↩️ ادامـــهٔ «پست قبلی» ⬇️ اگر تو آنها را در عقل‌ خود تمثيل‌ كنی و در فكر خود تصوير نمائی در مقام‌ها و موقف‌های پسنديدۀ آنها و در مجلس‌های شايسته‌ و عبادت‌ آنها، كه‌ گوئی ديوان‌های اعمال‌ خود را در مقابل‌ خود گشوده‌، و خود را آمادۀ محاسبه‌ از نفس‌ خود نموده‌اند، از هر كار كوچک و بزرگی كه‌ از آنها سرزده‌ و بر هر امری كه‌ به‌ آنها شده‌ و كوتاهی كرده‌اند، يا نهيی كه‌ از آنها شده‌ و در آن‌ تقصير نموده‌اند، و بارهای سنگين‌ و گناه‌ خود را بر دوش‌ كشيده‌ و از تحمّل‌ و نگهداری آن‌ فرومانده‌اند، و آواز آنان‌ به‌ گريه‌ و زاری بلند شده‌ و گريه‌ گلوگير آنها گشته‌ و يكدگر را به‌ گريه‌ و زاری پاسخ‌ داده‌اند، و فرياد خود را از روی ندامت‌ و پشيمانی و اقرار و اعتراف‌ به‌ پروردگار خود بلند نموده‌اند؛ در آن‌ تمثيل‌ عقلی و تصوير فكری ايشان‌ را خواهی ديد كه‌ حقّاً آنها عَلَم‌ها و نشانه‌های هدايتند، و چراغ‌های درخشنده‌ در تاريكیهای جهالتند كه‌ فرشتگان‌ رحمت‌ الهی گرداگرد آنها را فراگرفته‌ و مقام‌ سكينه‌ و آرامش‌ و امن‌ و امان‌ بر آنها فرود آمده‌ است‌، و درهای آسمان‌ به‌ روی آنان‌ گشوده‌ شده‌، و مراتب‌ وصول‌ به‌ درجات‌ عاليه‌ و منازل‌ فوز و كرامت‌ در مقام‌ منيعی كه‌ خداوند در آن‌ مقام‌ بر آنها مطّلع‌ است‌ برايشان‌ مهيّا گرديده‌ است‌. پس‌، از سعی و كوششی كه‌ آنها در دنيا نموده‌اند خدا راضی شده‌ است‌ و آن را پسنديده‌ و امضا كرده‌، و مقام‌ محمودِ آنان‌ را ستوده‌ و ستايش‌ كرده‌ است‌. آنها به‌ دعائی كه‌ نموده‌اند و از خدای خود اميد عفو داشته‌اند، نسيم‌ رحمت‌ را استشمام‌ نموده‌ و عفو و مغفرت‌ خدا را ادراک كرده‌اند؛ همۀ آنها گروگان‌ نياز و فقرند به‌ فضل‌ و رحمت‌ خدا، و اسيران‌ ذلّتند در برابر عظمت‌ پروردگار. به‌ درازا كشيدن‌ مدّت‌ اندوه‌ و غم‌ هجران‌ دل‌های آنان را جريحه‌دار نموده‌، و بسياری گريه‌ و طولانی بودن‌ آن‌ در فرقت‌ حضرت‌ محبوب‌ تعالی چشم‌های آنها را متورّم‌ و مجروح‌ كرده‌ است‌. برای هر بابی و در هر موردی از موارد رغبت‌ بسوی خداوند سبحانه‌، از برای ايشان‌ دست‌ كوبنده‌ای است‌ و دعائی مستجاب‌ از افاضات‌ و عطايای حضرت‌ ربّ وَدود. سؤال‌ می‌كنند و درخواست‌ می‌نمايند از كسی كه‌ وسعت‌ها در نزد او تنگی نمی‌كند، و رغبت‌ كنندگان‌ و اميدواران‌ به‌ مقام‌ قرب‌ و وصولش‌ نااميد نخواهند شد. پس‌ ای انسان‌ تو هم‌ حساب‌ خود را در دنيا از نفس‌ خود بگير و برای طهارت‌ خودت‌، خود به‌ محاسبۀ نفْست‌ بپرداز؛ چون‌ برای غير از نفس‌ تو در دنيا حسابگرانی غير از تو هستند كه‌ به‌ حساب‌ آنها برسند. تو نيز اگر خود به‌ حساب‌ خودت‌ رسيدی چه‌ بهتر، وگرنه‌ آن‌ حسابگران‌ به‌ حساب‌ تو نيز رسيدگی خواهند نمود.» الحقّ اين‌ كلام‌ أميرالمؤمنين‌ عليه‌السّلام‌ در حالات‌ اوليای خدا يک كتاب‌ حكمت‌ است‌ و احتياج‌ به‌ يک كتاب‌ شرح‌ و بسط‌ دارد؛ و با دقّت‌ در فقرات‌ آن‌ خوب‌ واضح‌ می‌شود كه‌ چگونه‌ اوليای خدا يكسره‌ به‌ بهشت‌ می‌روند و كتاب‌ و حسابی ندارند و سكرات‌ مرگ‌ و أهوال‌ قبر و برزخ‌ و قيامت‌ از آنها برداشته‌ شده‌ است‌؛ چون‌ همۀ اين‌ عقبات‌ را در دنيا طیّ كرده‌اند. 📚 معادشناسی، ج2، ص80 🆔 @allame_tehrani

💫 برترین خصلت‌ها ▪️امام حسن عسکری (علیه‌السلام): خَصْلَتَانِ لَيْسَ فَوْقَهُمَا شَيْءٌ: الْإِيمانُ بِاللّٰهِ وَ نَفْعُ الْإِخْوانِ. دو خصلت است که بالاتر از آن‌ها چیزی نیست: ایمان به خدا و سود رساندن به برادران دینی. 📚 تحف‌العقول، ص۳۶۳ 🆔 @allame_tehrani

🌙 شب‌زنده‌داری ▪️امام حسن عسکرى عليه‏‌السّلام می‌فرمایند: إنَّ الْوُصولَ إلَى اللّٰهِ عَزَّوَجَلَّ، سَفَرٌ لايُدْرَكُ إلّا بِامْتِطآءِ اللَّيْلِ. امام عليه‌السّلام، وصول‏ به‏ حضرت‏ پروردگار را سفرى‏ معنوى می‌داند كه به سرانجام نمى‏‌رسد مگر اين كه سالک شب را مركب راهوار خود بگيرد. و در اين راه بايد مجاهده نمايد و از شهوات و خواب و خور كم كند تا از نور و ثمرات شب‌زنده‌‏دارى كه سرمايهٔ سلوک است برخوردار شود. 📚 «نورمجرّد»، ج۱، ص۶۶۵ 🆔 @allame_tehrani

💌 توصیه‌هایی برای شیعیان در کلام امام حسن عسکری (علیه‌السلام) ▪️امام حسن عسکری علیه‌السلام به شیعیان و دوستان خود فرمودند: تقوای الهی را پیشه کنید و در امور دین ورع داشته باشید، در تقرّب به خداوند کوشا باشید و در صحبت‌ها صداقت نشان دهید، هرکس امانتی نزد شما نهاد آن را سالم تحویلش دهید، سجده‌های خود را در مقابل خداوند طولانی کنید و به همسایگان خوش‌رفتاری و نیکی نمائید. 📚 «أعيان‌الشیعة»، ج۲، ص۴۱ 🆔 @allame_tehrani