‌فیلمی تاریخی از مشهد مربوط به دوره‌ قاجار، در ۱۱۰ سال پیش ... مشهد در زمان حکومت نادرشاه افشار به عنوان پایتخت ایران برگزیده شد. اعتراض مردم مشهد به حکومت آصف‌الدوله، حاکم خراسان، اعتراض نسبت به واگذاری امتیاز تنباکو و همچنین خیزش مردمی در جریان انقلاب مشروطه، از مهم‌ترین وقایع دوران قاجاریه در مشهد به شمار می‌رود. @Ancients

🔴نه سیخ بسوزه نه کباب شجاع‌السلطنه، پسر فتحعلی‌شاه، حاکم کرمان بود. اسم کوچکش حسنعلی میرزا بود. او در کرمان تجربه کرده بود و متوجه شده بود که ترکه‌های نازک انار می‌تواند کار سیخ کباب را بکند و کباب بر سیخی که چوبش انار باشد خوشمزه‌تر هم می‌شود برای همین پخت کباب با چوب انار را باب کرد که در کرمان به «کباب حسنی» معروف شد و حاکم وقتی میل کباب داشت به نوکرها می‌گفت: «طوری کباب را بگردانید که نه سیخ بسوزه نه کباب. این دستور او به صورت ضرب‌المثل درآمد و برای بیان میانه‌روی و اعتدال در کارها توسط مردم به کار می‌رود @Ancients

گاندى معتقد بود براى رهايى واقعى از بند استعمار بايد در توليد داخلى خودكفا شد براى همين لباس هاى خود را با دوك نخ ريسى مى بافت دوك نخ ريسى پرچم هند از دوك نخ ريسى گاندى گرفته شده است @Ancients

نمیدانیم که چند نفر از شما عزیزان این سریال سربداران را دیده اید یا خیر؟ قطره ای از این گفتگو را برای تجدید خاطر به نظر شما می‌رساند. شاه: قاضی شارع بگو ببینم، شرع برای این موضوع چه، حکمی دارد؟ قاضی شارع: تا شاه را چه خوش آید، شرعیات آنقدر فرعیات دارد، که هر آنچه ما می گوییم، عوام الناس قبول می کنند!! @Ancients

حالا که بحث درباره پایتخت داغه، بدانید و آگاه باشید شخصیت جدید بهبود_فریبا را از روی محمد_شریف_پناهنده ساختن. قصه زندگی‌شو ببینید و بشنوید @Ancients

جسد برادران دالتون ، غارتگران معروف بانکهای آمریکا در اواخر قرن 19 میلادی از چپ به راست راست: پاورز، باب دالتون، گرات دالتون، دیک برادول @Ancients

#ضرب_المثل #یک_صبر_کن_و_هزار_افسوس_نخور پادشاهی بود که همه چیز داشت، اما بچه نداشت. سال های سال بود که ازدواج کرده بود ، اما خدا به او و همسرش فرزندی نداده بود. پادشاه و زنش از این که بچه نداشتند، خیلی غمگین بودند. این پادشاه، عادل و با انصاف بود. مردم کشورش، دوستش داشتند. به همین دلیل همه دست به دعا برداشتند و از خدا خواستند که به او یک بچه بدهد. خدای مهربان دعای مردم را مستجاب کرد و یک روز خبر در همه جا پیچید و دهان به دهان گشت که خدا به پادشاه یک پسر داده است. همه از شنیدن این خبر خوشحال شدند و خدا را شکر کردند. بیشتر از همه ی مردم، پادشاه و زنش خوشحال بودند در سال هایی که پادشاه بچه نداشت، سرش را به یک راسوی خوشگل گرم می کرد. راسویی که پادشاه داشت، یک حیوان تربیت شده بود هزار جور پشتک و وارو می زد و کمی از غم بی فرزندی پادشاه و زنش کم می کرد. همه فکر می کردند که بعد از به دنیا آمدن پسر پادشاه، او دست از سر راسو بر می دارد و راسو را می فرستد توی جنگل تا بقیه ی عمرش را میان حیوانات جنگلی بگذراند اما این طور نشد. پادشاه باز هم راسو را که یادگار دوران تنهایی اش بود دوست داشت و گاه گاهی خودش را با دیدن بازی های راسو سرگرم می کرد. فرزند پادشاه، دایه و خدمتکار داشت. همه مواظب بودن که او به خوبی رشد کند و بزرگ شود. اما از آنجا که حساب و کتاب آدم ها همیشه درست از آب در نمی آید، یک روز ظهر که دایه های فرزند پادشاه از خستگی خوابشان برده بود، مار بزرگ و خطرناکی از میان باغ قصر پادشاه خزید و خزید تا به پنجره ی اتاق پسر پادشاه رسید. مار، آرام آرام وارد اتاق شد و یک راست رفت به طرف گهواره ی پسر یکی یک دانه ی پادشاه. راسو که همان دور و برها در حال بازی بود، خزیدن مار را دید و پیش از آن که مار به بچه آسیبی بزند، به روی مار پرید. جنگ همیشگی مار و راسو شروع شد. راسو کمر مار را گرفت و آن قدر به این طرف و آن طرف کوبید تا توانست مار را از پا در آورد از صدای جنگ و جدال مار با راسو، خدمتکار مخصوص پسر پادشاه از خواب پرید. چه دید؟ مار مرده را که روی گهواره ی کودک افتاده بود، ندید، اما تا چشمش به راسو افتاد که با دهان خونین از توی گهواره ی بچه بیرون می آید، جیغی کشید و فریاد زد و گفت: «ای وای! راسوی حسود بچه ی پادشاه را خورد!» با داد و فریاد زن خدمتکار، همه به اتاق بچه دویدند و آن ها هم راسو را در حالی که دهانش خون آلود بود، دیدند. پادشاه هم با خشم و غضب از راه رسید، داد و فریادها و گریه و زاری ها را که دید و شنید، شمشیر کشید و راسوی بیچاره را به دو نیم کرد. بعد هم در حالی که مثل همسرش به سرش می زد و گریه می کرد، به سر گهواره ی فرزندش رفت. همه ی اطرافیان پادشاه هم گریه کنان به طرف گهواره رفتند. چه دیدند؟ چیزی که باور نمی کردند. بچه زنده بود و می خندید. ماری تکه پاره شده هم روی او افتاد بود. همه انگشت به دهان و حیرت زده ماندند و فهمیدند که راسو نه تنها حسودی نکرده، بلکه جانش را به خطر انداخته است تا بچه ی بی گناه را از نیش مار نجات بدهد. پادشاه از این که بدون جست و جو و پرسش، جان دوست دوران تنهایی اش را گرفته بود، غمگین و پشیمان شد. ولی چه فایده که پشیمانی سودی نداشت و راسوی باوفا را زنده نمی کرد. از آن روز به بعد، پادشاه برای از دست دادن راسو افسوس می خورد و به اطرافیانش می گفت : «یک صبر کن و هزار افسوس مخور.» @Ancients

هرگز به کمک های خارجی فکر نکنید هرگز اعتقاد نداشته باشید که کمک از یک جایی از خارج برسد ملت من خودمان باید وطن خود را بسازیم... 👤 آدولف هیتلر @Ancients

اولین سرود ملی ایران درواقع قطعه‌ایست بی‌کلام با نام «سلام شاه» که به فرمان ناصرالدین شاه توسط آلفرد لومر، استاد فرانسوی موسیقی دارالفنون ساخته شد و در زمان مظفرالدین شاه در سال ۱۲۸۴ خ بر روی صفحه ضبط گردید سال ۸۴ زنده‌یاد بیژن ترقی شعری با نام «ایران جوان» بر روی این قطعه سرود. @Ancients

هرکدام از کشورهای دنیا به اندازه کدام استان ایران هستند؟ @Ancients

کلیپی ازطاق کسرایا ایوان خسرو کاخ تیسفون وبخصوص ایوان باشکوه آن در زمان ساسانیان محل برگزاری دیدارهای مهم،بارعام وهمچنین محل برگزاری جشن‌های سنتی مانندنوروزدرحضورشاهنشاه ساسانی بوده‌ است @Ancients

ترک کنید تا اخراج نشوید. بخشنامه‌ای دولتی درباره کارمندان معتاد در ۴۰ سال پیش. @Ancients

حکایت: روستای ما دو ارباب داشت که همیشه بایکدیگر اختلاف داشتند هر کدام هم کلی چماقدار دور و بر خود جمع کرده بودند یک روز اختلافات بالا گرفته بود و قرار شده بود فردا برای چماق کشی با طرفداران اربابِ مقابل به صحرا برویم اما من یک روز مانده به چماق کشی ، به در خانه ارباب خودمان رفتم . در نیم‌باز بود . باگفتن یاالله وارد حیاط خانه شدم دیدم دو ارباب در حال کشیدن قلیان هستند ! گفتم : ارباب مگر فردا چماق کشی نیست؟! پس چرا با هم قلیان می کشید ؟ ! اربابمان گفت : شماها قرار است دعوا کنید نه ما !!!!! این هم چه حکایت آشناییست در این زمانه ی وانفسا... 👇👇👇 @Ancients

🌏تا جایی که از نقوش تخت جمشید بر می آید گوشواره از زیور آلات مردان متشخص است. مردان هخامنشی از انواع زیورآلات استفاده می کردند... @Ancients

در گذشته سبیل نشانه مردی و مردانگی بود! تا جایی که در نبود چک و سفته، بعضی ها با گرو گذاشتن یک تار آن، می توانستند وام بگیرند ! الان که هزاربیل هم بزاری بهت یه قرون هم نمیدن ! @Ancients

حکایت👌👇👇 در روزگار قدیم پادشاهی سنگ بزرگی را در یک جاده ی اصلی قرار داد . سپس در گوشه ای قایم شد تا ببیند چه کسی آن را از مسیر برمیدارد . برخی از بزرگان ثروتنمد با کالسکه های خود به کنار سنگ رسیدند ، آن را دور زدند و به راه خود ادامه دادند . بسیاری از آنها نیز به شاه بد و بیراه گفتند که چرا دستور نداده جاده را باز کنند . هیچ یک از آنان کاری به سنگ نداشتند . یک مرد روستایی با بار سبزیجات به نزدیک سنگ رسید . بارش را زمین گذاشت و سعی کرد که سنگ را به کنار جاده هل دهد . او بعد از زور زدن ها و عرق ریختن های زیاد بالاخره موفق شد . هنگامی که سراغ بار سبزیجاتش رفت تا آنها را به دوش بگیرد و به راهش دامه دهد ، متوجه شد کیسه ای زیر آن سنگ در زمین فرو رفته است . کیسه را باز کرد پر از سکه های طلا بود . و یادداشتی از جانب شاه که این سکه ها مال کسی است که سنگ را از جاده کنار بزند . آن مرد روستایی چیزی را می دانست که بسیاری از ما نمی دانیم . 👤 تمثیل روسی @Ancients

سرباز روسی در جنگ همسرش را در میان اجساد میشناسد و همسر وی زنده ماند. آنها ۸ سال بعد فرزندی به دنیا آوردند. این نوزاد ولادیمیر پوتین است! @Ancients

سخنرانی امام خمینی: غیبت از آخوند مزدور، واجب است تا آبروی او ساقط بشود وگرنه امام زمان را ساقط می‌کند؛جوان های ما باید عمامه اینچنین آخوندی را بردارند. @Ancients

"دوچرخه آبی" 🌊دوچرخه ای که میشه با پدال زدن روی آب شناور و حرکت کرد... @Ancients

تیر کمون سنگی از وسایل دست ساز و تفریحات کودکان در دهه پنجاه و شصت بود که البته گاهی تلفات می داد! #بریده_جرائد ۱۳۵۰ @Ancients

از موزه ایران باستان تهران چه میدانید ؟ بزرگترین موزه ایران که ساخته شده در دوره پهلوی است و معماری آن برگرفته از معماری ساسانی است @Ancients

ضرب المثل انگليسى: اشتباه پزشک، زير خاک دفن ميشود اشتباه يک مهندس، روى خاک سقوط ميكند اشتباه يک معلم، روى خاک راه ميرود و جهانى را به فنا ميدهد... @Ancients

در قرون وسطی گوجه فرنگی برای مردم عادى مفيد و براى ثروتمندان كشنده بود! زيرا ثروتمندان ظروف سربی داشتند و اسید بالای گوجه باعث مخلوط شدن آن با سرب میشده و برای آنان کشنده عمل میکرد! @Ancients

اولین کامپیوترها درسال۱۳۴۱ وارد ایران شدند امیرعباس هویدا از نخستین مقاماتی بود که در دفتر کار خود کامپیوتر شخصی داشت تصویر را «جیمز بلر» عکاس نشنال جئوگرافی در سال ۱۳۵۴ گرفته است @Ancients

#ضرب_المثل #یک_سرفه_ای_هم_باید_کرد_! شخص ساده لوحي مكرر شنيده بود كه خداوند متعال ضامن رزق بندگان است و به هر موجودی روزی رسان است. به همين خاطر به اين فكر افتاد كه به گوشه مسجدی برود و مشغول عبادت شود و از خداوند روزی خود را بگيرد. به اين قصد يك روز از سر صبح به مسجد رفت و مشغول عبادت شد همين كه ظهر شد از خداوند طلب ناهار كرد. هرچه به انتظار نشست برايش ناهاري نرسيد تا اينكه شام شد و او باز از خدا طلب خوراكی برای شام كرد و چشم به راه ماند. چند ساعتی از شب گذشته درويشي وارد مسجد شد و در پای ستونی نشست و شمعي روشن كرد و... از توبره ی خود قدری خورش و چلو و نان بيرون آورد و شروع كرد به خوردن. مردک كه از صبح با شكم گرسنه از خدا طلب روزی كرده بود و در تاريكي و به حسرت به خوراک درويش چشم دوخته بود. ديد درويش نيمی از غذا را خورد و عنقريب باقيش را هم می خورد بی اختيار سرفه ای كرد. درويش كه صدای سرفه را شنيد گفت: «هركه هستی بفرما پيش» مرد بينوا كه از گرسنگي داشت می لرزيد پيش آمد و بر سر سفره درويش نشست و مشغول خوردن شد. وقتی سير شد درويش شرح حالش را پرسيد و آن مرد هم حكايت خودش را تعريف كرد. درويش به آن مرد گفت: «فكر كن اگر تو سرفه نكرده بودی من از كجا می دانستم كه تو اينجايی تا به تو تعارف كنم و تو هم به روزی خودت برسي؟ شكی نيست كه خدا روزی رسان است اما يک سرفه ای هم بايد كرد!» @Ancients