ادامه👆
اگر در گلكسىهایی که یک میلیارد سال نوری از ما دورتر هستند، حرکتى خلاف جهت حركت چند مترى ما صورت بگیرد، اثرش، همچون موجى که در دریا از طریق نور ماه و ستارگان ايجاد مى شود، جهان را تغییر میدهد و چه بسا به سبب آن، همین حرکت چندمتری من هم به نتیجه نرسد!
همهی این ها با نظمی که در جهان هست معنی پیدا میکند، اما ما برعکس، تنها خودمان را میبینیم و فکر میکنیم که ما هستیم كه در حال حرکت هستيم!
وقتی که چند حرکت کوچیک به نتیجه نمیرسد چنان فغان بر مى داريم، انگار که تا حالا ما بودیم که به اینجا رسیدیم!
خداوند مى گويد، تویی که یتیم بودی، در این جهان کسی را نداشتی، چگونه تا اینجا رسیدی؟
آیا فقط با کمک مادر و پدر بوده؟
آنها خود در این جهان یتیم بودند و بدون كمك این عالم امکان نداشت که تو به اینجا برسی. درک و فهمی که پیدا میکنی.
این هدایت فکری، چگونه صورت گرفته؟
تا اینجا چگونه آمدى؟
همان خدایی که تا اینجا تو را رسانده و جهانی که در دور گردشش، به تو کمک کرده که تا اینجا برسی، پس از این هم همین گونه خواهد بود و همینطور تو را به جایی مى رساند که رضایت پیدا کنى.
اما تو هم یه عمل کوچك از خودت داشته باش؛
فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿۹﴾
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿۱۰)
حداقل کاری که دربارهی جهان و دربارهی خودت میتوانی انجام دهى این است که:
اين ها را فراموش نکن!
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿۱۱﴾
و از این نعمتی که سرتاسر وجودت را فرا گرفته، در وجود خود روایتی کن، تا این روایت بر جانت بنشیند و جانت روشن شود.
خودت با دست خودت، روحت را تاریک نکن! این تاریکی، به تو نه امر دنیایی میدهد، نه آخرتى!
این جهان، در حال کمککردن به توست، تو هم این را ببین و این دیدن را در وجودت روایت کن.
این مشعل وجودی را روشن کن تا آن رضایتی که قرار است در نهایت به تو برسد، بیشتر، زودتر و کاملتر بشود؛ اين رضایت به تو میرسد، در حدی که انتخاب اولیه ت هست و جهان میتواند به تو كمك كند و تو میگذاری و خرابش نمی کنى.
اما بیا با این حرکتهای درستى که یاد میگیری، این نعمت، رضایت، هدفمندی و رسیدن و وصول را کاملتر، اساسیتر و بهتر كن و این دست توست...
#محمد_حسین_قدوسی
#در_مکتب_علامه_طباطبایی
#تابستان_۱۴۰۲
@Allaamehwisdom