. 📌 شیوه‌ی مواجهه با عبدالحمیدها ✍️ حجت الاسلام جعفر علی‌نقی، استاد حوزه علمیه با نوشتاری به نویسندگان حوزوی پیوست: 💢 در پاسخ به این سؤال که چرا نظام اسلامی با افرادی همچون مولوی عبدالحمید که اظهارات تفرقه‌ افکنانه و نادرستی دارد برخورد نمی‌کند؟! 🔹 راهبرد جمهوری اسلامی صبر استراتژیک در مواجهه با نیروهای درون پارادایمی است. از این‌رو چنان‌چه شخص یا گروهی که خارج از چارچوب عقلانیت و منطق انقلاب، اظهارات و کنش‌گری داشته باشد، نظام او را واگذار می‌کند تا با خودشکنی، جایگاه خود را در بین اذهان (حداقل بین جامعه نخبگانی) از دست بدهد و برخورد با او تبدیل به مطالبه حداکثری شود. در چنین موقعیتی که آن فرد یا گروه جایی برای دفاع از خود ندارد دیگر جای مماشات نیست و نظام او را در قوه قهریه خویش هضم خواهد کرد و این بهترین شیوه تقابل با مخالفان داخلی در شرایط کنونی است. #سیاست #انقلاب_اسلامی #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

🔹توهین نماد ضعف گفتمانی ✍ جعفر علی‌نقی یکی از لوازم گسترش ارتباطات، ارتقاء فرهنگ و سطح شعور مردم جامعه به تناسب آن است. در غیر این صورت آسیب‌ها و چالش‌های متعددی دامن‌گیر کاربران و دست اندرکاران مدیریت فکری و‌ فرهنگی آن جامعه خواهد شد و ضد فرهنگ جایگاه فرهنگ‌ را خواهد ربود‌. توهین و ناسزا که در شمار این آسیب‌ها و‌ چالش‌ها است، در هیچ فرهنگ و‌ تمدن پیشرفته‌ای ستوده نشده و بیشتر از اینکه تنزل دهنده جایگاه توهین شونده باشد حاکی از سطح بسیار نازل شعور فرهنگی و‌ تمدنی شخص توهین‌کننده است که در عصر کنونی به تناسب امکانات و ارتباطات پیش نرفته و در سطحی نامطلوب جا مانده است. در این روزگار، افزون بر بروز ظرفیت‌ها و داشته‌ها، ناداشته‌ها و اختلالات فکری و ذهنی افراد نیز ظهور و بروز بیشتری دارد که بی‌شخصیتی توهین‌کننده از جمله این ناداشته‌ها است ‌و به جهت انتقال سریع داده‌ها، خیلی زود اذهان آحاد جامعه با سنجش سریع او را قضاوت خواهند نمود. از این‌رو توهین، نسبت به شخص موهن خودشکن و تنزل دهنده فرهنگ وی و نشان دهنده ضعف قدرت گفتمانی او است که بی‌هیچ توضیح و تعارفی مخاطب آن را می‌فهمد و درک می‌کند. بنابراین، اگر شاهد سکوت و‌ ناکنش‌گری بسیاری از اقشار فرهیخته در مواجهه با شخص توهین‌کننده هستیم، دلیلش مواردی است که ذکر گردید و نباید نگران خاموشی آنان شد؛ چرا که همین سکوت نشانه‌ای از واقعیت پیش گفته و‌ به نوعی گویای آن است که ارزش ندارد وقت شریف را صرف ناشریف نمود. #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

💠امام تبلیغ و تبلیغ امام ✍️ حجت الاسلام عباس بابائی دیروز توفیق شد در جمع هزاران سرباز دلداده‌ی نظام، رهبر فرزانه‌ی انقلاب را زیارت کنم. حاشیه‌هایی کوتاه را بر گفتار بلندش در ادامه می‌خوانید: ۱) زیباترین مدال؛ طلاب «مسئولان قلبی دین» هستند؛ (هشداری دل‌نشین به مسئولان رسمی دین، برای دیدن مسئولان مظلوم دین که بیشترِ بار تبلیغ را با دل و جان و البته با غربت و سختی به دوش می‌کشند.) ۲) الأهم فالأهم؛ تبلیغ اولویت اول حوزه است نه دوم؛ (تذکری جدی به بزرگان و اَعلامی که منبر و تبلیغ را فقط برای کم‌سوادها و کم‌استعدادهای حوزوی کنار گذاشته‌اند!) ۳) راضی نیستم؛ امام جامعه که اتفاقاً امام تبلیغ هم هستند، از تبلیغ راضی نیستند؛(مقصر نخست، حوزه است.) ۴) منبر، افتخار است؛ بزرگانِ علما، منبر را کسر شأن نمی دانستند و با مردم سخن می‌گفتند؛ (‌حتی تصور اینکه مراجع و علمای بزرگ، دهه‌ی محرم منبر بروند، باز هم دل‌انگیز است و شوق‌انگیز.) ۵) تحجر در تبلیغ، ممنوع؛ استفاده از تنوع و راهکارهای نوین در تبلیغ، ضروری است؛ فضای مجازی، کارهای چندرسانه‌ای، هوش‌مصنوعی و...(مصداقی جدید از امام حاضر برای تحجری که امام راحل در «منشور روحانیت» فرمود.) ۶) تبلیغ گام دوم؛ تبلیغ همیشه اولویت داشت، الان بیشتر؛ بخاطر حاکمیت یافتن اسلام.(چند درصد از خطباء برای تبلیغ در تراز نظام اسلامی، احساس تکلیف می‌کنند؟!) ۷) باز هم مردم همه‌کاره‌اند؛ پایه‌ی قوام نظام مردم‌اند و ایمان آنها؛ ایمان با تبلیغ استوار می‌شود؛ (و تبلیغ با حضور در میان مردم و بامردم‌بودن.) ۸) استحاله فرهنگی؛ غفلت از تبلیغ یعنی استحاله‌ی فرهنگی و سیلی خوردن اسلام؛(استحاله‌ی فرهنگی از تهاجم و شبیخون و ناتوی فرهنگی به مراتب خطرناک‌تر است! چرا هنوز عده‌ای احساس خطر نمی‌کنند؟!) ۹) می‌دانید با که سخن می‌گویید؟! اگر مخاطب را نشناسید، تبلیغ‌تان خنثی می‌شود.(شناخت با ارتباط همه‌جانبه حاصل می‌شود.) ۱۰) پدر، مادر! شما مقصرید! در آشفته‌بازار صداهای گوناگون، صدای انتقال معارف نسلی خانواده‌ها به انزوا رفته‌است؛(چقدر خانواده‌ها محتاج‌اند به روضه‌های خانگی!) ۱۱) رفیق بد در جیب جوان! امروز همنشین بد، از هر زمانی به جوان نزدیک‌تر است؛(باز هم تعریض به مدیران ارشد نظام و متولیان فضای مجازی برای چندمین بار از تریبون رسمی و عمومی) ۱۲) بهترین دفاع، حمله است؛ باید صحنه را شناخت و به مبانی اصلی دشمن حمله کرد.(ای کاش حوزه، درسی ولو مطالعاتی برای دشمن‌شناسی بگذارد!) ۱۳) حیّ علی الجهاد؛ روحیه‌ی جهادی همه‌جا جواب می‌دهد، به‌ویژه در تبلیغ؛ لازمه‌اش وسط میدان‌بودن و ناامیدنشدن است؛(کنج حجره و مدرسه نشستن و از مردم فاصله‌گرفتن و با آنها نبودن، باعث انجام نشدن تکلیف و بالتبع دوری از خدا خواهدشد.) ۱۴) جوانان را دریابید؛ ابزار ترغیب جوانان را برای عمل‌کردن به دین، فراهم کنید.(بهترین ابزار محبت است و درک‌کردن) ۱۵) مسجد تراز یا خانه‌ی سالمندان؟! مسجد از جاذبه‌های تبلیغ است؛ مشروط به زنده‌بودن و شبانه‌روزی‌بودن!(حتی تصور این بیانات هم ذهن عده‌ای را خراش می‌دهد!) ۱۶) مهم‌ترین نکته، کانون‌های تبلیغی؛ قم جلودار شود برای تهیه‌ی مواد تبلیغ و تنظیم شیوه‌های اثرگذار تبلیغ و تربیت مبلغ.(بعد از این همه سال، ای‌کاش متولیان حوزه کاری کنند که در سال‌های بعد باعث خرسندی امام جامعه شویم.) ۱۷) میاندار اسلام؛ روحانیت باید وسط میدان باشد.(آیا ترغیب به آمدن وسط میدان بود یا تأکید بر ماندن در وسط میدان؟!) #جهاد_روایت #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN