«به عقیده من فرزند ابی‌طالب نخستین کسۍ بود از عرب، که با روح کلی جھان ارتباط برقرار کرد و با آن ھم‌نشین شد . هرکس شیفته او گشت بداند شیفتگی او وابستہ به فطرتـ است و هرکه به دشمنی او پرداخت، از ابناۍ جاهلیت است. علي علیہ‌السلام هنوز پیام خود را به‌طور کامل به سراسر جهان نرساندھ بود که به سرای جاوید شتافت. مرگ علي مثل مرگ پیامبران روشن بین بود ؛ همان پیامبرانی که به شهری روی می‌آوردند و با مردمانۍ می‌زیستند که هرگز شایسته آنان نبودند.» ‌~ ᴋᴀʜʟɪʟ ɢɪʙʀᴀɴ /نویسندهٔ مسیحي

~ انبیاء دستـ توسل بر عبایَش داشتند .. انبیاء هرچند بالایند ، بالاتر علۍست !

_ هر دلي بـٰال‌زنان سوی علۍ رهسپر است ᵕᵕ . • @Amajha ༅

ــــــــــــ ــــــ ــ پدر از نظر تربیتۍ بھ منزلہ راهنما و معلم، مرشد فکری و عملی و الگوی رفتاری است. تصور کودڪ از پدر فردۍ مقتـدر و شجاع است بہ‌گونه‌ای که شغل، موقعیت، نظریات و تحصیلاتش در زندگے آنان نقش بہ‌سزایی ایفا می‌کند. چنانچه پدر بتواند به گونه‌ای ‌رفتار کند کہ فرزند جنبه‌هاۍ مثبت‌و‌سازنده رفتارش را مشاهده کند بھ سلامت زندگۍ فرزندانش کمک کرده و اگر پدری دچار مشکل‌اخلاقی شود بر شخصیت کودک تاثیر می‌گذارد. •• کتاب الگوي ابوت.

.📿. هِزاران اقتدا بر پینھ‌ی دستتـ

^^

.

‌ بو، بوۍ خوش‌پیراهن پدر، چُرتِـ خُمارِ ظھر، عطر عجیـب خواب، گِل نَمور حاشیھ، قطره، حوصله، شیرِ آب چھ شمارش صبوری: « دردت بھ جانم عَلو، بادم بزن بابا‌ ! » بادبزن را از این دست، بهـ آن دست‌ ِ خستہ مۍدهم، پدر بوی دریا و گندم و گریہ مۍ‌دهد، خُرد و خرابِ سنگ و تابھ و طراز پهلو بہ پهلو که می‌شود .. شورھ‌ی خیسِ عرق در بناگوشِ مرده‍ مۍدود: « دردت بہ جانم عَلو، بادم بزن بابا ! » بو، بوۍ خوش ِ پیراهن پدر، چند ابـر پراکنده بالاۍ کوه‍ پَرپَر پشھ‌اۍ بال ابروۍ پیـرزن عطر خیسِ‌حصیر، بادبزن، بوریا و زندگۍ کہ چیزی نیستـ کھ چیزی نبوده است یعنۍ قشنگ سخت سخت و قشنگ و سادھ .. خوش و گزنده‍ و بی‌تاب پیاده‍ غمگین، تبسم تلخ

.

_ ~ ‌‌سیّدعلي‌ صالحۍ ..

‌ در گوشه‌ای پنھان از آسمـان، ستاره‌ای زیر ابـر پدیدار می‌گردد ــــــ کھ چنان درخشان استـ کہ‌چشم را خیره‌ می‌کند و نوید می‌دهد، شراره‌های نور خواهد درخشید، زخم‌ها بھبود می‌یـابند و در دستانِ‌ بھـار سبز خواهیم شد کہ هیچ‌ شبۍ بدون ماھ .. و هیچ ماهۍ بدونِ خورشید نخواهد بود

^^

🤍.

‌ ء‌ .. ضـیٰاء. مھم این نیستـ کہ من در نورم یا تاریکـے مهم این است کـه نور در راھِ من افتادھ یا چشم من؟ سلمان‌ها در متن تاریکۍ از حرکتـ باز نمۍمانند و در دل شب، نور را زندھ می‌کنند. ــــــــــــــــــــــــــ ـــــ ــــــــ ~ ضرورت‌حرکت، آیتـ‌الله‌؏‌ـین‌صـاد.