ــــــ ـ ـــ اي سایہ‌سار ظھر گرم بی‌ترحم ! جز سایۀ دستان تو جایی نداریم

‌ ⁕ هرکس تجربه‌ٔ گریه‌ کردن براۍ روضه‌ٔ وداع امـام حسین علیه‌السلام و حضرت زینب سلام‌الله‌علیها را داشتہ‌باشد، تأیید مۍکند که این روضه، روابط خواهر و برادری را لطیف مۍکند و انسان را بھ ارتبـاط و مھربانی بیشتر با خواهر یا برادر می‌کشاند. ـ همین‌طور است در خصوص شنیدن روضه‌ٔ حضرتـ علےاکبر، کہ محبت پدر بہ پسر و محبت پسر به پدر را بیشتر مۍکند، و گـاھ موانعی که در رابطه‌ٔ صمیمانه پیش آمده را کنار می‌زند.

‌‹ من با تۅ بہ چشم آمدم و هیچ نبودم چون سایھ عدم بود، سراپاۍ وجودم ›

‌ حضرت زینب سلام‌الله‌علیها از این‌کھ مردم کوفہ چنین‌رفتاری با امام‌حسین علیھ‌السلام دارند تعجب مۍکنند و از ایشان می‌پرسند که آیا خود را به این مردم معرفۍ فرمودھ‌ای؟ امام حسین علیه‌السلام مےفرمایند که بله، اما شکم‌هاۍ این جماعت از حرام پر شده است. حالا فکر کنید کسی که در حال گریه و عالےترین لحظاتـ، با چنین معارفی آشنا بشود، تـا چھ حد تلاش مۍکند که در زندگی خود را از مال حرام دور کند؟ چنین فردی درحال گریه و در حالی که بغضے مقدس علیہ دشمنان اهل‌بیت در سینه داره، بھ ایـن مۍرسد که ریشه‌یِ جنایات، ــ خوردن مال حرامـ ــ بودھ و انگیزه‌ٔ بسیار محکمۍ برای روی آوردن بہ کسب روزی حلال پیدا مي‌کند؛ تا به مال حرام گرفتار نشود.

~ جز وصال تو مداوا نشود زخم دلم چہ شود گر نظری بر منِ بیچاره کنۍ ִֶָ