من واقعا از تاکتیک و جنگ و جزئیات این چنینی جنگ سر در نمی‌آورم. اما یک چیز را این مدت خوب فهمیده‌ام، اینکه بعد از طوفان الاقصی، صحبت‌های جای جای مردم دنیا به نحو خاصی به هم شبیه شده است. هر کسی مبتلاست رنجش پیش چشمش آمده. رنج فرصت پیدا کرده و دیدنی شده. مثل صحبت این خبرنگار سودانی که اگر ندانید، خیال می‌کنید خبرنگار غزه است. اما نه او خبرنگار غزه است و نه آنجایی که او از آن صحبت می‌کند، غزه. ناجی الکرشابی‌ خبرنگار سودانی‌ست. ناجی می‌گوید نیروهای واکنش سریع اخیرا هزار نفر را در حفره‌ی بزرگی زنده به گور کردند.‌ او از این روزهای سودان می‌گوید. روزهایی که به قول خودش دوستش چهار ماه است با وجود قرص آرامبخش خواب به چشمش نیامده. ناجی در این قسمت از صحبت هایش با گریه می‌گوید آرزو دارد دلش را داشت تمام این داستان‌ها را یک به یک مکتوب می‌کرد.‌ طوفان الاقصی‌ رنج‌های بشر را هرکجا که باشد به چشم او آورد.‌ اجازه بدهید اینطور بگویم؛ امروز مقاومت هر جا که باشد، از رنج بشر می‌گوید. قلب مقاومت فلسطین است، نقطه ای دور افتاده، که اگر آنجا باشیم در هر منزلی هستیم و اگر نباشیم، در هیچ منزلی نخواهیم بود. شاهدش؟ همین روزها که چشم باز کردیم و دیدیم با غزه به جهان پرتاب شده‌ایم و خودمان را در تلون جغرافیا و رنگ و نژاد و دین و بوم پیدا کردیم. همین روزها که فهمیدیم جهان خبرهای دیگری زیر سر دارد... #طوفان_الاقصی #سودان #خبرنگار #مصیبت #فلسطین #رنج @Esrar3