بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
◾️به تناسب فرارسیدن سالروز شهادت سه معصوم بزرگوار يعني پيامبر اکرم«ص»، امام حسن مجتبی«ع» و امام رضا«ع»، در اين جلسه سه جملۀ اخلاقی از بيان مبارک آن سه نور مقدّس ذکر میکنم.
🔳پیغمبر اکرم در آخرين روزهای حيات مبارک، به مسجد آمدند و روایت ثقلین را که شايد بيش از هزار مرتبه در هر فرصتي براي مردم فرموده بودند، بازگو کردند.
▪️فرمودند: من از میان شما میروم و دو ثقل گرانبها برای شما میگذارم: یکی قرآن و دیگری عترت؛ قرآن منهای عترت ناقص است و عترت منهای قرآن ناقص است.
▪️دين شما وقتی تامّ و تمام است که به یک دست شما قرآن و به دست دیگر عترت باشد.
▪️پيامبر اکرم«ص» به طور مکرّر عترت را نيز معرّفي کرده و حتّي آنان را با نام و نشان مشخّص فرمودهاند.
▪️مسلمان کسي است که به یک دست خود قرآن و به دست دیگرش عترت دارد؛ اگر تمسک به این دو باشد، سعادت است؛ امّا اگر تمسّک به هر دو نباشد و یا یکی از این دو نباشد، شقاوت و گمراهی است.
🔳يکي از ياران امام مجتبي«ع» در آخرين لحظات حيات مبارک آن حضرت خدمت ايشان رسيد و از ايشان خواست نصيحتي به او بفرمايند. امام«ع» در يک روايت، سه نصیحت به او فرمودند.
▪️در نصیحت اول فرمودند: پيش از آنکه شب اوّل قبرت برسد و زاد و توشهای نباشد، مهیّای مرگ باش. ياد مرگ، در روند زندگي انسان بسيار تأثيرگذار است و علمای علم اخلاق دستور ميدهند در هر روز هفت هشت مرتبه به یاد مرگ باشید.
▪️جملۀ دوّم آن بود که فرمودند در زندگی باید کوشا و جدّی و فعال باشید و هم براي دنيا و هم برای آخرت کار کنيد. در دنیا چنان جدی و فعّال و محکمکار باشيد که گويي ميخواهد آن کار تا قيامت باقي بماند، راجع به آخرت نيز بايد چنان جدّي باشيد که گويا امشب، شب اوّل قبر شماست.
▪️آن حضرت در سوّمين نصيحت فرمودند: اگر میخواهید در میان مردم عزیز باشید، اگر میخواهید در میان مردم دارای ابهّت و شخصيّت باشید، اگر میخواهید محبّت شما در دلها باشد و بر دل مردم حکومت کنید، بايد از گناه اجتناب کنيد و رابطۀ خود را با خداي سبحان محکم نماييد.
▪️ لباس ذلّت معصيت را از تن درآوريد و لباس تقوا بپوشيد. در اين صورت، در دنيا و آخرت عزیز هستید و ابهّت اجتماعی پیدا میکنید.
🔳امام رضا«ع» را به اجبار، امّا با ظاهرسازي و تشریفات، از مدينه به سمت طوس حرکت دادند.
▪️در نيشابور استقبال عجیب و بينظيری از امام رضا«ع» صورت گرفت. وقتي ایشان در وسط جمعیت قرار گرفتند، خودشان پردۀ کجاوه را کنار زدند. همه از امام«ع» خواستند تا يک جمله و روايتی براي ايشان بگويند. ایشان نيز روايتی فرمودند که به روايت «سلسلة الذهب» معروف شد.
▪️فرمودند: خداوند متعال کلمۀ «لا اله الاّ الله» را حصن و قلعۀ محکم خود قرار داده که هرکسي در آن وارد شود، از آتش جهنّم ايمن است.
▪️حضرت رضا«ع» پردۀ هودج را انداحتند و احساسات بالا گرفت. دوباره پرده را کنار زدند و به مردم رو کرده و فرمودند: «بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا»؛ يعني کلمۀ «لا اله الاّ الله» برای کسی که ولایت داشته باشد، قلعۀ محکمی است.
▪️بر اين پايه، اگر شیعه با ولايت وارد قلعۀ «لا اله الا الله» شود، مصونیّت دارد و به جهنّم نخواهد رفت.
▪️امام رضا«ع» در طوس نیز در يکي از مجالس، روايتي مشابه روايت قبل را بيان کردند: ولایت امیرالمؤمنین«ع» قلعۀ محکم خداست، هرکه وارد این قلعه شود، از آتش جهنّم مصونیت دارد و بهشت برای اوست.
▪️ولایت سه معنا دارد:
یک معنا آن است که از نظر اعتقاد، امیرالمؤمنین علی«ع» را خلیفۀ بلافصل پيامبر اکرم«ص» بدانیم و معتقد به دوازده امام بعد از پيامبر اکرم باشيم.
▪️معنای دوم ولايت، تعظيم شعائر و اهمیّت به شعارهای تشیّع است.
▪️سوّمین معنا، متابعت از اهل بیت«سلاماللهعلیهم» است.
▪️شيعۀ حقيقي کسي است که از نظر عقیده، ولایت داشته باشد، از نظر زبان و شعار، ولایت داشته باشد و از نظر عمل، بهترين متابعتها را از سيرۀ اهلبیت«سلاماللهعلیهم» داشته باشد.
🔹متن کامل در:
🌐 https://b2n.ir/r40919
#درس_اخلاق
🆔 @almazaheri_dorous
هدایت شده از دفتر آیت الله العظمی مظاهری
🔺خلاصۀ درس اخلاق آیتالله العظمی مظاهری؛ فضیلتهای فراموش شده
🔸فضیلت هشتم؛ امربهمعروف و نهیازمنکر
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
🔹یکی از فضیلتهای فراموش شده «امربهمعروف و نهیازمنکر» است.
🔹پیامبر گرامی«ص» به سلمان فرمودند: زمانی میرسد که مسلمانها امربهمعروف و نهیازمنکر را زشت و ناپسند برمیشمرند.
🔹در روایت دیگری از ایشان نقل شده است که مردم در زمانی، نه تنها امربهمعروف و نهیازمنکر را ترک میکنند، بلکه بدتر از آن، امربهمنکر و نهیازمعروف ميکنند! و بدتر آنکه، جای معروف و منکر در بین مردم عوض میشود، یعنی منکر را معروف میدانند و معروف را منکر تلقّی میکنند.
🔹امام علی«ع» میفرمایند: همۀ خوبیها یک طرف، از جمله جهاد در راه خدا، امربهمعروف و نهیازمنکر هم یک طرف. همۀ خوبیها در مقابل خوبی امربه معروف و نهی از منکر، قطره از دریاست.
🔹قرآن کریم میفرماید: اسلام بهترینِ ادیان است. امت اسلامی بهترین امم است؛ اگر بهترین هستید به خاطر اینست که امربهمعروف و نهیازمنکر دارید، میفرماید: «كُنْتُمْ خَیرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَر».
در روایتی از پیغمبر اکرم«ص» نقل شده است: اگر ملّتی امربهمعروف و نهیازمنکر نداشته باشد، دو مصیبت بزرگ نصیبشان خواهد شد؛ یک مصیبت اینکه بدها بر سر خوبها مسلط میشوند و دیگر اینکه مؤمنین و آن افرادی که به راستی نیکوکارند و اولیاء خدا هستند، برای آن ملت دعا میکنند، اما دعایشان مستجاب نمیشود.
🔹امربهمعروف و نهیازمنکر، مراتبی دارد:
🔸مرتبۀ اول: اهميّت دادن به واجبات و اجتناب از گناهان است، به طورى كه ديگران از رفتار انسان سرمشق بگیرند و متنبّه شوند.
🔸مرتبۀ دوم: آنست که انسان از یک سو به نیکوکاران و افراد با تقوا محبّت بورزد و رفتار شایستۀ مردم را دوست بدارد، از سوی دیگر قلباً از گناهکار ناراحت باشد و او را دوست نداشته باشد، همانطور که گناه را دوست ندارد و از آن منزجر است.
🔸مرتبۀ سوّم: تذکّر زبانی است؛ البته با تلطّف، تواضع و مهربانی. در این مرتبه، بيان مسألۀ شرعی کافی است و امر و نهی زبانی یا دستور دادن واجب نیست. در خانواده، در جلسه، در مغازه، در بازار و در اداره و محلّ کار، همه باید بر یکدیگر نظارت ملی داشته باشند؛ البته بدون تندی و تنش، و بدون اینکه سخنان تند و اهانتآمیز زده شود.
🔸مرتبۀ چهارم: مبارزۀ منفی است که تأثیرش فوق العاده مهم است. آمر بهمعروف و ناهی ازمنکر وقتی ببیند که گناهکار مرتکب گناه علنی میشود و مراتب قبلی نهیازمنكر در وی اثر ندارد، در مواجهه و برخورد با او، ناراحتی از گناه در چهرهاش آشکار میگردد و با حالت غضب آلود با وی برخورد میکند.
🔹رفتار با گناهکار در این مرتبه باید بهگونهای باشد كه تشویق به ارتکاب معصیت نشود و بفهمد براى ارتكاب گناهش با او به نحوی متفاوت از دیگران برخورد میشود تا از این راه به زشتی عملش پی ببرد و خود را اصلاح کند.
🔹اگر افراد جامعه مبارزۀ منفی داشته باشند، خیلی تأثیر دارد. امّا خودداری از رفتوآمد با گناهکاری که متظاهر به گناه است و بیاعتنایی به او، برای عمل به فضیلت مهمّ امربهمعروف و نهیازمنکر اشکال ندارد، بلکه لازم است. با این مبارزۀ منفی گناه از جامعه زوده میشود.
🔸مرتبۀ پنجم: برخورد با گناهکار است، که مربوط به مردم عادی نیست و مربوط به حکومت است. یعنی وقتی موعظه تأثیر نکرد و وقتی لجبازی شد، آنگاه حکومت، طبق قانون و مقررات، با توسّل به زور و جبر، مانع ارتکاب گناه میشود.
🔹متأسفانه امربهمعروف و نهیازمنکر با مراتبی که دارد، فعلاً در جامعه فراموش شده و متروک است. نتیجۀ آن، گسترش فساد اداری، فساد اخلاقی و فساد اقتصادی است.
🔹دولت، ملت و خصوصاً جوانها بیایند تجربه کنند و یک سال تقیّد به ظواهر شرع داشته باشند و ببینند که درست میشود یا نه؟
🔹بیایید همه تجربه کنیم، قرآن کریم میفرماید: هرکه تقوا داشته باشد، از راه بیگمان خدا گرههایش را باز میکند و خدا از راه بیگمان روزی او را میرساند.
🔹ما راه را گم کردهایم. راه مستقیم که فقط اسلام حرفی و اسلام اعتقادی نیست، بلکه اسلام هم اعتقاد است، هم لفظ و گفتن است و هم عمل کردن است.
🔹همه باید علاوه بر تعظیم شعائر و اهمیّت به شعارهای اسلام، در عمل متقی شویم. همه باید به امربهمعروف و نهیازمنکر اهمیّت بدهیم و نظارت ملی داشته باشیم.
🔹متن کامل در:
🌐 https://b2n.ir/t71228
#درس_اخلاق #فضیلت_های_فراموش_شده
🆔 @almazaheri
هدایت شده از دفتر آیت الله العظمی مظاهری
🔺نوشتار مرجع عالیقدر حضرت آیتالله العظمی مظاهری«مدّظلّهالعالی» با موضوع پیامبر اکرم«ص» مظهر فضائل اخلاقی
خلاصۀ نوشتار:
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
🔹خداوند تعالی در قرآن کریم خلق و خوی رسول خویش را «عظیم» توصیف کرده است: «وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظيمٍ».
🔹اميرالمؤمنین«ع» در توصیف پیامبر«ص» میفرمایند: «رسول خدا از همۀ مردم بخشندهتر، دليرتر، راستگوتر، باوفاتر و نرمخوتر بودند و برترین معاشرت را با مردم داشتند».
🔹بعثت ایشان بهخاطر تهذیب نفوس آدمیان و رساندن آنان به مقام آدميّت بوده است: «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَكَارِمَ الْأَخْلَاقِ».
🔹امیرالمؤمنین«ع» از پیامبر گرامی«ص» راجع به روش و سنّت ایشان سؤال کردند. رسول اکرم«ص» رمز موفقیّت خویش را برخورداری از اهمّ فضیلتها دانسته، به برخی از فضائل نیز اشاره کردند؛ از جمله فرمودند: «وَ الْحُبُّ أَسَاسِی»؛ یعنی شخصیّت من بر اساس محبّت پایهریزی شده است.
🔹در بحبوحۀ جنگ احد، برخی از اصحاب از ایشان خواستند که مشرکان را نفرین کنند. نبیّ رحمت«ص» در پاسخ به این درخواست فرمودند: من برای لعن و نفرین مبعوث نشدهام، بلکه مبعوث شدهام تا بشریّت را بهسوی «حق» دعوت کنم و وسیلۀ «هدایت» آنان و مایۀ «رحمت» مخلوقات خداوند باشم. سپس از سر خیرخواهی و مهربانی، بهجای نفرین، دشمنان سرسخت خود را دعا کردند و به درگاه احدیّت عرضه داشتند: خدایا! قوم من را ببخش، گناهان آنها را بپوشان، آنان جاهلند و نمیفهمند چه میکنند!
🔹پس از فتح مكّه نیز نبیّ رحمت«ص»، تمام افراد تسلیم شده را بخشیدند. سپس به آنها فرمودند: «بروید که شما آزادشدگان هستید».
🔹از ابو سعيد خدرى، صحابی مشهور پیامبر«ص» روایت شده است که: «حیای رسول خدا«ص» از دختران پردهنشين بیشتر بود».
🔹امام صادق«ع» با توجه به ضرورت الگوگیری از اخلاق پیامبر اکرم«ص» فرمودند: خداوند تعالی رسول خويش را به «مکارم اخلاق» مخصوص گردانيد؛ یعنی ایشان بهطور ویژه از «فضیلتهای اخلاقی» برخوردارند. سپس خطاب به پیروان آن حضرت فرمودند: «شما هم خود را بيازماييد، اگر آن اخلاق نيكو را در خود مییابید و اگر از فضائل برخوردارید، شکر خداوند را بهجا آورید و از او بخواهيد تا خلق نیکو را در شما بيفزايد». سپس امام«ع» ده خصلت از خصائل و صفات نیکوی پیامبر گرامی«ص» برشمردند که عبارتند از: «يقين، قناعت، صبر، شكر، بردبارى، خوشخلقى، سخاوت، غيرت، شجاعت و جوانمردى».
🔹رسول خدا«ص» برخی از معیارهای شباهت به خوشان را در روایتی متذکّر شدهاند؛ ایشان روزی خطاب به اصحاب خود فرمودند: آيا میخواهید خبر دهم كدام یک از شما شباهت بيشتری به من دارد؟ سپس به آنها فرمودند: او خوش خلقترینِ شماست، ملايمترین برخورد را با مردم دارد، نسبت به خويشانش نيكوكارترین است و برادران دينی خود را بيش از همه دوست دارد؛ او صبورترین افراد است، بیش از همه خشم خود را فرو میخورد و گذشتش از همه بهتر است، او در هر حال، چه خشنود و چه خشمگین باشد، با انصافترینِ مردم است.
🔸شیعه باید به تبع اولیای خویش و با پیروی از اسوههای حسنه، خیرخواه، دیگرخواه، بخشنده، متواضع، انعطافپذیر و صابر باشد و غیر از عمل صالح، عملی از او سرنزند.
🔸کوتاهی در تهذیب نفس و تزکیۀ روح و سستی در زدودن صفات رذیله و کسب صفات حسنه، خطایی بزرگ است که هیچ توجیهی برای آن پذیرفته شده نیست.
🔹متن کامل در:
🌐 https://b2n.ir/u24399
#درس_اخلاق
🆔 @almazaheri
هدایت شده از دفتر آیت الله العظمی مظاهری
🔺خلاصۀ درس اخلاق آیتالله العظمی مظاهری؛ فضیلتهای فراموش شده
🔸فضیلت نهم؛ انتقاد و انتقادپذیری
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
🔹یکی از فضیلتهای فراموش شده در اجتماع، «انتقاد» است.
🔹معنای انتقاد آن است که عیب، گناه یا اشتباه دیگران با دلسوزی و به قصد اصلاح، بدون سرزنش، به خودشان گوشزد شود. البته در این میان اهمیّت «انتقادپذیری» کمتر از اهمیّت انتقاد نیست و این دو فضیلت فعلاً در خانوادهها، و در جامعه فراموش شده است.
🔹از تبعات ترک و فراموشی انتقاد و انتقادپذیری، فراگیر شدن گناهانی مانند سرزنش، غیبت، تهمت، افشای اسرار، شایعهپراکنی، عیبجویی، تحقیر و اهانت در جامعه است.
🔹توصیۀ پیغمبر اکرم«ص» به مؤمنین آن است که آینۀ یکدیگر باشند: «الْمُؤْمِنُ مِرْآةُ الْمُؤْمِن».
🔹چیزی که الان راجع به انتقاد مشهور شده و غلط است، آنست که در سایتها، روزنامهها و در فضای مجازی آبروی دیگران را میریزد و بعد میگوید: من انتقاد کردم؛ یا دستهای از جوانهای تند، غیبت میکنند، تهمت میزنند و شایعهپراکنی میکنند و بعد میگویند ما انتقاد میکنیم.
🔹اینکه در رسانههای مختلف رسمی و غیر رسمی آبروریزی میکنند، انتقاد نیست. بعضی از روزنامهها فحشنامه شدهاند. بعضی از سایتها افتضاحنامه شدهاند.
🔹خداوند متعال در حدیث قدسی میفرماید: هركه به یک شیعه اهانت كند، آشكارا به جنگ من برخاسته است.
🔹نکتۀ دقیق و قابل توجه اینکه، در انتقاد، عیبیابی داریم نه عیبجویی؛ یعنی مؤمنین، عیب و ایرادی که آشکار است را یافته، به همدیگر تذکر میدهند تا رفع شود، ولی جستجوی عیب، نه تنها وظیفۀ کسی نیست، بلکه گناه است.
🔹نکتۀ دیگر اینکه انتقاد به اشخاص، اگر با تندی، تحقیر و نظایر آن همراه گردد، سرزنش است و دیگر انتقاد نیست، حتی اگر در خلوت و تنها به خود شخص تذکر داده شود.
🔹همچنین اگر عیب افراد به خودشان گفته نشود و در غیاب آنها برای دیگران بازگو گردد. این عمل ناپسند، از یک سو آبروریزی و از سوی دیگر، غیبت است، گاهی نیز با اهانت همراه میشود.
🔹باید توجه شود که که اسلام عزیز آبروریزی، اهانت و غیبت ندارد.
🔹پیامبر«ص» غیبت را چنین معنا کردهاند: «ذِكرُكَ أَخاكَ بِما يَكرَههُ»؛ یعنی آنچه که در رویش نتوانی بگویی، پشت سرش بگویی. غیبت آن است که اگر بشنود، بدش بیاید.
🔹گاهی نیز عیبی نسبت داده میشود که اساساً حقیقت ندارد و تهمت است. امام صادق«ع» میفرمایند: کسی که به مرد یا زنی تهمت زند را در قیامت روی تلّی از چرک و خون نگاه میدارند.
🔹امام صادق«ع» میفرمایند: بهترینِ دوستان و برادران من کسی است که عیوب مرا بگوید، ولی از آن بهعنوان هدیه یاد میکنند. بر این اساس، انسان باید با شنیدن انتقاد دیگران و اطلاع از عیوبش، مثل وقتی که هدیهای دریافت میکند، خوشحال شود.
🔹امام على«ع» میفرمایند: دوست تو از آن جهت «صديق» ناميده شده است كه «صادقانه» دربارۀ خودت و معايبت، نصيحت مىگويد. پس هر كه چنين بود، رفیق او باش كه دوست، اوست.
🔹آن حضرت در روایت دیگری فرمودهاند: آنكه عيب تو را بپوشاند، و در غياب تو از تو عيبجويى كند، دشمن توست، از او بر حذر باش.
🔹اگر انتقاد و انتقادپذیری در بین ملتی رواج یابد، آنگاه آن ملت، ملتی عاقل و مترّقی خواهد شد.
🔹بیشتر مردم بهجای اینکه از انتقاد خوشحال شوند، از شنیدن تعریف و تمجید خود، خشنود میگردند.
🔹امیرالمؤمنین«ع» میفرمایند: آنكه عيب تو را برای خودت آشکار سازد، خیرخواه توست و کسی که از تو تعریف کند و مدح و ستایش تو را بگوید، مثل این است که سرت را بريده باشد، یعنی کمر به نابودیات بسته است.
🔹زن و شوهر باید با تلطف و مهربانی از همدیگر انتقاد کنند. مسلّم است که هر دو عیب و ایراد دارند و باید به هم تذکر بدهند تا رفع شود.
🔹متأسفانه در بسیاری از خانهها بهجای انتقاد نیکو، زن و شوهر همدیگر را سرزنش میکنند و نسبت به هم پرخاشگرند.
🔹پدر و مادر باید در آداب اجتماعی فرزندان خود نیز نظارت داشته و عیوب آنها را با انتقاد سالم رفع نمایند. اگر بچهها بیادب باشند، پدر و مادر باید به آنها ادب یاد بدهند، البته با تلطف و مهربانی.
🔹در این خصوص لازم است مواظب باشند تذکر آنها با تحقیر و سرزنش همراه نگردد و به شخصیّت فرزند ضربه نزند.
🔹متن کامل در:
🌐 https://b2n.ir/m48110
#درس_اخلاق #فضیلت_های_فراموش_شده
🆔 @almazaheri
هدایت شده از دفتر آیت الله العظمی مظاهری
🔺درس اخلاق آیتالله العظمی مظاهری؛ فضیلتهای فراموش شده
🔸فضیلت دهم؛ ازدواج اسلامی
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
🔹یکی از فضیلتهای فراموش شده که ضرر متروک شدن آن را هم خیلی دیدهایم، «ازدواج اسلامی» است.
🔹قرآن کریم میفرماید: ای پدر و مادرها به پسرها زن بدهید و به دخترها شوهر بدهید: «وَ أَنْكِحُوا الْأَیامى مِنْكُمْ وَ الصَّالِحینَ مِنْ عِبادِكُمْ وَ إِمائِكُمْ». بلافاصله در پاسخ به کسانی که از ترس فقر، ازدواج را ترک میکنند، فرموده است: «إِنْ یكُونُوا فُقَراءَ یغْنِهِمُ الله مِنْ فَضْلِهِ»؛ یعنی اگر جوانان توانایی مالی ازدواج را ندارند، بدانند که خداوند تعالی آنان را از فضل خويش بىنياز خواهد كرد.
🔹پیامبر اکرم«ص» بر ازدواج جوانان به شیوۀ اسلامی، تأکید داشته و از آن مواظبت میکردند، لذا در آن زمان مشکل ازدواج در بین مردم نبوده است. اجداد و نیاکان ما نیز اهل تشریفات و تجمّلگرایی در ازدواج نبودند و از این جهت در زمان گذشته که این تشریفات جلو نیامده بود، مشکل ازدواج نداشتیم، فساد اخلاقی هم کم بود.
🔹از پیغمبر اکرم«ص» روایت شده که دو رکعت نماز انسان متأهل افضل از آن است که یک مجرّد تمام شب را مشغول نماز باشد و فردای آن روزه بگیرد.
🔹پیغمبر اکرم«ص» میفرمایند: «هرکه ازدواج کند، نصف دینش را بهدست آورده، پس باید نصف دیگر دین خود را بهوسیلۀ تقوا حفظ کند». یعنی نصف دین متوقف بر ازدواج است.
🔹در برخی از روایات، عزوبت به شدّت مذمّت شده و حتی چنین برداشت میشود که اگر کسی بتواند ازدواج کند و خودداری نماید، معلوم نیست که رستگار شود و دستیابی او به بهشت مشکل است. چنانکه در روایتی از رسول خدا میخوانیم: بیشتر افراد اهل جهنّم، عزب و مجردند.
🔹راهکار حلّ مشکل عزوبت و تجرّد در جامعه، رو آوردن به ازدواج اسلامی است و برای آن، پیش از هر چیز لازم است ازدواج اسلامی بهدرستی شناخته شود. شناخت ازدواج ساده و اسلامی نیز جز با پیروی از توصیههای قرآن و عترت و سرمشق گرفتن از سیرۀ عملی اهل بیت«سلاماللهعلیهم» میسّر نخواهد شد.
🔹دختری متشخّصتر از حضرت زهرا«س» و پسری متشخّصتر از امیرالمؤمنین علی«ع » نداریم. بدون اینکه پدر چیزی از بیتالمال به آنها بدهد یا آنها توقع داشته باشند که چیزی از پیغمبر اکرم«ص» بگیرند، زندگی را شروع کردند. در این ده سال زندگی، خوراک و پوشاکی به اندازۀ احتیاج داشتند.
🔹زندگی آنها بسیار شیرین بود و در آن زندگی، امام حسن، امام حسین، زینب کبری و ام کلثوم«ع» را تحویل جامعه دادند. چهار فرزندی که علت مبقیه برای اسلام عزیز هستند.
🔹ازدواج اسلامی چنین است. در ازدواج اسلامی، جهیزیه به اندازۀ احتیاج است؛ مهریّه، برای شخصیت خانم لازم است، اما بهاندازهای که رنگ تجملگرایی به آن نخورد. این جهیزیه و این مهریه ازدواج را مبارک میکند. در روایات میخوانیم که از بركت زن كمى مهريّۀ اوست و از بىخيرى و شومی زن، زیاد بودن مهریّه است.
🔹پیغمبر اکرم«ص» ملاک و معیار ازدواج را، نه جهیزیه و مهریه و تجمّلات، بلکه دین و اخلاق میدانند. چنانکه میفرمایند: اگر جوانی متدین و با اخلاق به خواستگاری آمد، به او دختر بدهید.
🔹اگر رفتید روی تشریفات، آن کسی که دین و اخلاق ندارد، نمیتواند با دخترتان زندگی کند. دخترتان را اگر به فساد نکشد، بالاخره یک مرگ تدریجی در خانه است.
🔹متأسفانه ما راه را گم کردهایم؛ زندگی مردم که در زمان فعلی تجملی شده، برای همه غل و زنجیر است. در اول سورۀ یس میفرماید: تجملات و تشریفات مثل غل و زنجیر به گردن بعضی از افراد افتاده و راه زندگی، راه خوبی و خوشی را از آنان سلب کرده است. به اندازهای، غم و غصه آورده که دیگر نمیتوانند حقیقت را ببینند و زندگی خوشی ندارند.
🔹مادرها، پدرها، ملت و مسئولین باید توجه داشته باشند و مسألۀ عزوبت را در جامعه حل کنند. تجرّد جوانان مفسده دارد و سعادت آنها را با مشکل مواجه میسازد. یکی از آن مفاسد دوستیابی و ارتباط بین افراد نامحرم است که خطراتی دارد.
🔹برای حلّ مسألۀ عزوبت، چارهای نیست، جز آنکه غل و زنجیرهای تجمّلات و تشریفات را باز کنیم. باید همه، از مردم و خانوادهها تا مسئولین، دست به دست هم بدهند و موانع ازدواج اسلامی را برطرف سازند تا این فضیلت فراموش شده، در جامعه زنده شود و رذائل فراگیر شده و شیطانی، فراموش گردد.
🔹از پیامبر اکرم«ص» روایت شده است که هرکس برای خدا ازدواج کند یا یرای خدا دیگری را همسر دهد، مستحقّ برخورداری از ولایت الهی است: «مَن نَكَحَ لله وَ أنكَحَ لله إستَحَقَّ وِلايَةَ الله».
🔹متن کامل در:
🌐 https://b2n.ir/w37965
#درس_اخلاق #فضیلت_های_فراموش_شده
🆔 @almazaheri
هدایت شده از دفتر آیت الله العظمی مظاهری
🔺خلاصۀ درس اخلاق آیتالله العظمی مظاهری؛ فضیلتهای فراموش شده
🔸فضیلت یازدهم؛ ادب- جلسۀ اول
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
🔹یکی از فضائل فراموش شده که خیلی هم مهم است، فضیلت «ادب» است.
🔹️قطع نظر از ایمان و اسلام، یک انسان باید بیادب نباشد، چراکه بیادبی به شخصیّت و انسانیت ضربه میزند.
🔸️در این جلسه به شرح اقسام ادب،به اعتبار اعضاء و جوارح بدن میپردازیم.
🔹️واضح است که ارتکاب گناه بهواسطۀ اعضای بدن، نوعی بیادبی است. علاوه بر آن، استفادۀ از اعضای بدن در جهت اعمال لغو و بیهوده نیز خلاف ادب است.
🔸️ادب چشم، اقتضا میکند که انسان علاوه بر نگاه آلوده، از نگاه بیهوده نیز خودداری کند.
🔹️خداوند متعال در قرآن شریف میفرماید: به مردها و به زنان مؤمن بگو: چشمتان را به زیر بیندازید، نه اینکه چشم را ببندید، بلکه چشم را به زیر اندازید و کمتر ببینید و نگاهتان را کنترل کنید.
🔹️چشم دوختن به افراد و اشیاء و خیره شدن، خلاف این دستور و خلاف ادب است. این طرز نگاه کردن، مشکل آفرین است و انسان را به سمت گناه میکشاند.
🔸️مراعات ادب گوش نیز لازم است. انسان باید با گوش خود به اندازه بشنود و از شنیدن صوت گناهآلود یا صوت بیهوده بپرهیزد.
🔹️قرآن کریم میفرماید: از چشمت سؤال میکنند که با این چشم چه دیدی؟! راجع به گوش از تو میپرسند که با آن چه شنیدی؟!
🔹️چشم و گوش، و حتی قلب و فکر انسان باید برای اعمال یا افکاری بهکار گرفته شود که یا نتیجۀ دنیا یا نتیجۀ آخرت از آن بهدست آید؛ وگرنه نعمت خدا را به هدر داده است و نوعی بیادبی است.
🔸️مهمتر از چشم و گوش، زبان است و انسان باید از نظر زبان مؤدب باشد.
🔹️غیبت، تهمت، شایعهپراکنی و سایر گناهان زبانی، علاوه بر معصیت، بیادبی است.
🔹️ناسزا گفتن یا فحش دادن، به هرکه باشد، حتی به حیوانات، خلاف ادب است.
🔹️شوخیهای اهانتآمیز نوعی بیادبی است و باید ترک شود.
🔹️فرهنگ سخن گفتن باید در بین مردم اصلاح شود و گفتار عمومی، از نظر فصاحت و بلاغت، پسندیده باشد؛ یعنی همه یاد بگیرند هم خوب حرف بزنند و هم حرف خوب بزنند.
🔸️ادب اعضای بدن، در طرز نشستن و راه رفتن انسان نیز نمایان میشود.
🔹️در وصف حالات و خلقیّات پیامبر اکرم«ص» آمده است که ایشان هنگام نشستن هرگز پای خود را در مقابل دیگران دراز نمیكردند. هنگام برخاستن همنشین خود نیز به احترام وی برمىخاستند.
🔸️رعایت ادب در نحوۀ لباس پوشیدن و انتخاب نوع پوشش نیز لازم است.
🔸️نوع دیگری از انواع ادب که به اعضای بدن مربوط میشود، رعایت ادب در نوشتار است. متأسفانه در زمان حاضر، بعضی از رسانهها، سایتها و روزنامهها در نوشتار خیلی بیادب هستند.
🔹️علاوه بر اینکه باید محتوای نوشته مفید باشد، پرهیز از هرگونه اهانت، کنایه، طعنه، سرزنش و کلمات رکیک در نوشتار لازم است.
🔹️راهکار مؤثر برای تحصیل فضیلت ادب، تمرین رفتار مؤدبانه است.
🔹️همچنین اگر انسان در گفتار و رفتار خلاف ادب دیگران تفکّر کند و از آن عبرت بگیرد، میتواند مؤدب شود.
🔹متن کامل در:
🌐 https://b2n.ir/n55237
#درس_اخلاق #فضیلت_های_فراموش_شده
🆔 @almazaheri
هدایت شده از دفتر آیت الله العظمی مظاهری
🔺خلاصۀ درس اخلاق آیتالله العظمی مظاهری؛ فضیلتهای فراموش شده
🔸فضیلت یازدهم؛ ادب- جلسۀ دوم
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
🔹امیرالمؤمنین«ع» برترین ادب را نگاهداری حدّ و مرز توسط انسان و تجاوز نکردن او از اندازه و قدر خویش میدانند: «أَفْضَلُ الْأَدَبِ أَنْ يَقِفَ الْإِنْسَانُ عِنْدَ حَدِّهِ وَ لَا يَتَعَدَّى قَدْرَهُ».
🔸یکی از اقسام ادب، «ادب در مقابل خداوند» است.
🔹همه جا محضر خداست، ما در محضر خدائیم، ادب حضور باید مراعات شود»
🔹قرآن شریف در این باره میفرماید: «أَ لَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللهَ يَرى»؛ آیا بندگان نمیدانند که خداوند آنها را میبیند؟
🔹بیادبی در مقابل خدا یعنی گناه، یعنی مخالفت در مقابل خدایی که روزی دهنده است.
🔹راجع به افکار آلوده و گناهآلود و افکار زشت و خلاف ادب نیز مراقبت لازم است، زیرا قرآن کریم تصریح فرموده که علاوه بر اعمال انسان، افکار و نیّات و دل او نیز در محضر خداوند متعال است.
🔹تجسّم بیادبی در برابر خداوند، خواری و ذلّت آن بیادب در قیامت است.
🔹اهل بهشت از احترام خاصی برخوردارند که این احترام، نتیجۀ ادب آنها در دنیا در برابر خداوند است.
🔸قسم دیگر ادب، رعایت ادب راجع به قرآن و عترت است.
🔹ادب ظاهری، لازم، ولی ناکافی است و به ادب باطنی هم باید پرداخته شود.
🔹 ادب باطنی به قرآن کریم توجه به مفاهیم آن کتاب نورانی و عمل به تعالیم آن است.
🔹ادب باطنی در پیشگاه معصومین«ع» نیز متابعت و پیروی از ایشان است.
🔹اگر کسی راه خود را در زندگی، از راه معصومین«ع» جدا کند و در مسیر دیگری قدم بگذارد، نسبت به آنان بیادبی کرده است.
🔸قسم دیگر از اقسام ادب، ادب در مقابل عالمان، دانشمندان، اساتید و نیز بزرگان هر قوم، رشته و هر فن و حرفهای است.
🔹در روایات اهلبیت«ع» حقوقی برای علما و معلّمین شمرده شده که لازم است ادا شود. اوّلین قدم در رعایت ادب در برابر آنان، مراعات حقوق مزبور است.
🔹احترام به علما و فقیهان و تکریم آنان، مورد تأکید روایات اهلبیت«ع» است و بیحرمتی و بیادبی به آنان مذمّت شده است.
🔹رعایت ادب در برابر علما و مراجع تقلید لازم است. به تجربه اثبات شده است که بیادبی و بیاحترامی به آنان، مانع عاقبت بهخیری است.
🔹حقّ یک مرجع تقلید و عالم دینی آن است که مردم از زحمات و خدمات علمی و تربیتی او، نظیر رسالۀ او استفاده کنند و دیندار باشند.
🔹استفادۀ صحیح از علم عالم، داشمند یا استاد و توجه به زحمات علمی و معنوی این افراد، بهمنزلۀ رعایت ادب در برابر آنهاست و بیاعتنایی به علمشان نیز نوعی بیادبی است.
🔹متن کامل در:
🌐 https://b2n.ir/y61024
#درس_اخلاق #فضیلت_های_فراموش_شده
🆔 @almazaheri
هدایت شده از دفتر آیت الله العظمی مظاهری
🔺خلاصۀ درس اخلاق آیتالله العظمی مظاهری؛ فضیلتهای فراموش شده
🔸فضیلت یازدهم؛ ادب- جلسۀ سوم
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
🔹بحث جلسات اخلاق پیرامون فضیلتهای فراموش شده بود. ادب، نه تنها نزد شیعیان یا مسلمانان، بلکه نزد همۀ انسانها مقدس است.
🔹امیرالمؤمنین«ع» میفرمایند: شما به تحصيل ادب بيش از تحصيل سيم و زر نياز داريد.
🔸قسم بعدی ادب، ادب در مقابل پدر و مادر است. انسان باید در مقابل پدر و مادرش خیلی مؤدب و متواضع باشد. مواظب گفتار و کردارش و حتی مواظب نحوۀ نشستن و برخاستن خود باشد.
🔹فرزند، در هر سنّی و در هر موقعیّتی، باید مواظب باشد در گفتارش حرفی نباشد که مادر آزرده خاطر شود یا شخصیت پدر ضربه بخورد.
🔹پروردگار عالم در آیات قرآن کریم، سفارش برای پدر و مادر را در کنار عبادت خودش بیان کرده است.
🔹گناه بیادبی به پدر و مادر گناه بزرگی است و عقوبت شدیدی دارد، حتی اگر آنها تقصیر هم داشته باشند، فرزندشان حقّ بیادبی به آنها را ندارد.
🔹اگر دل مادر در اثر بیادبی فرزندش بشکند، آن فرزند نمیتواند خیر دنیا و آخرت را ببیند. اگر کسی دل پدرش را بشکند، معلوم نیست که عاقبت بهخیر شود و نمیتواند توفیق سعادت پیدا کند.
🔸قسم دیگر ادب، ادب در مقابل سایر افراد اجتماع، اعم از افراد بزرگتر، کوچکتر و افراد هم ردیف است.
مثلاً پدر و مادر یا معلّم باید در برابر فرزندان یا شاگردان خود مراعات ادب را بنمایند.
🔹بیادبی استاد به دانشآموز یا دانشجو یا طلبه، محبّت او را از دل شاگردان خارج میکند و تبعات منفی فراوانی دارد.
🔹والدین لازم است در خانه مؤدب باشند و مراعات احترام فرزندان، بهخصوص دختر یا پسری که بزرگ شدهاند را بنمایند.
🔹 بیادبی در مقابل بچهها و جسارت به آنها یا تمسخر فرزندان گناهش بزرگ است، ضمن آنکه سبب میشود فرزندان عقدهای بار بیایند.
🔹حتی نصیحت و موعظه به فرزندان باید با ادب و با حفظ احترام آنها باشد.
🔹باید توجه شود که اهانت به دیگران، مثل اعلام جنگ با خداوند است.
🔹امام صادق«ع» میفرمایند: نيكوترين ميراث پدران براى فرزندانشان، ادب است نه مال، برای اینکه مال مىرود و ادب باقى مىماند.
🔹زن و شوهر نیز باید با همدیگر رفتاری مؤدبانه داشته باشند.
🔹بیان جملات نیشدار، نوعی بیادبی است و عقوبت دارد.
🔹رعایت ادب در معاشرت با همۀ افراد اجتماع، لازم است.
🔹امام سجّاد«ع» در توصیه به شخصی فرمودند: هنگام معاشرت با مردم اگر طرف مقابل از تو بزرگتر است، بگو ایمان او بیشتر از من است و بیش از من عمل صالح و عبادت بهجا آورده، پس بهتر از من است. اگر کوچکتر از توست، بگو گناه او کمتر از من است، پس از من برتر است. اگر هم ردیف و هم سن هستید، بگو من به گناه خود یقین دارم، ولی از گناهکار بودن او مطمئن نیستم. یعنی در هر حال، رعایت ادب در معاشرت با دیگران و ادای احترام به همۀ مردم لازم است.
🔹در حدیثی از پیامبر«ص» نقل شده است که دورترین شما از نظر شباهت به من، کسی است که بخيل باشد و بدزبانی کند، حرف زشت بزند و فحش بدهد.
🔹مراعات ادب و احترام افراد، در برخورد با غیر مسلمانها لازم است.
🔹متن کامل در:
🌐 https://b2n.ir/z20369
#درس_اخلاق #فضیلت_های_فراموش_شده
🆔 @almazaheri
هدایت شده از دفتر آیت الله العظمی مظاهری
🔺درس اخلاق آیتالله العظمی مظاهری؛ فضیلتهای فراموش شده
🔸فضیلت دوازدهم؛ خلوص، جلسۀ اول
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
🔹یکی از فضایل فراموش شده که باید خیلی هم دربارۀ آن صحبت شود، «خلوص»، در مقابل «تظاهر» و «ریا» است.
🔹قرآن کریم میفرماید: «صِبْغَةَ اللهِ وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللهِ صِبْغَةً»؛ رنگ خدا، چه رنگ خوبی است.
🔹متأسفانه فضیلت خلوص در جامعه فراموش شده و جایش در بین مردم خالی است.
🔹انسان باید اعمال خویش را فقط برای خدا انجام دهد تا خلوص در آن راه یابد.
🔹 اگر رنگ خدا به گفتار و کردار انسان بخورد، ولو کار کوچک باشد، ولو به حسَب ظاهر کم قیمت باشد؛ اما به اندازهای قیمت پیدا میکند که قیمتش از دنیا و آنچه در دنیاست، بالاتر میشود.
🔹گفتار و کردار بدون اخلاص، ولو خیلی با اهمیت و به حسَب ظاهر خیلی باارزش باشد، به پر کاهی نمیارزد.
🔹علامه طباطبائی«ره» میفرمودند: در قرآن بیش از سیصد آیه، به اقرار سنی و شیعه، راجع به امام علی«ع» آمده است و بهترینِ آن آیات، آیۀ ولایت است.
🔸انگشتر امیرالمؤمنین«ع» ارزش مالی نداشت، اما چون خلوص امیرالمؤمنین«ع» به آن انگشتر خورد، ارزشش بیشتر از تمام دنیا و متعلّقات آن شد، یک افتخار و پایه برای تشیّع شد که مسلمانها به آن میبالند.
🔹طبق روایتی، در قیامت بندهای را به صف محشر میآورند و میگوید: من به جبهه رفتم، در راه خدا جنگیدم تا شهید شدم. خطاب میشود دروغ است، در راه خدا نجنگیدی، بلکه به جبهه رفتی تا تو را تحسین کنند و تو را شجاع بخوانند. سپس دستور داده میشود که او را به رو به آتش جهنم بیندازند.
🔸شخص دیگری را میآورند و میگوید: عالم و قاری قرآن بودم. به او نیز گفته میشود، تعلیم و تعلّم تو و قرائت قرآن تو رنگ خدایی نداشته است. بالأخره خطاب میشود او را نیز به رو به آتش جهنّم بیندازید.
🔹در روایت دیگری آمده است کسی که در دنیا انفاق کرده است را میآورند. خطاب میشود: انفاق تو برای خدا نبود، بلکه دوست داشتی مردم بگویند تو سخاوتمند هستی! سپس او را نیز به جهنّم میفرستند.
🔹در قیامت پردهها کنار میرود و باطن اعمال و نیّت افراد آشکار میشود. در آن روز به بندگان گفته میشود: حجاب و پرده از مقابل شما برداشته شد و چشمهای شما امروز تیزبین است.
🔸پس در قیامت، تظاهر و ریا از خلوص تشخیص داده میشود. عملی که رنگ خدایی داشته باشد، نورانی است و عمل بدون رنگ خدا، ظلمانی است.
🔹بهدست آوردن خلوص بسیار مشکل است، مبارزه و کار و تمرین میخواهد.
🔹 ممکن است انسان در روز قیامت دریابد که اعمال او همراه با تظاهر و تعریف از خود بوده، یا برای رسیدن به ریاست و ثروت دنیا و در جهت ریاستطلبی بوده است.
🔹تمرین خلوص آن است که انسان در هر کاری خداوند را در نظر بگیرد و عملی که مطابق رضایت خداست را برای او بهجا آورد. در این صورت به ازای عمل خود بیشترین ثواب را میبرد.
🔹جامعۀ ما باید اقرار کند که شبانه روز تظاهر دارد.
🔸آقا و خانم! اگر عرفان میخواهید، خلوص داشته باشید و اگر میخواهید راه صد ساله را بپیمایید، خلوص داشته باشید و اگر میخواهید عمر و مال شما پربرکت باشد، خلوص داشته باشید و اگر میخواهید اولادتان پربرکت باشند، خلوص داشته باشید و غیر از این راهی نیست.
🔹متن کامل در:
🌐 https://b2n.ir/b20568
#درس_اخلاق #فضیلت_های_فراموش_شده
🆔 @almazaheri
هدایت شده از دفتر آیت الله العظمی مظاهری
🔺درس اخلاق آیتالله العظمی مظاهری؛ فضیلتهای فراموش شده
🔸فضیلت دوازدهم؛ خلوص، جلسۀ دوم
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
🔹 انسان باید با صفا و با صمیمیت و با صداقت باشد و هر عملی که بهجا میآورد، رنگ خدا داشته باشد، یعنی با خلوص نیّت همراه گردد و تملّق و تظاهر و ریا، در کار نباشد.
🔹پیامبر اکرم«ص» فرمودند: ضربتى كه على«ع» درجنگ خندق به عمرو بنعبدود زد، افضل از عبادت جن و انس است.
🔹 این ارزش عمل، در اثر خلوص امام علی«سلاماللهعلیه» پدید آمده است.
🔹قرآن کریم میفرماید: «لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى كَالَّذي يُنْفِقُ مالَهُ رِئاءَ النَّاسِ وَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِر»
🔹تملّق، چاپلوسی، تظاهر و ریا، گناهان بزرگی است و علاوه بر حبط عمل، ایمان انسان را از بین میبرد.
🔹قرآن میفرماید: یا رسول الله! بگو تنها موعظۀ من اینست که خلوص داشته باشید: «قُلْ إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى وَ فُرادى ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا»
🔸به عبارت دیگر قرآن میگوید: موعظهای بالاتر و بهتر از خلوص ندارم.
🔹از جمله عواملی که به علم، مال و فعالیّت انسان بها میدهد و آن را پربرکت میکند، خلوص است.
🔹آنچه سبب میشود کار بیبرکت و بیفایده شود و عاقبت نیکو نداشته باشد، تظاهر و ریا و به رُخ کشیدن برای دیگران است.
🔹تظاهر انصافاً ناپسند است و اثر عکس هم دارد، انسان را زمین میزند. هرچه تعریف از خود بیشتر شود، زمین خوردن انسان بیشتر و محتملتر میشود.
🔹عمل همراه با تظاهر و خودنمایی نیز بیبرکت است و بدون نتیجه و بدون ارزش خواهد ماند. خداوند هم چنین عملی را از انسان نمیپذید.
🔹از امام صادق«ع»روایت شده است که خداوند متعال میفرماید: «من شریک خوبی هستم، هرکس در انجام کاری دیگری را با من شریک کند، پس آن کار را به شریک واگذارمیکنم و هیچ عملی را جز با اخلاص نمی پذیرم».
🔹کسانی که پشت سر مردم حرف میزنند و غیبت میکنند، منافق و ریاکارند. امیرالمؤمنین«ع» میفرمایند: غیبت، نشانۀ منافق است.
🔹جلب نظر مشتری، با دروغ و فریب تظاهر محسوب میگردد. بدتر، آن است که در وقت خرید یک کالا برای آن عیبتراشی کند تا از قیمت آن بکاهد و در وقت فروش، عیوب آن را بپوشاند و با تعریف و تملّق، مشتری را برای خرید فریب دهد.
🔹رسول خدا«ص» میفرمایند: «هرکه قصد معامله و خرید و فروش دارد، باید از ابتلا به پنج خصلت خود را حفظ کند، وگرنه باید از خرید و فروش صرفنظر نماید؛ آن پنج خصلت عبارتند از: ربا، سوگند، پوشاندن و کتمان عیب کالا، تعریف و ستایش از کالا در هنگام فروش و بدگویی از کالا در وقت خرید».
🔹تأخیر در رسیدگی به پروندهها، حوالۀ انجام کار به فردا و روزهای دیگر، کارشکنی در نتیجهگیری، منّت گذاشتن در پی انجام وظیفۀ عادی و نظایر آن، تظاهر است و باید ادارهها نباشد.
🔸همه جا محضر خداست، ما در محضر خدائیم، ادب حضور باید مراعات شود.
🔹ادب حضور اینست که ما اگر حرفی میزنیم برای خدا باشد و اگر کاری میکنیم برای خدا باشد و اگر خدمتی میکنیم برای خدا باشد و بالاخره اگر فکری داریم، برای خدا باشد. فکر و گفتار و کردار ما برای خدا باشد.
🔹متن کامل در:
🌐 https://b2n.ir/d77782
#درس_اخلاق #فضیلت_های_فراموش_شده
🆔 @almazaheri
هدایت شده از دفتر آیت الله العظمی مظاهری
🔻درس اخلاق آیتالله العظمی مظاهری؛ فضیلتهای فراموش شده
🔸فضیلت دوازدهم؛ خلوص، جلسۀ سوم
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم
🔹هرکسی به اندازۀ خلوصش، به خداوند تعالی تقرّب پیدا میکند و انسان مخلص که به خدای خویش نزدیک شده، از شرّ شیطان در امان است؛ زیرا شیطان حق ندارد به طرفش بیاید.
🔹در روایتی از پیغمبر اکرم«ص» میخوانیم: «إِنَّمَا الْأَعْمَالُ بِالنِّیاتِ وَ إِنَّمَا لِكُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَى»؛ یعنی اعمال انسان متوقف بر خلوص و قصد قربت اوست. هرکس برای خدا کار کند، معلوم است که پاداشش خداست و هرکه برای غیر خدا کار کند، پاداشش همان غیر خداست.
🔹گناه ریا، در سرحد شرک است. علاوه بر اینکه عمل را باطل میکند، گناه آن در سرحد شرک است.
🔹خلوص به اقسامی منقسم میشود. برخی از آن اقسام عبارتند از:
🔸قسم اوّل؛ خلوص در عبادت: بر اساس قسم اوّل خلوص، عبادتی که انسان انجام میدهد، مانند نماز، روزه، خمس، زکات، حج، جهاد و امثال اینها، باید خالصانه و فقط برای خدا باشد.
🔸 قسم دوّم؛ خلوص خانوادگی: خلوص در خانه به این معناست که خانم برای خدا شوهرداری، بچهداری و خانهداری کند؛ مرد هم در ادارۀ خانه کوشا باشد و بالاخره رفاه همسر و فرزندان را تأمین کند. به این خانواده، خانوادۀ خالص میگویند که در پی خلوص نشاط و شادابی هم خواهند داشت.
🔹اما اگر خلوص در روابط خانوادگی حاکم نباشد، زحمات زن و شوهر، ذرهای ارزش ندارد، کارهای آنها برکت ندارد و در آن خانه اختلاف زیاد میشود.
🔹اگر کسی اهل عفو و گذشت و صفح و غفران نباشد، زندگی را برای خودش میخواهد، نه برای همسر و فرزندان، و این از انسانیت به دور است. انسانیت اینست که زندگی را برای دیگری بخواهد.
🔸قسم سوّم؛ خلوص اجتماعی: معنای خلوص اجتماعی آن است که انسان برای خدا، به خلق خدا خدمت کند.
🔹یک جملۀ مهم و آموزنده در روایات آمده است که معنا و مفهوم آن در یش از صد روایت تکرار شده است. در یکی از آن روایات از زبان امیرالمؤمنین«ع» میخوانیم: خودت را ميزان بين خود و ديگران قرار بده؛ بنابراين آنچه براى خود دوست دارى، براى ديگران هم دوست بدار، و هرچه براى خود نمىخواهى براى ديگران هم نخواه.
🔹خلوص اجتماعی یعنی اینکه همه در جامعه یار و یاور یکدیگر باشند. همه باید در اجتماع امین یکدیگر باشند.
🔹وقتی خلوص و خیرخواهی در معاشرت و در معاملات نباشد، جامعه دچار ناامنی خواهد شد و هیچ کس به دیگری اطمینان ندارد، مردم همدیگر را امین نمیدانند، اکثر جنسها نامرغوب است، غِشّ در معامله فراوان است، گرانفروشی زیاد است و بالاخره در ادارهها کارشکنی میشود. وقتی فساد اداری و فساد اجتماعی و فساد اقتصادی در جامعه باشد، چطور میتوانیم بگوییم افراد آن جامعه خلوص دارند؟!
🔸قسم چهارم؛ خلوص سیاسی: همه باید سیاستمدار باشند، فهم سیاسی داشته باشند و مواظب باشند که فریب نخورند.
🔹سیاست فعلاً به آنجا رسیده که بعضی روزنامهها، فحشنامه است؛ برخی رسانهها و سایتها، تهمتنامه است؛ جوانها به بزرگترها جسارت میکنند و بالاخره به دیگران توهین میکنند. این سیاست بازی است و خلوص در این سیاست نیست.
🔹تحمیل عقیده به دیگران، آن هم به زور و با فحش و تهمت و آبروریزی، سیاست نیست. اینکه به نام سیاست آبروی دیگران را میبرند، چه سیاستی است؟! این سیاستی است که در آن خلوص نیست.
🔸قسم پنجم؛ خلوص در کار و فعالیّت: معنای این قسم از خلوص آن است که محصول کار و فعالیّت انسان باید محکم و مستحکم و بدون سرهمبندی باشد.
🔹اگر کالای خریداری شده، زود خراب شود، اگر در امور ساختمانی سرهمبندی شود و در اثر کار معیوب در لولهکشی، برق ساختمان و نظایر آن خسارت حاصل شود، معلوم میشود افراد سازنده در کار خود خلوص ندارند.
🔹بعضی اوقات یک سرهمبندی موجب میشود که یک ساختمان به طور کلی تخریب شود و خسارتهای جانی و مالی غیر قابل جبران بر جای بگذارد.
🔹سرهمبندی یعنی دزدی، سرهمبندی یعنی کلاه گذاشتن سر مردم، سرهمبندی یعنی پول گرفتن و کار نکردن، سرهمبندی یعنی مردم را فریب دادن؛ و این سرهمبندی در بعضی از ادارهها، بازارها و در بین بعضی از صاحبان حرف و مشاغل، بهخصوص امور ساختمانی هست.
🔹متن کامل در:
🌐 https://b2n.ir/z12533
#درس_اخلاق #فضیلت_های_فراموش_شده
🆔 @almazaheri