#دست_تقدیر ۹۰ #قسمت_پایانی_فصل_اول صدای گریه کودکی از پشت در بلند شد، ناخواسته لبخندی روی لب محیا نشست و دست به محافظ آهنی کنار تخت گرفت و خودش را بالا کشید. سوزشی شدید کل وجودش را گرفت، محیا بی توجه به آن، متکا را پشت سرش کمی جابه جا کرد و به آن تکیه داد و خیره به در شد. درباز شد و قامت ابومعروف با چهرهٔ کریهش در حالیکه که کودکی روی دستش داشت وارد اتاق شد. محیا اوفی کرد و زیر لب به ابومعروف لعنت فرستاد و ابو معروف با پشت پا در را بست، قیافه او در این لباس که شلوار لی آبی رنگ با پیرهن سفید بود از همیشه خنده دار تر شده بود، انگار ابو معروف می خواست خود را به زور لباس هایش جوان نشان دهد. ابو معروف همانطور که کودک را در آغوش داشت جلو آمد، محیا به طرفش خیز برداشت و دستش را برای گرفتن نوزاد دراز کرد. ابو معروف قدمی به عقب گذاشت و گفت: تا حرفهایم را نشنوی و همین الان جواب واضحی به من ندهی هرگز نمی گذارم دستت به این بچه برسد... محیا دندانی بهم سایید و گفت: تا آنجا که می دانم مسلمانی، گرچه مذهبت با من فرق می کند اما خدا و پیامبرمان یکی ست، تو را به خدای احد و واحد قسم میدهم دست از سرم بردار، چرا نمی فهمی نه من متعلق به تو هستم و نه این کودک... ابو معروف به میان حرف محیا دوید و گفت: خدا اراده کرده هم تو مال من شوی و هم این کودک و بعد صدایش را بلندتر کرد و گفت: دو پیشنهاد برایت دارم، هر کدام را که پذیرفتی نامردم اگر قبول نکنم. اول پیشنهاد دوم را می گویم، من میدانستم که تو زن مؤمنه ای هستی و حتما عِده نگه میداری، چون ترتیب طلاقت را خودم دادم و با به دنیا آمدن این بچه عده ات تمام شد.. محیا به میان حرف ابو معروف پرید و گفت: اما ان طلاق یک طلاق اجباری... ابو معروف صدایش را بلندتر کرد و گفت: نمی خواهم حرفهایت را بشنوم اول تو بشنو، من آدم سخاوتمندی هستم، البته برای تو اینگونه هست، یک شیء بسیار با ارزش را در ازای راحتی تو و این بچه و تحصیل تو در بهترین دانشگاه طب و آینده این کودک معامله کرده ام، تو میتوانی گل سر سبد خانهٔ ابو معروف شوی، خودت و پسرت در ناز و نعمت روزگار بگذرانید و دل من هم به زندگی باشما خوش باشد.. محیا نفسش را محکم بیرون داد و گفت: من چگونه می توانم زیر سایه مردی که قاتل پدرم هست زندگی کنم؟! ابو معروف قهقهٔ بلندی زد و گفت: عمویت هم همدست من بود پس به قبیله ات هم پشت کن و بعد صدایش را آهسته تر کرد و گفت: این رسم روزگار است، دست تقدیر تو را سر راه من و مرا سر راه تو قرار داده اگر می خواهی پسرت را مانند پدرت نکشم پس درست تصمیم بگیر محیا از شنیدن این تهدید آشکارا یکه ای خورد و ساکت شد و ابو معروف ادامه داد: اگر این پیشنهاد را پذیرفتی که همین جا عقدت می کنم و زندگی رؤیایی برایت می سازم و هر گز پای تو نه به عراق و نه به ایران می رسد همه فکر می کنند مرده ای در حالیکه بهترین زندگی را داری، اما اگر به میل خودت قبول نکنی، به زور تو را به عقد خودم در میاورم و بعد این بچه را نابود می کنم، چنان می کنم که داغش برای همیشه بر دلت بماند. حالا سریع به من بگو چه می کنی؟! محیا که از لحن ترسناک ابو معروف وحشت کرده بود و در همین حین صدای گریه کودک بلند شد، بغض گلویش را قورت داد و اشک گوشه چشمش را با دست گرفت و دستانش را به سمت ابومعروف دراز کرد و گفت: بچه ام را بده! ابو معروف خنده بلندی کرد و گفت: این یعنی پیشنهاد دوم را پذیرفتی! و کودک را به سمت محیا داد و گفت: بگیر معروف را پسر گلم را، او قرار است نام پدرش ابو معروف را زنده کند محیا نوزاد را گرفت آهسته گفت: از اتاق بیرون برو بگذار راحت باشم. ابومعروف که کبکش خروس می خواند دست روی چشمش گذاشت و گفت: چشم ملکهٔ من! هر چه بگویی انجام می دهم و با زدن این حرف از اتاق بیرون رفت. گریه نوزار بیشتر شده بود، محیا دستی به گونه پسرک کشید و گفت: کیسان کوچولوی من! من نام تو را کیسان میگذارم چرا که پدرت مهدی دوست داشت نام پسرش قهرمانی باشد که عشق حسین به دل داشت و ساکن عراق بود. «پایان فصل اول» 👈 #ادامه_دارد.... #رمان #دست_تقدیر ✍ نویسنده ؛ « ط _ حسینی » #آموزشگاه علمی اوج 💠@Amoozeshkadeow

90 #final_part_of_the_first_chapter A child's cry was heard from behind the door, a smile appeared on Mahiya's lips unintentionally and he grabbed the iron guard next to the bed and pulled himself up. A strong burning sensation took over his entire being, Mahiya ignored it, moved the matka behind his head a little and leaned on it and stared at the door. The door opened and the figure of Abu Marouf entered the room with his ugly face while holding a child in his arms. Mahia sneered and cursed Abu Maarouf under his breath and Abu Maarouf closed the door behind his back, his look in this outfit which was blue leggings with a white shirt was more funny than ever, as if Abu Maarouf wanted to Her clothes make her look young. Abu Marouf came forward as he was holding the baby in his arms, Mahia jumped towards him and stretched out his hand to hold the baby.Abu Maarouf took a step back and said: I will never let you touch this child until you hear my words and give me a clear answer right now. Mahia gnashed his teeth at me and said: As far as I know, you are a Muslim, although your religion is different from mine, but God and our Prophet are the same, I swear to God, get rid of me, why don't you understand that I belong to you? I am and not this child. Abu Ma'rouf ran between Mahia's words and said: God has willed that both you and this child will be mine, and then he raised his voice and said: I have two proposals for you, whichever one you accept, I will not die if I do not accept it. First, I will say the second suggestion, I knew that you are a believing woman and you must be keeping the Idah, because I arranged your divorce myself, and with the birth of this child, your Idah ended. Mahia jumped into Abu Maarouf's words and said: But that divorce is a forced divorce.Abu Maarouf raised his voice and said: I don't want to hear your words, you listen first, I am a generous person, of course, this is how it is for you, I will give a very valuable object in exchange for the comfort of you and this child and your education in the best medical university. I have made a deal with this child's future, you can become the head flower of Abu's house, you and your son will live in luxury, and my heart will be happy with our life.Mahia let out a deep breath and said: How can I live under the shadow of a man who is my father's killer?! Abu Maruf laughed loudly and said: Your uncle was also my accomplice, so turn your back on your tribe, and then he lowered his voice and said: This is the custom of the times, the hand of fate has placed you on my path and me on your path. You don't want me to kill your son like your father, so make the right decision Hearing this threat, Mahia was obviously shocked and kept quiet, and Abu Marouf continued: If you accept this offer, I will marry you right here and create a dream life for you, and you will never reach Iraq or Iran. They think that you are dead while you are living the best life, but if you don't agree, I will force you to marry me and then I will destroy this child, I will do it so that the pain will remain in your heart forever.Now tell me quickly what are you doing?! Mahia, who was terrified by Abu Maarouf's fearful tone, and meanwhile the child's cry was raised, swallowed the lump in his throat and held the tears in the corner of his eyes with his hand and extended his hands towards Abu Maarouf and said: "Give me my baby!" Abu Maarouf laughed loudly and said: This means you accepted the second offer! And he handed the baby to Mahia and said: Take Marouf, my son, he is going to revive the name of his father Abu Marouf. Mahia took the baby and said softly: Go out of the room and let me rest. Abu Marouf, who is called a rooster, put his hand on his eye and said: My queen's eye! I will do whatever you say and he left the room saying this. Nozar's crying had increased, Mahia put a hand on the boy's cheek and said: My little Kisan! I will name you Kisan because your father Mehdi wanted his son to be named as a hero who loved Hossein and lived in Iraq. "The end of the first season"

👈 #continues#novel #hands_of_destiny ✍ the author; "T_ Hosseini" #Oj scientific school 💠 @Amoozeshkadeow

فصل دوم: #دست_تقدیر۲ #قسمت_اول🎬: به نام خدا  إِنَّ اللَّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْم حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ « سوره رعد، آیه۱۱» و براستی این وعدهٔ قران است که انسان می تواند با اعمالش تقدیر و سرنوشتش را تغییر دهد. رؤیا، ماشین را خاموش کرد و همانطور که قربان صدقه دختر کوچکش، هدی میرفت او را بغل کرد، از ماشین پیاده شد و دزدگیرش را زد و می خواست به طرف در خانه برود که ماشینی کنارش متوقف شد و سپس صدای مهربان همسرش بلند شد: سلام خانم معلم، اندکی صبر تا این غلام حلقه به گوش هم برسد. رؤیا که همیشه دلش غنج می رفت برای این حرفهای صادق به عقب برگشت و هدی را در آغوش صادق که الان پیاده شده بود، گذاشت و گفت: و علیکم السلام یا سیدی!! بیا بگیر گل دخترت را غلام نخواستم، به قول مادرم: آقا باش و خدمت کن... صادق همانطور که بوسه ای از گونه هدی که با چشمان خوابآلود پدرش را نگاه می کرد، می چید گفت: الهی این آقا فدای دختر گل و خانم گل ترش بشه... رؤیا درخانه را باز کرد و گفت: ماشینت را نمیاری تو؟! بعدم اگر قربون ما بشی کی بیاد برای آقا پسرت درس مردانگی بده؟! صادق همقدم با رؤیا وارد خانه شد و گفت: خوب معلومه، همسر عزیزم که ازصدتا مرد مردتره... رؤیا در هال را باز کرد و همانطور که به صادق تعارف می کرد وارد بشن گفت: چقدر زبون میریزی تو! یعنی اگر این زبون را نداشتی تا الان صدبار ترورت کرده بودن.. صادق به سمت اتاق خواب بچه ها رفت و دستش را روی بینی اش گذاشت و گفت:هیس! آرامش آغوش پدر، دختر را به خوابی ناز کشانید، لطفا با حرفهایتان، زحمات این پدر را بر باد ندهید. رؤیا همانطور که چادرش را در می آورد، لبخندی زد و به سمت اتاق رفت‌ و بعد از دقایقی که لباس هایش را عوض کرده بود، صادق هم در آشپزخانه به او پیوست. رؤیا چای ساز را به برق زد و گفت: آفتاب از کدوم طرف سر زده امروز زود اومدی؟! بعدم ماشینت را بیار داخل تا پراید ما هم به دنبالش داخل شود. صادق به سمت یخچال رفت و همانطور که بطری آب را بیرون می آورد گفت: دیگه گفتیم امروز سورپرایزتون کنیم، اراده کردم امروز حیاط کوچکمان جولانگاه پراید همسر عزیزمان باشد و اسب این شاهزادهٔ بی تاج و تخت بر سر در کاخمان بماند. رؤیا که از این حرفها خاطره خوشی نداشت، قابلمه خورشت را روی گاز گذاشت تا گرم شود و بلند گفت: چچچی میگی صادق؟! می خوای جایی بری؟! صادق انگشتش را روی دماغش گذاشت و گفت: آرام باش همسرم، آرام باش ای مادر نمونه که اگر صدایت را بالا ببری، آن پری رو که در خواب ناز آرمیده تو را به خود می خواند و از این لحظات در کنار یار ماندن محروم می کند. رؤیا آهسته گفت: صادق! بگو ببینم چی شده؟! می خوای جایی بری؟! صادق مانند پسرک شیطونی که شرمسار بود سرش را پایین انداخت و آهسته گفت: مأموریت دارم...اما خیلی زود تموم میشه، فقط دو سه شب هااا رؤیا اوفی کرد و روی صندلی قهوه ای رنگ آشپزخانه نشست و گفت: صادق! من توی این شهر غریب با دو تا بچه چه کنم؟! نه خواهر و نه مادر و نه قوم و خویشی کنارمه، تو هم که دم به دقیقه میری مأموریت... صادق روبه روی رؤیا نشست و گفت: اولا پسرمون محمد هادی برای خودش مردی شده، امسال دیپلم میگیره دوما دیگه باید عادت کنیم، اگر به خاطر محل کار شما نبود که میرفتیم مشهد کنار پدر و مادر و آشناهامون، اما چکار کنم؟! مشکل انتقالی شماست... رؤیا سرش را تکان داد و گفت: نه اینکه شما بدت میاد اینجا باشیم؟! صادق لبخندی زد و گفت: هدف ما خدمت هست، حالا چه میشه توی مناطق محروم خدمت کنیم؟! رؤیا خیره به شعله روشن گاز شد و گفت: چند روز پیش یه گروه جهادی اومدن برای خدمت، نبودی ببینی مردم اون روستا چه صف طویلی تشکیل دادند برای پزشک...البته پزشک عمومی بود و این بیمارها از هر نوع بیماری توشون دیده میشد، ولی یه چیز جالب و البته عجیب برات بگم... صادق که خوشحال بود رؤیا با یاد آوری روستا، بحث مأموریت رفتن اونو فراموش کرده بود گفت: بگو ببینم چی جالب و چی عجیب بود؟! 👈 #ادامه_دارد.... #رمان #دست_تقدیر فصل دوم ✍ نویسنده ؛ « ط _ حسینی » #آموزشگاه علمی اوج 💠@Amoozeshkadeow

The second chapter: #Dest_Taqdeer2 #first_part 🎬: in the name of god  "Indeed, Allah does not change our people until they change themselves." Surah Ra'ad, verse 11 And indeed, this is the promise of the Qur'an that a person can change his destiny with his actions. Roya turned off the car and as Gurban Sadaqa, his little daughter, Huddy, was walking, he hugged her, got out of the car, hit the doorbell and was about to go to the door of the house, when a car stopped next to him, and then his wife's kind voice was raised: Hello, teacher, wait a little until this slave hears. Roya, who was always saddened by Sadiq's words, turned back and put Hoda in Sadiq's arms, who had now dismounted, and said: "And peace be upon you, Sidi!" Come and take your daughter's flower, I didn't ask you to be a slave, as my mother said: Be a gentleman and serve.As he planted a kiss on Hedi's cheek, who was looking at his father with sleepy eyes, Sadiq said: God bless this gentleman for the sacrifice of his flower girl and his sour flower lady. Roya opened the door and said: "Aren't you going to bring your car?" Next time, if you become our friend, when will you teach your son manhood lessons?! Sadegh entered the house along with Roya and said: Well, it is clear, my dear wife, who is more mature than a hundred men. Roya opened the hall door and as he was complimenting Sadiq to come in, he said: "How much you talk!" That is, if you didn't have this language, you would have been trolled a hundred times by now. Sadegh went to the children's bedroom and put his hand on his nose and said: Hey! The peace of the father's arms brought the daughter to a sweet sleep, please don't ruin this father's efforts with your words. Roya smiled as she took off her tent and went to the room, and after a few minutes of changing her clothes, Sadegh joined her in the kitchen.Roya turned on the tea maker and said: Which direction did the sun come from, did you come early today?! Then bring your car inside so that our pride can follow it. Sadiq went to the refrigerator and as he took out the bottle of water, he said: We said we would surprise you today, I decided that today our little yard will be the pride of our dear wife and the horse of this crownless prince will stay at the door of our palace. Roya, who did not have a good memory of these words, put the stew pot on the gas to heat it up and said loudly: What are you saying, Sadiq?! Do you want to go somewhere?! Sadiq put his finger on her nose and said: Calm down, my wife, calm down, you exemplary mother, if you raise your voice, that fairy who is sleeping sweetly will call you to herself and deprive you of these moments of being with your lover. .Roya said slowly: Honest! Tell me what happened?! Do you want to go somewhere?! Sadiq lowered his head like a naughty boy who was ashamed and said slowly: I have a mission. But it will end very soon, only two or three nights. He dreamed and sat on the brown chair in the kitchen and said: Honest! What should I do in this strange city with two children?! Neither my sister, nor my mother, nor my relatives are by my side. Sadiq sat down in front of Roya and said: First of all, our son Mohammad Hadi has become a man for himself, he will get his diploma this year. It is your transmission problem.Roya shook his head and said: "Don't you mind us being here?" Sadiq smiled and said: Our goal is to serve, now how can we serve in deprived areas?! Roya stared at the bright flame and said: "A few days ago, a group of jihadists came to serve. You didn't see the long line the people of that village formed for the doctor. Of course, he was a general practitioner and these patients were seen for all kinds of diseases, but a Let me tell you something interesting and of course strange. Sadiq, who was happy that the dream reminded him of the village, had forgotten about his mission, said: Tell me what was interesting and what was strange?! 👈 #continues #novel #hands_of_destiny The second season ✍ the author; "T_ Hosseini" #Oj scientific school 💠 @Amoozeshkadeow

#دست_تقدیر۲ #قسمت_دوم🎬: رؤیا از جا بلند شد در قابلمه را برداشت و شروع به زیر و رو کردن برنج ها کرد و گفت: اولین روزی این اردوی جهادی برپا شد، یکی از بچه ها که مریض احوال بود را بردیم دکتر، دکتره ازش آزمایش گرفت و امروز توی روستا چو انداخته بودن که یه بیماری مرموز داشته و همه باید آزمایش بدن، باورت میشه، کل روستا از کوچک و بزرگ قطار شده بودن که آزمایش بدن، من فکر می کردم دکتره با دیدن اینهمه جمعیت عصبی میشه و میزنه زیر همه چیز اما انگار طرف خیلی هم مشتاق بود... صادق خنده ریزی کرد و گفت: حالا تو از کجا فهمیدی که دکتره مشتاق بود؟! چون جمعیت زیاد بود به اشتیاق دکتر پی بردی؟ رؤیا رویش را به طرف صادق کرد و گفت: مسخره نکن صادق! برام عجیبه، اگر تو هم اونجا بودی شک می کردی، آخه من همراه یکی از دانش آموزام رفتم، دکتره اصرار داشت از منم آزمایش بگیره که من اجازه ندادم و آخر کاری یه ذره از بزاق دهنم را گرفت تا ببینه واقعا منم درگیر شدم یا نه؟! جالبه از هر خانواده یک نفر هم میرفت آزمایش میداد کافی بود و از همه هم بزاق دهن می گرفت و هم خون... صادق از جا بلند شد و همانطور که بشقابها را آماده می کرد برای کشیدن غذا گفت: عجیبه آره...آزمایش خون شنیده بودم، اما بزاق دهن نشنیده بودم، یعنی به چه کارش میاد؟! رؤیا شانه ای بالا انداخت و گفت: نمی دونم والا.. صادق روی صندلی نشست و‌گفت: میشه فردا به یه بهانه بری، سر از کار دربیاری؟! خیلی عجیبه برام، یعنی ذهنم درگیرش شد. رؤیا با حالت خنده گفت: به شرطی میرم که امروز کنارمون بمونی و نری مأموریت... صادق بشقاب را پر از برنج کرد و گفت: شرط مرط نداریم خانم جان! اون مأموریت را باید برم و در همین حین زنگ خانه به صدا درآمد و رؤیا همانطور که به طرف آیفون میرفت گفت: حتما محمد هادی هست، احتمالا دوباره کلید را یادش رفته صادق آهانی گفت و خیره به دانه های برنج پیش رویش شد و ذهنش حول این موضوع می چرخید و زیر لب گفت: یعنی امکان داره این دکتره هم از اون تیم.... در همین حین صدای محمد هادی بلند شد: سلام مامان! سلام بابا...به به جمعتون جمع هست و فقط گلتون کمه که اونم رسید ... 👈 #ادامه_دارد.... #رمان #دست_تقدیر فصل دوم ✍ نویسنده ؛ « ط _ حسینی » #آموزشگاه علمی اوج 💠@Amoozeshkadeow

#Dest_Taqdeer2 #second_part🎬: Roya got up, took the pot and started to turn the rice upside down and said: The first day of this Jihadi camp was established, we took one of the children who was sick to the doctor, the doctor gave him a test, and today he was in the village. It was rumored that he had a mysterious disease and everyone should be tested. Can you believe it, the whole village, small and large, was on the train to get tested. I thought the doctor would get nervous seeing so many people and would beat everything, but it seems like he is too far away. He was also enthusiastic.Sadiq laughed and said: Now how did you know that the doctor was enthusiastic?! Did you notice the passion of the doctor because there was a large crowd? Roya turned to Sadiq and said: Don't mock Sadiq! It's strange to me, if you were there too, you would have doubted it, but I went with one of my students, the doctor insisted on taking a test on me, which I did not allow, and finally he took a bit of saliva from my mouth to see if I was really involved or not. ?! Interestingly, one person from each family went and gave a test, and it was enough, and they took saliva and blood from everyone. Sadiq got up and as he was preparing the plates to take the food, he said: "It's strange, yes. I had heard of blood tests, but I had never heard of mouth saliva. I mean, what does it do?" Roya shrugged and said: I don't know, Vala. Sadegh sat on the chair and said: Can you go tomorrow under an excuse, to get off work?! It's very strange for me, I mean, my mind got involved in it.Roya said with a smile: I will go on the condition that you stay with us today and do not go on your mission. Sadiq filled the plate with rice and said: We don't have a condition, madam! I have to go on that mission, and in the meantime, the doorbell rang and Roya said as he went to the iPhone: "It must be Mohammad Hadi, he probably forgot the key again." Sadegh Ahani said and stared at the grains of rice in front of him and his mind revolved around this issue and said under his breath: It is possible that this doctor is also from that team. In the meantime, Mohammad Hadi's voice was raised: Hello, Mom! Hello, Dad. You are welcome, and only your flower is missing and it arrived. 👈 #continues #novel #hands_of_destiny The second season ✍ the author; "T_ Hosseini" #Oj scientific school 💠 @Amoozeshkadeow

#دست_تقدیر۲ #قسمت_سوم🎬: رؤیا نگاهی به بچه ها انداخت و گفت: خوب بچه های گلم، اینم از درس امروز کسی توی درس اشکال نداره؟! صدایی از بچه ها درنیامد، رؤیا کتاب را بهم آورد و به سمت پنجره کلاس رفت و‌همانطور که به آسمان نیمه ابری خیره شده بود یاد سفارش صادق افتاد که می گفت: ببین خانم جان، فردا مثل یه کارگاه کارکشته میری سمت اون گروه جهادی و به هر طریق ممکن آمار دکتره را درمیاری، اسم رسم و حتی اینکه دانشجوی پزشکی هست یا پزشکه و.. هر چیزی را که از نظر با اهمیت یا بی اهمیت هست دربیار... رؤیا متعجب از اینهمه کنجکاوی صادق بود، درسته که کار صادق طوری بود که می بایست تیز بین و جزئی نگر باشه اما رؤیا فکر می کرد صادق به همه چیز مشکوکه و این دکتره بیچاره را تا درست حسابی آنالیز نکنه دست بردار نیست. رؤیا به سمت بچه ها برگشت که یکی از بچه ها دستش را بالا برد و گفت: خانم اجازه! رویا لبخندی زد و گفت: جانم گلناز؟! جایی سؤالی داری؟! گلناز سرش را پایین انداخت و گفت: نه...سؤالی ندارم اما ..اما چند روزه یه ذره دل درد میشم، مامانم گفته زودتر برم خونه تا منو ببره پیش این دکتر که اومده... رؤیا با قدم های شمرده به گلناز نزدیک شد و گفت: عه! چرا دیروز نگفتی؟! اصلا مگه دکتر تورو ندید؟! در این هنگام صدای خنده ریز بچه ها بلند شد و گفتن: خانم گلناز تا چشمش به آمپول افتاد فرار کرد.. گلناز آب دهنش را قورت داد و گفت: خوب از آمپول میترسم، الانم مامانم قول داده که نزاره دکتر آمپولم بزنه وگرنه نمیرم.. رویا بغل میز گلناز ایستاد و‌گفت: وسایلت را جمع و‌جور کن، هر دومون با هم میریم منم یه کار کوچولو با آقای دکتر دارم و البته به آقای دکتر می گم که به شما آمپول نزنه... گلنار خنده نمکینی کرد و گفت: چشم خانم معلم! و خیلی فرز مانند فرفره وسایلش را جمع کرد و آماده رفتن شد. رویا رو به مبصر کلاس کرد و گفت: نازنین حمیدی! بیا کنار تخته و تا من برمی گردم حواست به بچه ها باشه و یکی یکی بچه ها را بیار پای تخته و به هر کدوم پنج کلمه از درس قبلی دیکته بگو تا زنگ تفریح می خوره از بچه ها املاء پا تخته ای بگیر. مبصر کلاس گردنش را کج کرد و چشمی گفت و رؤیا چادرش را سر کرد و دست گلناز را گرفت و از کلاس بیرون رفت. گلناز یک دقیقه جلوی دفتر ایستاد تا خانم معلم به مدیر بگه که کجا میرن و بعد دو تایی حرکت کردند، چون گروه جهادی، زمین خالی پشت مدرسه را برای استقرارشان در نظر گرفته بودند پس خیلی زود به محل آنها رسیدند. خانم معلم به سمت چادری که مثلا مطب دکتر بود حرکت کرد، به نظرش از هر روز خلوت تر بود، همونطور که جلو‌می رفتند، آقای جوانی جلو آمد و‌گفت: ببخشید میتونم بپرسم کجا میرین؟ چون جهاد گرها رفتن برای ارائه خدمات... رؤیا با انگشت جلوتر را نشان داد و‌گفت: نه من با آقای دکتر کار دارم این بچه را... حرف در دهان رؤیا بود که مرد جوان گفت: ببخشید خانم! آقای دکتر دیشب رفتند، البته گروه جهادی یک هفته دیگه هست منتها پزشک نداره.. رؤیا که انگار بادکنکی بود به یکباره تمام بادش خوابید، گفت: عه! چه بد، آخه چرا دکتر زودتر از بقیه رفتن؟! مرد جوان شانه ای بالا انداخت و گفت: نمی دونم والا... رؤیا با حالتی دستپاچه گفت: میشه...میشه اسم و شماره تلفنش را به من بدین؟! آخه یه مورد خصوصی درباره یکی از دانش آموزام بود که ایشون در جریانن و باید میپرسیدم مرد جوان که تازه متوجه شده بود طرفش معلم مدرسه هست، نفسش را آهسته بیرون داد و‌گفت: من نمی شناختمش، یعنی بین بچه های جهادی، چهره ای ناآشنا بود اما دکتر محرابی صداش میزدن اگر شماره ای چیزی ازش می خواین به مسؤل گروه مراجعه کنید که متاسفانه الان نیستن و فردا صبح زود بیاین هستن.. 👈 #ادامه_دارد.... #رمان #دست_تقدیر فصل دوم ✍ نویسنده ؛ « طاهره سادات حسینی » #آموزشگاه علمی اوج 💠@Amoozeshkadeow

#Dest_Taqdeer2 #third_part🎬: Roya looked at the children and said: Well, my children, is there anything wrong with today's lesson?! There was no sound from the children, Roya gathered the book and went to the classroom window, and as he was staring at the half-clouded sky, he remembered Sadiq's order, which said: Look, Mrs. Jan, tomorrow you will go to that jihadi group like a skilled workshop and to In every possible way, you can find out the doctor's statistics, his name, and even whether he is a medical student or a doctor. Remove everything that is important or unimportant. Roya was surprised by Sadiq's curiosity, it is true that Sadiq's work was such that he had to be sharp and detail-oriented, but Roya thought that Sadiq was suspicious of everything and would not stop until he analyzed this poor doctor properly.Roya turned to the children when one of the children raised his hand and said: Mrs. Permit! Roya smiled and said: "My dear soul?" Do you have any questions? Golnaz lowered her head and said: "No. I don't have any questions, but I'm going to have a little heartache for a few days. My mom told me to go home early so that she can take me to this doctor who has come." Rouya approached Golnaz with measured steps and said: Ah! Why didn't you say yesterday?! Didn't you see your doctor at all?! At this time, the sound of small children's laughter was raised and they said: Ms. Golnaz ran away until her eye fell on the ampoule. Golnaz swallowed his mouth water and said: I am afraid of the injection, my mother has already promised that the doctor will not give me an injection, otherwise I will not go. Roya stood next to Golnaz's table and said: pack your things, we will both go together, I have a little business with the doctor and of course I will tell the doctor not to give you an injection.Golnar gave a salty laugh and said: The eyes of the teacher! And he collected his things very quickly and was ready to leave. Roya turned to the class teacher and said: Nazanin Hamidi! Come to the board and take care of the children until I come back and bring the children one by one to the board and dictate to each of them five words from the previous lesson until the bell rings. Have the children spell the board. The teacher of the class tilted his neck and said something, and Roya put on his tent and took Golnaz's hand and left the class. Golnaz stood in front of the office for a minute so that the teacher told the principal where they were going, and then the two of them left, because the jihadi group had considered the empty land behind the school for their establishment, so they reached their place very soon.The teacher moved towards the tent that was, for example, the doctor's office, it seemed to her that it was more lonely than every day, as they were walking, a young man came forward and said: Excuse me, may I ask where are you going? Because jihadists go to provide services. Roya pointed ahead with his finger and said: No, I am dealing with the doctor, this child. The words were in Roya's mouth when the young man said: Excuse me, madam! The doctor left last night, of course, the jihadi group is here for another week, but there is no doctor. The dream, which was like a balloon, suddenly deflated and said: Ah! What's wrong, why did the doctor leave earlier than the others?! The young man shrugged and said: "I don't know, sir." Ruya said with a helpless expression: "It is possible."Can you give me his name and phone number? There was a private matter about one of my students that I had to ask about The young man, who had just realized that he was a school teacher, let out a slow breath and said: I didn't know him, that is, he was an unfamiliar face among the jihadi children, but he was called Dr. Mehrabi. If you want his number, contact the group leader. Unfortunately, they are not here now and will come early tomorrow morning. 👈 #continues #novel #hands_of_destiny The second season ✍ the author; "Tahira Sadat Hosseini" #Oj scientific school 💠 @Amoozeshkadeow

#دست_تقدیر۲ #قسمت_چهارم🎬: صادق خیره به تابلوی روی دیوار که تصویری از منظره ای زیبا که رودخانه ای با درختان اطرافش را به نمایش می گذاشت؛ شده بود و زیر لب تکرار می کرد: دکتر محرابی! در همین حین رؤیا روی مبل نشست و بشقابی که پر از تکه های سیب درختی بود را به طرف او داد و گفت: بفرمایید تنبل خان! سیب پوست گرفته، گلاب و شیرین، میل بفرمایید تا از دهن نیافتاده... صادق تکه ای سیب در دهانش گذاشت و همانطور که از طعم شیرین بوی دل انگیزش لذت می برد گفت: به به! دست و پنجه ات درد نکنه که همچی سیبی پختی... رؤیا خنده ریزی کرد و گفت: آره من پختم، دست پخت من الان توی تخت خوابیده، اینا را اون بالایی پخته، حالا بگو ببینم توی چه فکری هستی که اینجور دری وری میگی؟! صادق تکه ای دیگر در دهانش گذاشت و زانویش را روی مبل خم کرد و رویش را به طرف رؤیا کرد و‌گفت: آی قربون آدم چیز فهم! من مونده بودم که چه جوری بهت بگم فردا هم مأموریت دارم، البته تا مشهد میرم و از اونجا با هواپیما میرم... رؤیا اخمهایش را بهم کشید و گفت: صااادق!! آخه تو تازه از مأموریت اومدی، بعدم همه اش من تنهام، تو رو خدا بی خیال شو.. صادق سرش را به دو طرف تکان داد و گفت: نمیشه گلم! ایندفعه هلویی هست که تو انداختی تو دامنم، اما زود برمی گردم، فقط یک شبانه روز... رؤیا با تعجب گفت: من؟! کدوم هلو؟! والا من الان سیب دادمت،بعدم مطمئنی فقط یک شبانه روز؟! صادق سری تکان داد و گفت: اگر کارا رو روال باشه آره و بعد تکه ای سیب به سمت رؤیا داد و‌گفت: بفرما بخور...بله خانم جان، وقتی داشتی از هنرنمایی دکتر محرابی میگفتی نمی دونستی که این پسرکت خیلی فضوله و تا تهش را درنیاره از پا نمیشینه... رؤیا ابرویش را بالا داد و‌گفت: دکتر محرابی؟! اون که تموم شد، وسط راه گروه جهادیش را گذاشت و رفت و تمام... صادق سری تکان داد و گفت: همین منو بیشتر مشکوک کرد، اطلاعاتش را در آوردم، باید بهتون بگم ایشون توی بهترین دانشگاه لندن درس پزشکی خوندن و تا جایی میدونم، اینقدر وطن پرست بوده که گفته بهتره تمام علمم را تحت اختیار هموطنام و برای خدمت به اونا خرج کنم و تشریف آوردن ایران... رؤیا با لحنی سرشار از تعجب گفت: خوب این که خوبه!! کجاش شک برانگیزه که تو گیر دادی روی این دکتر خدوم و وطن پرست؟! صادق آخرین تکه سیب را توی دهانش گذاشت و گفت: فراموش نکن لازمه شغل بنده شک کردن هست البته این آقا زیادی مشکوکه، آخه از بدو ورود به مناطق محروم که دسترسی به امکانات درمانی ندارن رفته و جالب تر اینکه هر مریضی که پیشش رفته و نرفته را مورد آزمایش قرار داده و از همه آنها بلا استثنا بزاق دهن گرفته...اینه که منو مشکوک میکنه رویا اوفی کرد و‌گفت: اوه! من گفتم چی شده! فکر نمی کنی داری زیادی بزرگش میکنی؟! آخه طرف توی بهترین دانشگاه دنیا درس خونده، احتمالا محقق هم هست، شاید داره روی بیماری خاصی تحقیق می کنه و می خواد یه دارو جدید کشف کنه... صادق که نمی خواست بیش از این ذهن رؤیا را درگیر کنه، سکوت کرد و بعد آرام تر گفت: خدا کنه اینجور باشه، الانم از قرار معلوم رفته طرف مناطق محروم سیستان بعدم احتمالا بره کرمان، البته قبل از این جاها، جاهای دیگه هم رفته، فردا میخوام برم سیستان.... رؤیا از جاش بلند شد و گفت: باشه! حرفت را زدی، اگر تمام تحقیقاتت را بی کم و کاست توی این پرونده به منم گفتی اون موقع دیگه برای مأموریت رفتنت گیر نمیدم... صادق دستی روی چشم گذاشت و بلند گفت: چشم بانو! و آهسته زیر لب زمزمه کرد: آش ماش به همین خیال باش رؤیا از زیر چشم به صادق نگاهی کرد وگفت: من بخوابم صبح باید زود هدی را ببرم مهد و برم روستا،بعدم شنیدم چی چی زیر زبونی گفتی آقااااا صادق لبخندی زدی و گفت: شبت به خیر خانم جان... 👈 #ادامه_دارد.... #رمان #دست_تقدیر فصل دوم ✍ نویسنده ؛ « طاهره سادات حسینی » #آموزشگاه علمی اوج 💠@Amoozeshkadeow

#Dest_Taqdeer2 #part_four 🎬: Sadegh is staring at the painting on the wall that shows a picture of a beautiful landscape with a river surrounded by trees; and he kept repeating under his breath: Dr. Mehrabi! Meanwhile, Roya sat on the sofa and handed him a plate full of apple pieces and said: Come on lazy khan! Peeled apple, rose water and sweet, please so that it doesn't fall out of your mouth. Sadiq put a piece of apple in his mouth and as he was enjoying the sweet taste of its delightful smell, he said: Bah Bah! Don't let your hands and feet hurt because you baked an apple.Roya laughed and said: "Yes, I cooked, my cooking hand is lying in bed now, the one above cooked this, now tell me what are you thinking when you talk like that?!" Sadiq put another piece in his mouth and bent his knee on the sofa and turned his face towards the dreamer and said: Oh man, what do you understand? I was wondering how to tell you that I have a mission tomorrow, of course, I will go to Mashhad and from there by plane. Roya frowned and said: Saadeq!! Oh, you just came from your mission, then I'm all alone, God take care of you. Sadegh shook his head to both sides and said: I can't do it! This time there is a peach that you dropped in my lap, but I will be back soon, just for one night. Roya said with surprise: Me?! Which peach?! Wow, I just gave you an apple, are you sure it's only one day and night?! Sadiq shook his head and said: "If things go well, yes" and then he gave a piece of apple to Roya and said: "Come and eat."Yes, Mrs. John, when you were talking about Dr. Mehrabi's performance, you didn't know that your son is very naughty and won't stop until he gets to the bottom of it. Roya raised his eyebrows and said: Dr. Mehrabi?! When he finished, he left his jihad group in the middle of the road and left. Sadiq shook his head and said: This made me more suspicious, I got his information, I must tell you that he is studying medicine at the best university in London, and as far as I know, he was so patriotic that he said it is better to put all my knowledge under the authority of my countrymen and to serve. I spend money on them and come to Iran.Roya said with a tone full of surprise: Well, that's good!! Where is the suspicion that you are stuck on this servant and patriotic doctor?! Sadegh put the last piece of apple in his mouth and said: Don't forget, it is my job to be suspicious, of course, this gentleman is very suspicious, since he entered deprived areas that do not have access to medical facilities, and what is more interesting is that every patient who has been to him has not been treated. tested and salivated from all of them without exception. This is what makes me suspicious He had a dream and said: Oh! I said what happened! Don't you think you are raising it too much?! He studied in the best university in the world, he is probably a researcher, maybe he is researching a certain disease and wants to discover a new medicine.Sadiq, who didn't want to involve the dream in his mind any more, kept silent and then said more calmly: God forbid it to be like this, it is already clear that he is going to the deprived areas of Sistan, and then he will probably go to Kerman, of course, he has gone to other places before this. I want to go to Sistan tomorrow. Roya got up and said: OK! You have said your word, if you tell me all your research in this case, then I won't be stuck for your mission. Sadiq put his hand on his eye and said loudly: Lady's eye! And he whispered under his breath: "Ash mash, don't think about it." Roya looked at Sadiq from under his eyes and said: I have to go to sleep early in the morning, I have to take Hoda to kindergarten and go to the village, then I heard what you said under your tongue, sir. You smiled sincerely and said: Good night, Mrs. John. 👈 #continues #novel #hands_of_destiny The second season ✍ the author; "Tahira Sadat Hosseini" #Oj scientific school 💠 @Amoozeshkadeow