✡ کابالا چیست؟ (2) 1⃣ بدین‌سان، مفاهیمی چون «نور»، «سلوک»، «تجلی»، «جدایی»، «وصل» و غیره به #یهودیت راه یافت؛ نخستین تجلی نور در کوه طور بر موسی (ع) است و سپس داوود، نماد نور الهی، به حامل آن در دنیای زمینی و #شخینا [Shekhinah] تجلی روحانی داوود، به حامل آن در دنیای ماوراء زمینی بدل می‌شود. این همان اسطوره سیاسی #خاندان_داوود است که اینک جامه‌ی رازآمیز پوشیده است. 2⃣ اندیشه‌پردازان مکتب #کابالا، به دلیل زندگی در فضای فرهنگ اسلامی و آشنایی با زبان عربی، به اقتباس از متون مفصل #عرفان_اسلامی دست زدند و با تأویل‌های خود به آن روح و صبغه‌ی #یهودی دادند. این کاری است که #یهودیان در شاخه‌های متنوع علم و دانش انجام دادند. 3⃣ برای نمونه، به مفاهیم هوخمه [Hokhmah] (حکمت)، کدِش [Kodesh] (قدس)، نِفِش [Nefesh] (نفس)، نِفِش مدبرت [Nefesh Medabberet] (نفس مدبره)، نِفِش سیخلت [Nefesh Sikhlit] (نفس عاقله)، نِفِش حی [Nefesh Hayyah] (نفس حیات‌بخش)، روح [Ru’ah] و غیره در کابالا باید اشاره کرد. 4⃣ این میراث نه چندان غنی، که #قباله (کابالا) خوانده می‌شد، در سده سیزدهم میلادی به پیدایش #تصوف_یهودی انجامید. تا زمان فوق، کابالا واژه‌ای عام بود و مصداقی مشخص نداشت. نه کتابی به این نام در کار بود نه مکتبی جدّی از #عرفان_یهودی. 5⃣ از زمان تدوین «کتاب زُهَر / کتاب زوهَر» در اواخر سده سیزدهم میلادی، واژه کابالا به‌طور عمده به این کتاب اطلاق شد و پیروان این مکتب جدید #کابالیست نام گرفتند. ✍ عبدالله شهبازی 📖 متن کامل مقاله به‌همراه منابع: 👉 goo.gl/KDjTnE ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡ کابالا چیست؟ (2) 1⃣ بدین‌سان، مفاهیمی چون «نور»، «سلوک»، «تجلی»، «جدایی»، «وصل» و غیره به #یهودیت راه یافت؛ نخستین تجلی نور در کوه طور بر موسی (ع) است و سپس داوود، نماد نور الهی، به حامل آن در دنیای زمینی و #شخینا [Shekhinah] تجلی روحانی داوود، به حامل آن در دنیای ماوراء زمینی بدل می‌شود. این همان اسطوره سیاسی #خاندان_داوود است که اینک جامه‌ی رازآمیز پوشیده است. 2⃣ اندیشه‌پردازان مکتب #کابالا، به دلیل زندگی در فضای فرهنگ اسلامی و آشنایی با زبان عربی، به اقتباس از متون مفصل #عرفان_اسلامی دست زدند و با تأویل‌های خود به آن روح و صبغه‌ی #یهودی دادند. این کاری است که #یهودیان در شاخه‌های متنوع علم و دانش انجام دادند. 3⃣ برای نمونه، به مفاهیم هوخمه [Hokhmah] (حکمت)، کدِش [Kodesh] (قدس)، نِفِش [Nefesh] (نفس)، نِفِش مدبرت [Nefesh Medabberet] (نفس مدبره)، نِفِش سیخلت [Nefesh Sikhlit] (نفس عاقله)، نِفِش حی [Nefesh Hayyah] (نفس حیات‌بخش)، روح [Ru’ah] و غیره در کابالا باید اشاره کرد. 4⃣ این میراث نه چندان غنی، که #قباله (کابالا) خوانده می‌شد، در سده سیزدهم میلادی به پیدایش #تصوف_یهودی انجامید. تا زمان فوق، کابالا واژه‌ای عام بود و مصداقی مشخص نداشت. نه کتابی به این نام در کار بود نه مکتبی جدّی از #عرفان_یهودی. 5⃣ از زمان تدوین «کتاب زُهَر / کتاب زوهَر» در اواخر سده سیزدهم میلادی، واژه کابالا به‌طور عمده به این کتاب اطلاق شد و پیروان این مکتب جدید #کابالیست نام گرفتند. ✍ عبدالله شهبازی 📖 متن کامل مقاله به‌همراه منابع: 👉 goo.gl/KDjTnE ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡️ نهاد «رش گلوتا» [رأس الجالوت] (3) 1️⃣ در زمان یهودا ناسی #رش_گلوتا یا #شاه_یهود مستقر در بین‌النهرین تابع او بود و جعل این نهاد فرهمند تنها به منظور تحکیم پایه‌های اقتدار #الیگارشی_یهودی انجام گرفت. 2️⃣ در زمان یهودا ناسی #شاه_داوودی یهودیان راو هونا رش گلوتا نام داشت. هونا در زمان حیات یهودا ناسی درگذشت و خانواده‌اش جنازه وی را برای دفن به فلسطین بردند. می‌دانیم که اقتدار و شأن یهودا ناسی فراتر از هونا بود. 3️⃣ در حکایات کهنِ یهودی است که #یهودا_ناسی در زمان صرف شام با دوستانش به شوخی، شاید تحت تأثیر شراب، گفت تا زمانی که حاخام‌های اورشلیم و «شاهان داوودی» بین‌النهرین وجود دارند مسیح ظهور نخواهد کرد. این داستان نیز بیان‌گر اقتدار بی‌رقیب یهودا ناسی و سلطه او بر #الیگارشی_حاخامی و «رش گلوتا» است. 4️⃣ پس از مرگ یهودا ناسی در سده‌های سوم و چهارم میلادی مهاجرت یهودیان به #بین‌النهرین گسترش یافت و به تدریج بر اهمیت «رش گلوتا» افزوده شد. 5️⃣ از نیمه اول سده پنجم میلادی مرکزیت یهودیان به‌طور کامل در بین‌النهرین استقرار یافت و #شاهان_داوودی بدون تبعیت از خاندان هیلل ریاست یهودیان جهان را به دست گرفتند. 6️⃣ دایرة المعارف یهود می‌نویسد: «یهودیان وجود شاهان داوودی را دلیلی بر آن می‌دانستند که حکومت #خاندان_داوود منقطع نشده است» بنابراین، یهودیان برای «شاه داوودی» شأنی در حد یک شاه واقعی قایل بودند. ✍️ عبدالله شهبازی 👉 yon.ir/Exilarch ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡️ کابالا چیست؟ 1️⃣ #کابالا نامی است که بر #تصوف_یهودی اطلاق می‌شود و تلفظ اروپاییِ «کبّاله» عبری است به معنی «قدیمی» و «کهن». پیروان آئین کابالا یا #کابالیست‌ها این مکتب را «دانش سرّی و پنهان» حاخام‌های یهودی می‌خوانند و برای آن پیشینه‌ای کهن قائل‌اند. برای نمونه، #مادام_بلاواتسکی رهبر فرقه #تئوسوفی مدعی بود که کابالا در اصل کتابی است رمزگونه که از سوی خداوند به پیامبران، آدم و نوح و ابراهیم و موسی، نازل شد و حاوی دانش پنهان قوم #بنی‌اسرائیل بود! 2️⃣ به ادعای بلاواتسکی، نه تنها پیامبران بلکه تمام شخصیت‌های مهم تاریخ، چون افلاطون و ارسطو و اسکندر و... دانش خود را از این کتاب گرفته‌اند. مادام بلاواتسکی برخی از متفکرین غربی، چون اسپینوزا و بیکن و نیوتون، را از پیروان آئین کابالا می‌داند. این ادعا پذیرفتنی نیست و برای تصوف یهودی، به‌عنوان یک مکتب مستقل فکری، پیشینه جدّی نمی‌توان یافت. 3️⃣ مشارکت یهودیان در نحله‌های فکری رازآمیز و عرفانی به #فیلو_اسکندرانی در اوایل سده اوّل میلادی می‌رسد. ولی فیلو واضع مکتب جدید فکری نبود و کار او را باید به ارائه اندیشه‌های دینی #یهود در قالب #فلسفه_یونانی و #فرهنگ_هلنی محدود دانست. به‌عبارت دیگر، فیلو بیشتر یک متفکر هلنی است تا یهودی. 4️⃣ در دوران اسلامی نیز چنین است. نحله‌های فکری گسترده عرفانی که در فضای #فرهنگ_اسلامی پدید شد بر یهودیان نیز تأثیر گذارد و برخی متفکرین یهودی آشنا با مباحث عرفانی پدید شدند که مهم‌ترین آنان یعقوب قرقسانی (سده 4 هجری/ 10 میلادی) است. قرقسانی، ساکن بغداد، از #قرائیون است و به #یهودیت_تلمودی تعلق ندارد. دو کتاب اصلی او نیز به زبان عربی است. 5️⃣ اوج تولید فکری یهودیان در عرصه اندیشه عرفانی در دوران پیش از کابالا، دو رساله سِفر یصیرا (آفرینش‌نامه) و سِفر بهیرا‌ (روشنایی نامه) است كه تلاشی بودند برای ارائه عقاید دینی – سیاسی یهود در قالب مفاهیم عرفانی رایج در دنیای اسلام. بدین‌سان، مفاهیمی چون «نور»، «سلوک»، «تجلّی» و... به یهودیت راه یافت؛ نخستین تجلّی نور در کوه طور بر موسی (ع) است و سپس داوود، نماد نور الهی، به حامل آن در دنیای زمینی، و #شخینا تجلی روحانی داوود، به حامل آن در دنیای ماوراء زمینی بدل می‌شود. این همان اسطوره سیاسی #خاندان_داوود است که جامه رازآمیز پوشیده است. 6️⃣ این میراثِ نه چندان غنی، که قباله (کابالا) خوانده می‌شد، در سده 13 میلادی به پیدایش تصوف یهودی انجامید. تا زمان فوق، قباله (کابالا) واژه‌ای عام بود و مصداقی مشخص نداشت. نه کتابی به این نام در کار بود نه مکتبی جدّی از عرفان یهودی. از زمان تدوین #کتاب_زوهر در اواخر سده 13 میلادی، واژه قباله (کابالا) به‌طور عمده به این کتاب اطلاق شد و پیروان این مکتب جدید #کابالیست نام گرفتند. 7️⃣ کابالا به‌شدت متأثر از فرهنگ اسلامی است و بسیاری از مفاهیم آن شکلِ عبریِ مفاهیم رایج در فلسفه و عرفان اسلامی است. اندیشه‌پردازان مکتب کابالا، به‌دلیل زندگی در فضای فرهنگ اسلامی و آشنایی با زبان عربی، به اقتباس از متون #عرفان_اسلامی دست زدند و با تأویل‌های خود به آن روح و صبغه #یهودی دادند. این کاری است که یهودیان در شاخه‌های متنوع علم و دانش انجام دادند. 8️⃣ آنچه از زاویه #تحلیل_سیاسی حائز اهمیت است، #شیطان‌شناسی و #پیام_مسیحایی این مکتب است و دقیقاً این مفاهیم است که کابالا را به‌عنوان یک #ایدئولوژی_سیاسی معنادار می‌کند. ✍️ عبدالله شهبازی ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡️ شوان؛ از مؤنث برهنه تا ازدواج طولی! 📚 مریمیه: از شوان تا سیدحسین نصر (8) 🌐 فرقه مریمیه (3) 1⃣ اگر واقعاً نیّت آن بود که شخصیتی مقبول سه دین فوق، و به‌عنوان نماد وحدت سه دین، عرضه شود، قطعاً #ابراهیم (ع) مقبول‫‌ترین بود؛ پیامبری که در یهودیت و مسیحیت و اسلام مورد احترام فراوان است. 2⃣ به‌علاوه، مریم (س) در #یهودیت جایگاهی ندارد. در اسلام نیز چیزی به‌نام «سلسله مراتب زنان» وجود ندارد که مریم در رأس آن باشد. و اگر بود، نامزد مناسب‌تر برای تصدی این جایگاه می‌توانست فاطمه (س) باشد. 3⃣ مریم (س) همچون عیسی (ع)، در یهودیت نه‌تنها جایگاهی ندارد بلکه مبغوض حاخام‫‌های یهودی (حداقل در دوران تدوین تلمود) است و لذا در #تلمود از او به زشتی یاد شده. 4⃣ #بنی‌اسرائیل و #یهود یکی نیستند هرچند یهودیان، به‌ویژه از سده 19 میلادی، این‌دو را خلط می‌کنند و مساوی با هم به‌کار می‌برند. #یهودی کسی بود که به قبیله یهودا، از قبایل دوازده‌گانه بنی‌اسرائیل، تعلق داشت. 5⃣ مریم از بنی‌اسرائیل بود ولی معلوم نیست از سبط یهودا و «یهودی» باشد. روشن نیست لینگز بر اساس کدام مأخذ مریم را از #خاندان_داوود (خاندان سلطنتی بنی‌اسرائیل از قبیله یهودا)، خوانده. این روایتِ یهود است که مسیح موعود باید از «خاندان داوود» باشد و لذا «مسیح بن داوود» نامیده می‌شود. 6⃣ روایت انجیل متی که تبار عیسی را به داوود وصل کرده، روایتی یهودی است و حتی اگر معتبر باشد، تنها ثابت می‌کند یوسف از تبار داوود بود نه مریم! این روایت القاء می‌کند که یوسف پدر عیسی است. در حالی‌که به تصریح قرآن و روایات، مریم (س) باکره بود و هیچ‫‌گاه ازدواج نکرد. انجیل لوقا نیز مریم را باکره می‌خواند لذا مسیحیان مریم (س) را #مریم_باکره می‌نامند. ✍ عبدالله شهبازی ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡️ شوان؛ از مؤنث برهنه تا ازدواج طولی! 📚 مریمیه: از شوان تا سیدحسین نصر (8) 🌐 فرقه مریمیه (3) 1⃣ اگر واقعاً نیّت آن بود که شخصیتی مقبول سه دین فوق، و به‌عنوان نماد وحدت سه دین، عرضه شود، قطعاً #ابراهیم (ع) مقبول‫‌ترین بود؛ پیامبری که در یهودیت و مسیحیت و اسلام مورد احترام فراوان است. 2⃣ به‌علاوه، مریم (س) در #یهودیت جایگاهی ندارد. در اسلام نیز چیزی به‌نام «سلسله مراتب زنان» وجود ندارد که مریم در رأس آن باشد. و اگر بود، نامزد مناسب‌تر برای تصدی این جایگاه می‌توانست فاطمه (س) باشد. 3⃣ مریم (س) همچون عیسی (ع)، در یهودیت نه‌تنها جایگاهی ندارد بلکه مبغوض حاخام‫‌های یهودی (حداقل در دوران تدوین تلمود) است و لذا در #تلمود از او به زشتی یاد شده. 4⃣ #بنی‌اسرائیل و #یهود یکی نیستند هرچند یهودیان، به‌ویژه از سده 19 میلادی، این‌دو را خلط می‌کنند و مساوی با هم به‌کار می‌برند. #یهودی کسی بود که به قبیله یهودا، از قبایل دوازده‌گانه بنی‌اسرائیل، تعلق داشت. 5⃣ مریم از بنی‌اسرائیل بود ولی معلوم نیست از سبط یهودا و «یهودی» باشد. روشن نیست لینگز بر اساس کدام مأخذ مریم را از #خاندان_داوود (خاندان سلطنتی بنی‌اسرائیل از قبیله یهودا)، خوانده. این روایتِ یهود است که مسیح موعود باید از «خاندان داوود» باشد و لذا «مسیح بن داوود» نامیده می‌شود. 6⃣ روایت انجیل متی که تبار عیسی را به داوود وصل کرده، روایتی یهودی است و حتی اگر معتبر باشد، تنها ثابت می‌کند یوسف از تبار داوود بود نه مریم! این روایت القاء می‌کند که یوسف پدر عیسی است. در حالی‌که به تصریح قرآن و روایات، مریم (س) باکره بود و هیچ‫‌گاه ازدواج نکرد. انجیل لوقا نیز مریم را باکره می‌خواند لذا مسیحیان مریم (س) را #مریم_باکره می‌نامند. ✍ عبدالله شهبازی ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡️ شوان؛ از مؤنث برهنه تا ازدواج طولی! 📚 مریمیه: از شوان تا سیدحسین نصر (8) 🌐 فرقه مریمیه (3) 1⃣ اگر واقعاً نیّت آن بود که شخصیتی مقبول سه دین فوق، و به‌عنوان نماد وحدت سه دین، عرضه شود، قطعاً #ابراهیم (ع) مقبول‫‌ترین بود؛ پیامبری که در یهودیت و مسیحیت و اسلام مورد احترام فراوان است. 2⃣ به‌علاوه، مریم (س) در #یهودیت جایگاهی ندارد. در اسلام نیز چیزی به‌نام «سلسله مراتب زنان» وجود ندارد که مریم در رأس آن باشد. و اگر بود، نامزد مناسب‌تر برای تصدی این جایگاه می‌توانست فاطمه (س) باشد. 3⃣ مریم (س) همچون عیسی (ع)، در یهودیت نه‌تنها جایگاهی ندارد بلکه مبغوض حاخام‫‌های یهودی (حداقل در دوران تدوین تلمود) است و لذا در #تلمود از او به زشتی یاد شده. 4⃣ #بنی‌اسرائیل و #یهود یکی نیستند هرچند یهودیان، به‌ویژه از سده 19 میلادی، این‌دو را خلط می‌کنند و مساوی با هم به‌کار می‌برند. #یهودی کسی بود که به قبیله یهودا، از قبایل دوازده‌گانه بنی‌اسرائیل، تعلق داشت. 5⃣ مریم از بنی‌اسرائیل بود ولی معلوم نیست از سبط یهودا و «یهودی» باشد. روشن نیست لینگز بر اساس کدام مأخذ مریم را از #خاندان_داوود (خاندان سلطنتی بنی‌اسرائیل از قبیله یهودا)، خوانده. این روایتِ یهود است که مسیح موعود باید از «خاندان داوود» باشد و لذا «مسیح بن داوود» نامیده می‌شود. 6⃣ روایت انجیل متی که تبار عیسی را به داوود وصل کرده، روایتی یهودی است و حتی اگر معتبر باشد، تنها ثابت می‌کند یوسف از تبار داوود بود نه مریم! این روایت القاء می‌کند که یوسف پدر عیسی است. در حالی‌که به تصریح قرآن و روایات، مریم (س) باکره بود و هیچ‫‌گاه ازدواج نکرد. انجیل لوقا نیز مریم را باکره می‌خواند لذا مسیحیان مریم (س) را #مریم_باکره می‌نامند. ✍ عبدالله شهبازی ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

✡ اسطورهٔ داوود در تورات تحریف‌شده (٣) 1⃣ #اسطوره_داوود بنیانی است که اندیشه و ساختار سیاسی #یهودیت بر آن استوار است. مفهوم #برگزیدگی_الهی و #سلطنت_ابدی_خاندان_داوود محوری را پدید ساخته که طی سده‌های متمادی یهودیان #وحدت_سیاسی خود را، به‌رغم پراکندگی جغرافیایی، در پیرامون آن تداوم بخشیده و انگیزش و آرمان‌های سیاسی خود را از آن گرفته‌اند. #خاندان_داوود اسطوره‌ای کاملاً قومی است و نماد قدرت و شوکت #یهودیان به شمار می‌رود؛ و در این معنا حتی با سایر قبایل بنی‌اسرائیل نیز پیوند ندارد. 2⃣ تدوین‌کنندگان #عهد_عتیق تعمّدی آشکار و شگفت در رواج فرهنگ مبتنی بر #آمیختگی_جنسی (#هرج‌ومرج_جنسی) و تقدّس‌زدایی اخلاقی از پیامبران داشته‌اند؛ و شالوده‌ای را که با داستان رفتار ناستوده ابراهیم در مصر، داستان لوط و دخترانش، آمیزش یهودا و عروسش و داستان‌های مشابه دیگر بنیان نهاده‌اند، تداوم می‌بخشند. سرآغاز اسطورهٔ خاندان داوود به #کتاب_روت می‌رسد. 3⃣ کتاب روت با داستان مردی از قبیلهٔ یهودا آغاز می‌شود. او در زمان قحطی به موآب می‌رود و در آنجا با زنی، که به بنی‌اسرائیل تعلق ندارد، به‌نام روت ازدواج می‌کند. مرد یهودی می‌میرد و نعومی، مادرش، و روت، بیوه‌اش، سال‌ها در موآب تنها می‌مانند. سرانجام، این‌دو به سرزمین یهود می‌روند و روت در کشتزار یکی از سران قبیلهٔ یهودا، به‌نام بوعز، به کار می‌پردازد. 4⃣ این دو زن مستمندند. روت به راهنمایی نعومی نیمه‌شب پنهان به خوابگاه بوعز می‌رود، در کنار او می‌خسبد، صبح‌گاه شش کیل جو از او می‌گیرد و به‌عنوان ارمغان برای نعومی می‌برد. این سرآغاز شیفتگی بوعز و وصلت او با روت است. چنین است که روتِ زیبا و نعومیِ محیل و دلاله به ثروت و شوکت می‌رسند. 5⃣ #بوعز و #روت نیاکان داوودند! بدین‌سان، شجره‌ای که با زنای یهودا و عروسش آغاز شد تداوم می‌یابد و خاندانی را بنیاد می‌نهد که #برگزیدگان_یهوه و رهبران مشروع تمامی بنی‌اسرائیل به‌شمار می‌روند!! ✍ استاد عبدالله شهبازی ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter