📛 نقدِ آفات و خرافاتِ دکتر عبدالکریم سروش ❇️ ناقد: آیت الله ابوالقاسم علیدوست 🔹 فایل صوتی سخنان استاد علیدوست مسئول محترم انجمن فقه و حقوق اسلامی در پاسخ به دکتر سروش درباره خرافه در جامعه دینی و ... #نقد_سروش

❎❎ کسانی که به دین مبین اسلام و سخنان نورانی ائمه اطهار (ع) اعتقاد دارند این پست را بخوانند❗️ علامه مجلسی در بحار (ج ۸۳ ص۳۳۷) دعایی را با واسطه، از خط شهید، از امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام نقل می‌کند مشتمل بر هفت آیه که هر صبح برای حفظ از هر بدی خوانده می‌شوند. نقل است که آیت الله سید احمد خوانساری اثر خواندن این آیات را در زمان شیوع بیماری وبا در خوانسار، به تجربه دیده است. نقل علامه مجلسی چنین است: یافتم به خط شیخ محمد بن علی جباعی، رَحْمَةُ اَللَّهِ عَلَيْهِ، که گفت به خط شهید، قَدَّسَ اَللَّهُ رُوحَهُ، چنین یافتم که از مولای ما امیرالمومنین، عَلَيْهِ السَّلاَمُ، روایت شده است که فرمود: هر کس این شش آیه را هر صبح بخواند، خدای تعالی او را از هر بدی کفایت می‌کند، اگر چه خود را به تهلکه (هلاکت) بیندازد. 🔴 تجربه در خواندن قل لن یصیبنا... در امان ماندن از بیماری #وبا مرحوم آیت الله سید احمد خوانساری میفرموند در دوران ما #وبا فراگیر شد که افراد زیادی فوت شدند، ولی خانواده ما و بعضی از افرادی که “قل لن یصیبنا” را میخواندند از این بلا محفوظ ماندند لذا به تمام دوستان خواندن “قل لن یصیبنا” را تاکید میکنیم. که از حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام نقل شده است و برای رفع حوادث بخصوص بیماری‌های واگیردار توصیه شده است، که این هفت آیه است: 1⃣ قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (سوره توبه آیه۵۱) بگو هرگز جز آنچه خدا برای ما خواسته به ما نخواهد رسید، اوست مولای ما، و البته اهل ایمان در هر حال باید بر خدا توکل کرد 2⃣ وَإِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِنْ يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (سوره انعام آیه ۱۷) و اگر از خدا به تو ضرری رسد هیچ کس جز خدا نتواند تو را از آن ضرر برهاند، و اگر از او به تو خیری رسد (هیچ کس تو را نمیتواند از آن منع کند) که او بر هر چیز تواناست 3⃣ وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ (سوره هود آیه ۶) و هیچ جنبنده در زمین نیست جز آنکه روزیش بر عهده خداست و خدا قرارگاه (منزل دائمی) و آرامشگاه او را می‌داند، و همه احوال خلق در دفتر علم ازلی خدا ثبت است. 4⃣ إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّي وَرَبِّكُمْ ۚ مَا مِنْ دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا ۚ إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ(سوره هود آیه ۵۶) من بر خدا که پروردگار من و شماست توکل کرده‌ام، که زمام اختیار هر جنبنده‌ای به دست اوست و البته پروردگار من (در کار بندگان) به راه راست است 5⃣ وَكَأَيِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ يَرْزُقُهَا وَإِيَّاكُمْ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (سوره عنکبوت آیه۶۰) و چه بسیار حیوانات که خود بار روزی خود نکشند، این خداست که به آنها و هم به شما روزی می‌رساند، و او شنوا (ی دعای محتاجان) و دانا (به احوال بندگان) است. 6⃣ مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا ۖ وَمَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ. (سوره فاطر آیه۲) دری که خدا از رحمت به روی مردم بگشاید هیچ کس نتواند آن را ببندد و آن در که او ببندد هیچ کس جز او نتواند بگشاید، و اوست خدای بی‌همتای با حکمت و اقتدار 7⃣ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ ۚ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ ۖ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ، (زمر آیه ۳۸) و اگر از این مشرکان بپرسی که زمین و آسمانها را که آفریده است؟ البته جواب دهند: خدا آفریده. پس به آنها بگو: چه تصور می‌کنید، آیا همه بتهایی که جز خدا می‌خوانید اگر خدا بخواهد بمن رنجی برساند آن بتان می‌توانند آن را رفع کنند؟ یا اگر خدا بخواهد مرا به رحمتی رساند بتان می‌توانند آن رحمت را از من باز دارند؟ بگو: خدا مرا کافی است، که متوکلان عالم بر او توکل می‌کنند. وسپس بخوانید: حَسْبِیَ اللّهُ لا إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ، وَ أَمْتَنِعُ بِحَوْلِ اَللَّهِ وَ قُوَّتِهِ مِنْ حَوْلِهِمْ وَ قُوَّتِهِمْ وَ أَسْتَشْفِعُ بِرَبِّ اَلْفَلَقِ مِنْ شَرِّ مٰا خَلَقَ وَ أَعُوذُ بِمَا شَاءَ اَللَّهُ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ اَلْعَلِیِّ اَلْعَظِیمِ بحار الانوار جلد 83 صفحه 337 خواندن این آیات بعد از نماز صبح سفارش شده است. التماس دعا 🌷🌷🌹

🍃🌺🍃 «تنها»، 🍃🌺🍃 «ماهی» که، 🍃🌺🍃 «شهادت» ندارد، «شعبان» است، 🍃🌺🍃 و، 🍃🌺🍃 «تنها»، 🍃🌺🍃 «ماهی» که، 🍃🌺🍃 «تولّد» ندارد «محرّم» است، 🍃🌺🍃 این، 🍃🌺🍃 یعنی، 🍃🌺🍃 «حسین»، محور «شادی و غم» است. پیشاپیش، مــیلاد ســـلطان عــــــشق امام حسین علیه السلام،حضرت ابوالفضل العباس و حضرت سیدالساجدین و مولای عاشقان مهدی موعود تبریک و تهنیت باد. 🌹🌹🌹🌹

✍ پرسش و پاسخی از استاد علی نصیری به تناسب میلاد باسعادت امام حسین علیه السلام 🍃🌺🍃 پرسش: در کتاب کافی شریف این روایت بازتاب یافته است: «إِنَّ جَبْرَئِيلَ ع نَزَلَ عَلَى مُحَمَّدٍ ص فَقَالَ لَه يَا مُحَمَّدُ إِنَّ اللَّه يُبَشِّرُكَ بِمَوْلُودٍ يُولَدُ مِنْ فَاطِمَةَ تَقْتُلُه أُمَّتُكَ مِنْ بَعْدِكَ فَقَالَ يَا جَبْرَئِيلُ وعَلَى رَبِّيَ السَّلَامُ لَا حَاجَةَ لِي فِي مَوْلُودٍ يُولَدُ مِنْ فَاطِمَةَ تَقْتُلُه أُمَّتِي مِنْ بَعْدِي فَعَرَجَ ثُمَّ هَبَطَ ع فَقَالَ لَه مِثْلَ ذَلِكَ فَقَالَ يَا جَبْرَئِيلُ وعَلَى رَبِّيَ السَّلَامُ لَا حَاجَةَ لِي فِي مَوْلُودٍ تَقْتُلُه أُمَّتِي مِنْ بَعْدِي فَعَرَجَ جَبْرَئِيلُ ع إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ هَبَطَ فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ إِنَّ رَبَّكَ يُقْرِئُكَ السَّلَامَ ويُبَشِّرُكَ بِأَنَّه جَاعِلٌ فِي ذُرِّيَّتِه الإِمَامَةَ والْوَلَايَةَ والْوَصِيَّةَ فَقَالَ قَدْ رَضِيتُ ثُمَّ أَرْسَلَ إِلَى فَاطِمَةَ أَنَّ اللَّه يُبَشِّرُنِي بِمَوْلُودٍ يُولَدُ لَكِ تَقْتُلُه أُمَّتِي مِنْ بَعْدِي فَأَرْسَلَتْ إِلَيْه لَا حَاجَةَ لِي فِي مَوْلُودٍ مِنِّي تَقْتُلُه أُمَّتُكَ مِنْ بَعْدِكَ فَأَرْسَلَ إِلَيْهَا أَنَّ اللَّه قَدْ جَعَلَ فِي ذُرِّيَّتِه الإِمَامَةَ والْوَلَايَةَ والْوَصِيَّةَ فَأَرْسَلَتْ إِلَيْه أَنِّي قَدْ رَضِيتُ» از ظاه این روایت بدست می آید که پیامبر و صدیقه طاهره از ولادت امام حسین (ع) کراهت داشته و از آن ناخشنود بودند. این امر چگونه با عصمت آنان سازگار است؟! پاسخ: با فرض اغماض از ضعف سندی روایت طبق نظر مشهور به خاطر فقره «عن بعض اصحابنا» و با فرض پذیرش صدور این فقره از امام، باید توجه کرد که طبق تاکید مکرر قرآن « ما انا الا بشر مثلکم یوحی الی» پیامبر و اهل بیت (ع) دارای طبع و طبیعت بشری هستند. در همین روایات باب لباس مصلی خواندیم که امام سجاد (ع) چون طبع سردی داشت، لباس ایشان از پوست خز تهیه می شد که از عراق برایشان می آوردند؛ نیز در بخش کتاب الاموات داشتیم که امام باقر (ع) چاق بودند و گاه برای حضور در تشییع جنازه دچار مشکل می شدند. آنان به اقتضای طبع بشری بیمار می شدند، شادی و غم و خشم و رضا و ... داشتند. اما تمام تفاوت آنان با سایر آدمیان در این است که این حالات و طبیعیت بشری را در جهت رضایت و خواست الهی تنظیم می کردند؛ از این جهت است که می گوییم همه افعال و سکنات آنان حجت است. بر این اساس، رسول اکرم (ص) به خاطر از دست دادن فرزند خود؛ ابراهیم، محزون شد و اشک ایشان جاری گشت، اما تاکید کرد که سخنی غیر از رضایت الهی بر زبان جاری نخواهند کرد: « القلب يحزن ، والعين تدمع ، ولا نقول ما يغضب الرب» نیز امام سجاد (ع) که لباس خزّ می پوشید هنگام نماز آن را کنار می گذاشت و می فرمود چون اهل عراق تحت تاثیر فتوای ابوحنیفه پوست دباغی شده را پاک می شمارند و محتمل است که این پوست خز نیز از این نوع باشد، از پوشیدن آن در نماز اجتناب می کرد. ببینید نهایت احتیاط امام سجاد (ع) را! در محط پرسش باید بگوییم: این مقدار که پیامبر یا صدیقه طاهره (ع) به خاطر طبع بشری از پذیرش فرزندی که قرار است بدست امت کشته شود، سرباز زنند؛ چون داشتن چنین فرزندی در ظاهر جز حزن و اندوه و بدفرجامی امت برآیندی ندارد، برخاسته از طبع بشری آنان است. اما مهم این است که این عدم رضایت آغازین ثبات نمی یابد و وقتی به آنان اعلام می شود که ایشان امام خواهند بود و از نسل او امامان ظاهر خواهند شد، دیگر رضایت می دهند. فرض کنید که به پیامبر (ص) اعلام کنند که قرار است در جنگ احد عموی ایشان و بهترین یارانشان به شهادت برسند و فرض بر این باشد که رضایت یا عدم رضایت آن حضرت در تغییر این رخداد تاثیر گذارد، آن حضرت روی طبع بشری و علاقه ای که به عمو و یاران خود دارد، از پذیرش آن سرباز زند. اما وقتی به ایشان اعلام شود که این امر مورد تاکید خداوند است یا آن که مصلحت امت در این امر است، باید تسلیم شوند که البته همواره چنین است و این است مقتضای عصمت که امثال ما از آن محرومیم. برای روشن شدن بیشتر امر از یک مثال قرآنی استفاده می کنیم: در سوره هود چنین آمده است: « فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الرَّوْعُ وَجَاءَتْهُ الْبُشْرَى يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ ( 74 ) إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُنِيبٌ ( 75 ) يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَإِنَّهُمْ آَتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ ( 76 )» طبق این آیات وقتی ابراهیم (ع) اطلاع یافت که فرشتگان ماموریت دارند تا به دیار لوط رفته و همه آنان جز شماری بس اندک را هلاک کنند، از سر رحمت و شفقت با فرشتگان از در مجادله و گفت و شنود وارد شد و آن چنان که تفصیل آن در تورات آمده است گفت که در آن دیار افرادی صالح حضور دارند و با این حال سزاوار عذاب نیستند! 👇👇

ببینید خداوند مجادله لفظی ابراهیم (ع) با فرشتگان را جدال با خداوند تفسیر کرده است: «يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ» اما به جای آن که از او گله کند، او را به سه صفت اخلاقی بزرگ ستوده است: «إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُنِيبٌ»! اما همین ابراهیم (ع) وقتی به او اعلام می شود که این وعده الهی محقق خواهد شد و دیگر در این باره سخن نگوید، تسلیم محض می شود: «يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَإِنَّهُمْ آَتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ» اشکال کار ما از تفسیر نادرست عصمت است که در ذهن ما شکل گرفته و در آن جایی برای هیچ گونه عرض حال، اظهار علایق شخصی، ابراز نگرانی ها و دغدغه های درونی باقی نمی ماند! بر همین اساس است که ما گفت و شنود فرشتگان با خداوند در ماجرای آفرینش آدم (ع) را مخالف عصمت آنان نمی دانیم. نتیجه آن که اظهار نظر آغازین، تاثرات اولیه، دغدغه ها و نگرانی های ابتدایی و ... که عموماً پیامد طبع و اقتضای بشری بودن معصومان است، با عصمت آنان منافات ندارد، آن چه مهم است تسلیم و رضایت محض آنان پس از اعلام الهی است که در محط بحث نیز دقیقاً همین امر اتفاق افتاده است. @andishaneh #آموزه_های_اعتقادی_دین_اسلام

✅ عمل به واجبات، مهمترین کار ⬅️امام سجّاد علیه السلام: مَن عَمِلَ بما افتَرَضَ اللهُ عَلَيهِ فَهُوَ مِن خَير النَّاس؛ کسی که به آنچه خداوند بر او واجب ساخته عمل کند از بهترین مردمان است. کافی، ج ۲، ص ۸۱ ✅معارف ناب قرآن و حدیث 🆔 @khoddamiyan

🚫شبهه: چرا با این که دینداران به خداوند اعتقاد دارند و خدا را شفادهنده می دانند اما در بیماری ها مانند کرونا به پزشک و دارو مراجعه می کنند؟ ✅پاسخ شبهه: یکی از آسیب های دین شناسی، نگاه جزیی به بخشی از متون دینی و نادیده گرفتن بخش های دیگر است. در حالی که، شیوه صحیح این است که برای نسبت دادن نظریه ای به اسلام، باید به تمام آیات و احادیث مرتبط با موضوع بحث توجه کرد، سپس نظریه اسلام در آن موضوع را استنباط کرد. با توجه به مقدمه بالا می گوییم: 💥قرآن مجید از یک سو، خدا را شفادهنده معرفی می کند:" و اذا مرضت فهو یشفین"(شعراء، 80) 🔹 همچنین، در قرآن مجید، حضرت عیسی شفا دهنده بیماری ها معرفی شده است: "ابری الاکمه و الابرص ... باذن الله"(آل عمران، 49) 🔸همچنین در قرآن، عسل هم به عنوان شفا دهنده معرفی شده است: " یخرج من بطونها شراب مختلف الوانه فیه شفاء للناس"(نحل، 69) 🔺با تدبر در این آیات به این نتیجه می رسیم که اگر چه شفا دهنده اصلی خدا است اما این شفا از مجرای امور معنوی(مانند دعا و توسل به اولیای الهی) و از مجرای امور مادی(مانند عسل) در جهان هستی ظهور می یابد و تجلی می کند. 🔰همچنین مشخص می شود که در دین الهی: هم به اسباب مادی شفای بیماری و هم به اسباب معنوی شفای بیماری توجه شده است. ⭕️ انسان دین دار بر اساس تعالیم دینی، هم به توکل بر خدا و توسل به پیامبران و اهل بیت می پردازد و هم سراغ اسباب مادی شفای بیماری(اعم از پیشگیری و داروها) می رود و این دو منافاتی با یکدیگر ندارد؛ زیرا طبق احادیث اهل بیت (علیهم السلام): "ابی الله ان یجری الاشیاء الا باسباب"(کافی، ج1، ص183) خداوند با استفاده از اسباب، امور را تدبیر می کند و بر اساس آیات و احادیث، این اسباب هم شامل اسباب معنوی است هم شامل اسباب مادی. 📌داستان ذیل که در متون دینی نقل شده، مدعای بالا را روشن می سازد: 🔹حضرت موسی (ع) بیمار شد. بنی اسرائیل نزد او آمدند و بیماری او را شناختند و گفتند: اگر فلان دارو را مصرف کنی، شفا یابی. 🔸موسی (ع) گفت: مداوا نمی کنم تا خدا مرا بی دوا بهبود بخشد. پس بیماری او طولانی شد. 🔹خدا به او وحی فرمود: به عزت و جلالم سوگند! ترا عافیت نمی دهم تا به دوائی که گفته اند درمان کنی. 🔸پس موسی به بنی اسرائیل گفت: داروئی که می گفتید به آن مرا معالجه می کنید، بیاورید. پس او را مداوا کردند و بهبود یافت. این در دل موسی (ع) حالت شکوه و اعتراضی را پدید آورد. 🔹خدای تعالی به او وحی فرستاد: "خواستی حکمت مرا به توکّل خود باطل کنی، چه کسی غیر از من داروها و منفعتها را در گیاهان و اشیاء نهاد؟" 📝 منبع: ملا مهدی نراقی، جامع السعادات، جلد سوم، ص 228؛ شیخ عباس قمی، سفینه البحار، ذیل ماده "مرض" #پاسخ_به_شبهات 🔴 @Tollabe_pasokhgoo

✍️ از نفرین دو کس بترسید 🖌 #رسول_خدا (ص) فرمود: بترسید از نفرین ستمدیده زیرا که آن از ابرها بالا رود تا خداى عزوجل در آن بنگرد و فرماید: آن را رفیع بدارید تا براى او اجابت کنم، و بپرهیزید از نفرین پدر که آن از شمشیر برنده ‏تر است. 🖌قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی علیه و آله إِيَّاكُمْ وَ دَعْوَةَ الْمَظْلُومِ فَإِنَّهَا تُرْفَعُ فَوْقَ السَّحَابِ حَتَّى يَنْظُرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهَا فَيَقُولَ ارْفَعُوهَا حَتَّى أَسْتَجِیبَ لَهُ وَ إِيَّاكُمْ وَ دَعْوَةَ الْوَالِدِ فَإِنَّهَا أَحَدُّ مِنَ السَّيْفِ‏. 📚 اصول کافى جلد 4 صفحه: 273 روایة: 3 #حدیث

﴾﷽﴿ #راه_و_راهنما_شناسی(۱۶) ✍ ادله امامت (دلیل افضلیت) 1. عقل سالم و وجدان بیدار حکم می کند کسی عهده دار امر خطیر رهبری مسلمانان بعد از پیامبر اکرم(ص) باشد که در صفاتی مانند علم، شجاعت، عدالت، زهد، عبادت، مدیریت و سایر صفات کمال انسانی بر دیگران برتری داشته باشد تا وظایف و اهداف امامت تحقق یابد. (چنانکه برخی آیات قرآن نیز بر لزوم برتری پیشوای دینی مردم دلالت دارد مانند آیه " اَفمَن یَهدی اِلی الحَق اَحقّ اَن یُتَّبع اَمّن لا یَهِدّی اِلّا اَن یُهدی فما لکم کیف تحکمون(یونس/35) همانطور که علاوه بر تمامی دانشمندان شیعه، برخی عالمان اهل سنت _ از جمله سعدالدین تفتازانی در کتاب شرح المقاصد ج5 ص291، ابوبکر باقلانی در کتاب تمهیدالاوائل ص471 _ نیز برتری امام بر دیگران را لازم دانسته اند. 2. آیه مباهله، حدیث طیر، حدیت اخوت، حدیث منزلت، حدیث شباهت، و احادیث بسیار دیگری که در مورد افضلیت امام علی(ع) در کتاب های شیعه و سنی نقل شده همگی بر برتری امام علی (ع) بر سایرین دلالت دارند (مانند کتاب مسند احمد ج6 ص489، المستدرک ج3 ص140، المناقب ص111 و ص 297). ( جهت آگاهی تفصیلی از تبیین و آدرس احادیث متعدد افضلیت به کتاب براهین و نصوص امامت ص21تاص48 نوشته استاد علی ربانی گلپایگانی مراجعه شود). 3. بنابر مطالب و اسناد گفته شده امیرالمومنین(ع) شایسته ترین و برترین فرد بوده و از اصحاب و یاران پیامبر(ص) همتای او یافت نمی شد. پس علی(ع) جانشین بلافصل پیامبراسلام(ص) و امام و پیشوای مسلمانان است. @andishaneh #آموزه_های_اعتقادی_دین_اسلام