eitaa logo
دفتر آیت الله العظمی مظاهری
3هزار دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
570 ویدیو
44 فایل
کانال رسمی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مظاهری @almazaheri مؤسسهٔ فرهنگی مطالعاتی الزهراء @alzahrabook_ir مشاهده فیلم و کلیپ صوتی B2n.ir/g17641 ارتباط با دفتر: @almazaheri_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
💠«مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ» 🔸وقتی پيامبر«ص» مناسک حجّ را انجام دادند، آيه نازل شد: «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَه»1 ای پیامبر، آن وظیفه‌ای را که بر عهدۀ تو قرار داديم بايد انجام دهی و به مردم ابلاغ کنی. اگر اين کار را نکنی، هیچ کاری انجام نداده‌ای؛ یعنی اسلام منهای ولایت مساوی با هيچ است. زحمات بيست و سه سالۀ تو هيچ نتيجه‌ای ندارد مگر این که اين کار را به انجام برسانی. 🔹وقتی پيامبر«ص» به منطقۀ غدیر خم رسيدند، دو مرتبه آيه نازل شد. لذا پيامبر«ص» همان جا از مرکب پياده شدند و دستور دادند هر که جلوتر رفته برگردد و منتظر کسانی هم که هنوز نرسيده‌اند، شدند تا به ايشان ملحق شوند. 🔸وقتی همه جمع شدند، سخنانشان را با حديث ثقلين آغار کردند و پس از آن فرمودند: «ألَسْتُ اولی بِکُمْ مِنْکُمْ بِأنْفُسِکُمْ؟» آيا من از خودتان به خودتان اولی نيستم؟ 🔹خوب، خداوند در قرآن فرموده بود: «النَّبِيُّ اوّلى‏ بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ أَنْفُسِهِم»2 پيامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر [و نزديك‌تر] است‏. 🔸بنابراين، همگی گفتۀ پيامبر«ص» را تصديق کردند. اين جا بود که پيامبر«ص» دست اميرالمؤمنين«ع» را گرفتند و بالا بردند و فرمودند: «مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ» هر که من رهبر و سرپرست دين و دنيای او هستم، علی«ع» هم سرپرست دین و دنیای اوست. 🔹پيامبر«ص» به فرمان خداوند اين منصب را به اميرالمؤمنين«ع» واگذار کردند. پس از آن، پيامبر«ص» هم دعا کردند و هم نفرين فرمودند: «اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالَاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَه» خداوندا، هر کس را که ولايت علی را بپذيرد، دوست داشته باش و دشمنِ کسی باش که با او سرِ دشمنی دارد. هر کس او را ياری کرد، ياری کن و آن کسی که خواست او را خوار و ذليل کند، خوار و ذليل فرما. 🔸پس از آن، آيۀ شريفه نازل شد: «الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ»3 امروز كسانى كه كافر شده‏اند، از [كارشكنى در] دين شما نوميد گرديده‌‏اند. پس، از ايشان مترسيد و از من بترسيد. 1. مائده، 67. / 2. أحزاب، 6. / 3. مائده، 3. 📚برگرفته از ، ص 84. 💠عید سعید غدیر خم مبارک باد 🆔 @almazaheri
از پیامبر اكرم«صلی‌الله‌علیه‌و‌آله» سؤال شد: كدامیك از مؤمنان زیرك‌تر از دیگران است‌؟ فرمودند: آنكه بیشتر از مرگ یاد كند و براى آن بیش از دیگران آماده باشد 📚الکافی، جلد 3، صفحۀ 258. 🆔 @almazaheri
🔸بُشر حافی در زمان امام موسی کاظم«ع» زندگی می‌کرد. خانۀ او محلِّ تجمّع و رفت و آمد اراذل و اوباش بود. همیشه صدای لهو و لعب و موسیقی از بیرون خانه به گوش می‌رسید و مؤمنین را آزار می‌‌داد. 🔹روزی امام هفتم«ع» در حال عبور از مقابل منزل او بودند. صدای موسیقی را شنیدند. اتّفاقاً همان موقع، خدمتکار بُشر حافی برای کاری به درب منزل آمد. 🔸حضرت موسی بن جعفر«ع» از فرصت استفاده کردند و پرسیدند: این خانه متعلّق به آزاد است یا بنده؟ گفت: آزاد است. فرمودند: آزاد است که چنین می‌کند و الاّ اگر بندۀ خدا بود، خانۀ او چنین نبود. همین جمله را فرمودند و رفتند. 🔹خدمتکار به داخل خانه برگشت و ماجرا را برای بُشر حافی شرح داد. فرمایش امام هفتم«ع»، مانند جرقّه‌ای در وجود بُشر، سراسر وجود او را مشتعل کرد. او را به مقامی رساند که نه فقط از اولیاء‌ الله شد، بلکه از او خرق عادت نقل کرده‌اند. بُشر حافی در اثر تذکّر امام ‌‌زمان خویش بیدار شد و در راه افتاد و راه را ادامه داد تا به ‌مقصد رسید.1 1. منهاج الکرامة، ص 19. 📚برگرفته از سیروسلوک، منزل اول: ، ص 66. 💠ولادت امام کاظم«سلام‌الله‌علیه» مبارک باد 🆔 @almazaheri
شرعی 🔰 مسأله 39: 🔹 افراد وسواسی که دیر به پاک بودن چیزی مطمئن می‌شوند، باید طبق متعارف مردم عمل کنند و عمل آنها بر طبق مظنّه و حتّی یقین خود جایز نیست. (رسالۀ جوان و نوجوان) آیت‌الله العظمی مظاهری 🆔 @almazaheri
🔹استاد بزرگوار ما، علامه طباطبايى«قدس‌سره» در درس اخلاق و در موضوع اخلاص مى‏‌‌فرمودند: اكسير چيزى است كه اگر به مس بزنند، طلا مى‏‌شود و من نمى‌‏دانم چنين چيزى واقعيت دارد يا خير، امّا من اكسيرى را سراغ دارم كه اگر به چيز بى‏‌بهايى زده شود، به اندازۀ هستى ارزش پيدا مى‌‏كند. 🔸بعد اخلاص اميرالمؤمنين«ع» را مثال می‌زدند و می‌گفتند: مثلاً در شأن نزول آيۀ «ولايت»، كه اميرالمؤمنين«ع» براى اينكه فقيرى مأيوس از خانۀ خدا خارج نشود، در ركوع، انگشتر كم‌‏ارزش خود را صدقه دادند، چون خلوص‏ در اين عمل بود، به اندازه‌‏اى ارزش يافت كه آيۀ «ولايت» در شأن اميرالمؤمنين«ع» نازل شد؛ 🔹آيه‌‏اى كه ارزش آن نه فقط از دنيا، بلكه از عالم ملكوت و بهشت و هر چه در آن است، بالاتر است. «انَّما وَلِيكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ امَنُوا الَّذينَ يقيمُونَ الصَّلوةَ وَ يؤْتُونَ الزَّكوةَ وَ هُمْ راكِعُونَ» 1. مائده،‌ 55. 📚برگرفته از کتاب سيروسلوک، منزل سوم: تقوا، ص 267. 🆔 @almazaheri
🔸بسم الله الرّحمن الرّحیم «إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً»1 خدا فقط مى‏‌خواهد آلودگى را از شما خاندان پيامبر بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند. 🔹خداوند برای شما اهل‌بيت اين طور خواسته است که به هيچ وجه گناه و پليدی در زندگی شما نباشد و از هر نظر شما را پاک قرار داده است؛ نه گناه، نه انحراف و نه خطا و اشتباه. خلاصه، هيچ صفت رذيله‌ای و لو بسيار کوچک در شما وجود ندارد. از نظر باطن طاهر و مطهّر، از نظر ظاهر طاهر و مطهّر، از نظر گفتار و رفتار صددرصد طاهر و مطهّر. 🔸علاوه بر اين که گناه در زندگی ائمّۀ طاهرين«ع» وجود ندارد، هيچ گونه اشتباه و لغزش و ناپاکی در آنان پيدا نمی‌کنيد؛ نه خطا، نه نسيان، نه جهل به موضوعات، نه جهل به احکام. 🔹شيعه کسی را که حتّي يک ذرّه سهو در زندگی‌اش باشد، امام نمی‌داند. مقام امامت، بالاتر از مقام عبوديّت و رسالت و نبوّت است. 1. احزاب، 33. 📚برگرفته از کتاب مظهر حق، ص 45. 🆔 @almazaheri
🔸به اتّفاق شيعه، بلکه به اتّفاق تمامی مسلمين، اين آيۀ مباهله در مورد پيامبراکرم«ص»، اميرمؤمنان«ع»، فاطمۀ زهرا«س» و حسنين«ع» نازل شده است. مهم‌ترين نکتۀ اين آيۀ شريفه که ائمّۀ اطهار«ع» و شيعه هميشه به آن افتخار می‌کردند و می‌کنند، اين است که در اين آيه، اميرالمؤمنين«ع»، نفس پيامبراکرم«ص» قلمداد شده‌اند و نکتۀ اين تعبير اين است که پيامبر«ص» و اميرالمؤمنين«ع» از نظر فضائل يکسان هستند؛ هر فضيلتی پيامبر«ص» دارند، علی«ع» هم دارند و هر فضيلتی که اميرالمومنين«ع» دارند، پيامبر«ص» هم آن را دارند. 🔹تنها تفاوت اين دو وجود مقدّس، همان نبوّت است که پيامبر«ص» نبی بودند، امّا اميرالمؤمنين«ع» مقام نبوّت را نداشتند. پيامبر اکرم«ص» می‌فرمایند: من و علی از نور واحد خلق شديم قبل از اين که آدم خلق شود. 📚برگرفته از کتاب مظهر حق، ص 50. 🆔 @almazaheri
🔻درس اخلاق آیت‌الله العظمی مظاهری؛ فضیلت‌های فراموش شده 🔸فضیلت دوازدهم؛ خلوص، جلسۀ پنجم بِسْمِ‏ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم‏ 🔹بحث این جلسۀ اخلاق، که یک بحث عرفانی است راجع به نیّت و انگیزۀ انسان در رفتار و گفتار و ارتباط آن با خلوص است. به عبارت دیگر، در این مبحث، خلوص به اعتبار نیّت و انگیزه یا هدف بررسی می‌گردد. 🔹خلوص، از دو جهت قابل نگرش است؛ جهت اوّل مربوط به «نیّت» است که حتماً باید برای خداوند متعال باشد. جهت دوّم، «هدف» یا «انگیزۀ» انجام عمل است که در کنار نیّت بوده، می‌تواند صددرصد الهی نباشد. 🔹الزاماً نیّت و انگیزه یکسان نیستند و ممکن است نیّت انسان چیزى و انگیزۀ او چیز دیگری باشد. پرواضح است كه‏ بهترین صورت براى خلوص انسان، صورتى است كه نیّت و انگیزه، هردو الهى باشد و غیر خداوند در آن راه نیابد. 🔹اهدافی که راجع به گفتار و کردار و عبادات داریم، به هفت قسم یا هفت مرتبه منقسم می‌شوند. 🔸مرتبۀ اوّل، انجام عمل با نیّت الهی و با هدف رسیدن به سعادت دنیوی است. مثلاً عموم مردم عبادت می‌کنند و عبادتشان برای اینست که به دنیا برسند. نزد اهل دل، پست‌ترینِ عبادات، عبادتی است که در آن، هدف یا انگیزۀ عمل، دنیا باشد. 🔸مرتبۀ دوّم که برای اکثر مردم وجود دارد، انجام عمل برای رستگاری در آخرت است. اعمال صالح به‌جا می‌آورند که به بهشت و نعمت‌های آن برسند یا برای دوری از جهنّم و ترس از عذاب، گناه نمی‌کنند. این مرتبه نیز با نیّت الهی است و خوب است، اما از منظر اهل دل خیلی نازل است. 🔸مرتبۀ سوم، برای تجسّم عمل است. هر عملی انسان انجام دهد، تجسّم آن را در دنیا و آخرت خواهد دید. هویّت و شخصیّتی که انسان در دنیا یا در آخرت دارد، متناسب با صفات و اعمال اوست. انگیزۀ برخی از افراد از عبادت و انجام اعمال نیکو، برخورداری از تجسّم نیکو و هویّت انسانی در هر دو جهان است. چنانکه با هدف دوری از تجسّم بد و هویّت حیوانی، از ارتکاب گناه و انجام اعمال ناپسند خودداری می‌کنند. 🔸مرتبۀ چهارم، حیا از خداوند است. در این مرتبه، انسان گناه نمی‌کند یا به واجبات اهمیت می‌دهد، برای اینکه از خدا حیا کرده، ادب حضور را مراعات می‌نماید. انسان باحیا و مؤدب در این مرتبه از خلوص، کاری به دنیا و آخرت و بهشت و جهنم ندارد، به راستی عابد و زاهد است و به راستی عمل صالح انجام می‌دهد، برای اینکه آدم با حیایی است. 🔸مرتبۀ پنجم، مقام شکر و وفا است. بعضی اوقات انسان چون باوفاست، نماز شب می‌خواند. برای اینکه شکر نعمت‌های خدا را به‌جا آورد، نماز اول وقت می‌خواند و به دیگران کمک می‌کند، چون می‌داند که اموالش را خدا به او داده است. 🔹به پیغمبر اکرم«ص» گفتند: یا رسول الله! چرا اینقدر عبادت می‌کنی؟! جواب دادند: خدا این همه نعمت به من داده است، آیا من نباید شکر نعمت کنم؟! 🔸مرتبۀ ششم، مرتبۀ محبت و عشق است. کسی که محبت خدا در دلش نشسته است و عشق به معبود سر تا پایش را فراگرفته، معلوم است که بالاترین لذتش اینست که نماز بخواند. 🔹این مقامات را باید خدا بدهد و خود انسان نمی‌تواند به تنهایی کسب بکند. بله، مقدماتش را خود می‌تواند تهیه کند، اما اینکه به راستی بخواهد عشق خدا در دلش برافروخته شود و قلبش از محبت خدا آتش گرفته باشد، این را باید خدا بدهد. 🔸مرتبۀ هفتم، مقام عنداللّهی است. یعنی انسان مخلص، با نیّت الهی و با انگیزۀ رسیدن به مقام عنداللّهی به انجام عمل نیکو و شایسته می‌پردازد. 🔹این مرتبه، والاترينِ مراتب و درجات اخلاص است که معمولاً نصيب افراد عادی نمی‌شود و مختص به اهل‌بیت«ع» است. البته بزرگانی که تالی تلو معصوم هستند نیز گاهی به این مرتبه راه می‌یابند. 🔹محرّک، انگیزه و هدف اصلی هر عمل و عبادتی، در اين مرتبه از اخلاص، تنها و تنها خود خداوند سبحان است و هيچ چيز و هيچ‌کس جز او در انگیزۀ انسان راه نخواهد یافت. 🔹قرآن کریم مصداق مقام عنداللهی را امام حسین«ع» می‌داند. امام حسین«ع» در روز عاشورا هرچه داشت، در راه خداوند نثار کرد و هدف ایشان فقط و فقط خدا بود. 🔸ما باید بدانیم که اصلاً خلق شده‌ایم برای رسیدن به همین مقام‌ها تا اینکه به خدا برسیم. انسان خلیفة الله است. ما به دنیا آمده‌ایم تا راه را بپیماییم و به مقام عنداللّهی برسیم. 🔹متن کامل در: 🌐 https://b2n.ir/n92710 🆔 @almazaheri
حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 امتیازهای خاص امام حسین«سلام‌الله‌علیه» 🆔 @almazaheri
🔳بازنشر بیانات مختصر آیت‌الله العظمی مظاهری، در جمع عزاداران حسینی«سلام‌الله‌علیه» ▪️در چنین روزهایی، امام حسین«ع» در سرزمین کربلا با حرّ بن یزید ریاحی ملاقات کردند. بالاخره حرّ، امام«ع» را در کربلا پیاده کرد و نگذاشت به کوفه بروند و نیز نگذاشت به مدینه برگردند یا به جای دیگری بروند. این توقّف اجباری، منجر به قضیۀ کربلا شد و روز عاشورا یک لشکر از کوفه به جنگ امام حسین«ع» آمدند و امام حسین و یارانش را شهید کردند. ▪️حرّ بن یزید ریاحی، روز عاشورا متنبّه شد و فهمید که هرچه هست تقصیر اوست. اگر امام حسین«ع» را رها کرده بود، به مدینه برگشته بود و این اوضاع جلو نمی‌آمد. گفت چه کنم؟ و بالاخره کار رسید به عذرخواهی. ▪️حرّ با تواضع خاصی خدمت حضرت ‌أبا عبدالله الحسین«ع» آمد. امام حسین، نه تنها او را پذیرفت، بلکه شخصیّتی مثل حضرت عباس«ع» را برای استقبال از او روانه کرد و با استقبال خاصی او را به حرم آورد. دیدند پشیمان است و آقا هم با کمال تلطّف فرمودند: تو را بخشیدم. گفت: آقا اگر بخشیدید، پس اجازه بدهید برای شهادت بروم. آقا اجازه دادند و حرّ رفت و بالاخره در ضمن شهادت، شمشیری به فرقش خورد و افتاد و آقا امام حسین«ع» بالای سر او آمدند. اول کسی که بالای سر او رفتند، حرّ بن یزید ریاحی است و دو سه مرتبه هم فرمودند: بخشیدمت. دستمالی درآوردند و پیشانی حرّ بن یزید ریاحی را بستند. آنگاه خون بند آمد. امام زین‌العابدین«ع» در وقتی که شهدا را دفن می‌کردند، حرّ بن یزید ریاحی را با همین دستمال دفن کردند. معلوم است ارزش این دستمال از هر بهشتی برای همه و مخصوصاً برای حرّ، بیشتر است. بالاخره دستمال را بستند و حرّ بن یزید ریاحی را دفن کردند. ▪️این قضیه، یک درس اخلاق به ما می‌آموزد و آن این است که گناه، هرچه بزرگ و هرچه فراوان باشد، اگر به راستی گناهکار در محضر خداوند تعالی توبه کند و بگوید: «یا حسین»، آنگاه امام حسین«ع» او را قبول می‌کنند. گرفتاری هرچه بالا باشد و سختی‌ها هرچه بالا باشد، اگر انسان گرفتار، مانند حر بگوید: یا حسین، آنگاه امام حسین«ع» به فریادش می‌رسند. ▪️در ماه محرم و به‌خصوص در این دهۀ اوّل محرّم، از ما چنین می‌خواهند. در اوضاع فعلی، هیچ چاره‌ای نیست، جز اینکه از راهی که گمان نداریم، سختی‌ها مبدّل به آسانی شود. چه کسی می‌تواند این سختی‌ها را مبدّل به آسانی کند؟ کسی که حرّ را با آن گناه بزرگ بخشیده است. اگر همۀ ما نظیر حرّ، بگوییم یا حسین، در این دهه خیلی کار می‌توان کرد. سختی‌ها را مبدّل به آسانی خواهد کرد. زمینه فراهم است و مائیم که باید نه با سر و صدا و لقلقۀ زبان، بلکه مثل حرّ بگوییم: یا حسین! گرفتاریم. بگوییم یا حسین! چاره‌ای نیست به غیر اینکه شما در این دهۀ محرم، نظر لطفی بکنید. همین‌طور که حرّ بن یزید ریاحی نجات پیدا کرد و آن مقام را پیدا کرد، ما هم از شما می‌خواهیم که از این گرفتاری‌ها نجات پیدا کنیم. غیر از این چاره‌ای نیست. اما باید بدانیم که می‌شود. بدانیم که به راستی اگر مثل حرّ بگوییم: «یاحسین»، آنگاه حسین، ابوالفضلش را به استقبال ما می‌فرستد. ▪️در این دهۀ محرم خیلی کار می‌توان کرد. برای آمرزش گناهان، برای رفع گرفتاری‌های شخصی، برای گرفتاری اجتماع، خیلی کارها می‌توان کرد. ▪️علامه طباطبائی«ره» در آخرین دقایق زندگی، چشم‌ها را باز کردند و دو سه مرتبه گفتند: «توجه، توجه، توجه»، و آنگاه از دنیا رفتند. من هم به همه و مخصوصاً به شما می‌گویم: «توجه، توجه، توجه». ▪️فعلاً رفع گرفتاری‌ها، نیاز به خرق عادت دارد. در ماه محرم، با توجه به امام حسین«ع»، برای رفع گرفتاری‌های اجتماع و رفع گرفتاری‌های خود و برای این نگرانی‌ها که جلو آمده است، دعا کنید تا مبدّل به آسانی شود. 🆔 @almazaheri