⁕ ــــــ ـ ماه بہ روایت آه، کتابے است دربارھ فضائل ماه بنۍ هاشم، به قلم جناب ابوالفضل زورویۍ .

‌ آخرین طفل خیمه، ساعتے پیش آرام گرفته و خوابیدھ است امـا رقیـه در آغوش و سر بر بازوی من، با صدایۍ گرفتھ و بغض‌آلود، بی‌تـابۍ می‌کند. صدای پایۍ آرام و سنگین از بیرون خیمه بھ گوش می‌رسد. ـ می‌شنوۍ رقیہ جان؟ این صدایِ پا را می‌شناسے؟ لحظه‌ای آرام می‌گیرد و در سکوت، گوش می‌خواباند. ـ بله؛ این عمویم عباس است. ـ آفرین؛ پس تـا عمویت عباس هست، نباید از هیچ چیز بترسۍ. ـ عمویم آن بیرون نمي‌ترسد؟ ـ عمویت جز خدا از هیچ‌کس و هیچ چیز نمۍترسد. تا او هست، هیچ‌کس نمی‌تواند بہ ما آسیب برساند. ـ اما اگر عمویم عباس نباشد ...

ماه را من چه بگویم کہ چنین است و چنان؛ شاھ شمشاد قَدان، خسرو شیرین‌دهنان ــــ 𖧧 '

؛ ࿐ . صدای پای آشنا ، امیدبخش، سنگین و شمرده بـه خیمه نزدیک شد و بر درگاھ خیمھ آرام گرفت. ایـن عادت مألوف و شیوھ‌ۍ معمول عبّاس بـود ـ ـــ ـ که از فرط حجبـ و حیا، هرگز حضور خود را با صداۍ بلند یا خطاب نـام زنانِ حرم اعلام نمی‌کرد. یا یکے از کودکان، واسطھ‌ۍِ اعلام حضور او می‌شد یا خود آن‌قدر می‌آمد و مےرفت و بـا فاصلھ از خیمه مۍایستاد تا متوجّه حضور او می‌شدیم. شب‌ها نیز هرساعتے بر درگاه خیمه‌ها مکثۍ می‌کرد تا در صورت ضرورت و نیاز، مددکار و خدمت‌گزار زنان و کودکان باشد. ــ ـ از همان منبع بالا ꜛ

ء . . تاریخ عاشورا بھ خون تحریر خواهد شد فردا قلم‌ها تیغهٔ شمشیر خواهد شد !'