💠 ناتوان‌ترین حیوانات، آن قدرتمندان قدرت‌پرست هستند که موجودیت خود را بر نفی هستی دیگران استوار می‌کنند. این پدیده، چندان جای شگفتی نیست، زیرا این حیوانات موجودیت خود را فقط با تورم خود طبیعی و افسارگسیختگی مطلق خود تفسیر می‌کنند، و تردیدی در این نیست که برای وصول به تورم‌های نهایی و افسارگسیختگی مطلق، مانند آتشی شعله‌ورند که هر چه را سر راه خود و در مجاورت خود ببینند، می‌سوزانند و خاکستر می‌کنند. این طبیعت تغییرناپذیر «خود»های طبیعی است که جز تورم خویشتن، نه هدفی دارند و نه کسی را می‌پذیرند و نه چیزی را، مگر در حدود وسیله برای تورم هر چه بیشتر «خود»های پلیدشان. جای شگفتی این است که این حیوانات واقعاً خود را قدرتمند می‌بینند، در صورتی که توانایی زیستن با موجودات دیگر را ندارند، مگر اینکه آنان نه اراده‌ای از خویشتن داشته باشند و نه حرکتی. اینکه گفتیم، قاعده‌ای کلی است که از آغاز تاریخ تاکنون جریان داشته است و یک قضیۀ ذوقی نیست که بگوییم: ممکن است کسانی آن را مطابق ذوق خود بدانند و بپذیرند، و ممکن است کسانی هم آن را نپسندند. جامعه‌ای که شخصیتی مانند امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) را که همۀ گفتارها و کردارها و اندیشه‌هایش حق بوده است، جدی نگیرد و موجودیت خود را به وسيلۀ تعلیم و تربیت او تکامل نبخشد، بدیهی است که با چه نتایجی مواجه خواهد شد! 🌿 جعفری، محمدتقی. ترجمه و #تفسیر_نهج‌البلاغه . ج ۷، ص ۷۶. ویراست جدید، سال ۱۳۹۸ 🔹 @allameh_jafari