🔷چند معنایی در شعر سعدی🔷 وقتی بیت‌های سعدی را می‌خوانیم در ابتدا با یک بیت ساده مواجهه می‌شویم؛ اما با کمی دقت به لایه‌های زیرینِ شعر او دست پیدا می‌کنیم‌. برای مثال به بیت زیر توجه کنید. خاک را زنده کند تربیتِ بادِ بهار سنگ باشد که دلش زنده نگردد به نسیم... #سعدی سعدی در مصراع اول می‌گوید که بادِ بهاری باعث زنده شدن و سرسبزیِ خاک می شود و خاک را می‌پروراند. اما در مصراع دوم با یک شگفتی همراه می‌شویم که می‌توان سه معنا برای آن در نظر گرفت. 🟢یک: کسی که با نسیمِ بهاری دلش زنده نشود مانند سنگ، بی‌روح است. 🔴دو: فقط سنگ است که می‌تواند با نسیمِ بهاری دل‌مرده باشد و دلش زنده نشود. 🔵سه: می‌توانیم مصراع دوم را با لحن نفرین بخوانیم و بگوییم: خدا کند کسی که با نسیمِ بهاری دلش زنده نمی‌شود به سنگ تبدیل شود. @alisamarqandi 🦋

دیده را فایده آن است که دلبر بیند وَر نبیند چه بوَد فایده بینایی را؟! #سعدی 👀 @alisamarqandi 🦋

دوش دیدم که سرِ زلف تو در دستِ من‌ است تا چه آید به من از خوابِ پریشان دیدن ؟! #سعدی @alisamarqandi 🦋

🔷درباره‌ی شعر🔷 این بیت را پیشترها در ابیات منتخبِ سعدی جای‌داده بودم؛ امروز بعد از گذشت دوسال دوباره همین غزل را مطالعه‌ می‌کردم. و باز،  همین بیت در ویترینِ غزل سعدی می‌درخشید. بر آن شدم تا راز زیبایی‌اش را بیابم. همی‌گذشت و نگه کردمش به گوشه‌ی چشم که یک نظر بِرُبایم؛ مرا ز من بِربود #سعدی 🟢یک: یکی‌ از اصلی‌ترین نکات در این بیت، روایت‌محور بودن آن است. زمانی که ما بیت را به‌طور کامل می‌خوانیم انگار با یک داستان کامل مواجه هستیم؛ داستانی که در برابر چشمانِ ما اتفاق می‌افتد؛ یا خودمان را جای شخصیت‌اول می‌گذاریم. 🔴دو: موسیقی در این بیت بسیار جایگاه پررنگی دارد؛ تکرار حروف مشترک (گ_ش) به این ادعا، صحه می‌گذارند. 🟡سه: اما این مطالب مقدمه‌ای بود برای ضربه‌ی نهایی که مخاطب را از هوش‌ می‌بَرَد و سبب قهرمانیِ شاعر می‌شود. آن هم چیزی نیست جز اصطلاح بسیار شاعرانه‌ی 《مرا ز من بربود》سعدی در این اصطلاح تمامِ ابیاتِ یک غزل عاشقانه‌ی امروزی را آورده است‌. و نهایت عشق را به ما در همان ابتدا نشان می‌دهد‌‌. #علی_سمرقندی #درباره‌ی_شعر #سعدی @alisamarqandi 🦋