون چه شد. فَخَسَفْنَا بِهِ وَبِدَارِهِ الْأَرْضَ. مانند کف روی آب زائل خواهند شد. كَذَٰلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الْأَرْضِ كَذَٰلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ اینها آبادانی نیست، فرو خواهد ریخت. أَم مَّنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَىٰ شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَانْهَارَ بِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ امیر المومنین علیه السلام فرمود: خداى سبحان روزى درويشان را در مالهاى توانگران واجب داشته. پس درويشى گرسنه نماند جز كه توانگرى از حق او خود را به نوايى رساند. و كردگار، توانگران را بازخواست كند از اين كار. شاید بتوان چنین گفت کاخی بنا نمی‌شود مگر آنکه کوخی در کنارش شکل گرفته باشد.

چرا امام؟ ❓متعدد به این سوال برخوردم که چرا امام بود که قیام کرد؟ مگر علمای قبل یا معاصر ایشان شرایط را نمی‌دیدند؟ مگر متوجه امکان‌ها برای قیام یا تهدیدها علیه اسلام نبودند؟ ✅به نظرم سوال دقیقی است. امام به دنبال تغییری صرفا اجتماعی و روئین نبود، بلکه مانند انقلاب نبوی لایه‌های عمیق‌تری را شامل می‌شد. امام ابتدا انقلابی را در لایه فکر و اندیشه و نگاه رقم زد. امام معتقد به امکانات و ظرفیت‌ها و بضاعت‌های فراوان مغفول بود. امام علما و مراجع را متوجه قدرتشان کرد. امام قصور و تقصیر رهایی صحنه سیاست و اجتماع را که تکلیف خدا بر عالمان بود، یادآور شد. امام صفحه جدیدی از قدرت را ورق زد به نام قدرت اراده مردم. امام ظرفیت عظیم ایمان را در جهان عیان ساخت. امام معیت الهی و شکست‌ناپذیری مسلمان را به رخ کشید. امام مسلمان متعهد را مکلف به زدن پرچم لا‌اله‌الا‌الله بر قلل رفیع جهان می‌دانست. امام اصرار داشت که تاریخ منجمد را تکان دهد، فطرت مخموره را بیدار کند، دفائن عقول غبار‌گرفته را اثاره کند. 📌فارغ از جنبه‌های شخصیتی امام (جسارت، عزم و ایمان فوق‌العاده و ... ) نرم‌افزار و مکتب امام چنین خاصیتی دارد. برای گام دوم این شجره طیبه و نهضت پویا محتاج چنین نگاهی هستیم، نگاهی که بن‌بستی را پیش‌رویش نمی‌بیند، نگاهی که محال‌ها را ممکن می‌کند. ۲۲ بهمن ۱۴۰۳

گره‌های قدیمی 🔰آن ایامی که برای تبیین عملکرد یک‌سالگی دولت شهید رئیسی در نشریه خط دبیری پرونده را بر عهده گرفتم، حقیقتا جزو پربرکت‌ترین ایام تجربه کاری‌ام بود. به مناسبت این پرونده در ایام سخت فتنه ۱۴۰۱ دانشگاه‌های مهم تهران و قم را از نزدیک دیدم، با حدود ۶۰ کارشناس اقتصادی، سیاسی و فرهنگی گفتگو داشتم. 🎙از نزدیک با برخی از مسئولان رده اول نظام مصاحبه کردم، محیط کارشان را دیدم، قواره وجودی‌شان دستم آمد. با منتقدین دولت نشستم و برخاستم ساعت‌ها به صحبت‌هایشان گوش سپردم و متن‌هایشان را خواندم. ⁉️دقت و صحت این نظرسنجی را نمی‌دانم ولی می‌دانم که شهید خدمت‌مان در بدترین شرایط و بیشترین مشکلات دولت را تحویل گرفت ولی بیشترین دوندگی و کمترین بهانه‌گیری و اعتراض‌ها را داشت. پ.ن: دولت شهید رئیسی مصداق الله ولی الذین آمنوا بود، وعده خدا در این باره یخرجهم من الظلمات الی النور بود ظلمات، مشکلات بود و نور باز شدن گره‌های قدیمی به دستان یاران رئیسی همان نوری که دشمن آنرا برنتافت و فتنه زن زندگی را رقم زد. (تحلیل رهبری را اینجا ببینید) این یک پیش‌بینی غیرقابل راستی‌آزمایی نیست، بلکه سنتی الهی است در مورد کسانی که آیه شریفه بیان کرده.

منحصرا خب، امام (رضوان الله علیه) رهبر این انقلاب بود و رهبر نهضتی بود که به این انقلاب انجامید. حالا «رهبر نهضت و انقلاب» یعنی چه؟ اینجا است که عظمت کار معلوم میشود. البتّه انقلاب را مردم به پیروزی رساندند؛ در این تردیدی نیست. اگر مردم وارد میدان نمیشدند، با جسم و جان خودشان، با حضور خودشان، با فداکاری‌های خودشان، با شهید دادن‌های خودشان وارد نمیشدند، انقلاب پیروز نمیشد؛ انقلاب را مردم پیروز کردند، امّا آن دست قدرتمندی که توانست این اقیانوس را به تلاطم دربیاورد، آن دست قدرتمند، دست چه کسی بود؟ این مهم است. آن دست قدرتمند، آن شخصیّت فولادین، آن دل مطمئن، آن زبان ذوالفقارگونه که توانست میلیون‌ها انسان را از قشرهای مختلف وارد میدان کند، اینها را در میدان نگه دارد، یأس و نومیدی را از اینها دور کند، جهت حرکت را به اینها تعلیم بدهد، عبارت بود از امام بزرگوار؛ او عبارت بود از خمینی عظیم! امام مردم را وارد میدان کرد، راهکار را نشان داد، آنها را در میدان نگه داشت، یأس و تردید را از آنها دور کرد. هیچ کسِ دیگر در این کشور قادر به این کار نبود. ما می‌شناختیم شخصیّت‌های سیاسی را، شخصیّت‌های روحانی را، خیلی‌ها را از نزدیک، بعضی را از دور؛ احدی قادر نبود این کار بزرگ را، این بار سنگین را به دوش بکشد و به منزل برساند. منحصراً این کار، کار امام بزرگوار بود؛ او بود که توانست این کار را بکند. ۱۴ خرداد ۱۴۰۱ پ.ن: حتما یک دوره سخنان ۱۴ خرداد رهبری رو بخوانید و بحث کنید.

دلتنگ این محله ها و صفای آزین بندی نیمه شعبان و شیرینی شربت همسایه ها هستم اگه می بینید جایی چنین برنامه‌هایی هست حتما تقویت کنید. خودتون بانی بشید. یقینا ما هم نیازمند اجتماعات هستیم هم نیازمند تقویت روح فرهنگی و تعظیم شعائر در محله‌ها و میان همسایه‌ها، چه بسا اثر دومی غالب بر اولی باشد. اولی دشمن‌شکن است و دومی مشت‌پرکن. پ.ن: حوالی کوچه بیگدلی قم