💫 ولايت ولیّ خدا مقامی است رفيع كه انديشه را بدان راه نيست
بنابراين، تنها نبايد از مقام ولايت توقّع انجام بعضی از كرامات نادره، و برخی از معجزات قاهره را داشت. چشم بگشا به آسمان و زمين و ستارگان و افلاک و شجر و حجر و مدر، انسان و حيوان و نبات و جماد، فرشته و ديو و پری؛ هر چه می‌بينی و می‌شنوی، همه از ولايت و از آثار ولايت و از شؤون ولايت است.
چشم بگشا به جنين در شكم مادر و رشد و عقل و كمال وی، چشم بگشا به حركت خورشيد و زمين و ماه و سائر سيّارات و ثوابت و كهكشان و كهكشانها، همه و همه با اين نظم بديع و شگفت‌انگيز؛ اينها همه از ولايت و خواصّ آنست. چشم بگشا به خودت، به ابتدايت و انتهايت و سِيْرت، و ظاهرت و باطنت، و خواب و بيداريت، و سكون و حركتت، و علم و قدرت و حياتت، همه از لوازم و خصائص ولايت است.
بنابراين اگر ما ولايت را فقط در شبكۀ شقّ القمر، يا تسبيح حَصَی، يا نالۀ ستون حَنّانه، يا مرده زنده كردن أميرالمؤمنين عليهالسّلام و يا سائر معجزاتی كه از امامان معصومين صلواتُ الله و سلامُه عليهم أجمعين نقل شده است بنگريم، چقدر كوتاه و سبک و بدون ارزش به ولايت نظر نموده‌ايم! عيناً مانند موری كه در باغ سلطان با خَدَم و حَشَم و گل و ريحان و عزّت و جلالت وی، و با وسعت نفوذ امر و نهی او، فقط لطف وی را در دانه‌ای می‌داند كه به لانه می‌كشد، و قهر او را در شبنمی كه در لانه‌اش فرود می‌آيد!
پشّه كِیْ داند كه اين باغ از كِیْ است
كو بهاران زاد و مرگش در دِیْ است
آری، در اينجا درست كلام مولانا دربارۀ ديدگاه مردم محجوب با ولايت كلّيّۀ الهيّه صادق است كه:
حقّ آن شه كه تو را صاف آفريد
كرد چندان مشعله در تو پديد
آن چنان معمور و باقی داشتت
تا كه دَهریّ در[۱] ازل پنداشتت
شكر دانستيم آغاز تو را
انبيا گفتند آن راز تو را
آدمی داند كه خانه حادث است
عنكبوتی نی كه در وی عابث[۲] است [۳]
پشّه كِیْ داند كه اين باغ از كِیْ است
كو بهاران زاد و مرگش در دِیْ است
كرم كاندر چوب زائيد است حال
كی بداند چوب را وقت نهال
ور بداند كرم از ماهيّتش
عقل باشد، كرم باشد صورتش
عقل[۴] خود وا می‌نمايد رنگها
چون پری دور است از آن فرسنگها
از مَلَک بالاست چه جای پری
تو مگس پرّی، به پستی می‌پری
گرچه عقلت سوی بالا می‌پرد
مرغِ تقليدت به پستی می‌چرد
علم تقليدی وبال جان ماست
عاريه است و ما نشسته كان ماست
زين خرد جاهل همی بايد شدن
دست در ديوانگی بايد زدن
هرچه بينی سود خود زان می‌گريز
زهر نوش و آب حيوان را بريز
هركه بستايد تو را دشنام ده
سود و سرمايه به مفلس وام ده
ايمنی بگذار و جای خوف باش
بگذر از ناموس و رسوا باش فاش
آزمودم عقل دور انديش را
بعد از اين ديوانه سازم خويش را[۵]
يا در مقدّمۀ زيبا و پرمحتوای اين كتاب شريف كه در حكم براعت استهلال تمام ديوان اوست:
من به هر جمعيّتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوشحالان شدم
هر كسی از ظنّ خود شد يار من
وز درون من نجست أسرار من
سرّ من از نالۀ من دور نيست
ليک چشم و گوش را آن نور نيست
تن ز جان و جان ز تن مستور نیست
ليک كس را ديد جان دستور نيست[۶]
بنابراين، كار اولياءالله كار حقّ است و همۀ كارها از آنان ساخته است؛ از شفای مرضی، و إحياء موتی، و معجزات و كرامات و خوارق عادات، و تصرّف در موادّ طبيعت، و إعمال كارهائی كه با عقل تجربی و حسّی ابداً درست در نمی‌آيد.
وليكن نكتۀ مهمّ اينجاست كه: ايشان كار ناصحيح نمی‌كنند؛ و خلاف حكمت و مصلحت انجام نمی‌دهند، و بر ضرر و زيان بشر قدمی برنمی‌دارند. چرا كه بنا به فرض، آنان اسم خدا هستند و خداوند كار بيهوده و عبَث و لغو و لهو نمی‌كند. كار اوليای حقّۀ خداوند بقدری ظريف و لطيف و دقيق و بدون اسم و اثر و بروز و ظهور است كه گاهی خودشان هم از أفعال خود خبر ندارند، خودشان كار می‌كنند و نفوسشان و مثالشان از آن مطّلع نيست. اگر ولیّ خدا را قطعه قطعه كنی و بندبندش را جدا كنی و پوستش را زنده از بدنش بيرون كشی، كار خلاف رضای خدا انجام نمی‌دهد.
📚 روح مجرد، ص۲۶۴
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱- در نسخه بدل: از.
۲- بازی كننده. (تعليقه)
۳- آدمی كه خانه بنا كرده است می‌داند كه اين خانه نوبنياد است، و عنكبوت كه در آن خانه مسكن كرده، اين خانه را قديم می‌داند. (تعليقه)
۴- مراد عقل جزوی است كه عقل معاش باشد. (تعليقه)
۵- «مثنوی مولوی» طبع آقا ميرزا محمود، ج 2، ص 155 و 156، سطر 23 به بعد.
۶- همان مصدر، ج 1، ص 1، سطر 4.
🆔 @allame_tehrani
1⃣ یكی از علل عدم استجابت بعضی از دعاهای غالب مردم، اينستكه از درون قلب برنخاسته است
2⃣ علّت دوّم اينستكه دعاها غالباً به منافع شخصی است
3⃣ علّت سوّم: غالب خواسته‌های مردم، بر خلاف مصالح واقعيّۀ آنان است
...بنابراين می‌بينيم با اين سعۀ عظمت و گسترش قدرت روحی و تكوينی، ائمّه‌ٔ طاهرين صلواتُ الله عليهم أجمعين تمام خواهشها و طلب‌های مردم را برآورده نمی‌كنند. به چند علّت:
اوّل آنكه: غالباً دعاهای مردم جدّی نيست، و از درون قلب برنخاسته است. دعاهای مردم چه بسا از روی عادت و تقليد و اتّكاء به اسباب ظاهريّه و اعتماد به امور اعتباريّه است. و در اينصورت، حقيقت دعائی كه از سرّ ايشان برخاسته باشد نيست؛ وگرنه در صورت اضطرار و انقطاع كامل، همين دعاها مستجاب و خواهشها برآورده می‌گردد.
أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوٓءَ.[1]
«يا آن كس كه دعای بيچارگان و درماندگان را برآورده می‌كند در صورتی كه او را بخوانند، و گرفتاری و مضرّت را از آنان برمی‌دارد؟»
دوّم آنكه: دعاها غالباً به منافع شخصی و إعراض از منافع عمومی است. يعنی شخص دعا كننده برای خودش چيزی را بخصوصه می‌طلبد در صورتی كه اگر برآورده شود مستلزم سلب آن چيز از وی خواهد بود. مثلاً شخصی متوسّل به امام می‌شود و جدّاً دعا می‌كند كه ظلم همسايه از وی رفع شود، در حالی كه خودش در درون منزل پيوسته به زنش شديدتر از آن ظلم می‌كند و كسی هم خبر ندارد؛ در اينصورت اگر خداوند فقط دعای او را دربارۀ همسايه مستجاب كند و او را از بين ببرد، به زن بيچارۀ اين ظالم ظلم نموده است، چرا كه ظلم او را بر زنش مستدام داشته است؛ و اگر دربارۀ همۀ ظالمان كه مقتضای سعۀ أسماء جلاليّۀ اوست مستجاب نمايد، بايد در وهلۀ اوّل خود اين مرد را از ميان بردارد، چرا كه در درون خانه به زنش ظلم می‌نمايد. امّا چون انسان هميشه به خويشتن خوش‌بين است، ظلم خود را قبيح نمی‌داند، بلكه ظلم خود را ظلم نمی‌بيند، آنگاه دعا برای رفع ظلم غير می‌كند. اين گونه از دعا هم مستجاب نمی‌گردد، زيرا كه مـآلش به از ميان رفتن جميع ستمكاران از جمله خود اوست.
سوّم آنكه: دعاهای مردم غالباً بر خلاف مصلحت آنهاست؛ يعنی آنان روی انديشه و فكر خود چيزی را می‌طلبند و بر آن اصرار دارند كه اگر برآورده شود بر ضرر آنهاست؛ ولی چون خودشان در پردۀ حجاب واقعند و بر أسرار آگاه نيستند، چنين تخيّل می‌نمايند كه به منفعتشان است. مردم غالباً از مصالح و مفاسد معنوی و حقيقی غافلند، و مصلحت و مفسده را بر اساس زياده‌روی در شهوات و تمتّع از لذائذ خسيسۀ دنيويّه و اندوختن مال و ثروت و ماشابهها تصوّر می‌كنند؛ خواه موجب آرامش خيالشان بشود يا نشود، و خواه روحشان را آزاد نگه بدارد و يا ندارد، و يا نفسشان را در تعب بيفكند يا نيفكند، و بطور كلّی خواه درجه و مقام علمی و قرب آنان را به خداوند بيفزايد و يا نيفزايد؛ درحاليكه اين انديشه خلاف صلاحشان می‌باشد.
چه بسا يک قاشق حلوای شيرين، در بدنشان ايجاد سمّ كشنده بنمايد؛ و چه بسا زيادی مال و زراندوزی، آنان را به طغيان و سركشی درآورد؛ و چه بسا صحّت مزاج، ايشان را به غفلت و مَرَح و فخريّه بكشاند؛ و چه بسا قدرت بدن و پهلوانی موجب به خاک در آوردن رقيب، و موجب عُجب و خودپسندی آنها گردد؛ و امثال اين مثالها كه چه بسيار است. آن‌وقت در برابر به چنگ آوردن منفعتی قليل و موقّتی، مضرّتی كثير و دائمی به آنها می‌رسد و خودشان هم نمی‌دانند. مسكينان دنبال لهو و لعب می‌روند، و چشم به لذّت زودگذر می‌دوزند، و از تعب و خستگی و درماندگی روحشان بدون اطّلاع می‌باشند.
كلام حدّاد: حاجات مردم غالباً امور مادّی است؛ همه می‌گويند: وصله‌ای به وصله‌های لباس ما اضافه كن!
📚 روح مجرد، ص۲۶۷
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱- صدر آيۀ 62، از سورۀ 27: النّمل.
🆔 @allame_tehrani
💬 كلام حدّاد: حاجات مردم غالباً امور مادّی است؛ همه می‌گويند: وصله‌ای به وصله‌های لباس ما اضافه كن!
حضرت حدّاد قدَّس الله سرَّه می‌فرمود: من می‌بينم در همۀ حرمهای مشرّفه مردم خود را به ضريح می‌چسبانند و با التجا و گريه و دعا می‌گويند: وَصْله‌ای بر وصله‌های لباس پارۀ ما اضافه كن تا سنگين‌تر شود. كسی نمی‌گويد: اين وصله را بگير از من تا من سبک‌تر شوم، و لباسم ساده‌تر و لطيف‌تر شود!
حاجات مردم غالباً راجع به امور مادّی است گرچه مشروع باشد، مثل أدا شدن قرض و بدست آمدن سرمايۀ كسب و خريدن منزل و ازدواج دختر جوان و شفای مريض و ميهمانی دادن در ماه رمضان و امثالها. و اينها خوب است در صورتی كه موجب قرب و تجرّد انسان گردد، نه آنكه بر شخصيّت و أنانيّت وی افزوده كند و هستی او را تقويت نمايد؛ زيرا اين تقويتِ هستی موجب سنگينی نفس و بُعد از راه خدا می‌شود؛ به خلاف آنكه اينها بايد موجب قرب و سبكی و انبساط نفس گردد.
عملی خوب و صلاحِ واقعی بشر است كه موجب قرب شود و نفس او را آزاد كند، خواه توأم با منفعت طبعی و طبيعی باشد و يا نباشد. و به عبارت ديگر: مجموعۀ انسان، مجموعه‌ای مانند حيوان و نبات و جماد نيست كه فقط پيكرش ملحوظ باشد و بس. انسان دارای نفس ناطقه و قابليّتِ ارتقاء به أعلی علّيّين است. و در اينصورت اگر به آن پيكر فقط دلخوش باشد بسی زيان كرده است، و حقيقت وجودی و ثمرۀ حياتی خود را به ثمن بَخْسی فروخته، و در ميدان بازی اين دنيا محروم مانده است.
در مثل اين فروض اگر امامان بخواهند حاجات همه را برآورند و دعای همه را مستجاب گردانند، برخلاف مصلحت ايشان مَشْی نموده‌اند. امامان مُصلح عالم بشريّت‌اند. حكم طبيب را دارند كه به بيمار غذا و دوای تلخ و أحياناً عمليّۀ جرّاحی و سوزن و پرهيز و گرسنگی می‌دهد. عاقلان می‌دانند و از دستور طبيب سرپيچی نمی‌كنند؛ ولی جاهلان و شهوت‌پرستان، يا أطفال بی‌سرپرست گوش فرا نمی‌دارند، و با دست خود گور خود را در مقابل خود حفر می‌نمايند.
البتّه چون نفسِ التجا و دعا محبوبيّت دارد، اين متوسّلين و دعا كنندگان بهرۀ معنوی می‌برند، و در اين أعتاب عاليه دارای بهجت و نشاط و سبكی می‌گردند، و از لذّت دنيا و عبادت بهره‌ور می‌شوند؛ و احياناً می‌بينيم در صورتی كه مصلحت اقتضا كند حاجاتشان برآورده می‌گردد، و مريضهای مشرف به مرگ و كور و افليج شفا می‌يابند، و با برآورده شدن نيازها به أوطان خود مراجعت می‌نمايند.
برآورده شدن حاجات، اختصاصی به عتبۀ مباركۀ حضرت ثامن‌الأئمّه عليهالسّلام ندارد؛ در همۀ أعتاب مباركه مطلب از همين قرار است. ما در زمان حيات خود بقدری از اين بزرگواران هر كدام كه باشند كرامتها شنيده‌ايم كه از حصر خارج است.
📚 روح مجرد، ص۲۶۹
🆔 @allame_tehrani
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🤲 خدایا از ما بگیر!
🎙مرحوم آیت‌الله شهید مطهری
🆔 @allame_tehrani
حدیث امام رضا علیه‌السلام راجع به شرایط امام.pdf
1.61M
📜 حدیث امام رضا علیه‌السلام راجع به شرایط امام
📚 امام شناسی، ج٢، ص١٠٨
🆔 @allame_tehrani
حکایتی از علامه طهرانی راجع به ارادت به امام رضا علیه‌السلام.pdf
613.4K
💬 حکایتی از علامه طهرانی راجع به ارادت به امام رضا علیه‌السلام
📚 مهر تابان، ص۹۵، پاورقی
📍مشاهدهٔ متن حکایت در کانال
🆔 @allame_tehrani
عـلّـت اشـتـهـار امـام رضـا بـه امـام غـریـب.pdf
2.33M
🔰علّت اشتهار امام رضا به امام غریب
- يكی از جهات عمومی غربت اولياء الهی نفس عنوان ولايت و عدم تسانخ آنان با عالم كثرت و لوازم آن است
- زبان حال اولياء الهی در غربت از عالم طبع و استغراق در انوار ملكوتيّۀ قدسيّه
- يكی از جهات غربت حضرت امام رضا عليهالسّلام سياستهای شيطانی مأمون بود
- جهت دوّم از جهات غربت حضرت، انكار وكلاء موسی بن جعفر عليهماالسّلام بر ولايت آن‌حضرت است
- اخبار وارده در شأن علیّ بن أبی‌حمزهٔ بطائنی، از اركان فرقۀ واقفيّه
- جهت سوّم از جهات غربت امام رضا عليهالسّلام انكار امامت و فرزندی فرزندش محمّد بن علی است
- روايت علیّ بن جعفر دربارۀ درخواست اعمام و برادران حضرت رضا، رضايت دادن آن‌حضرت را به حكم قيافه شناسان دربارۀ فرزندشان
- يكی ديگر از جهات غربت حضرت، مخفی ماندن حقائق توحيدی در روايات منقوله از آن‌حضرت است
📚 روح مجرد، ص۲۰۹ [با تلخیص]
🆔 @allame_tehrani
علّت اشتهار امام رضا به «غَوْثُ هَذِهِ الاُْمّةِ وَ غِياثُها».pdf
2.26M
🔰علّت اشتهار امام رضا به «غَوْثُ هَذِهِ الاُْمّةِ وَ غِياثُها»
- خبر يزيد بن سَليط از امام صادق و موسی بن جعفر در شأن امام رضا عليهم‌‌السّلام
- ترجمۀ روايت يزيد بن سليط دربارۀ امام رضا عليهالسّلام
- جلالت شأن يزيد بن سليط در كتب رجالی
- لقب «غياث» در مورد هيچ‌يک از ائمّه جز امام رضا عليهالسّلام نيامده است
📚 روح مجرد، ص ۲۳۴ تا ۲۴۴
🆔 @allame_tehrani
▪️حق عظیم رهبر کبیر انقلاب بر ملت
حقی که این رهبر عالیقدر بر شما دارد اگر تا روز قیامت به سپاس و شکرانه‌اش برخیزید از عهده برنیامده‌اید؛ چون شما همه مردمان مرده‌ای بودید؛ او زنده کرد.
ملت قیام کرد؟ ملت زحمت کشید؟ این‌ها همه حرف است. جز اراده و عزم قویم ایشان هیچکس کار نکرد؛ به دلیل اینکه ملت همیشه بوده است ولی تا روح در ملت پیدا نشد جان نگرفت، حرکت نکرد.
✍ حضرت علامه آیت‌الله حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی (قـدس‌اللـه‌نـفـسـه‌الـزکـیـة)
📚 کتاب شریف «وظیفهٔ فرد مسلمان در احیای حکومت اسلام» ص۴۳۴ - ضمیمه (خطبهٔ عید فطر سال ۱۳۹۹ هجری قمری)
🆔 @allame_tehrani
تجلیل فراوان علامه طهرانی از بنیانگذار کبیر انقلاب.pdf
1.83M
🔰تجلیل فراوان مرحوم علامه طهرانی از بنیانگذار کبیر انقلاب (قدس سره)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
- تجلیل فراوان از مرحوم آیةالله‌العظمی خمینی (رحمة‌الله‌علیه) و نظر فقهی ایشان در عدم جواز
استعمال لفظ «امام» برای غیرمعصوم
- تجلیل از شخصیت رهبر فقید انقلاب در خطبهٔ عید فطر ۱۳۹۹ هجری قمری
- رهائی جامعه از ظلم و استکبار، به همت عالی و تصمیم راسخ زعیم عالیقدر
- حق عظیم رهبر عالیقدر بر ملت
- زعیم عالیقدر، قابلیت‌های ملت را به فعلیت تبدیل نمود
- کرامت و ادب نفس رهبر عالیقدر انقلاب (ره)
- شکرانهٔ نعمت رهبری در جامعه، پیروی و حرکت در مسیر اوست
- لزوم پیروی و دوست داشتن و دعا کردن برای رهبر انقلاب
- مجدد سدهٔ پانزدهم هجری، رهبر کبیر انقلاب (ره) است
- حضرت آیةالله‌العظمی سید روح‌الله خمینی حاکم شرع مطاع است
- لزوم بکارگیری نیروهای همۀ اقشار برای تقویت وحدت جامعه
- مقدمه بودن این انقلاب، برای حکومت حضرت ولیّ‌عصر عجل‌الله‌فرجه
- پرورش اندیشه‌ها و افکار بندگان خدا در موقع ظهور آن حضرت
- وضعیت دوران ظهور حضرت ولیّ‌عصر عجل‌الله‌فرجه‌الشريف
- در زمان ظهور، هر شخصی مراد خود را در آن حضرت می‌جوید
- لزوم عمل به دستورات دین برای کسب آمادگی برای ظهور آن حضرت
📚 نورمجرد، ج۳، ص ۲۲۳ تا ۲۳۴
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
🔰برخی از سخنان مرحوم علامه طهرانی دربارهٔ بنیانگذار کبیر انقلاب (قدس سره)
🆔 @allame_tehrani
کانال علامه طهرانی
🔹نماز توبه (نماز یکشنبهٔ ماه ذی‌القعده) 📖 مشاهده در مفاتیح:👇 https://erfan.ir/mafatih152/ 📝 عکس‌نو
🔹یک صلوات بعد از نماز توبه
* دستور توبه در اسلام همان است که در یکشنبهٔ اول ماه ذی‌قعده از رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله نقل شده است. خوب است انسان پس از نماز توبه یکبار صلوات بفرستد و بعد استغفار و دعای بعدش را بخواند.
▪️مرحوم علامه طهرانی (قدس سره)
📚منبع: پرتویی از نور مجرد، ص۱۱۳
🆔 @allame_tehrani