🎥فیلم کمتر دیده شده از حضور مقام معظم رهبری در خطوط مقدم جبهه در سال های دفاع مقدس ➕او همچنان دیدبان انقلاب در خط مقدم جبهه هاست... 🌍 #انتشار_حداکثری_با_شما 🌐 به عصــــای موســــی بپیوندید👇 🕎 @mosesom

♨️توصیه‌‌ی مهم ۴ شخصیت بزرگ و معنوی درباره رهبر معظم انقلاب ببینید و به دیگران هم توصیه کنید! 🌍 #انتشار_حداکثری_با_شما 🌐 به عصــــای موســــی بپیوندید👇 🕎 @mosesom

☑️خاطرات هم رزم شهید مصطفی صدرزاده 🔹مسعود نعمتی که در ۸سال دفاع مقدس نیز حضور داشته و تخریب چی بوده است .... 📌 فقط بزرگوار یکم پایین شهریه غلیظ روایت میکنه 😂😁 🌍 #انتشار_حداکثری_با_شما 🌐 به عصــــای موســــی بپیوندید👇 🕎 @mosesom

💬 توییت #طالبان، تعدادی از شیعیانی که سابقه حضور داوطلبانه در تیپ #فاطمیون و به تبعش جنگ با #داعش در سوریه رو داشتن، حین ورود به افغانستان دستگیر کرده و قراره بزودی اعدام کنه، دست به دست کنید مسئولین دولت به داد این عزیزان برسن، رابطه طالبان با داعش چیه که با بچه های فاطمیون برخورد میکنه؟! 👤سید علی اکبر صفوی🇮🇷 🌍 #انتشار_حداکثری_با_شما 🌐 به عصــــای موســــی بپیوندید👇 🕎 @mosesom

🔹شما جوانان حزب اللهی هر چه فرزند بیشتر بیاورید نسل حزب اللهی بیشتر می‌شود. #فرزندآوری 🌍 #انتشار_حداکثری_با_شما 🌐 به عصــــای موســــی بپیوندید👇 🕎 @mosesom

🎬 یک ایرانی-لبنانی هدف ترور اسرائیل! 🌍 #انتشار_حداکثری_با_شما 🌐 به عصــــای موســــی بپیوندید👇 🕎 @mosesom

🔴 بند میم وصیت‌نامهٔ امام چه می‌گوید 🔺تبلیغات، مقالات، سخنرانی‌ها و کتب و مجلات که برخلاف اسلام و عفت عمومی و مصالح کشور می‌باشد، حرام است و بر همه ما و همه مسلمانان جلوگیری از آن واجب است. 🔺مردم و جوانان حزب‌اللهی اگر برخورد به یكی از امور مذكور نمودند، به دستگاه‌های مربوطه رجوع كنند و اگر آنان كوتاهی نمودند، خودشان مكلف به جلوگیری هستند. 🌍 #انتشار_حداکثری_با_شما 🌐 به عصــــای موســــی بپیوندید👇 🕎 @mosesom

✅ پژوهشگر ارشد مرکز مطالعات ایرانِ دانشگاه تل آویو: 📍از نگاه من، هدف از این رونمایی، ارسال پیام به همگان است که اگر کسی خودش را با خیال جنگ با ایران مشغول کرده است باید بداند که این جنگ برای هر کسی بسیار پر هزینه خواهد بود... 🌍 #انتشار_حداکثری_با_شما 🌐 به عصــــای موســــی بپیوندید👇 🕎 @mosesom

🎥موشک‌ فتاح را دیدید... 🔹سال ۱۳۶۱ وقتی که حکم فرماندهی توپخانه سپاه را به حسن دادند، توپخانه‌ای نداشت. به او می‌خندیدند! فرمانده توپخانه بدون توپخانه! 🔸او اما می‌گفت توپخانه ما آنطرف (سمت عراق) است باید غنیمت بگیریم. از زیر صفر شروع کرد. 📝محسن مقصودی 🌍 #انتشار_حداکثری_با_شما 🌐 به عصــــای موســــی بپیوندید👇 🕎 @mosesom

خانه/یهود و علوم/یهود و اقتصاد/نقش یهود در تأسیس حکومت‌های جدید نقش یهود در تأسیس حکومت‌های جدید یهود و اقتصاد نظری بدهید 1,074 بازدید سلسله مقالات یهودیان و حیات اقتصادی مدرن (قسمت ششم) حکومت‌های جدید توسعه نظام استعماری مدرن و تأسیس حکومت‌های جدید دو پدیده‌ای هستند که به یکدیگر وابستگی کامل دارند. تصور هرکدام بدون دیگری، غیرممکن است و خاستگاه سرمایه‌داری نیز وابسته به هر دوی آنها است. لاجرم، برای کشف و درک اهمیت هر عامل تاریخی در رشد سرمایه‌داری، لازم است دریابیم که آن عامل در هر دو نظام استعماری و بنیان حکومت‌های جدید، چه نقشی داشته و این نقش واجد چه اهمیتی بوده است. در مقاله‌ی قبل، از رابطه‌ی یهودیان و نظام استعماری سخن گفتیم، در این مقاله رابطه‌ی آنها را با حکومت مدرن نشان خواهیم داد. هر نگاه گذرا و سطحی این تصور را پدید خواهد آورد که یهودیان، این مردم بی‌کشور، در تأسیس کشورها و حکومت‌های مدرن هیچ تأثیر و نفوذی نداشته‌اند. حتی یکی از دولت‌مردان بزرگی که نامشان در این رابطه به ذهن خطور می‌کند، یهودی نبودند، نه چارلز پنجم (۱) یهودی بود، نه لویی یازدهم (۲)، نه ریشیلیو (۳)، مازارین (۴)، کولبرت، کرامول، فردریک ویلیام (۵) حاکم پروس و نه فردریک کبیر (۶). با این همه، وقتی از این دولت‌مردان و حاکمان مدرن سخن به میان می‌آوریم، نمی‌توانیم یهودیان را نادیده بگیریم و باید آنها را به حساب آوریم. درست مثل این است که از فاوست (۷) سخن بگوییم، اما از مفیستوفلس (۸) غفلت کنیم. یهودیان و فرمانروایان در طی اعصاری که مورخان آن را عصر مدرن نام نهاده‌اند، دست در دست یکدیگر، با گام‌های بلند، به پیش حرکت کرده‌اند. در نظر من، این وحدت و هم‌بستگی، نماد ظهور و اوج‌گیری سرمایه‌داری و به تبع آن، حکومت مدرن است. در اغلب کشورها، فرمانروا در نقش حامی یهودیان مظلوم! ظاهر شده و از آنها در برابر شکنجه و عذاب دولت‌های دیگر، دفاع کرده است. چرا؟ چون منافع و همدلی ایشان چنین ایجاب می‌کرد. یهودیان مظهر سرمایه‌داری مدرن بودند و فرمانروایان نیز می‌خواستند تا نفوذ و قدرت خود را با آنها همراه سازند تا بتوانند موقعیت خود را تثبیت یا تقویت کنند. بنابراین، وقتی از نقش یهودیان در بنیاد نهادن زیربنای حکومت‌ها و کشورهای مدرن سخن می‌گویم، منظورم تأثیر مستقیم و بی‌واسطه‌ی آنها به عنوان سازمان‌دهندگان نیست، بلکه نقش همکاری غیرمستقیم آنها را در این فرآیند مدّ نظر دارم. منظورم اشاره به این واقعیت غیر قابل انکار است که یهودیان، کشورهای در حال شکل‌گیری را با ابزار و وسایل لازم برای تثبیت موقعیت و گسترش چهارچوب‌های آن مجهز کردند و از سوی دیگر، این یهودیان بودند که ارتش هر کشور را از دو نظر مورد حمایت قرار دادند و باید دانست که برای کشورها و حکومت‌های تازه تأسیس، ارتش تکیه‌گاه اصلی و ستونی بود که به آن تکیه می‌شد. این دو وجه عبارت بودند از: یهودیان از یک سو، در ایام جنگ تسلیحات نظامی مهمات و آذوقه در اختیار ارتش می‌نهادند و از دیگر سو، نیازهای مالی را، آن‌هم نه فقط برای ارتش، بلکه نیازهای کلی دربار و دستگاه حکومتی را تأمین می‌کردند. در سراسر سده‌های شانزدهم، ‌هفدهم و هیجدهم میلادی یهودیان به عنوان تأمین‌کنندگان مواد مورد نیاز ارتش و نیز به عنوان افراد ثروتمندی که شاه‌زادگان برای تأمین منافع مالی و پشتیبانی پولی به آنها مراجعه می‌کردند، صاحب نفوذ فراوانی شده بودند. این جایگاه یهودیان در توسعه‌ی کشورهای مدرن، پی‌آمدهای بسیار مهم و شگرفی داشت. لازم نیست وارد جزئیات آن شوم و تنها کاری که در این مورد خواهم کرد، این است که شواهد و مدارکی در تأیید آن ارائه دهم. اما در این‌جا نمی‌توان به هر مورد محتمل اشاره کرد. فقط می‌توان راه را نشان داد و به عهده‌ی محققان بعدی خواهد بود که آن راه را تکمیل کنند. یهودیان در مقام مسئولان تدارکات گرچه مدارک و اسناد متعددی هست که نشان می‌دهد یهودیان در اسپانیا و پیش از سال ۱۴۹۲ در مقام افراد طرف قرارداد ارتش کار می‌کردند، اما من به این دوره‌ی تاریخی کاری نخواهم داشت چون این دوره از چهارچوب ملاحظات فعلی ما بیرون است. ما باید خود را به سده‌های بعد از آن محدود کنیم و از انگلستان شروع می‌کنم. از همان سده‌های هفدهم و هیجدهم میلادی یهودیان به عنوان مسئولان تدارکات ارتش، اسم و رسمی به هم زده بودند. در دوره‌ی کامنولت (۹) که از مرگ چارلز اول (۱۰) در سال ۱۶۴۹ تا استقرار دوباره‌ی نظام پادشاهی در سال ۱۶۶۰ را در برمی‌گیرد، آنتونیو فرناندز کاراواهال (۱۱) مشهور به یهودی کبیر معروف‌ترین طرف قرارداد ارتش بود که در فاصله‌ی سال‌های ۱۶۳۰ تا ۱۶۳۵ وارد لندن شد و خیلی زود به عنوان یکی از مشهورترین تجّار این شهر، نامش بر سر زبان‌ها افتاد. به سال ۱۶۴۹ او یکی از پنج بازرگان بزرگ لندن بود که طرف اعتماد شورای شهر قرار گرفت و قرارداد تأمین ذرت ارتش به او سپرده شد. گفته

می‌شود که او سالانه معادل صدهزار پوند نقره وارد انگلیس می‌کرد. در دوره‌های بعد از آن و به ویژه در طی جنگ‌های ویلیام سوم (۱۲)، سِر سولومون مدینا (۱۳) ملقب به مدینای یهود بزرگ‌ترین طرف قرارداد ارتش شد و به خاطر خدماتی که ارائه داد، لقب سِر گرفت و در واقع اولین یهودی بود که به این افتخار نائل می‌آمد. در فرانسه و طی جنگ‌های این کشور در مستعمرات اسپانیا هم مشابه همین اتفاق افتاد. در این مورد هم یهودیان اصلی‌ترین طرف‌های قرارداد ارتش بودند. در سال ۱۷۱۶ یهودیان شهر استراسبورگ متذکر خدماتی شدند که برای ارتش لویی چهاردهم (۱۴) انجام داده بودند که شامل تأمین اطلاعات و همچنین فراهم آوردن آذوقه بود. در واقع، رئیس کلّ قراردادهای ارتش در زمان لویی چهاردهم، یک فرد یهودی به نام جیکوب ورمز (۱۵) بود و جالب این‌جا است که در سده‌ی هیجدهم میلادی یهودیان به تدریج نقش مهم و چشمگیرتری در این زمینه به عهده گرفتند. در سال ۱۷۲۷ یهودیان شهر متس (۱۶) ظرف حدود شش هفته، بیش از دو هزار رأس دام برای آذوقه و بیش از پنج هزار رأس اسب برای سواره نظام تأمین کردند. مارشال موریس (۱۷) اهل ساکسونی، فاتح فونته نوی (۱۸)، این‌چنین ابراز عقیده می‌کند که از وقتی که یهودیان قراردادهای ارتش را به دست گرفتند، نیازهای ارتش به بهترین وجهی تأمین شده است. یکی از مشهورترین یهودیان طرف قرارداد ارتش در زمان دو لویی آخر، فردی به نام سرف بیر (۱۹) بود که در نامه‌ی پذیرش او به عنوان شهروند فرانسه، چنین آمده است: «در جنگ‌هایی که در سال‌های ۱۷۷۰ و ۱۷۷۱ در آلزاس (۲۰) درگرفت، او از این فرصت استفاده کرد تا تعصب و اشتیاق خود را برای خدمت به ارتش و کشور، به بهترین وجهی نشان دهد.» به همین ترتیب، در سده‌ی هیجدهم میلادی مؤسسه‌ی گرادی در بوردو نیز مؤسسه‌ای با شهرت و اعتبار بین‌المللی بود. ایبرهم گرادی (۲۱) انبارهای عظیمی در شهر کبک (۲۲) تأسیس کرد تا نیازهای ارتش فرانسه در آن منطقه را تأمین کند. در دوران حکومت انقلابی و در سال‌های جنگ‌های ناپلئون در فرانسه، همواره یهودیان بودند که به عنوان تأمین‌کنندگان نیازهای ارتش خدمت می‌کردند. در همین رابطه اعلامیه‌ای عمومی که در سال ۱۷۹۵ در خیابان‌های پاریس نصب شد. شایان ذکر است در آن ایام، قحطی بزرگی گریبان‌گیر پاریس شده بود و مقامات شهر از یهودیان خواسته بودند تا به عنوان قدردانی از حقوقی که سردمداران انقلاب به ایشان اعطا کرده بودند، ذرت مورد نیاز مردم را تأمین کنند. نویسنده‌ی اعلامیه چنین می‌نویسد: «یهودیان به تنهایی و به لطف روابط تجاری خود، قادرند تا با موفقیت این خواسته را برآورند و این حقّ همشهریان پاریسی آن‌ها است که از این امر نهایت استفاده را ببرند.» مورد مشابهی هم در شهر درسدن (۲۳) آلمان رخ داد. در سال ۱۷۲۰ یوناس می‌یر (۲۴) یهودی متمول شهر، ساکنان درسدن را با تأمین ذرت در مقیاسی وسیع، از خطر قحطی و گرسنگی نجات داد. از ایام قدیم در سراسر آلمان، یهودیان متعددی در مراتب مختلفی به عنوان طرف‌های قرارداد ارتش خدمت می‌کردند. بهتر است به برخی از آنها اشاره شود. یکی از آنها آیزاک می‌یر (۲۵) در سده‌ی شانزدهم میلادی است که در سال ۱۵۳۷ که کاردینال آلبرشت (۲۶) او را به عنوان شهروند هالبرشتات (۲۷) پذیرفت، به او حکم کرد که در ایام پر مخاطره‌ی آن دوره: «صومعه‌ی ما را با سلاح‌ها و ادوات جنگی مناسب و ارزنده، مورد حمایت قرار دهد.» یکی دیگر، یوزلمن فن روشایم (۲۸) بود که در سال ۱۵۴۸ نامه‌ای از مقامات دربار آلمان دریافت کرد که او را به خاطر تأمین پول و آذوقه برای ارتش، تحت حفاظت قرار می‌داد. یا سندی مربوط به سال ۱۵۴۶ در دست است که در آن، از یک یهودی به خاطر تأمین بارانی و پالتو برای سربازان ارتش، سپاس‌گذاری شده است. حدود صد سال بعد در سال ۱۶۳۳ یهودی دیگری به نام لازاروس (۲۹)، نامه‌ای رسمی دریافت کرد مبنی بر این که: «او به شخصه، یا با صرف هزینه هایی، اطلاعات ارزشمندی به دست آورد که آنها را در اختیار سران ارتش سلطنتی قرار داد و هم چنین وظیفه‌ی خود دانست تا اطمینان حاصل کند که ارتش دارای مهمات کافی و پوشاک مناسب است.» فردریک ویلیام فرمانروای براندنبورگ و مشهور به الکتور کبیر (۳۰) هم برای تأمین نیازهای ارتش خود به یهودیان نیاز داشت و به آنها مراجعه می‌کرد. لیمان گومپرتز (۳۱) و سالومون الیاس (۳۲) طرف‌های اصلی قرارداد او برای تأمین توپ، باروت و نظایر آن بودند. یهودیان دیگری نیز در این عرصه فعالیت داشتند که مشهورترین ایشان عبارت بودند از ساموئل جولیوس (۳۳)، مأمور تأمین اسب در زمان فردریک آگستوس (۳۴)، فرماندار ساکسونی و خانواده‌ی مادل (۳۵) در آنسباخ (۳۶) که در سده‌های هفدهم و هیجدهم میلادی هم طرف قرارداد ارتش بودند و هم با دربار ارتباط مالی داشتند. خلاصه، همان‌طور که یکی از نویسندگان آن ایام، به ایجاز بیان می‌دارد: «همه‌ی صاحبان قرارداد یهودی‌اند و همه‌ی یهودیان

با ارتش یا دربار، قراردادی دارند.» اتریش از این نظر با آلمان، فرانسه یا انگلیس تفاوتی نداشت. یهودیان ثروتمندی که در زمان سلطنت امپراتور لئوپولد (۳۷) اجازه یافته بودند تا بار دیگر در وین اقامت کنند (۱۶۷۰) یعنی خانواده‌های اوپنهایمر (۳۸)، ورتیمر (۳۹)، مایر هرشل (۴۰) و بقیه، همگی با ارتش قرارداد داشتند. همین امر در تمام کشورهای تحت سلطه‌ی اتریش هم صادق است. سرانجام آن که باید به یهودیان طرف قراردادی اشاره کنیم که در زمان جنگ‌های انقلاب آمریکا و جنگ‌های داخلی این کشور آذوقه و مهمات ارتش را تأمین می‌کردند. یهودیان در مقام تأمین‌کنندگان نیازهای مالی این موضوعی است که مورخان متعددی درباره‌ی آن مطلب نوشته‌اند و بابت این جنبه از تاریخ یهود در ایام مختلف، اطلاعات بالنسبه جامعی در دست داریم. در نتیجه، برای من لزومی نخواهد داشت که با ذکر جزئیات فراوان به این مورد بپردازم و فقط ذکر چند حقیقت مورد قبول همگان، کفایت خواهد کرد. می‌دانیم که از زمان‌های دور، یعنی حتی در قرون وسطا قراردادهایی نظیر اخذ مالیات‌ها و کسب حق و حقوق پادشاهان و سهمیه‌های حکومتی به یهودیان واگذار می‌شد و معمولاً خزانه‌داران و وام‌دهندگان به پادشاهان، یهودی بودند و این امر به ویژه در حوزه‌ی شبه جزیره‌ی پیرنی بیش‌تر دیده می‌شد که در آن ناحیه اعضای خانواده‌های آلموکساریف (۴۱) و رندیرو (۴۲)، از میان یهودیان ثروتمند منطقه دست‌چین شده بودند، ولی چون همان‌طور که پیش‌تر متذکر شدم، این دوره‌ی تاریخی مورد نظر ما نیست،‌ لاجرم از ذکر نام خودداری می‌کنم و خوانندگان را به منابع موجود درباره‌ی این ایام رجوع می‌دهم. اما در عصر جدید بود که فعالیت یهودیان به عنوان مشاوران مالی شاهزادگان اوج گرفت و آنها نفوذ و قدرت فراوانی در دربار این شاهزادگان به دست آوردند؛ در ایامی که کشورها به مفهومی که امروزه می‌شناسیم شکل گرفتند. برای مثال هلند را در نظر می‌گیریم که گرچه در آنجا یهودیان رسماً از خدمت دربار منع شده بودند، ولی توانسته بودند به مناصب مهم و با نفوذی چنگ بیندازند. در این مورد می‌توان از موزس ماخادو (۴۳)، طرف اعتماد و علاقه‌ی ویلیام سوم (۴۴)، خانواده‌ی دلمونته (۴۵) که برخی از اعضای آن سفیر بودند و خانواده‌ی ثروتمند سواسو (۴۶) نام برد که در سال ۱۶۸۸ مبلغی معادل دو میلیون گولدن به ویلیام قرض دادند. البته یهودیان صاحب‌نفوذ دیگری هم بودند. تأثیر منابع مالی حاضر و آماده‌ی یهودیان در هلند، سبب شد تا اهمیت آنها در نقاط دیگر هم مطرح شود و در سده‌های هفدهم و هیجدهم میلادی هلند همتای خزانه‌ی ارزشمندی بود که تمامی شاه‌زادگان نیازمند اروپا برای تأمین نیازهای مالی خود دست تقاضا به سوی آن دراز می‌کردند. در واقع، مناسب‌تر آن خواهد بود که افرادی چون پینتو (۴۷)، دلمونته، بوئنو دو مسکوئیتا (۴۸)، فرانسیس مل (۴۹) و بسیاری یهودی دیگر در آن ایام را، نه تنها تأمین‌کنندگان نیازهای مالی هلند،‌ بلکه تمامی اروپای شمالی بدانیم. به همین ترتیب،‌ امور مالی انگلیس هم در این دوره تا حدّ خیلی زیادی توسط یهودیان کنترل می‌شد. در این ایام بود که مجلس انگلیس به خاطر برآوردن نیازهای مالی خود، زمینه را برای اقامت یهودیان ثروتمند در این کشور فراهم آورد. مدت‌ها قبل از آن‌که یهودیان با اجاره‌ی کرامول وارد انگلیس شوند، گروهی یهودی در ظاهر از دین برگشته [یهودی مخفي]‌ و ثروتمند از اسپانیا و پرتغال حرکت کردند و از طریق آمستردام خود را به انگلیس رساندند. در سال ۱۶۴۳ جمع کثیری از این یهودیان وارد انگلیس شدند. مرکز تجمع آنها منزل آنتونیو دو سوزا (۵۰) سفیر پرتغال در لندن بود که خود او هم از تازه مسیحی شده‌ها بود. از چهره‌های صاحب نام در این جمع، آنتونیو فرناندز کاراواهال بود که نام او را پیش‌تر ذکر کردیم و نه تنها از طرف‌های ثروتمند قراردادهای ارتش بود، بلکه از تأمین‌کنندگان نیازهای مالی حاکمان انگلیس هم به شمار می‌آمد. هم او بود که نیازهای حکومت در دوره‌ی کامنولت (۵۱) را تأمین کرد. در دوره‌ی پادشاهی خاندان استیوارت (۵۲) و به ویژه در دوره‌ی حکومت چارلز دوم (۵۳) مستعمرات انگلیس گسترش یافت. از جمله ملازمان رکاب همسر پرتغالی او، کاترین (۵۴) اهل براگانزا (۵۵)، تعداد قابل توجهی یهودیان ثروتمند حضور داشتند که از جمله‌ی آنها می‌توان به برادران داسیلوا (۵۶)، بانکداران پرتغالی آمستردام، اشاره کرد که آن‌قدر طرف اعتماد ملکه بودند که مسئولیت انتقال و نظارت بر جهیزیه‌ی عروس به آنها سپرده شده بود. هم زمان با آنها اعضای خانواده‌های مندز (۵۷) و داکوستا (۵۸) هم به انگلیس وارد شدند که بعدها در هم ادغام شدند و نام خانوادگی مندز داکوستا را برای خود برگزیدند. کم و بیش در همین دوره بود که یهودیان اشکنازی (۵۹) مقیم آلمان، به تدریج وارد این کشور شدند، اما به طور کلی نمی‌شد ثروت آنها را با دارایی‌ها و اموال یهودیان سفاردی (۶۰)، ساکن اسپانیا، مقایس