از امام حسن عسکری (علیه السلام) چنین روایت شده است: «لَيْسَتِ الْعِبَادَةُ كَثْرَةَ الصِّيَامِ وَ الصَّلَاةِ وَ إِنَّمَا الْعِبَادَةُ كَثْرَةُ التَّفَكُّرِ فِي أَمْرِ اللهِ؛ آنجا که زیاد بودن کاری، ملاک بندگی خدا باشد، آن ملاک و معیار، روزه و نماز زیاد نیست، بلکه بندگی، تنها این است که دربارۀ کار و فرمان خدای متعال، بسیار بیندیشیم». امر گاهی مفردِ امور است به معنای کار، و گاهی مفردِ اوامر است به معنای دستور. اندیشه درباره کار و خلقت خدا، انسان را متوجه علم و قدرت و حکمت و لطف و مهر او می‌کند و خدا را با وصف #رحمان به یاد می‌آورد، و تفکر در احکام الله، ما را با حکمت و عقلانیت و خیرخواهی خدا نسبت به بندگان مواجه کرده، راه اطاعت از او را برای ما هموارتر می‌سازد. مثال: اگر با مسئلۀ #پوشش_زنان مواجهیم، باید فارغ از قیل‌وقال‌ها (و البته با بهره‌گیری از فهم بزرگان علم و ادب) بیندیشیم که «نشانه‌های حقانیت کتاب الله (آیات قرآن) و حکمت‌های سنت و سیره، چه آورده‌ای برای بهبود نسبی ما و جامعۀ ما دارند؟ و پاسخ تک‌تک ابهامات و اشکالات مربوط به آنها چیست؟». اما اگر به چند مطلب و رفتار ساده (بدون تحلیل و ارزشیابی کافی) بسنده کرده، در انتظار بوی بهبود ز اوضاع جهان بنشینیم، در واقع حق را ترک گفته‌ایم و مصداق بخش اول از روایت زیر خواهیم بود که از همان امام همام (علیه السلام) نقل شده است: «مَا تَرَكَ الْحَقَّ عَزِيزٌ إِلَّا ذَلَّ وَ لَا أَخَذَ بِهِ ذَلِيلٌ إِلَّا عَزَّ؛ 1️⃣ هیچ انسان گرامی‌داشته‌شده‌ای، حق را رها نکرد، جز آنکه به خاک ذلت افتاد 2️⃣ و هیچ خوارگشته‌ای حق را به دست نگرفت و به حق عمل نکرد، جز آنکه به قله‌های عزت و بزرگی پا نهاد». اینها حجت روشن خدا بر مایند. 🤲 السَّلَامُ عَلَيْك يَا نُورَ اللهِ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ 🌺 https://eitaa.com/anbaz60/1008