💠 شبهه‌ی «مرجعیت سیاسی» امام خمینی (1)
ـ🇮🇷 به‌مناسبت آغاز دهه‌ی فجر
1️⃣ آیا آیت‌الله خمینی (ره)، در زمان فوت آیت‌الله بروجردی (۱۰ فروردین ۱۳۴۰)، در جایگاه #مرجعیت نبود و اقبال پسینِ مردم و مرجعیت ایشان رویکردی «سیاسی» بود نه «فقهی»؟!
2️⃣ این شبهه را پیش از انقلاب هیچ‌گاه نشنیدم. در فضای استان فارس و شهر شیراز اواخر سال‌های چهل شمسی، که فعال سیاسی- مذهبی بودم، افراد متدینی که می‌شناختم عموماً یا مقلّد آیت‌الله خمینی بودند یا آیت‌الله حکیم. مقلدین آیت‌الله خویی و سایر مراجع را بسیار اندک دیدم. بخشی از بازاریان ثروتمند شیراز از آیت‌الله شیخ بهاءالدین محلاتی تقلید می‌کردند که در مسجد مولیٰ، چسبیده به بازار وکیل، نماز می‌خواند. ولی در بازار شیراز نیز، در میان کسبه و بازاریان متوسط، مقلدین آیت‌الله خمینی کم نبودند.
3️⃣ بسیاری از این مقلدین مردم غیرسیاسی بودند ولی خطر تهیه رساله آیت‌الله خمینی را، بیشتر بدون درج نام صاحب رساله بر روی کتاب، می‌پذیرفتند. آن زمان رساله آیت‌الله خمینی در فهرست #ساواک جزو «کتب ضاله» تلقی می‌شد و داشتن این کتاب می‌توانست به آزار سیاسی، و حتی زندان و شکنجه برای کشف منشأ تکثیر آن، منتهی شود ولی این امر کاهش مقلدین ایشان را در میان مردم عادی سبب نشد.
4️⃣ آیت‌الله سیدمحسن حکیم، که به‌سان آیت‌الله خمینی بیشترین مقلدین را در شیراز داشت، در ۲۷ ربیع‌الاول ۱۳۹۰/ ۱۲ خرداد ۱۳۴۹ فوت کرد. روحانیون برجسته شیراز، و در رأس آنان آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب، در حیاط مسجد نو شیراز مجلس ختمی برای ایشان برگزار کردند. مسجد نو (مسجد جامع نو یا مسجد اتابک) با ۲۰ هزار مترمربع (دو هکتار) مساحت بزرگ‌ترین مسجد ایران است و بنایی است تاریخی که در سال ۵۹۰ ق. به فرمان اتابک سعد بن زنگی احداث شد. در خرداد ۱۳۴۹ این مسجد هنوز حال و هوای قدیمی داشت و در محوطه و بنای اطراف آن دستکاری‌های زشت کنونی انجام نگرفته بود.
5️⃣ حیاط عظیم مسجد نو انباشته از جمعیت بود. سخنران مراسم سیداحمد پیشوا بود و در کنار منبر علمای سرشناس شیراز، و در رأس آنان آقایان طاهری و دستغیب، نشسته بودند. گروهی متشکل از چند جوان و نوجوان متنی کوتاه نوشته و با ماشین تایپ تکثیر کرده بودیم دال بر رجوع مقلدین آقای حکیم به آقای خمینی، و با امضای «جامعه روحانیت شیراز». وظیفه من رسانیدن این متن به آقای پیشوا بود که بر سر منبر بخواند. از منبر بالا رفتم و متن را به دست ایشان دادم ولی منوط کرد به تأیید علمای حاضر در مجلس. سرانجام، در دقایق پایانی مجلس، آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب متن را از دستم گرفت و تأیید کرد و آقای سیدعلی‌محمد دستغیب، که آن زمان معممی جوان بود، در پله اول منبر ایستاد و خواند. جمعیت عظیم حاضر در حیاط مسجد نو با شنیدن نام آیت‌الله خمینی با صدای بلند سه بار صلوات فرستاد و با هجوم نیروهای ساواک و شهربانی مجلس بهم ریخت. این ماجرا به بازداشت و زندانی شدن من و بازداشت و تبعید آقای سیدعلی‌محمد دستغیب انجامید. خاطره فوق را نوشتم تا میزان محبوبیت مردمی آیت‌الله خمینی را در زمان فوت آیت‌الله حکیم نشان دهم.
6️⃣ سال‌ها بعد به سندی دست یافتم با امضای سرهنگ قُلقُسِه، رئیس دایره ایلات و مذاهب سازمان تازه تأسیس‌شده ساواک، به تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۳۵. این سند جایگاه رفیع آیت‌الله خمینی را در میان اساتید و مدرسین و فضلای حوزه علمیه قم نشان می‌دهد در اوج مرجعیت آیت‌الله بروجردی.
7️⃣ طبق گزارش فوق، حوزه درس خارج آیت‌الله خمینی با ۵۰۰ طلبه «حائز اهمیت است» و از نظر تعداد طلاب درس خارج دومین حوزه بزرگ پس از آیت‌الله بروجردی (با حدود ۱۳۰۰ طلبه) به‌شمار می‌رفت. در آن زمان، در درس خارج آقایان گلپایگانی و شریعتمداری حدود ۳۰۰ نفر و در حوزه درس خارج آقای مرعشی نجفی حدود ۱۰۰ نفر حضور می‌یافتند. این سند را با عنوان «حوزه علمیه قم در سال ۱۳۳۵: نخستین سند تحلیلی ساواک» در جلد دوم مجموعه مقالاتم با عنوان «مطالعات سیاسی» (پائیز ۱۳۷۲، صص ۳۹۳- ۴۰۰) منتشر کردم.
✍️ عبدالله شهبازی
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
💠 شبهه‌ی «مرجعیت سیاسی» امام خمینی (2)
ـ🇮🇷 به‌مناسبت آغاز دهه‌ی فجر
1️⃣ نخستین بار شبهه‌ی «سیاسی بودن مرجعیت آیت‌الله خمینی» را در سال ۱۳۷۵ از فرزند یکی از روحانیون دارای مقام و منزلت در جمهوری اسلامی ایران شنیدم. با تأسف و ناراحتی فراوان به ایشان پاسخ دادم. برایم روشن بود که این سخنان از او نیست بلکه شنیده‌هایش از پدر است.
2️⃣ سال‌ها بعد در هفته‌نامه «پنجره» (شماره ۶۳، ۱۷ مهر ۱۳۸۹) مصاحبه‌ای خواندم از آیت‌الله #شیخ_محمد_یزدی که از دوستان پدر آن فرد است. برایم محرز شد که کسانی در حوزه علمیه قم این شبهه را مطرح می‌کنند و آن را گسترش می‌دهند. آقای یزدی گفته بود:
3️⃣ «یکی دیگر از کارهای بسیار مهم #جامعه_مدرسین در قبل از پیروزی انقلاب اعلام #مرجعیت حضرت امام بود. وقتی عوامل رژیم امام (رحمت‌الله علیه) را دستگیر کردند ایشان عنوان مرجعیت نداشتند و بر اساس قانون اساسی مشروطه مراجع دارای مصونیت بودند. برای همین، جامعه مدرسین بلافاصله با توجه به صلاحیت حضرت امام در اطلاعیه‌ای اعلام کردند که امام خمینی (رحمت‌الله علیه) جزو مراجع تقلید هستند و با این کار دست ساواک را برای هر گونه تعرض به جان امام بستند.»
4️⃣ همان زمان پاسخی مشروح و مستدل به سخنان آقای یزدی تهیه کرده و در ۲۹ مهر ۱۳۸۹ در وب‌سایتم منتشر کردم با عنوان «جامعه مدرسین و مرجعیت امام خمینی». [۱]
5️⃣ در آنجا نوشتم که ادعای آقای یزدی نمی‌تواند صحت داشته باشد زیرا آغاز تشکلی بنام «جامعه مدرسین حوزه علمیه قم» از زمستان ۱۳۴۴ است یعنی پس از شروع نهضت آیت‌الله خمینی.
6️⃣ در سال‌های پس از گزارش #سرهنگ_قلقسه (اسفند ۱۳۳۵) شمار شاگردان آیت‌الله خمینی رو به افزایش بود و دو سال پس از فوت آیت‌الله بروجردی، در ۲۵ اردیبهشت ۱۳۴۲، اداره اطلاعات شهربانی تعداد کسانی را که در درس ایشان حضور می‌یافتند پنج هزار نفر ذکر کرد. در گزارش ۲۵ اردیبهشت ۱۳۴۲ ساواک، حدود ۲۰ روز پیش از دستگیری امام خمینی، چنین آمده است:
✍️ «اکنون کلیه بازرگانان سهم امام را برای آیت‌الله خمینی می‌فرستند... شهمیرزادی بازرگان می‌گفت: مبلغی که اکنون به‌نام سهم امام به آیت‌الله خمینی پرداخت می‌گردد به مراتب بیش از مبلغی است که به آیت‌الله بروجردی پرداخت می‌گردیده است.»
7️⃣ کمی قبل از انتشار مصاحبه آقای شیخ محمد یزدی، این شبهه را آقای شیخ #حسن_روحانی در خاطراتش (مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۸) مطرح کرده بود. به‌گفته او، در سال ۱۳۴۰ «نام آیت‌الله خمینی به‌عنوان مرجع تقلید خیلی مطرح نبود و بیشتر شاگردان ایشان وی را اعلم می‌دانستند.» [۲]
8️⃣ آقای حسن روحانی همین مضمون را در سخنرانی دهه فجر ۱۳۹۳ در مرقد امام خمینی (ره) مطرح کرد که با واکنش جنجالی آقای #سیدحسن_خمینی مواجه شد. [۳]
✍️ عبدالله شهبازی
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter
هدایت شده از اندیشکده مطالعات یهود
☠ حزب شیطان به‌دنبال تسلط بر ایران (۴)
✡ تمدن شیطان - قسمت سوم
🌍 بابیت و بهائیت در مقابل مرجعیت
1⃣ در ادامهٔ حوادث قبل، و با هدف تضعیف جایگاه #مرجعیت و حذف آن از صحنهٔ معادلات سیاسی، در کنار رشد #فراماسونری در ایران، جریانی منحرف نیز در عرصهٔ دین به‌نام #بابیت در دورهٔ قاجار رشد و گسترش یافت.
2⃣ ورود ناموفق روحانیت به جریان جنگ دوم ایران و روس، مردم مسلمان را دچار نوعی سرخوردگی از دو نهاد قدرتمند دولت و روحانیت نموده و آنان را متوجه وجود مقدس امام زمان (عج) کرده بود. مدیریت نشدنِ این وضعیتِ روانی، زمینه را برای ورود دولت‌های خارجی به‌ویژه روسیه و سپس انگلستان به این عرصه فراهم نمود.
3⃣ آغاز عقیدتیِ این جریان را از زمان و بر اساس آراء #شیخ_احمد_احسایی دانسته‌اند. وی که در خانواده‌ای سنّی مذهب زاده شد، با اختیارِ تشیع، در عراق ساکن شد و با اظهار تمایل به اخباریون، به انتشار عقاید خاص خود پرداخت. یکی از این عقاید خاص شیخ، اعتقاد به #رکن_رابع بود.
4⃣ وی معتقد بود که راه شناخت دین در چهار رکن منحصر است: خداوند، پیامبر، امام و رکن رابع که در زمان غیبت امام (عج) واسطه میان وی و مردم است.
5⃣ وی رکن رابع را نایب خاص امام (در برابر نیابت عامه که از آنِ مراجع بود) می‌دانست و فرق آن را با نواب خاص اربعه، انتساب آنان از سوی امام، در برابر احراز این مرتبت از سوی رکن رابع به‌دلیل بزرگی و لیاقت خودِ او اعلام می‌کرد.
✍ دکتر محمدهادی همایون
✅ اندیشکده مطالعات یهود:
👉 @jscenter