#شعر 🔹دشت می‌بلعید کم‌کم پیکر خورشید را بر فراز نیزه می‌دیدم سر خورشید را 🔹آسمان گو تا بشوید با گلابِ اشک‌ها گیسوان خفته در خاکستر خورشید را 🔹چشم‌های خفته در خونِ شفق را وا کنید تا ببیند کهکشان پرپر خورشید را 🔹بوریایی نیست در این دشت تا پنهان کند پیکرِ از بوریا عریان‌تر خورشید را 🔹نیمی از خورشید در سیلاب خون افتاده بود کاروان می‌برد نیم دیگر خورشید را 🔹کاروان بود و گلوی زخمی زنگوله‌ها ساربان دزدیده بود انگشتر خورشید را 🔹آه، اُشتُرها چه غمگین و پریشان می‌روند بر فراز نیزه می‌بینم سر خورشید را... ‏ ✍️ #سعید_بیابانکی امین یاوران | سبک زندگی ایرانی اسلامی 🆔 @Aminyavaran