🔴 حرمت تضعیف حکومت اسلام مرحوم علامه طهرانی (قدس سره) معتقد بودند که هر چیزی که موجب تضعیف حکومت اسلام شود حرام است. در کتاب نور مجرد در شرح نصائح مرحوم علامه برای خطبا و مبلغین می‌فرماید: «هفتم: حرمت تضعیف حکومت إسلام؛» مى‏‌فرمودند: امروز پرچم إسلام به دست حضرت آیةالله خامنه‌اى مدّظلّه‌العالى مى‏باشد و هر کس ایشان را تضعیف کند إسلام را تضعیف کرده ‏است و بر همین أساس عمدهٔ سعى و تلاش دشمنان إسلام بر تضعیف ایشان و تضعیف مسألهٔ ولایت‏ فقیه است. وظیفهٔ ما این است که مسألهٔ ولایت‏ فقیه را به طرز صحیح و متقن براى مردم بیان کرده و آنان را آگاه سازیم که تنها راه نجات و برطرف‏ شدن مشکلات و رسیدن به رشد و تعالى، اجراى کامل دستورات إسلام است. و اگر نقص و مشکلى در جامعه وجود دارد منشأ آن ولایت ‏فقیه و إسلام نیست، بلکه ریشه در نقشه‌ها و دسیسه‌هاى أجانب و دشمنان إسلام یا کوتاهى خود مسلمین دارد. مى‌فرمودند: هر عملى که موجب تضعیف حکومت إسلام شود حرام است و انسان حقّ ندارد نقائص حکومت را بالاى منبر بگوید. اگر کسى از مسؤولین عمل خلافى انجام داد و بیان آن موجب تضعیف حکومت اسلام مى‌شود، بیان آن در منبر حرام است؛ و اگر کسى بگوید، با دشمنان إسلام در تضعیف إسلام و ولایت ‏فقیه هم‏ جهت شده ‏است. مى‌فرمودند: اگر عیب و ایرادى در نظام إسلامى مشاهده مى‌شود، باید به مصادر امور و کسانى که احتمال می‌رود بتوانند آن را برطرف سازند گوشزد نمود و حقّ ندارید آن عیب را پخش کنید. بله، اگر مسأله‌اى خلاف شرع باشد و ممکن ‏است مردم در أثر تبلیغات و هیاهو به آن مبتلا شده و از منهاج دین قویم منحرف شوند، مانند طرح استعمارى کاهش ‏جمعیّت و وازکتومى و توبکتومى نمودن مردان و زنان و عقیم و نازا کردن آنان، مى‏توان آن را در منبر بیان کرد و خلاف‏ شرع بودن و عواقب وخیم و ناگوار آن را براى جامعهٔ مسلمین توضیح داد. ولى این معنى را نیز خوب باید تفهیم کرد که این مشکلات به حکومت إسلام برنمى‌گردد، بلکه در أثر سیاست‌ها و توطئه‌هاى شیطانى دشمنان إسلام است که چه ‏بسا با واسطه‌هاى متعدّد اجرا و پیاده مى‌شود، بگونه‌اى که در نزد بسیارى حتّى گمان نمى‌رود که این امر، از نقشه‌هاى شوم و خانمان برانداز استعمار است. مى‌فرمودند: اگر کسى در مجلسى حضور یافته باشد که در آن از نظام اسلامى بدگوئى مى‌شود، اگر می‌تواند دفاع کند واجب است دفاع نماید وگرنه نشستن در آن مجلس جائز نیست. بر همین أساس مى‏ فرمودند: در این زمان که پرچم إسلام به دست رهبر معظّم انقلاب حضرت آیه‌الله خامنه‌اى حفظه‌الله‌‏تعالى بوده و ثقل رهبرى امّت اسلام بر دوش ایشان است و با وجود این همه مخالفین و دشمنانى که دارند، باید براى ایشان در منبرها دعا کرد. و علاوه بر آن در مظانّ استجابت دعا و در دل شب‏ها که دعا مقرون به اجابت است براى ایشان دعا کنید تا خداى تعالى معظّمٌ‌له را از خطرات ظاهریّه و باطنیّه و کید و مکر دشمنان و مخالفین مصون بدارد و ایشان بتوانند در سایهٔ عنایات و تأیید و نصرت پروردگار، حافظ أحکام إسلام باشند.» 📚 پرتویی از نور مجرد، ص۱۲۵ (برای اطلاع از تفصیل این مباحث، به کتاب آیتِ‌نور و نورمجرد مراجعه کنید.) 🆔 @allame_tehrani

❓وظیفهٔ افراد در موارد اختلاف نظرهای سیاسی و اجتماعی با ولی‌فقیه بدیهی است که افراد غیرمجتهد و غیرمتخصص حق اظهار نظر در هیچ مسأله‌ای را ندارند و نیز روشن است که مجتهدین و متخصصین در موارد مختلفی با هم اختلاف نظر دارند. خود مرحوم علامه (قدس سره) نیز بر اساس اجتهاد و تشخیص خود در بسیاری از مسائل آراء و مبانی خاصی داشتند و همچون همهٔ مجتهدان در نقاطی نظر شریفشان با رهبر فقید انقلاب متفاوت بود. سؤال اینست که در این موارد وظیفه چیست؟ و اگر کسی در موردی تشخیصی غیر از تشخیص حاکم حکومت اسلام داشت، چه باید کرد؟ ایشان در پاسخ این سؤال می‌فرمایند: « اگر یک ساختمان را به دست دو معمار یا دو مهندس بدهند که این ساختمان را بناء کنید، و آن دو مهندس و معمار در فنّ خودشان کاملاً متخصّص باشند که لازمهٔ تخصص هم استقلال فکرى است، اگر یکى از آنها نظریه‌اش مثلاً این است که این ساختمان در این موقعیّت و خصوصیّت باید شرقى ساخته بشود، دیگرى نظرش این است که بایستى جنوبى ساخته بشود؛ یا یکى نظریه‌اش این است که اطاقها سه متر و نیم ارتفاع داشته باشد، دیگرى مى‏گوید: باید حتماً دو متر و هشتاد سانت باشد، یکى عقیده‌‏اش این است که من باب مثال پى‌ها را حتماً باید از بتون آرمه بریزیم و دیگرى مى‌گوید نه کافى است که پى‌ها را از همان شفته‌ها آهک بریزیم و بیش از این لازم نیست. در این اختلاف نظرها یا اینکه با همدیگر مى‌نشینند مشورت مى‌کنند و توافق حاصل مى‌شود، یعنى یکى از آنها دیگرى را قانع مى‌کند و با کم و زیاد کردن نقطه نظرها بالأخره روى نظریّهٔ هر دو نفر این نقشه ساختمان امضاء مى‏شود، یا اینکه نه؛ آنها حاضر نمى‏شوند که با توافق یکدیگر این ساختمان بنا شود؛ چون هر دو نفر از آنها یا یک نفر از آنها مستقلّ برأى است؛ و حاضر نیست به هیچ وجه از نظر خودش تجاوز کند. در اینجا اگر بنا شود ساختمان را بدست یکى از آنها بدهند که بنظر او ساخته شود؛ و بالأخره او مهندس و معمار این ساختمان باشد، مى‌خواهیم ببینیم وظیفهٔ آن معمار یا مهندس دیگر چیست؟ او هم أهل خدمت است و مى‏خواهد کار بکند؛ و در این ساختمان عامل مؤثّرى باشد؛ و بالأخره تشریک مساعى کند. من باب مثال ساختمان یک محلّ مقدّسى است یک مسجد است و مى‏خواهد کار بکند؛ وظیفهٔ او چیست؟ یک وقت این معمار دوّم تابع آن معمار اوّلى مى‌شود در تمام آراء که هر چه تو در این نقشه امضاء کردى، من هم امضاء مى‏کنم که این کار مسلّماً کار غلطى است. زیرا بنا بفرض دوّمى هم در این امر متخصّص است، و نسبت به نقشهٔ اوّلى اشکال دارد، آن هم اشکال فنّى، و نمی‌‏تواند از نقطه نظر فکر امضاء کند؛ که اگر امضا کند، خیانت کرده است؛ براى اینکه ممکن است فردا این ساختمان فروبریزد؛ یا براى زلزله استحکامات لازمه پیش‌بینى نشده باشد، یا هوا به اندازهٔ کافى براى مدعوّین و حاضرین نباشد؛ و افرادى خفه شوند، و یا گازکشى‌اش درست نباشد، برق‌کشى‌اش کامل نباشد، و حریق اتّفاق بیفتد. امضاء او یعنى امضاء همهٔ خطرات. بنابراین در موضوعات تخصّصى تبعیّت در رأى و فکر از دیگرى، صد در صد غلط است. هر گونه تخصّصى مى‌خواهد باشد، یعنى انسان بعد از اینکه خودش صاحب نظر شد دیگر نمى‌تواند با بصیرتى که پیدا کرده، تابع رأى دیگرى باشد. بنابراین اگر این معمار طرح‌هاى معمار دیگر را قبول و امضا کند بداعى اینکه مثل نام از جمله معمارین خارج نشود؛ یا ما هم در ردیف معمارین و افراد سرشناس باشیم و أمثال اینها، او خیانت کرده است، پس وظیفه عملى او چیست؟ اینجا به دو نحوه مى‌تواند عمل کند: یکى اینکه بگوید: حالا که او در فکر خودش مستقلّ شد، و این ساختمان بدست او افتاد؟ ما چرا عقب بمانیم؟ چه و چه؟ و شروع مى‌کند به خرابى و فساد؛ در موقع عمل پى‌ها را بَد مى‌کَنَد و به بنّا و عمله دستور مى‌دهد آجرها را خوب کار نگذارند. ملاتها را خوب نریزند، خلاصه دسیسه مى‏کند، رشوه مى‌دهد؛ به سیم‌کش‏ها مى‏گوید سر سیم‏ها را نبندند و ... این هم که معلوم است که خیانت است. نحوهٔ دیگر آن است که مى‏گوید: حالا که من الآن آن نظریّاتم در این خصوص مورد قبول واقع نشد؛ به آن مقدارى که قدرت دارم از کمک به این ساختمان مقدّس خوددارى نکنم؛ من هم مانند یکى از عاملین دیگر مأمور براى عمل و اجراء و تصحیح مى‏شوم؛ لذا با اینکه خودش مهندس است، مى‌آید مانند یک بنّا به کارگرها سر مى‏زند؛ به سیم کش‏ ها سر مى‏زند؛ به عمله‌ها سفارش مى‏کند: آقاجان آجرها را خوب کار بگذارید؛ محکم کارى کنید! اینجا مسجد است، روى سر مردم فرو نیاید، و خلاصه مشغول کار مى‏شود اما بدون اینکه در کادر هدایت و نقشه اساسى، دخالتى داشته باشد. این بهترین کار پسندیده است که در صورتى که از نیروى فکرى او استفاده نشده، عملاً نسبت به پایدارى این ساختمان و برقرارى آن حتى الإمکان کوشش کند، و تمام مساعى جمیلهٔ خود را ابراز نماید... ⬇️ ادامـــه در پست بعدی ⬇️ 🆔 @allame_tehrani

↩️ ادامـــهٔ «پست قبل» ⬇️ در هر یک از رشته‌هاى تخصّصى مطلب از این قرار است بدون استثناء اجتهاد هم همین است. کسی که مجتهد مى‏شود، مجتهد مطلق، او در امور دینى ذى رأى و ذى نظر مى‌شود، و به هیچ وجه انسان نمی‌تواند مجتهد را از رأیش برگرداند مگر اینکه برود بنشیند با او مباحثه کند که جان من این رأیى که شما دادید بر اساس این مقدّمه، و این روایت، و این دلالت، و اصل بوده است و مثلاً این روایت ضعیف‌السّند است، بدلیل اینکه راوى آن را کشّى و نجاشى تضعیف کرده‏اند و متأخّرین هم او را تقویت نکرده‏اند، پس روایت ضعیف‌السّند فلهذا این‏ فتواى شما صحیح نیست. و در این صورت یا قبول مى‏کند و یا مى‌آید و با انسان مباحثه مى‏کند که آقا شما که مى‌گوئید اینطور و اینطور، حرف شما به این دلیل غلط است. شما این معنى را که از این آیه استفاده کرده‌اید؛ و مى‏گوئید: دلالتش این است، صحیح نیست؛ چون آیه چنین دلالتى ندارد، بلکه دلالت آیه چیز دیگرى است، و شما اینطور خیال کرده‌اید. خوب انسان هم مى‌بیند راست مى‏گوید؛ و انسان اشتباه کرده است... امّا مجتهد بدون اینکه کسى او را قانع کند و بگوید که: در این فتوى اشتباه کردى، از رأى خودش برگردد و تابع مجتهد دیگر بشود جایز نیست، بلکه باید اجتهاد یعنى تخصّص، و تخصّص یعنى بصیرت وجدانى و علم وجدانى، و نور باطنى بر اینکه مطلب از این قرار است. چراغ روشن است. و انسان با دو چشم هم مى‌بیند که الآن چنین است. آن وقت انسان چشمش را به هم بگذارد و بگوید چنین نیست چون فلان کس چنان گفته است؛ این غلط است. این مى‏شود تقلید نسبت به شخص متخصّص و به هم گذاشتن چشم نسبت به شخص بینا و فلهذا مى‏بینم که در اجازهٔ اجتهادى که فقها به شاگردانشان مى‏دهند مى‏نویسند: و یحرم الله علیه التّقلید: یعنى دیگر از این به بعد تقلید بر او حرام است. شخصى که به مرحلهٔ اجتهاد برسد، نه اینکه جایز است اجتهاد کند، بلکه دیگر نمى‏تواند تقلید بکند، تقلید حرام است... مجتهد هم نمى‏تواند تابع رأى دیگرى بشود. این راجع به مسائل کلّى اجتهاد. امّا راجع به حکومت اسلام، گفتیم که: حاکم اسلام واحد است و نمى‌شود در سیطرهٔ اسلام دو تا حاکم باشد. وقتى یکى از مجتهدین حاکم شد حکمش‏ بر تمام افراد مسلمان و حتّى بر مجتهدین دیگر و حتى بر افرادى که از حاکم أعلم‏اند نافذ است. خداوند به جهت حفظ مصالح نظام حکم او را حجّیّت داده است. حالا باید دید وظیفهٔ مجتهدین دیگر چیست؟ مجتهدین دیگر در عبادات و معاملات و حجّ و هر چیزى که راجع به امور شخصى است نمى‌توانند از آن حاکم تقلید کنند، زیرا این امور تقلیدى نیست؛ و تقلید بر مجتهد حرام است، امّا در امور ولائى که راجع به حکومت است، و شرع مقدّس اسلام اختیار آن را به دست حاکم داده است، بر همه مجتهدین واجب است تابع باشند، و هر چه او گفت عمل کنند. در امر جنگ در امر صلح، در اخذ مالیات‏ها، در خراب کردن خیابان‏ها، در ترکیب امور ادارات، در قوانین راهنمائى، در نماز عید فطر و قربان، و تعیین روز عید فطر و روز عید قربان، و حکم بدخول شهر و رؤیت هلال و أمثال ذلک که مسائل اجتماعى یکى دو تا نیست الى ما شاء الله بسیار است که اینها باید در جامعهٔ اسلام یک حکم داشته باشد، و هیچ حقّ خلاف ندارد؛ مگر انسان علم به خلاف داشته باشد.» 📚 پرتویی از نورمجرد، ص۱۲۶ (برای اطلاع از تفصیل این مباحث، به کتاب آیتِ‌نور و نورمجرد مراجعه کنید.) 🆔 @allame_tehrani

🔴 ضرورت هجرت به دارالاسلام و حرمت اولیهٔ توطن در دارالکفر 📚 پرتویی از نورمجرد، ص۱۱۹ ⬇️ ⬇️ ⬇️ ⬇️ ⬇️ ⬇️ 🆔 @allame_tehrani

📖 ویژه‌نامهٔ «پرتویی از نور مجرد» ۱. نامهٔ مقام معظّم رهبری در رحلت علامه آیة‌الله حسینی طهرانی ۲. متن پیام حضرت آیت‌الله حاج سید محمدصادق حسینی طهرانی ۳. آیتی از نور؛ نگاهى گذرا به زندگانى مرحوم حضرت علّامه طهرانی ۴. مزد اگر می‌طلبی طاعت استاد ببر؛ اساتید و مراودین سلوکی علّامه طهرانی ۵. ستارگان علم و فضیلت؛ اساتید علمی علّامه طهرانی ۶. سید الطائفتین؛ حضرت علامه در نگاه دیگران ۷. سری که عشق ندارد…؛ وصیت‌هائی به طالبان علوم دینی ۸. مهربانتر از برادر؛ ارتباط آیت‌الله شهید مطهری با علامه طهرانی ۹. طلب گوهر وصل؛ خاطره‌ای منتشرنشده از حضرت آیت‌الله شیخ عبدالقائم شوشتری ۱۰. راه تولای حسین است و بس؛ سیرهٔ حضرت علامه در عزاداری ۱۱. نفحات نفس یار؛ نکته‌هایی از علامه طهرانی ۱۲. از اندیشۀ حکومت اسلامی تا تحقق آن - دیدگاه‌های علامه طهرانی در باب حکومت اسلامی - بیانات علامه طهرانی در تجلیل از رهبر فقید انقلاب در خطبهٔ عید فطر - نامه به مرحوم آیت‌الله میلانی - علامه طهرانی و طرح تشکیلات تحلیفی - تلاش برای نجات جان رهبری نهضت ۱۳. زلال معرفت؛ پاسخ به پنج شبهه ۱۴. یوم علی آل الرسول عظیم؛ رحلت و مراثی ۱۵. راه پرواز به آسمان؛ معرفی آثار علامه طهرانی 🆔 @allame_tehrani

🔰فـعّـالـیّـت‌هـای سـیـاسـی مرحوم علّامه طهرانی (قدّس سرّه) یکی از ابعاد مهمّ و گسترده و امتیازات خاصّ حيات مرحوم علّامه طهرانی فعّالیّت‌های سیاسی‌اجتماعی ایشان بود. توجّه به مشکلات جوامع اسلامی و غیرت دینی و حسّاسیّت نسبت به تسلّط کفّار بر مسلمانان و برنامه‌ریزی و تلاش عملی برای مقابله با این امور و تشکیل حکومت اسلام از مهمترین دغدغه‌های ایشان در طول عمر شریفشان بود. 📚 نورمجرّد، ج۳، ص ۱۴۱ تا ۲۴۲ (به همراه فهرست تفصیلی مباحث) 🆔 @allame_tehrani

🕌 اهمیت زیارت امام رضا علیه‌السلام در ۲۳ ذی‌القعده روز بیست و سوم این ماه به قولی شهادت امام رضا علیه‌السلام است و مرحوم سیّد رضوان‌الله‌تعالی‌علیه در إقبال می‌فرمایند: در برخی از تألیفات أصحاب دیده‌اند که زیارت امام رضا علیه‌السلام در روز بیست و سوم از نزدیک و دور مستحبّ است. خوب است آنهائی که نزدیکند از نزدیک و آنهائی که در مشهد نیستند از دور زیارت کنند. آقا رضوان‌الله‌تعالی‌علیه مقیّد بودند زیارت روز بیست و سوم ماه ذی‌القعده ترک نشود. 📚 «گلشن احباب» ج۲، ص۱۸۴ @Nooremojarrad_com 🆔 @allame_tehrani

❤️«یاد دیدار شما»❤️ 🎙با صدای «حاج علی ملائکه» 🆔 @allame_tehrani

🕌 خصوصیات ویژهٔ امام رضا (علیه آلاف التحیة و الثناء) 🎙آیت‌الله جوادی آملی 🆔 @allame_tehrani

🕊🕌 قربون کبوترای حرمت... 🎙حجت‌الاسلام میرزامحمدی 🆔 @allame_tehrani

🕌 بر امام مهربان خود پناه آورده‌ام 🎙حاج فیروز زیرک‌کار 📌کلیپ کامل در لینک زیر:👇 B2n.ir/emame_mehraban 🆔 @allame_tehrani

🕋 کعبهٔ ظاهر و کعبهٔ باطن 🕌 زیارت‌ حضرت‌ امام‌ هشتم‌ برای‌ شیعیان‌ خُلَّص‌ و عارفان‌ به‌ مقام‌ و منزلت‌ و حقّ او، ثواب‌ هزار و یا هزار هزار حجّ بر آن‌ مترتّب‌ است‌. و أبداً جای‌ استبعاد نیست‌؛ زیرا حیات‌ کعبه‌ به‌ ولایت‌ است‌. بنابراین‌ ولایت‌ محور است‌ و کانون‌، و کعبه‌ در حکم‌ محیط‌ پرگار است‌. نمی‌بینی‌ چگونه‌ مردم‌ دور کعبه‌ای‌ که‌ علیّ در آن‌ متولّد شده‌ است‌ دور می‌زنند و طواف‌ می‌کنند و خواهی‌ نخواهی‌ طوعاً أو کرهاً ناچارند تسلیم‌ آن‌ حقیقت‌ و واقعیّت‌ شوند؟! همۀ مسلمین‌ چه‌ شیعه‌ و چه‌ عامّه‌ بر سر سفرۀ آن‌حضرت‌ نشسته‌اند، چرا که‌ بقدری‌ گسترده‌ است‌ که‌ در برابرش‌ سفرۀ دگری‌ متصوَّر نیست‌. بلکه‌ همۀ عالم‌ از برکات‌ وجودی‌ و از ولایت‌ تکوینیّه‌ و وجودیّۀ آن‌حضرت‌ متمتّع‌اند. در این‌صورت‌ مبادا استبعاد کنی‌ که‌ چطور می‌شود ثواب‌ یک‌ زیارت‌ حضرت‌ امام‌ رضا علیه‌السّلام‌ عارِفًا بِحَقِّه‌، معادل‌ با ثواب‌ هزار هزار حجّ باشد؟! آنجا کعبۀ ظاهر است‌ و اینجا کعبۀ باطن‌. آنجا تکلیف‌ است‌ و اینجا محبّت‌. آنجا جسم‌ است‌ و اینجا جان‌. ✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة) 📚 روح مجرد، ص۲۵۶ 🆔 @allame_tehrani