◼پیام آقا علی شفیعی‌نژاد 👇

تمام وجودم پر از #درد شد🥀 به مدت زمان رفاقت ها و دوستی هایمان نگاه نکنیم به بهره هایی که این رفاقت و ارتباط داشته بنگریم مدت زمان بهرمندی ام از وجود شیرین شما و لسان پر از حکمتت که در وجودم جرقه های اول #قیام علیه خودم رو ایجاد کرد خیلی کم بود، اما همان زمان کم ،#تحول_های_عمیق را در وجودم ایجاد کرد تمام وجودم پر از #درده فقط می‌دانم #حق_شاگردی_ات ادامه رسالت اقامه اسلام ناب و دغدغه های عمیقت و تکمیل مسیری بود که شروع کردی سید جان خیلی دلم برایت #تنگ است برای #خنده_ها #سوختن_ها تقریرت از #اسلام_ناب_خمینی دریچه #نگاه_حکمی_ات به تمام عالَم برای #توبیخ_های_تکان_دهنده دعایم کن ((آقا سید مصطفی مدرس مصلی از دانشجو های دانشگاه شریف و فضلا و آینده های روشن حوزه علمیه بود که در مسیر زیارت رجبیه حضرت رضا علیه السلام بر اثر تصادف به رحمت الهی پیوست )) #دلتنگتم به صلوات و فاتحه ای او را میهمان کنید🙏 علی شفیعی نژاد طلبه همدانی .❀༻⃘⃕ ࿇﷽࿇༻⃘⃕ ❀. جایی برای قوی شدن تربیتی ها🌱 🆔@ahali_tarbiiat 🇮🇷🌱 🌱🇮🇷🌱 🇮🇷🌱🇮🇷🌱 🌱🇮🇷🌱🇮🇷🌱

◼پیام آقا سجاد عبدالهی👇

«هوالحبیب» یه روز از این سرگذشت بهت خبر میرسه نوکرت در گذشت یک افتخاره برام بگن که عمرش فقط پای دلبر گذشت ... 😭 از صبح دستم به هیچ کاری نمی رود لحظه لحظه خاطراتت جلوی چشمانم در آمد و شد است یاد اولین دیدار و اولین گفتگو، با همان لحن پر طمطراق و خاصه ات یاد مباحثات و دقت‌های طلبگی زیرکانه ات یاد زیارت سال گذشته امام رئوف علیه السلام که دقیقاً مصادف با همین ایام بود یاد اصرارهایت برای شرکت در مراسم رونمایی کتاب، تواضعت در استقبال از مهمان‌ها و حسن ختامش که یکی از چند نسخه کتاب روی میز را به من هدیه کردی یاد اصرارهای این اواخرت برای اینکه هم دیگر را ببینیم و اینکه میگفتی نفس دیدار، موجب برکت است یاد آخرین کیک و آبمیوه اسنپی قم که مهمان کردی و کلی خاطره شد یاد نکات دقیقت در آخرین جلسه‌ای که کنارم نشسته بودی و داشتم از شنیدنشان لذت می‌بردم یاد حساسیت‌های دقیقت بر سر مبانی دینی یاد دغدغه همیشگیت برای درک صحیح از ولایت، لزوم قیام و حرکت عمومی برای نصرت ولی یاد لبخندهای دوست داشتنی همیشه روی لبت 😭 اللهم انا نشکو الیک فقد نبینا، صلواتک علیه و اله، و غیبة ولینا، و کثرة عدونا، و قلة عددنا و شدة الفتن بنا، و تظاهر الزمان علینا آه ... سید مصطفی خودت بگو چطور با این غم کنار بیاییم!؟

◼پیام آقا محمدرضا قائمی نیک👇

سید مصطفی مدرس مصلی از آن دست آدمهایی بود که هر ایده‌ای را در ذیل افق بلندش می‌توانست جای دهد؛ نمادی از جمع کثرت‌ها در ذیل وحدت‌ و ظرفیت وحدت‌بخشی او به قدری بود که می‌توانستی ساعت‌ها از گفتگوی با او محظوظ شوی بی‌آنکه احساس تکرار یا ملامت کُنی. این آخرین‌باری بود که سید بزرگوار، متواضعانه میزبان ما بود. شاید همین وسعت نظر او مهمترین ویژگی مصلح‌بودنش باشد. او نه تنها دل در گرو امام (ره) و انقلاب و رهبری و آینده این مسیر داشت، بلکه زبان و قلم و شب و روزش وقف آن بود. او در مسیر مشهد و در آستانه سالروز شهادت جدش، باب الحوائج، حضرت موسی کاظم (ع) از میان ما رفت؛ در حرم زیارت حضرت رضا (ع)، خبر رفتنش را شنیدم و رفتنش داغی جبران ناشدنی بر دل ما برجا گذاشت. خداوند غریق رحمتش گرداند و به اطرافیانش صبر عنایت کند.

◼پیام تسلیت استاد محمدرضا فلاح شیروانی👇

• تسلیت • «وَ بَشِّرِ اَلصّٰابِرِينَ، اَلَّذِينَ إِذٰا أَصٰابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ، قٰالُوا إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ»(البقرة، 155 و 156) ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️رخنه می‌جویی خلاص خویشتن ▫️رخنه‌ای جز مرگ ازین زندان که یافت بامداد ۲۷ بهمن مصادف با شهادت امام موسای کاظم علیه السلام، فاضل ارجمند حجت‌الاسلام سیدمصطفی مدرس مصلی در راه زیارت امام رؤوف از میان ما پر کشید و به دیار باقی شتافت. برادر بسیار عزیزی را از دست دادیم. به او امیدهای بسیاری بود و هرچند هنوز در موقف خود به طور کامل نشکفته بود، ولی انسان بزرگی بود. باید درباره سیدمصطفی کمی تفصیلی سخن گفت. شخصیت او باید برای جوان امروز بازنموده شود تا بیاندیشد که در این زمانه چنین هم می‌توان بود. اندیشه‌ها و ایده‌هایش برای جوان امروز جذاب است و افق‌گشاست. خاطرات زندگیش نیز الهام‌بخش است. سالهای سال بود که تلاش می‌کرد کار بزرگی برای انقلاب بکند. کارهای متنوعی کرده بود و دائما می‌آموخت و میشنید تا عملیات خود را دقیقتر کند. نقطه عملیات او تیزتر شده بود و سرعت رشدش خیلی بالا رفته بود. اقلا تنها یکی دو سال لازم بود تا بخش خوبی از ثمرات تلاش‌های این سالهایش را ببیند. دریغ که خدای بی‌نیاز او را در همین مقطع طلبید و ظاهراً این کارها بدون مجری ماند. از همه چیز و همه کس می‌آموخت. با سرعت زیادی در حال اندوختن بود. نکته‌های دقیق را درمی‌یافت و پس از آن نزدش حاضر بود. اهل یقین بود، اهل توقف‌ها و تردیدهای بی‌جا و از سر کاهلی نبود، در هدف و مسیر تردید نداشت. منطق داشت، منطق او پیشرفت کار بود و برای آن بسیار می‌سوخت و می‌کوشید و تواضع و فداکاری می‌کرد. مهمترین و بارزترین خصلت او این بود که عظمت انقلاب اسلامی را درک کرده بود. انقلاب اسلامی همه وجودش را تسخیر کرده بود. ریشه‌های انقلاب را یافته بود و همه آنها را جدی می‌گرفت. دانش‌های حوزوی را از ریشه‌های قطعی انقلاب یافته بود و با جدیتی مثال زدنی هر محفل علمی وزینی می‌یافت خود را به آن می‌رساند تا از تراث معرفتی اسلامی چیز بیشتر و سنگین‌تری بیاموزد. باز هم شیرین‌ترین گفتگوها برای او گفتگوی عالمانه درباره گذشته، حال و آینده انقلاب بود. غیر از عشق به اهل‌بیت که شاید از کودکی با او همراه بود، دردهای معنوی را از ابتدای حیات حوزوی برگزیده بود و علاقه داشت همه چیز را به این افق بکشد و با این رائحه بشنود. شاید زیباترین رائحه حضور و بروز او اخلاص و صداقتش بود. اگر دردها و غصه‌ها رهایش می‌کرد او را بسیار اهل رفاقت می‌یافتی، با گام‌های سریعی به سمت رفیق می‌آمد و در زمان کمی حجم عظیمی از عواطف ناب را به رفیق خود هدیه می‌کرد. حجم فعالیتش بالا بود و تنوع آنها تعجب دوستان را برمی‌انگیخت. اهل ارتباط بود. در ذهن و سینه وسیعش اشخاص و گروه‌های زیادی جا می‌شدند و هر کدام سهمی داشتند. نگاه او به اشخاص و مجموعه‌ها و حرکت‌ها احترام‌آمیز بود و هرچه می‌گذشت این خصلت در او برجسته‌تر می‌شد. جالب این بود که این ارتباطها او را منفعل و صرفا اهل رفیق‌بازی نمی‌کرد. ارتباط‌ها همه با معنا بود. خدا جابر است و به او صد امید و هزاران طمع داریم، ولی می‌پرسیم چگونه این ثلمه جبران خواهد شد؟! ┄┅••؛••┅┄ درگذشت این عزیز را به خانواده مکرم، اساتید معزز و دوستان ارجمند ایشان صمیمانه تسلیت می‌گوییم و روح شریف ایشان را در حشر اصفیای الهی و در جوار امام رؤوف ع می‌خواهیم. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ◾️◾️@faslefarhang

◼️پیام تسلیت استاد عالم زاده نوری👇

🔷پیام تسلیت استاد عالم زاده نوری در درگذشت حجت‌الاسلام والمسلمین سید مصطفی مدرس مصلی بسم الله الرحمن الرحیم خبر ناگوار ارتحال سید مجاهد و فاضل انقلابی «سید مصطفی مدرس» قلب ارادتمندان نهضت امام و مکتب انقلاب اسلامی را سوزانید. مجاهد غیوری که سوز و حرارت و درد و دغدغه‌ی گفتمان انقلاب و رهبری را با پشتکار و مجاهدت و سربازی جمع کرده بود و مصداق التقای بصیرت و جدیت و ایمان و عمل مخلصانه‌ی اسلامی بود. تعلق خاطر سید، به دغدغه‌های ولیّ خدا و نایب امام زمان عج و تلاش برای تحقق آرمان بلند اسلام در پدید آوردن تمدن نوین اسلامی و رصد هوشمندانه‌ی موقعیت کنونی این حرکت اجتماعی بزرگ و این منازعه‌ی تاریخی تمدنی از او یک مؤمن آرمان‌جوی حاضر در میدان پدید آورده بود و او را در خط مقدم حرکت انقلابی نگاه می‌داشت. بسط ایمان و معنویت در ساحت تمدن‌، اندیشه جامعه‌سازی و مهندسی اجتماعی بر مدار مکتب اهل بیت و معارف امامین نهضت و این اواخر کلیدواژه‌ی اصلاحگری و تعالی اجتماعی او را در امتداد افقی قرار داده بود که خمینی کبیر نشان می‌داد. آتش افروخته درون او برای قیام لله زبانزد همه دوستان بود و از او نه تنها یک همراه مطیع که یک سرباز شیفته و یاور پاکباخته‌ی مسئول، برای نایب امام زمان ساخت و او را مجاهد گام دوم انقلاب قرار داد. امید که ارتحال ملکوتی او در شب شهادت حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام او را در سایه‌سار عنایت جدش رسول خدا قرار دهد و خدای متعال به لطف و کرمش این ضایعه جانسوز را بر خاندان مکرمش که خاندان علم و فضیلت است و دوستان و اساتیدش خصوصا فاضل اندیشمند حجت‌الاسلام فلاح شیروانی تسلیت و التیام بخشد. ان شاء الله محمد عالم‌زاده نوری

◼پیام آقا حسین ایزدی👇

▪️در سوگ برادری از جنس درد انقلابی که پرکشید... ☘ #سیدمصطفی را از اولین سالی که به #معصومیه آمد می‌شناختم. جمعی بودند از بچه‌های دانشگاه شریف، اهل دغدغه و اهل کار جمعی برای تحقق اهداف. ☘ پرشور بود و با دغدغه! وقتی که با استاد عزیزمان آقای فلاح پیوند خورد، سید رشد تصاعدی در فکر و اندیشه و اقدام پیدا کرد. حالا شده بود یک تکه آتش و حرارت انقلابی اما نه تنها شور بلکه مملو از اندیشه و تحلیل و شعور انقلابی. ☘ سید اهل تفکر راهبردی بود و عمیق نگران و دغدغه‌مند می‌شد. واقعاً از نابسامانی جبهه انقلاب بهم می‌ریخت. ☘ سیدمصطفی از یکجا به‌بعد موتور پیشران فتوت شده بود. این آثاری که امروز از فتوت منتشر شده همه با رنج و تلاش سید بود. ▪️سید رفت... ▪️غصه‌ی عمیقی بر دلمان گذاشت... ▪️سید مهربان بود... اهل اخوت و فتوت بود... اهل درد بود... ▪️سیدمصطفی چقدر زیبا پرکشیدی... در راه زیارت امام رئوف و در شب شهادت پدر گرامی شان... ▪️سید ولی چقدر زود رفتی... چقدر کار بود که باید می‌کردی... چقدر دغدغه در ذهن نازنینت بود که نیمه‌کاره ماند... سید تنها گذاشتی رفقا را... ▪️سید رفت و همه ما نیز دیر یا زود خواهیم رفت... ▪️اما گرفتار روزمرگی شدن ما را از رفتن غافل کرده... ▪️سید عزیز چقدر دلم برایت تنگ شده... بااینکه همین ديروز بود صدایت را شنیدم... ▪️سیدمصطفی آنجا به یاد ما گرفتاران دنیا و اسیران عالم ماده باش... دلتنگت هستم و بغض دستم را لرزان کرده... ▪️و باخودم میگویم الهکم التکاثر... حتی زرتم المقابر... #سیدمصطفی_مدرس 🆔 @taalighat

◼پیام آقا مجتبی عرب👇

بسم الله یکی از عزیزترین‌ها پر کشید. از همان نسلی از دانشگاه که دوستش داشتی. هشتاد و هفتی‌های عجیب و غریب شریف. حالا که حوزه آمده بود و تحت تربیت یک مربی حقیقی و یک استاد بی‌نظیر مثل استاد فلاح قد کشیده بود؛ گلوله‌ای بود از اندیشه و نخبگی و رنج... با همان برادری کردن‌هایش، همان که خوی او بود. بعضی‌ها به وقت برادری، مادری هم می‌کنند، خواهری هم می‌کنند ، پدر هم هستند‌. این سید اولاد نبی، این داغ بر دل نشستهٔ ما از آنها بود. وسط خستگی‌هایش هوای خستگی تو را داشت. مراقب بود فلان دم نوش را بخوری، فلان خوراکی جذاب که هیچکس در بحبوحه کار سنگین و نفس بر مردانه به فکرش هم نمی‌رسد را بگیرد تا بگوید: ببین من حواسم به تو هم هست؛ و همان موقع هم فراموش نکند با آن خوی قشنگ کویری و یزدی‌اش، برای دل ندادن به خوش‌بینی دیگر برادرانت سرت فریاد دغدغه بکشد و از جگر برای دغدغه‌های انقلاب بسوزد و حرارتش یخ بی دغدغگی‌ها را بسوزاند از شرم. او همه جایی که باید می‌بود، بود. همیشه خیالت راحت بود که کسی به نام سید مصطفی هست. کم آوردی او را داری، به وقت سختی او را داری، جایی که هرکسی نمی‌فهمد دردت چیست و کمکی نیست یکی از آنها که هست. حالا او رفته... بدون مقدمه با یک خبر آرام در همان راه همیشگی زیارت. او آداب‌دان زیارت بود از همان دانشجویی و کربلاهایی که رفتیم را در خاطرم ثابت کرده تا همین زیارت‌های مکرر حضرت سلطان. حالا به آغوش درستی رفت، زمان درستی رفت. مشکل از ماست مشکل از زمان ماست که هر روز زمان بی‌کسی‌تر می‌رسد. او کارش درست بود خریدار او هم کارش درست‌تر. مشکل جگر ماست که نمی‌فهمد، جای خالیش را که پر میکند. جای خالیش را که پر میکند؟ نمی‌دانم! و این یعنی همان ثلمه (:رخنه) از همان صبح به استاد فلاح فکر می‌کنم، می‌دانم کوه مربی توحیدی استوارتر از تکانه‌هایی چنین است، اما سید هم با تواضع می‌دوید این گنج وجود استاد محجور نماند، بیشتر بشناسند، بیشتر پخش شود... و از همان صبح شور جای خالی پر شور اویم همین امروز از همان نسل‌های دوست داشتنی که طلبه شدند خبر به دنیا آمدن فرزند یکی آمد، و خبر ازدواج یکی دیگر از عزیزترین‌ها بعد دورانی از سختی. و من در فکر دنیا، که دقیقا همینقدر معلق است و کوتاه. بین داغی جگرسوز تا شادی از عمق جان شکرساز و با همین فاصله و تعاقب مسخره... تا به تو بگوید به کدامش دل بستی تا بیایی و بگویی آآه... شکر و شادیش آید و تا بیایی و شاد شوی آهی تمام وجودت را می‌سوزاند. و این حکایت همه آن چیزیست که من و تو به آن دلبسته شدیم، و هیهات از ذلت زندگی بی نورانیت سربازی. «خدایا شهادت می‌دهم به وجود سراسر دلسوزش به وجود سراسر دغدغه و دردش به وجود سراسر اخوتش به وجود سراسر تواضعش» 🖋به قلم حجت‌الاسلام والمسلمین مجتبی عرب

◼️ پیام تسلیت استاد حاج ابوالقاسم دولابی 👇

✍پیام تسلیت حجت الاسلام و المسلمین حاج ابوالقاسم دولابی در پی ارتحال زائر علی بن موسی الرضا(ع) حجة الاسلام سید مصطفی مدرس @hajabolghasem_ir

▪️پیام تسلیت استاد حجت الاسلام و المسلمین محمد قمی، ریاست سازمان تبلیغات سراسر کشور 👇 ◾️ بسم الله الرحمن الرحیم ◾️ انا لله و انا الیه راجعون ▪️ اولین بار نیست عزیزی از دست می‌دهم اما سختی‌اش برایم کم نشده؛ من که خود را از صاحبانِ عزا می‌شمارم و برادر از دست داده‌ام، باید برای پاره‌ی تنم پیام تسلیت بنویسم. در رثای صدیق مجاهد و سخت‌کوش و مهربانم آقاسیدمصطفای دوست‌داشتنی که رفتنش جگرم را سوزانده و بغض راه نفسم را تنگ کرده است. از میان مضامین بسیاری که جلوی چشمان اشک‌بارم جلوه‌نمایی می‌کنند، به اندکی بسنده می‌کنم؛ اولین بار در اواخر شهریور ۱۴ سال پیش در اردوی ورودی‌های دانش‌گاه صنعتی شریف که از دارالولایه محضر امام رئوف مشرف شده بود و از مهر همان سال در مسجد دانش‌گاه یا خوابگاه شهید شوریده‌ و دیگر مجال‌ها، از پرسش‌هایش سر کلاسِ درس و انگیزه‌ها و مسئله‌هایش در مقام مشاوره، بارها و بارها از سطح دغدغه‌های او به وجد آمده‌ام تا امروز که در ایام زیارتی، سمت نورِ شمس‌الشموس دوید و پرگرفت و آسمانی شد و منِ متحیر، سوگ‌مندانه؛ سیّد را ملحق به رفقا و شاگردان شهیدم می‌بینم و به عظمت مکتبی که هم‌چون ایشان، بسیار پرورش می‌دهد می‌اندیشم و سرزنش‌گر خویشم که هم‌چنان پای در گِل گرفتار مانده‌ام. سال‌ها به حسبِ ظاهر منِ کم‌ترین، مربّی‌اش بوده‌ام و اویی که از همه می‌آموخت، هوشمندانه و مؤدبانه در قالب مشاوره و سوال و رفتار، به من تذکر می‌داده و من از تخلق، ادب، بی‌تکلف‌بودن، نجابت، و دل‌سوزی‌اش دور از هر تعارفی درس‌ها گرفته‌ام. مهم‌ترین ویژگی این جوان مومن انقلابی و مبارز، اما، یقین او بود به حقانیت اسلام ناب و مکتب امام رضوان‌الله تعالی علیه و انقلاب عظیم اسلامی. بخشی از تجلیات این باورمندیِ با تمام وجود و به تبع، دغدغه‌مندی و دردمندیِ از عمق جان، حرارت و شور صادره از وجودش و گرمابخشی محافل حوزه و دانش‌گاه بود. در زمانه‌ی جهادتبیین، تدوین و عرضه‌ی سطور مورد نیاز امروز از اسلام ناب بیش از پیش وجهه‌ی همّتِ او بود. فقدان ناگهانیِ فاضل اندیشه‌ورز و محقق انقلابی، ضایعه‌ای تأسف‌برانگیز بود و برای جبرانش چشم به آسمان دوخته‌ام و به دادار جبّار برای تکوّن بسیج دانش‌جو و طلبه امید بسته‌ام. رحلت این نهال قدکشیده‌ی بوستان ولایت را به خانواده‌ی شریف و پاک‌طینت او و عموی عالم و بزرگوار ایشان و نیز دوستان و هم‌سنگران وی، علی‌الخصوص به حضرت استاد فلاح شیروانی زیدعزه تسلیت عرض می‌کنم و برای همه‌ی بازماندگان، صبر و شکیبایی و استواری بر طریق‌ش مسئلت دارم و علوّ درجات را از حضرت حق خواستارم. ✍ محمد قمی 🗓 جمعه ٢٨ بهمن ١۴٠١ ◾️ @Salehy

▪️پیام تسلیت استاد حجت‌الاسلام والمسلمین حمید ملکی، قائم مقام محترم مدیر حوزه های علمیه سراسر کشور 👇 ◾️ ◾️ إنا لله و انا الیه راجعون ◾️ با شنیدن این خبر، یکباره قلبم ایستاد و ذهنم ازکارافتاد. احساس کردم دوران دفاع مقدس است و خبر شهادت یکی از دوستان بسیار عزیزم را شنیدم. بوی شهادت از این خبر استشمام کردم. شهیدی از تبار عارفان عاشق، پاکبازان صادق، زاهدان بصیر، تیزهوشان عابد و مجاهدان شجاع اهل بیت و امام رئوف، دلباخته امام رضا، سرباز پاکباخته امام زمان، مطیع و شیفته امام خامنه‌ای. خدایا شاهدی که دلم سوخت از این خبر، خدایا به پدر و مادرش صبر عنایت کن. به پدر عزیز و مادر مهربانش و دوستان و اساتید تسلیت عرض میکنم. خداوند این مصطفای اصطفا شده را با اجداد گرامش محشور فرماید. ✍ حمید ملکی 🗓 جمعه ٢٨ بهمن ١۴٠١ ◾️ @Salehy

◼ پیام تسلیت استاد قنبریان👇

قال امیرالمومنین(ع): إِنَّ أَحَبَّ مَا أَنَا لَاقٍ إِلَيَّ الْمَوْتُ (خ۱۸۰) برای من، محبوب‌ترین چیزی که مایلم ببینمش، مرگ است. 🏴 رحلت آسیدمصطفای عزیز را با یادداشتی زیبا و خواندنی درباره #مرگ_آگاهی در انقلاب اسلامی مقابل تمدن غربی از قلم مطرای خودش به همه اساتید و شاگردان تسلیت عرض می کنم. رحمت و رضوان خدا بر او. بخوانید و حظ ببرید: https://eitaa.com/Rebbioun/187 #سید_مصطفی_مدرس_مصلا محسن قنبریان ☑️ @m_ghanbarian

♦️وداع با سید مصطفی مدرس مصلا 🖋سیدعلی موسوی یکباره سید مصطفی مون رو پیچیده در کفن و خودم را پایین پایش دیدم. پایی که یکی اش را در راه زیارت امام رضا علیه السلام داده بود.دلم نمی آمد آخرین نگاه را از روی صورت سپید پیچیده در کفنش بردارم. انگار سوز دل همه مان را میدید و مثل همیشه میگفت «آخ! فدات بشم...» سید مصطفی جزو نوادر دوستان حلقه کوچک مان بود. رفاقت باصفا و محبت صمیمانه اش در همان مواجهه اول آفتابی می شد .حتی وقتی جوش سیدی اش بالا میزد، باز همان زمزمه پر احساس شکوه ای صمیمانه را در زنگ صدایش حس می کردی . سیدمصطفی از نوادر نخبگان جوان انقلابی زمانه ما بود. هیچ یک از آثار به جا مانده اش منسوب به شخص او نیست؛ از آثار مکتب امام و حکمرانی نوین و حلقه های میانی و نشست های پیشرفت تا کمک در تدوین جزوات و متون گفتمان ساز استاد فلاح عزیز که پشت همه شان سیدمصطفی بود. فرهیختگی و نخبگی مثال زدنی اش را در هویت جمعی می دید و به دنبال نشر نگاه‌های جمع مان بود. ادعای أنا الأعلی نداشت و می‌توانست نخبگی اش را به همه جمع مان هدیه کن . از همان دوران دانشجویی گرم و صمیمی، خود را محو در جمع مومنین کرده بود. وجود خودش را در محیط ارتباطی گسترده ای که پدید آورده بود معنا می کرد نه منیت درونی اش. تمام تلاشش این بود که «ما»ی گسترده ای در جبهه انقلاب پدید آورد. توفیقاتش همه مرهون این بود که نمی‌خواست «من» باشد. با وجود تبار صنعتی شریفش، از آفت برتری طلبی شخصی و کیش شخصیت نخبگانی، با کرامت عبور کرده بود. با هریک از عناصر جبهه انقلاب که می نشست، عمیقا محو در جوهره وجودی و درد ایمانی او میشد، چون شفاف بود و بی هیچ ادعای خودنمایی. سید مصطفی ساعاتی پیش زیرخاک رفت درحالی که پای ولایت و انقلاب سفت و محکم ایستاده بود. خوشا به حالش. اما جای خالی این نوادر نخبه بی ادعای متصل کننده ی خیط ولایت بین مومنین را چه کسی پر میکند؟

◼️پیام استاد احمد عجمین👇

سید مصطفی مدرس مصلی از آن دست آدمهایی بود که هر ایده‌ای را در ذیل افق بلندش می‌توانست جای دهد؛ نمادی از جمع کثرت‌ها در ذیل وحدت‌ و ظرفیت وحدت‌بخشی او به قدری بود که می‌توانستی ساعت‌ها از گفتگوی با او محظوظ شوی بی‌آنکه احساس تکرار یا ملامت کُنی. این آخرین‌باری بود که سید بزرگوار، متواضعانه میزبان ما بود. شاید همین وسعت نظر او مهمترین ویژگی مصلح‌بودنش باشد. او نه تنها دل در گرو امام (ره) و انقلاب و رهبری و آینده این مسیر داشت، بلکه زبان و قلم و شب و روزش وقف آن بود. او در مسیر مشهد و در آستانه سالروز شهادت جدش، باب الحوائج، حضرت موسی کاظم (ع) از میان ما رفت؛ در حرم زیارت حضرت رضا (ع)، خبر رفتنش را شنیدم و رفتنش داغی جبران ناشدنی بر دل ما برجا گذاشت. خداوند غریق رحمتش گرداند و به اطرافیانش صبر عنایت کند.

◼پیام استاد احمد رهدار 👇