▪️پاورقیِ «پست قبل»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱. این نوع شرط را در اصطلاح «شرط متأخّر» گویند؛ شرط چیزی است که بیرون از حقیقت موضوع
است ولی موضوع به آن
بستگی دارد و اگر تحقق شرط بعد از مشروط باشد، به آن «شرط متأخّر» گفته
می‌شود؛ مانند غسل شبانه که شرط صحت روزهٔ زن
مستحاضه در روز گذشته
است، و اجازهٔ مالک طبق نظر
برخی (بنا بر کاشفیت اجازه
نه ناقلیت آن) نسبت به عقد
فضولی.
۲. از حضرت امیرالمؤمنین عليه‌السلام مروی است که فرمودند: ما أرَی شَیئاً أَضَرَّ بِقُلوبِ الرِّجالِ مِن خَفْقِ النِّعَالِ
وَراءَ ظُهورِهم. «نمی‌بینم که
چیزی برای قلوب مردان از شنیده شدن صدای کفشها در پشت سرشان مضرتر
باشد.» (مجموعهٔ ورام، ج۱،
ص۶۵)
و نیز روایت است که حضرت یک بار بیرون آمدند و عده‌ای پشت سر آن حضرت پیاده
حرکت می‌کردند. حضرت فرمودند: إِنَّ خَفقَ النِّعَالِ خَلفَ أَعْقَابِ الرِّجالِ مَفسَدَةُ قُلوبِ النَّوْكَى.
«شنیده شدن صدای کفشها
پشت سر مردان موجب
فاسد شدن قلبهای کسانی می‌شود که از نعمت عقل بی‌بهره‌اند.» (بحارالأنوار، ج۴۱، ص۵۵؛ و مشکوةالأنوار، ص۲۰۸)
۳. حقیر شنیدم که به برخی از رفقا فرموده بودند که: وقتی
برای زیارت به حرم مشرف
می‌شوید اگر از زیارت فارغ شدید و هنوز وقت باقی بود، کناری بنشینید و گنبد
را تماشا کنید. و می‌فرمودند: نظر به گنبد حضرت موجب ریزش گناهان است.
۴. در مواقعی که از سفری به مشهد بازمی‌گشتند و به زیارت مشرف می‌شدند و ازدحام جمعیت نبود، مقید بودند که حتماً عتبه را
ببوسند.
۵. در کتاب شریف روح مجرد می‌فرمایند: «قاعدهٔ حضرت آقا این بود که... »
و سپس بحثی مستوفی در باب استحباب طواف در مراقد شریفه مطرح فرموده‌اند. (روح مجرد، ص ۱۹۶ تا ۲۰۴)
البته حضرت آقای حداد و والد معظم در زیارت حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام مقید بودند که در هنگام طواف از پایین پای حضرت که قسمت دفن شهدای کربلا است عبور نکنند و برای طواف مسیری را با فاصلهٔ چندین متر از قبر در ناحیهٔ پایین پا انتخاب می‌کردند، ولی در زیارت دیگر ائمه علیه‌السلام دور خود ضریح طواف می‌نمودند.
🆔 @allame_tehrani
🕌 برکات و کرامات مشهد امام رضا علیه‌السلام
برکات و کرامات مشهد امام رضا علیه‌السلام پیوسته متصل است.
امّا قضاء حوائج مردم از حضرت امام رضا علیهالسّلام از اندازه و حساب بیرون است. حقیر بعضی از ارامنه را در طهران می‌شناختم که نذر امام رضا علیهالسّلام می‌کردند و خودشان به مشهد مشرّف می‌شدند و گوسفند یا قالیچه و یا طلائی را که نذر کرده بودند ادا می‌نمودند.
مرحوم محدّث قمّی می‌فرماید: مولّف گوید: که در کتب معجزات بخصوص کتاب «عُیون أخبار الرّضا علیهالسّلام» تألیف شیخ صدوق علیه‌الرّحمة کرامات و معجزات بسیار برای روضۀ مقدّسۀ رضویّه علیٰ‌مشرِّفها‌السّلام ذکر شده که ایرادش در این مقام مناسب نیست، با آنکه در هر زمان آنقدر ظاهر می‌شود که کسی محتاج به نقل وقایع گذشته نیست.(۱)
و همچنین می‌فرماید: فقیر گوید: مبادا استبعاد کنی این مطلب را! همانا معجزات و کراماتی که از این مشاهد مشرّفه بروز کرده و به تواتر رسیده، زیاده از آنستکه إحصا شود. (متن کامل)
✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة)
📚 روح مجرد، ص۲۷۱
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱- هدیة‌‌الزّائرین در فضیلت زیارت امام رضا علیهالسّلام، ص ۲۸۴ و ۲۸۵
🆔 @allame_tehrani
بـركـات و كـرامـات مـشـهـد امـام رضـا علیه‌السلام.pdf
1.72M
🕌 بركات و كرامات مشهد امام رضا عليهالسّلام پيوسته متّصل است
- معجزۀ حضرت امام رضا عليهالسّلام در شفا دادن كور
- به خواب آمدن امام رضا عليهالسّلام در اُتريش بر جوان كور، و شفادادن چشم او را
- معجزۀ حضرت ثامن‌‌الحجج به نقل آية‌الله حائری قَدّس‌‌اللهُ‌سرَّه
- معجزۀ حضرت امام رضا عليهالسّلام به نقل آية‌الله لواسانی دامت‌‌بركاتُه
📚 روح مجرد، ص۲۷۱
🆔 @allame_tehrani
💎 وجود خود امام بزرگترین معجزهٔ الهی است
▪️مرحوم حاج سید هاشم حداد (قدس‌الله‌نفسه‌الزکیة)
وجود خود أئمّه علیهم‌السّلام بزرگترین معجزه است، و افعال آنان حیاً و میتاً همه معجزه است. و انسان نباید فقط اعجاز آنان را در موارد استثنائی بجوید؛ و از یک دریچه به عظمتشان نظاره كند.
كسی كه عملاً نه علماً به مقام ولایت می‌رسد و ولیّ‌خدا می‌شود و خدا ولیّ او می‌گردد، همۀ اعمالش و كردارش و صفاتش، فعل و كردار و صفات خدا می‌شود. نه اینكه او خدا می‌شود و یا خدا از خود چیزی را بریده و جدا كرده به او می‌دهد، یا آنكه از خود چیزی را نبریده و جدا ننموده ولیكن به او هم مشابه آنچه را كه خودش دارد عنایت می‌كند. اینها همه غلط است و نادرست.
بلكه بواسطۀ شدت صفا و خلوصی كه بنده پیدا نموده است، از هستی مجازی و اعتباری بیرون آمده و فانی در ذات خدا شده و خداوند در او تجلی نموده است. یعنی وجودش و سرّش و واقعیتش آینۀ محض و مرآت تمام و كمال جمال و جلال ذات احدیت گشته و خدانما شده است. ممكن‌الوجود هرچه هم ترقّی كند و بالا و بالاتر رود، محال است چیزی را از خدا اخذ نماید و به خود نسبت دهد. و اصولاً معنی ترقّی و صعود، غیرِ از دست دادن شوائب هستی، و خلوص و اخلاص در راه خداوند، و پیمودن درجات و مراتب فناء فی الله چیز دگری نمی‌باشد؛ و جز تحقّق به حقیقت معنی عبودیت محضه و سجدۀ مطلقه و خاكساری بدون قید، چیز دیگری نیست.
📚 روح مجرد، ص۲۶۱
🆔 @allame_tehrani
🔸اوليای خدا، اسماء كلّيّۀ الهيّه هستند و كار خلاف نمی‌كنند
🔹معنی ولايت، عبوديّت صرفه و محو و نيست شدن در ذات خداست
ولايت به معنی حائز شدن صفات خداوندی بالاستقلال و با عزّت شخصيّه نيست. اين فرض ثبوتاً و اثباتاً غلط است. و نيز به معنی مشاركت و مساهمت با صفات وی نيست. اين نيز ثبوتاً و اثباتاً غلط است.
ولايت به معنی عبوديّت محضه در برابر ربوبيّت مطلقۀ اوست. به معنی ذلّت محضه در برابر عزّت مطلقۀ اوست. و ولايت مطلقه و كامله و تامّه، به معنی تحقّق جميع مراتب عبوديّت و اندكاک و فنای محض در ذات أقدس اوست. و ولايتهای مقيّده و جزئيّه به معنی تحقّق بعضی از مراحل عبوديّت و اندكاک در فعل و يا اسم و صفت، و يا اندكاک اجمالی و موقّتی در ذات او است كه هنوز به مرحلۀ فعليّت تامّه نرسيده و از مراحل قوّه و استعداد بطور كامل عبور نكرده است.
در اينصورت ولیّ خدا كه به ولايت تامّه متحقّق است، خواست و طلب و اراده و اختياری از خود ندارد. آنچه در وی از خواست و طلب و اراده و اختيار مشهود است، عين صفات و أسماء خداوند است كه در او ظهور نموده است. عين شعاع و نور خورشيد است كه در آب صافی و يا در آئينه منعكس شده است. اين معنیِ درست و صحيح است در باب ولايت.
فلهذا ائمّه عليهمالسّلام كه دارای مقام ولايت مطلقه و كلّيّه هستند، به معنی آن نيست كه هرچه بخواهند از نزد خودشان، گرچه جدا و مُنحاز از خواست خدا باشد، می‌توانند انجام دهند؛ و به معنی آن نيست كه مشابه و مماثل خواست خدا در خود خواستی دارند و به اعطاءِ خدا به ايشان بطور مُنحاز و منفکّ، اين خواسته‌ها را در عالم خارج متحقّق سازند.
بلكه به معنی اينست كه: در خارج يک اراده و اختيار و مشيّت بيش نيست، و آن اراده و اختيار و مشيّت خداست و بس. و جميع مردمِ محجوب و نابينا و چشم دردداران و رَمَد آلودگان كه عالم را متفرّق و پاره پاره می‌نگرند و جدا جدا و گسيخته از هم مشاهده مي‌نمايند، نسبت به هر فرد و يكايک موجودات، هستی مستقلّ و اراده و علم و قدرت و حيات مستقلّ قائل می‌باشند؛ امّا برای خصوص اين افراد كه از خواب غفلت بيدار شده، و از مستی طبعی و طبيعی و شهودی و غضبی و وهمی به هوش آمده، و چشمان رمددار را با سرمۀ حقيقت نگری مُكَحَّل نموده‌اند، مطلب چنين هويدا و مشهود گرديده است كه: لا مُوَثِّرَ فِي الْوُجودِ إلّا اللّٰهُ، وَ لا عالِمَ في الْوُجودِ إلّا اللّٰهُ، وَ لا قادِرَ في الْوُجودِ إلّا اللّٰهُ، وَ لا حَيَّ في الْوُجودِ إلّا اللّٰهُ، وَ لا ذاتَ مُسْتَقِلَّةً في الْوُجودِ إلّا اللّٰهُ.
روی اين اساس كه تمام اختيار و اراده و علم و قدرتشان عين اختيار و اراده و علم و قدرت خداست، تمام موجودات از سِفلی گرفته تا عِلوی، و از مُلكی تا مَلَكوتی، و از جسمی تا روحی، و از ظاهری تا باطنی، و از دنيوی تا اخروی، و در موجودات عالم طبع و طبيعت از هيولای أوّليّه تا آخرين نقطۀ فعليّت و كمال، هر چه هست و شده است و خواهد شد، همه و همه مخلوقات و مقدورات و معلومات خود اينهاست. چون بنا به فرض، همه مخلوقات خداست و بس؛ و در اين مرحلۀ از ولايت، غير از خدا چيزی متصوَّر نيست. اينها نيست‌اند، و خداوند هست است؛ و هستیِ محض در مقام نيستیِ محض است.
يكی قطره باران ز ابری چكيد
خجل شد چو پهنای دريا بديد
كه جائيكه درياست من كيستم؟
گر او هست حقّا كه من نيستم
چو خود را به چشم حقارت بديد
صدف در كنارش به جان پروريد
سپهرش به جائی رسانيد كار
كه شد نامور لؤلؤ شاهوار
بلندی از آن يافت كو پست شد
درِ نيستی كوفت تا هست شد
* * *
بزرگان نكردند در خود نگاه
خدا بينی از خويشتن بين مخواه
بزرگی به ناموس و گفتار نيست
بلندی به دعويّ و پندار نيست
تواضع سر رفعت افرازدت
تكبّر به خاک اندر اندازدت
ز مغرور دنيا ره دين مجوی
خدا بينی از خويشتن بين مجوی[1]
📚 روح مجرد، ص۲۶۲
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱- «كلّيّات سعدی» طبع محمّدعلی فروغی، بوستان، باب چهارم در تواضع، منتخبی از ص 122 تا ص 124
🆔 @allame_tehrani
💫 ولايت ولیّ خدا مقامی است رفيع كه انديشه را بدان راه نيست
بنابراين، تنها نبايد از مقام ولايت توقّع انجام بعضی از كرامات نادره، و برخی از معجزات قاهره را داشت. چشم بگشا به آسمان و زمين و ستارگان و افلاک و شجر و حجر و مدر، انسان و حيوان و نبات و جماد، فرشته و ديو و پری؛ هر چه می‌بينی و می‌شنوی، همه از ولايت و از آثار ولايت و از شؤون ولايت است.
چشم بگشا به جنين در شكم مادر و رشد و عقل و كمال وی، چشم بگشا به حركت خورشيد و زمين و ماه و سائر سيّارات و ثوابت و كهكشان و كهكشانها، همه و همه با اين نظم بديع و شگفت‌انگيز؛ اينها همه از ولايت و خواصّ آنست. چشم بگشا به خودت، به ابتدايت و انتهايت و سِيْرت، و ظاهرت و باطنت، و خواب و بيداريت، و سكون و حركتت، و علم و قدرت و حياتت، همه از لوازم و خصائص ولايت است.
بنابراين اگر ما ولايت را فقط در شبكۀ شقّ القمر، يا تسبيح حَصَی، يا نالۀ ستون حَنّانه، يا مرده زنده كردن أميرالمؤمنين عليهالسّلام و يا سائر معجزاتی كه از امامان معصومين صلواتُ الله و سلامُه عليهم أجمعين نقل شده است بنگريم، چقدر كوتاه و سبک و بدون ارزش به ولايت نظر نموده‌ايم! عيناً مانند موری كه در باغ سلطان با خَدَم و حَشَم و گل و ريحان و عزّت و جلالت وی، و با وسعت نفوذ امر و نهی او، فقط لطف وی را در دانه‌ای می‌داند كه به لانه می‌كشد، و قهر او را در شبنمی كه در لانه‌اش فرود می‌آيد!
پشّه كِیْ داند كه اين باغ از كِیْ است
كو بهاران زاد و مرگش در دِیْ است
آری، در اينجا درست كلام مولانا دربارۀ ديدگاه مردم محجوب با ولايت كلّيّۀ الهيّه صادق است كه:
حقّ آن شه كه تو را صاف آفريد
كرد چندان مشعله در تو پديد
آن چنان معمور و باقی داشتت
تا كه دَهریّ در[۱] ازل پنداشتت
شكر دانستيم آغاز تو را
انبيا گفتند آن راز تو را
آدمی داند كه خانه حادث است
عنكبوتی نی كه در وی عابث[۲] است [۳]
پشّه كِیْ داند كه اين باغ از كِیْ است
كو بهاران زاد و مرگش در دِیْ است
كرم كاندر چوب زائيد است حال
كی بداند چوب را وقت نهال
ور بداند كرم از ماهيّتش
عقل باشد، كرم باشد صورتش
عقل[۴] خود وا می‌نمايد رنگها
چون پری دور است از آن فرسنگها
از مَلَک بالاست چه جای پری
تو مگس پرّی، به پستی می‌پری
گرچه عقلت سوی بالا می‌پرد
مرغِ تقليدت به پستی می‌چرد
علم تقليدی وبال جان ماست
عاريه است و ما نشسته كان ماست
زين خرد جاهل همی بايد شدن
دست در ديوانگی بايد زدن
هرچه بينی سود خود زان می‌گريز
زهر نوش و آب حيوان را بريز
هركه بستايد تو را دشنام ده
سود و سرمايه به مفلس وام ده
ايمنی بگذار و جای خوف باش
بگذر از ناموس و رسوا باش فاش
آزمودم عقل دور انديش را
بعد از اين ديوانه سازم خويش را[۵]
يا در مقدّمۀ زيبا و پرمحتوای اين كتاب شريف كه در حكم براعت استهلال تمام ديوان اوست:
من به هر جمعيّتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوشحالان شدم
هر كسی از ظنّ خود شد يار من
وز درون من نجست أسرار من
سرّ من از نالۀ من دور نيست
ليک چشم و گوش را آن نور نيست
تن ز جان و جان ز تن مستور نیست
ليک كس را ديد جان دستور نيست[۶]
بنابراين، كار اولياءالله كار حقّ است و همۀ كارها از آنان ساخته است؛ از شفای مرضی، و إحياء موتی، و معجزات و كرامات و خوارق عادات، و تصرّف در موادّ طبيعت، و إعمال كارهائی كه با عقل تجربی و حسّی ابداً درست در نمی‌آيد.
وليكن نكتۀ مهمّ اينجاست كه: ايشان كار ناصحيح نمی‌كنند؛ و خلاف حكمت و مصلحت انجام نمی‌دهند، و بر ضرر و زيان بشر قدمی برنمی‌دارند. چرا كه بنا به فرض، آنان اسم خدا هستند و خداوند كار بيهوده و عبَث و لغو و لهو نمی‌كند. كار اوليای حقّۀ خداوند بقدری ظريف و لطيف و دقيق و بدون اسم و اثر و بروز و ظهور است كه گاهی خودشان هم از أفعال خود خبر ندارند، خودشان كار می‌كنند و نفوسشان و مثالشان از آن مطّلع نيست. اگر ولیّ خدا را قطعه قطعه كنی و بندبندش را جدا كنی و پوستش را زنده از بدنش بيرون كشی، كار خلاف رضای خدا انجام نمی‌دهد.
📚 روح مجرد، ص۲۶۴
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱- در نسخه بدل: از.
۲- بازی كننده. (تعليقه)
۳- آدمی كه خانه بنا كرده است می‌داند كه اين خانه نوبنياد است، و عنكبوت كه در آن خانه مسكن كرده، اين خانه را قديم می‌داند. (تعليقه)
۴- مراد عقل جزوی است كه عقل معاش باشد. (تعليقه)
۵- «مثنوی مولوی» طبع آقا ميرزا محمود، ج 2، ص 155 و 156، سطر 23 به بعد.
۶- همان مصدر، ج 1، ص 1، سطر 4.
🆔 @allame_tehrani
1⃣ یكی از علل عدم استجابت بعضی از دعاهای غالب مردم، اينستكه از درون قلب برنخاسته است
2⃣ علّت دوّم اينستكه دعاها غالباً به منافع شخصی است
3⃣ علّت سوّم: غالب خواسته‌های مردم، بر خلاف مصالح واقعيّۀ آنان است
...بنابراين می‌بينيم با اين سعۀ عظمت و گسترش قدرت روحی و تكوينی، ائمّه‌ٔ طاهرين صلواتُ الله عليهم أجمعين تمام خواهشها و طلب‌های مردم را برآورده نمی‌كنند. به چند علّت:
اوّل آنكه: غالباً دعاهای مردم جدّی نيست، و از درون قلب برنخاسته است. دعاهای مردم چه بسا از روی عادت و تقليد و اتّكاء به اسباب ظاهريّه و اعتماد به امور اعتباريّه است. و در اينصورت، حقيقت دعائی كه از سرّ ايشان برخاسته باشد نيست؛ وگرنه در صورت اضطرار و انقطاع كامل، همين دعاها مستجاب و خواهشها برآورده می‌گردد.
أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوٓءَ.[1]
«يا آن كس كه دعای بيچارگان و درماندگان را برآورده می‌كند در صورتی كه او را بخوانند، و گرفتاری و مضرّت را از آنان برمی‌دارد؟»
دوّم آنكه: دعاها غالباً به منافع شخصی و إعراض از منافع عمومی است. يعنی شخص دعا كننده برای خودش چيزی را بخصوصه می‌طلبد در صورتی كه اگر برآورده شود مستلزم سلب آن چيز از وی خواهد بود. مثلاً شخصی متوسّل به امام می‌شود و جدّاً دعا می‌كند كه ظلم همسايه از وی رفع شود، در حالی كه خودش در درون منزل پيوسته به زنش شديدتر از آن ظلم می‌كند و كسی هم خبر ندارد؛ در اينصورت اگر خداوند فقط دعای او را دربارۀ همسايه مستجاب كند و او را از بين ببرد، به زن بيچارۀ اين ظالم ظلم نموده است، چرا كه ظلم او را بر زنش مستدام داشته است؛ و اگر دربارۀ همۀ ظالمان كه مقتضای سعۀ أسماء جلاليّۀ اوست مستجاب نمايد، بايد در وهلۀ اوّل خود اين مرد را از ميان بردارد، چرا كه در درون خانه به زنش ظلم می‌نمايد. امّا چون انسان هميشه به خويشتن خوش‌بين است، ظلم خود را قبيح نمی‌داند، بلكه ظلم خود را ظلم نمی‌بيند، آنگاه دعا برای رفع ظلم غير می‌كند. اين گونه از دعا هم مستجاب نمی‌گردد، زيرا كه مـآلش به از ميان رفتن جميع ستمكاران از جمله خود اوست.
سوّم آنكه: دعاهای مردم غالباً بر خلاف مصلحت آنهاست؛ يعنی آنان روی انديشه و فكر خود چيزی را می‌طلبند و بر آن اصرار دارند كه اگر برآورده شود بر ضرر آنهاست؛ ولی چون خودشان در پردۀ حجاب واقعند و بر أسرار آگاه نيستند، چنين تخيّل می‌نمايند كه به منفعتشان است. مردم غالباً از مصالح و مفاسد معنوی و حقيقی غافلند، و مصلحت و مفسده را بر اساس زياده‌روی در شهوات و تمتّع از لذائذ خسيسۀ دنيويّه و اندوختن مال و ثروت و ماشابهها تصوّر می‌كنند؛ خواه موجب آرامش خيالشان بشود يا نشود، و خواه روحشان را آزاد نگه بدارد و يا ندارد، و يا نفسشان را در تعب بيفكند يا نيفكند، و بطور كلّی خواه درجه و مقام علمی و قرب آنان را به خداوند بيفزايد و يا نيفزايد؛ درحاليكه اين انديشه خلاف صلاحشان می‌باشد.
چه بسا يک قاشق حلوای شيرين، در بدنشان ايجاد سمّ كشنده بنمايد؛ و چه بسا زيادی مال و زراندوزی، آنان را به طغيان و سركشی درآورد؛ و چه بسا صحّت مزاج، ايشان را به غفلت و مَرَح و فخريّه بكشاند؛ و چه بسا قدرت بدن و پهلوانی موجب به خاک در آوردن رقيب، و موجب عُجب و خودپسندی آنها گردد؛ و امثال اين مثالها كه چه بسيار است. آن‌وقت در برابر به چنگ آوردن منفعتی قليل و موقّتی، مضرّتی كثير و دائمی به آنها می‌رسد و خودشان هم نمی‌دانند. مسكينان دنبال لهو و لعب می‌روند، و چشم به لذّت زودگذر می‌دوزند، و از تعب و خستگی و درماندگی روحشان بدون اطّلاع می‌باشند.
كلام حدّاد: حاجات مردم غالباً امور مادّی است؛ همه می‌گويند: وصله‌ای به وصله‌های لباس ما اضافه كن!
📚 روح مجرد، ص۲۶۷
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱- صدر آيۀ 62، از سورۀ 27: النّمل.
🆔 @allame_tehrani
💬 كلام حدّاد: حاجات مردم غالباً امور مادّی است؛ همه می‌گويند: وصله‌ای به وصله‌های لباس ما اضافه كن!
حضرت حدّاد قدَّس الله سرَّه می‌فرمود: من می‌بينم در همۀ حرمهای مشرّفه مردم خود را به ضريح می‌چسبانند و با التجا و گريه و دعا می‌گويند: وَصْله‌ای بر وصله‌های لباس پارۀ ما اضافه كن تا سنگين‌تر شود. كسی نمی‌گويد: اين وصله را بگير از من تا من سبک‌تر شوم، و لباسم ساده‌تر و لطيف‌تر شود!
حاجات مردم غالباً راجع به امور مادّی است گرچه مشروع باشد، مثل أدا شدن قرض و بدست آمدن سرمايۀ كسب و خريدن منزل و ازدواج دختر جوان و شفای مريض و ميهمانی دادن در ماه رمضان و امثالها. و اينها خوب است در صورتی كه موجب قرب و تجرّد انسان گردد، نه آنكه بر شخصيّت و أنانيّت وی افزوده كند و هستی او را تقويت نمايد؛ زيرا اين تقويتِ هستی موجب سنگينی نفس و بُعد از راه خدا می‌شود؛ به خلاف آنكه اينها بايد موجب قرب و سبكی و انبساط نفس گردد.
عملی خوب و صلاحِ واقعی بشر است كه موجب قرب شود و نفس او را آزاد كند، خواه توأم با منفعت طبعی و طبيعی باشد و يا نباشد. و به عبارت ديگر: مجموعۀ انسان، مجموعه‌ای مانند حيوان و نبات و جماد نيست كه فقط پيكرش ملحوظ باشد و بس. انسان دارای نفس ناطقه و قابليّتِ ارتقاء به أعلی علّيّين است. و در اينصورت اگر به آن پيكر فقط دلخوش باشد بسی زيان كرده است، و حقيقت وجودی و ثمرۀ حياتی خود را به ثمن بَخْسی فروخته، و در ميدان بازی اين دنيا محروم مانده است.
در مثل اين فروض اگر امامان بخواهند حاجات همه را برآورند و دعای همه را مستجاب گردانند، برخلاف مصلحت ايشان مَشْی نموده‌اند. امامان مُصلح عالم بشريّت‌اند. حكم طبيب را دارند كه به بيمار غذا و دوای تلخ و أحياناً عمليّۀ جرّاحی و سوزن و پرهيز و گرسنگی می‌دهد. عاقلان می‌دانند و از دستور طبيب سرپيچی نمی‌كنند؛ ولی جاهلان و شهوت‌پرستان، يا أطفال بی‌سرپرست گوش فرا نمی‌دارند، و با دست خود گور خود را در مقابل خود حفر می‌نمايند.
البتّه چون نفسِ التجا و دعا محبوبيّت دارد، اين متوسّلين و دعا كنندگان بهرۀ معنوی می‌برند، و در اين أعتاب عاليه دارای بهجت و نشاط و سبكی می‌گردند، و از لذّت دنيا و عبادت بهره‌ور می‌شوند؛ و احياناً می‌بينيم در صورتی كه مصلحت اقتضا كند حاجاتشان برآورده می‌گردد، و مريضهای مشرف به مرگ و كور و افليج شفا می‌يابند، و با برآورده شدن نيازها به أوطان خود مراجعت می‌نمايند.
برآورده شدن حاجات، اختصاصی به عتبۀ مباركۀ حضرت ثامن‌الأئمّه عليهالسّلام ندارد؛ در همۀ أعتاب مباركه مطلب از همين قرار است. ما در زمان حيات خود بقدری از اين بزرگواران هر كدام كه باشند كرامتها شنيده‌ايم كه از حصر خارج است.
📚 روح مجرد، ص۲۶۹
🆔 @allame_tehrani
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🤲 خدایا از ما بگیر!
🎙مرحوم آیت‌الله شهید مطهری
🆔 @allame_tehrani
حدیث امام رضا علیه‌السلام راجع به شرایط امام.pdf
1.61M
📜 حدیث امام رضا علیه‌السلام راجع به شرایط امام
📚 امام شناسی، ج٢، ص١٠٨
🆔 @allame_tehrani
حکایتی از علامه طهرانی راجع به ارادت به امام رضا علیه‌السلام.pdf
613.4K
💬 حکایتی از علامه طهرانی راجع به ارادت به امام رضا علیه‌السلام
📚 مهر تابان، ص۹۵، پاورقی
📍مشاهدهٔ متن حکایت در کانال
🆔 @allame_tehrani
عـلّـت اشـتـهـار امـام رضـا بـه امـام غـریـب.pdf
2.33M
🔰علّت اشتهار امام رضا به امام غریب
- يكی از جهات عمومی غربت اولياء الهی نفس عنوان ولايت و عدم تسانخ آنان با عالم كثرت و لوازم آن است
- زبان حال اولياء الهی در غربت از عالم طبع و استغراق در انوار ملكوتيّۀ قدسيّه
- يكی از جهات غربت حضرت امام رضا عليهالسّلام سياستهای شيطانی مأمون بود
- جهت دوّم از جهات غربت حضرت، انكار وكلاء موسی بن جعفر عليهماالسّلام بر ولايت آن‌حضرت است
- اخبار وارده در شأن علیّ بن أبی‌حمزهٔ بطائنی، از اركان فرقۀ واقفيّه
- جهت سوّم از جهات غربت امام رضا عليهالسّلام انكار امامت و فرزندی فرزندش محمّد بن علی است
- روايت علیّ بن جعفر دربارۀ درخواست اعمام و برادران حضرت رضا، رضايت دادن آن‌حضرت را به حكم قيافه شناسان دربارۀ فرزندشان
- يكی ديگر از جهات غربت حضرت، مخفی ماندن حقائق توحيدی در روايات منقوله از آن‌حضرت است
📚 روح مجرد، ص۲۰۹ [با تلخیص]
🆔 @allame_tehrani
علّت اشتهار امام رضا به «غَوْثُ هَذِهِ الاُْمّةِ وَ غِياثُها».pdf
2.26M
🔰علّت اشتهار امام رضا به «غَوْثُ هَذِهِ الاُْمّةِ وَ غِياثُها»
- خبر يزيد بن سَليط از امام صادق و موسی بن جعفر در شأن امام رضا عليهمالسّلام
- ترجمۀ روايت يزيد بن سليط دربارۀ امام رضا عليهالسّلام
- جلالت شأن يزيد بن سليط در كتب رجالی
- لقب «غياث» در مورد هيچ‌يک از ائمّه جز امام رضا عليهالسّلام نيامده است
📚 روح مجرد، ص ۲۳۴ تا ۲۴۴
🆔 @allame_tehrani
▪️حق عظیم رهبر کبیر انقلاب بر ملت
حقی که این رهبر عالیقدر بر شما دارد اگر تا روز قیامت به سپاس و شکرانه‌اش برخیزید از عهده برنیامده‌اید؛ چون شما همه مردمان مرده‌ای بودید؛ او زنده کرد.
ملت قیام کرد؟ ملت زحمت کشید؟ اینها همه حرف است. جز اراده و عزم قویم ایشان هیچکس کار نکرد؛ به دلیل اینکه ملت همیشه بوده است ولی تا روح در ملت پیدا نشد جان نگرفت، حرکت نکرد.
✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة)
📚 کتاب شریف «وظیفهٔ فرد مسلمان در احیای حکومت اسلام» ص۴۳۴ - ضمیمه (خطبهٔ عید فطر سال ۱۳۹۹ هجری قمری)
🆔 @allame_tehrani
تجلیل فراوان علامه طهرانی از بنیانگذار کبیر انقلاب.pdf
1.83M
🔰تجلیل فراوان مرحوم علامه طهرانی از بنیانگذار کبیر انقلاب (قدس سره)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
- تجلیل فراوان از مرحوم آیةاللهالعظمی خمینی (رحمة‌الله‌علیه) و نظر فقهی ایشان در عدم جواز
استعمال لفظ «امام» برای غیرمعصوم
- تجلیل از شخصیت رهبر فقید انقلاب در خطبهٔ عید فطر ۱۳۹۹ هجری قمری
- رهائی جامعه از ظلم و استکبار، به همت عالی و تصمیم راسخ زعیم عالیقدر
- حق عظیم رهبر عالیقدر بر ملت
- زعیم عالیقدر، قابلیت‌های ملت را به فعلیت تبدیل نمود
- کرامت و ادب نفس رهبر عالیقدر انقلاب (ره)
- شکرانهٔ نعمت رهبری در جامعه، پیروی و حرکت در مسیر اوست
- لزوم پیروی و دوست داشتن و دعا کردن برای رهبر انقلاب
- مجدد سدهٔ پانزدهم هجری، رهبر کبیر انقلاب (ره) است
- حضرت آیةاللهالعظمی سید روح‌الله خمینی حاکم شرع مطاع است
- لزوم بکارگیری نیروهای همۀ اقشار برای تقویت وحدت جامعه
- مقدمه بودن این انقلاب، برای حکومت حضرت ولیّ‌عصر عجل‌الله‌فرجه
- پرورش اندیشه‌ها و افکار بندگان خدا در موقع ظهور آن حضرت
- وضعیت دوران ظهور حضرت ولیّ‌عصر عجل‌الله‌فرجه‌الشريف
- در زمان ظهور، هر شخصی مراد خود را در آن حضرت می‌جوید
- لزوم عمل به دستورات دین برای کسب آمادگی برای ظهور آن حضرت
📚 نورمجرد، ج۳، ص ۲۲۳ تا ۲۳۴
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
🔰برخی از سخنان مرحوم علامه طهرانی دربارهٔ بنیانگذار کبیر انقلاب (قدس سره)
🆔 @allame_tehrani
کانال علامه طهرانی
🔹نماز توبه (نماز یکشنبهٔ ماه ذی‌القعده) 📖 مشاهده در مفاتیح:👇 https://erfan.ir/mafatih152/ 📝 عکس‌نو
🔹یک صلوات بعد از نماز توبه
* دستور توبه در اسلام همان است که در یکشنبهٔ اول ماه ذی‌قعده از رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله نقل شده است. خوب است انسان پس از نماز توبه یکبار صلوات بفرستد و بعد استغفار و دعای بعدش را بخواند.
▪️مرحوم علامه طهرانی (قدس سره)
📚منبع: پرتویی از نور مجرد، ص۱۱۳
🆔 @allame_tehrani
🤲 برای توبه شتاب کنید
✍ آیت‌الله حاج شیخ محمد بهاری (قدس سره)
ای برادران حقیقت! و ای دوستان راه! پیش از آنکه سموم گناهان به روح ایمانتان ضرری غیر قابل جبران وارد سازد، شتاب کنید برای توبه، توبه‌ای دقیق و تحسین برانگیز.
📚 تذکرة المتقین، ص۴۳
🆔 @allame_tehrani
🔸خودسازی
🔹تزکیه و اصلاح نفس
🔸استفاده از فرصت جوانی برای خودسازی
🎙بنیانگذار کبیر انقلاب (قدس سره)
- تا جوان هستید جدیت کنید و هوای نفس را از خودتان خارج کنید...
- وقتی خودتان را ساختید، تمام کارهایتان الهی می‌شود...
- اگر تمام انبیاء در شهری جمع شوند، هیچگاه با هم اختلاف نمی‌کنند چون تزکیهٔ نفس شده‌اند...
🆔 @allame_tehrani
🔰برخی از سخنان مرحوم علامه طهرانی دربارهٔ بنیانگذار کبیر انقلاب (قدس سره)
* ما آیةالله خمینی را اینگونه شناخته‌ایم که هرچه را به نفع دین تشخیص دهد، انجام می‌دهد.(۱)
* در یکی از جلسات [قبل از انقلاب] به ایشان (حضرت آیت‌الله‌العظمی خمینی) عرض کردم ما تابحال روی اسلام تبلیغ می‌کردیم ولی دیگر از این به بعد گویی اسلام در شما متمرکز شده است و باید کاملاً روی شما تبلیغ کنیم.(۲)
* هروقت که می‌خواهید صدقه برای خود بدهید أوّل برای او [رهبر کبیر انقلاب حضرت آیت‌الله خمینی قدس سره] بدهید، سپس برای خود و زن و فرزند و قوم و عشیره.(۳)
* اگر خواستید مجلس دعا و توسل برای رفع گرفتاری‌های شخصی فراهم آورید، اول برای به ثمر رسیدن نهضت اسلام و برقراری حکومت عدل اسلام و صحت و سلامت مزاج و آرامش فکر و طول عمر این رهبر که بر شما حقّ حیات دارد دعا کنید، سپس برای مقاصد شخصی.(۴)
* از وقتی ایشان [رهبر فقید سعید انقلاب حضرت آیت‌الله خمینی] حاکم اسلام شدند دیگر امرِ ایشان، امر خدا و رسول خداست و بر همه واجب است از ایشان تبعیت کنند. حکم ایشان بر همه حتی بر تمام مجتهدین نافذ است حتی اگر آن مجتهد اعلم از ایشان باشد.(۵)
* در جرأت، بلندهمتی، استقلال فکر، ازخودگذشتگی و نهایت‌نگری و امثالها، دربارهٔ آن رهبر عظیم‌الشأن هرچه بخواهند بگویند و بنویسند کم است. او حقاً و حقیقتاً در این امور اسوه و الگو بود.(۶)
* به همت عالی، ارادهٔ استوار و متین، ثبات قدم و تصمیم راسخ این زعیم عالیقدر [حضرت آیت‌الله‌العظمی خمینی] خدا شما را نجات داد و از گرداب‌های بلا و غَمرات سهمگین لُجّه‌های تاریکِ این دریای ژرف و طوفانی رهانید، شما را از رِقّ عبودیت به مقام عزّت و استقلال رسانید.(۷)
* حقی که این رهبر عالیقدر [حضرت آیت‌الله العظمی خمینی] بر شما دارد اگر تا روز قیامت به سپاس و شکرانه‌اش برخیزید از عهده برنیامده‌اید، چون شما همه مردمان مُرده‌ای بودید که او زنده کرد.(۸)
* اینکه بگویند برای این انقلاب، ملت قیام کرد و زحمت کشید اینها همه حرف است. جز اراده و عزم قویم ایشان (آیت‌الله‌العظمی سید روح‌الله الخمینی) هیچ کس کار نکرد؛ به دلیل اینکه ملت همیشه بوده است ولی تا روح در ملت پیدا نشد جان نگرفت، حرکت نکرد.(۹)
* ملّت مانند قبرستانی بود مرده و فرسوده و یأس‌زده؛ باید یک نفس عیسی آن را زنده کند، به جنبش درآورد.
ملّت مانند این چراغ‌هائی‌است که در این مسجدند، امّا همه خاموش و سرد. تا جریان برق نباشد اینها روشن نمی‌شوند، گرم نمی‌شوند، جلوه‌گری ندارند.(۱۰)
* ملت مانند صفر است؛ صفر یعنی هیچ؛ یعنی مُرده و بی‌خاصیت، اما اگر یک عدد "یک" به او اضافه شود، زنده می‌شود. قدر و قیمت پیدا می‌کند. این ملت قابلیت و استعداد داشت اما وقتی نور وجود و اراده‌ی رهبر در او تابید این قابلیت‌ها را از کمون و خفا بیرون آورد.(۱۱)
* آن زعیم گرامی و رجل الهی که به مشارع سنّت و آبشخوار احکام دسترسی دارد انسان را بیدار می‌کند، نقاط ضعف را نشان می‌دهد و جلوی ضعف و ذلّت را می‌گیرد.(۱۲)
* گرچه او در تمام سخنانش می‌گوید: ملّت قیام کرد و درست هم گفته است امّا ای عزیزان ملّت چیست؟ آن بزرگواری اوست که می‌گوید ملّت قیام کرد، من کاری نکردم.
سَران عالم اگر یک‌هزارم زحماتی را که این مرد متحمّل شده است تحمّل می‌کردند کوس فرعونیّت و أنانیّت و استکبارشان به ثُریّا و عیّوق می‌رسید؛ ولی او از کرامت و ادب نفس خویش خود را خالی می‌بیند می‌گوید: من کاری نکرده‌ام، من بنده هستم، خدا کرده است، مردمند که به توفیق خدا کار کردند؛ یعنی حقّ را نباید فراموش کرد. تمام این قدرت و عظمت از ناحیهٔ ذات مقدّس اوست.(۱۳)
* ایشان یعنی حضرت آیةاللهالعظمی سیّد روح‌الله خمینی حاکم شرع مُطاع است. خداوند عزّوجلّ ایشان را برای حکومت اسلامی برگزیده است.(۱۴)
* آیت‌اللهِ فقیدِ سعید خمینی قدس‌الله‌سره آنقدر نکات درخشان و جالب و تابناک در زندگی خود دارد که اگر روی آنها کاملاً بحث شود، برای این نسل و نسل‌های آتیه کاملاً کافی خواهد بود و نیاز به این امور اعتباریه و جعلیه و غیرحقیقیه نیست.(۱۵)
* ایشان (بنیانگذار کبیر انقلاب) آنقدر فضائل دارند که اگر تا قیامت از فضائل ایشان برای مردم بگویند و تجلیل به عمل آورند تمام نمی‌شود و لازم نیست برای تجلیل از ایشان از لفظی که در عُرف شیعه مختص معصوم است و تا به حال در زبان فارسى در میان شیعه بر غیرمعصوم اطلاق نشده استفاده کنند.(۱۶)
ــــــــــــــ
۱- پرتویی از نور مجرد (سخنرانی مرحوم علامه در مسجد قائم)
۲- برگرفته از کتاب «وظیفهٔ فرد مسلمان در احیای حکومت اسلام»
۳و۴- خطبهٔ عید فطر سال ۱۳۹۹ هجری قمری (۱۳۵۸ شمسی) [تجلیل فراوان مرحوم علامه طهرانی از بنیانگذار کبیر انقلاب (قدس سره)]
۵- همان(۲)
۶- امام‌شناسی، ج۱۸، ص۲۲۲
۷و۸و۹و۱۰و۱۱و۱۲و۱۳و۱۴- همان(۲)
۱۵- امام‌شناسی، ج۱۸، ص۲۳۱
۱۶- نورمجرد، ج۳، ص۲۲۴
🆔 @allame_tehrani
عدم جواز استعمال لفظ «امام» در غیرمعصوم از دیدگاه علامه طهرانی.pdf
8.07M
🚫 عدم جواز استعمال لفظ «امام» در غیرمعصوم از دیدگاه عـلامـه طـهـرانـی
از مرحوم آیةاللهالعظمی خمینی تجلیل فراوانی می‌نمودند و در آثار خود نیز مطالب مختلفى در وصف شجاعت و استقامت و دوراندیشى و بصیرت و تقوى و ظلم‌ستیزى و دفاع از مستضعفان دربارۀ ایشان فرموده‌اند. ولى از اطلاق لفظ «امام» خوددارى مى‌نمودند، چون استعمال آن را دربارۀ غیرمعصوم جائز نمى‌دانستند.
🔹معنای امام در شیعه و انحصار آن در ائمهٔ اثناعشر علیهم‌السلام
🔸در عرف شیعه به غیر معصوم، امام نمی‌گویند
🔹القاب مختلفهٔ مجتهدین شیعه در طول تاریخ
🔸پیام برخی از روشندلان در لزوم به کار نبردن لفظ امام
🔹نیرنگ مصریان در دادن لقب امام به کاشف‌الغطاء
🔸لقب أولواالأمر مختص به معصوم است
🔹فقیه معصوم نیست و رأیش ابدی نیست
🔸نامه‌ای انتقادآمیز به کتاب وظیفهٔ فرد مسلمان
🔹پاسخ به انتقاد
🔸استدلال غلط بر جواز لقب امام دادن
🔹مورخ نمی‌تواند از بیان تاریخ صحیح تجاوز کند
📚 امام‌شناسی، ج۱۸، ص ۲۰۵ تا ۲۳۴
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
🔰حکم استعمال لفظ «امام» در غیرمعصوم از دیدگاه علامه طهرانی:👇
http://erfanvahekmat.com/a/B
🆔 @allame_tehrani
🔴 «تضعیف ایشان، تضعیف اسلام و حرام مسلّم و معصیت کبیره است»
امروز عَلَم اسلام در دست حضرت آیةالله خامنه‌اى است و تعظیم ایشان تعظیم اسلام و تضعیف ایشان تضعیف اسلام است و هر سخن و عملى که منجرّ به تضعیف ایشان شود حرام مسلّم و معصیت کبیره است و گناهى است که بخشوده نمى‌شود، مگر اینکه صاحب آن سخن و آن عمل، تدارک کرده و هر کس را که نسبت به ایشان بدبین نموده و حکومت اسلام را در چشم وى تضعیف نموده اصلاح کند و تصوّر باطل او را تصحیح نماید.
▪️حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة)
📚 نورمجرد، ج۳، ص۲۳۸
🆔 @allame_tehrani
🔰برخی از سخنان مرحوم علامه طهرانی دربارهٔ حاکم اسلامی (ولی‌فقیه) و حکومت اسلامی
* حاکم اسلام واحد است و نمى‌شود در سیطره‌ی اسلام دو نفر حاکم باشند. وقتى یکى از مجتهدین حاکم شد، حکمش بر تمام افراد مسلمان و حتّى بر همه‌ی مجتهدینِ دیگر و حتى بر افرادى که از حاکم أعلم‌اند نافذ است. خداوند حکم او را بر همه حجّیّت داده است.(۱)
* اگر حاکم اسلامی حکمی بکند بر همه‌ی مسلمین واجب است اطاعت کنند. همچنین مجتهدین در امور اجتماعی و سیاسی باید تابع حاکم اسلامی باشند و هرگونه اظهار نظرهایی که نسبت به حکومت تزلزل یا شکستی می‌آورد جایز نیست.(۲)
* در حکومت اسلام متخصصان و مجتهدان در مقام فکر و نظر برای خودشان آزادند و باید آزاد باشند، چون تقلید بر مجتهد حرام است. ولی در مقام عمل در مسائل اجتماعی که تصادم با رأی ولی‌فقیه حاصل می‌شود، مطلقاً حق اظهارنظر عمومی به طوری که موجب تضعیف شود ندارند و باید در عمل، تابع باشند؛ خواه مسأله از مسائل ساده و عادی باشد و خواه از مسائل مهم و اساسی و خطیر چون جنگ و جهاد.(۳)
* وظیفهٔ افراد مجتهد در حکومت اسلام در مسائل اجتماعی آن است که هر جا نظرشان با ولی‌فقیه یکی بود در تأیید و پشتیبانی ولی‌فقیه به میدان آمده و سخن بگویند و هر جا که نظرشان متفاوت بود سکوت کنند و اگر نظر علمی خود را ابراز می‌نمایند به گونه‌ای نباشد که موجب تضعیف ولی‌فقیه گردد و دقت نمایند که در اجرای نظرات ولی‌فقیه خللی حاصل نشود؛ مگر آنکه ولی‌فقیه امر و حکم کند که در این صورت مجتهدین نیز باید در عمل از ولی‌فقیه پیروی نمایند.(نورمجرد، ج۳، ص۲۱۹)
* ایشان در دفاع از حکومت اسلام بسیار مجدّ بودند. بارها می‌فرمودند: مردم باید به خاطر این انقلاب و این حکومت اسلامى و بیرون آمدن از یوغ حکومت استکبار، خدا را هزاران بار شکر کنند و هرچه شکر کنند حق شکر آن ادا نمى‌شود. مشکلات زیاد است و تا تحقّق حقیقت اسلام فاصله بسیار است، ولى همین‌قدر که اسم اسلام است و سرپرستى ولى‌فقیه و همین‌قدر که از زیر یوغ استعمار و طاغوت بیرون آمده‌ایم باید شکرگزار باشیم.(۴)
* مرحوم علامه طهرانی همواره می‌فرمودند: خوبی‌ها و کمالات این حکومت را برای مردم بیان کنید و آن را نشر دهید و اگر نقص و عیبى بود آن را ترمیم نمائید. اگر عیبى در حکومت اسلام مشاهده نمودید، اولاً: کتمان کنید و در ملأعام و در نزد دیگران بیان نکنید؛ چون موجب تضعیف حکومت و شکسته شدن حرمت آن در نزد مردم است و بیان این مسائل براى مردم علاوه بر آنکه هیچ نفعى ندارد، قلب و دل مردم را نیز سست می‌کند، و وقتى از اسلام و حکومت اسلام دلسرد شدند به حکومت کفر متمایل مى‌شوند.
بیان هرچیزى که موجب تضعیف حکومت اسلام است در نزد عموم حرام است و فقط باید مشکلات را به مسؤولین و متصدّیان امور منتقل کرد تا در مقام اصلاح برآیند...
ثانیاً: وقتى عیبى مطرح مى‌شود، براى مردم توضیح دهید که منشأ این مشکلات نظام، ولایت فقیه و حکومت اسلامى نیست، این مشکلات ریشه در دسیسه‌ها و نقشه‌هاى دشمنان اسلام یا تقصیر و کوتاهى خود مسلمانان در عمل به دستورات اسلام دارد.
راه سعادت جامعه صرفاً عمل به دستورات اسلام و تسلیم محض در برابر پروردگار متعال است و بهترین روش براى عملى شدن احکام إلهى، نظام ولایت فقیه است.
آرى، اگر کسانى در تقابل با ولى‌فقیه و برخلاف شرع، اشتباهاتى را در جامعه ترویج می‌دهند و کارشکنى مى‌کنند، مى‌توان اشتباهات ایشان را گوشزد کرد و مخالفت آن را با شرع براى مردم تبیین نمود، ولى باید توضیح داده شود که این مسائل ناشى از دورى از سفرۀ قرآن و سنّت و مخالفت با احکام اسلام و توطئه و دسیسۀ مخالفین است.(۵)
* اگر عیب و ایرادی در نظام اسلامی مشاهده می‌شود باید به مصادر امور و کسانی که احتمال می‌رود بتوانند آن را برطرف سازند گوشزد نمود و حق ندارید آن عیب را پخش کنید.(۶)
* اگر کسی در مجلسی حضور یافته باشد که در آن از نظام اسلامی بدگوئی می‌شود اگر می‌تواند دفاع کند واجب است دفاع نماید وگرنه نشستن در آن مجلس جائز نیست.(۷)
* حالا برنج گران باشد، روغن گیر نیاید، اینها یک مشکلاتى است که خیلى مهمّ نیست. شما بگویید: انسان آخرش از گرسنگى هم بمیرد.
آیا اگر انسان زنده باشد و زیر پرچم آمریکا باشد بهتر است، یا بمیرد؟(۸)
* در این حکومت ما دو وظیفه داریم: یکى اینکه کارهاى خوب را تقویت و تعریف کنیم و بگوییم باید با این مشکلات بسازید که عزت با راحتی نمی‌سازد.
دیگر آنکه: به‌جای بدگویی در غیاب فرد، خرابی‌ها را اصلاح کنیم یا بدون اطلاع دیگران به او بگوئیم که این کار شما غلط است.(۹)
⬇️ ادامـــه... ⬇️
🆔 @allame_tehrani